Η ιστορία μας ξεκινά με ένα βιντεάκι που ανέβηκε στο Youtube και είχε τίτλο «ΛΕΣΟΡΤ ΧΤΥΠΑΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ». Όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσει,ς τα νέα στην εποχή των social media διαδίδονται με αστραπιαία ταχύτητα, φτάνοντας ταυτόχρονα σε πολλούς προορισμούς.
Σε αυτό το βιντεάκι βλέπουμε έναν γιγαντόσωμο τύπο με dreadlock μαλλί (το οποίο η γενιά μου συχνά αποκαλούσε ράστα) να διαπληκτίζεται και στη συνέχεια να κάνει μια λαβή πάλης σε έναν σαφώς πιο μικρόσωμο άνθρωπο που κρατάει μια ομπρέλα και που δεν αντιδρά στο χτύπημα που δέχεται αλλά και σε ό,τι ακολουθεί.
Παρότι η αναφορά του ονόματος του Ματίας Λεσόρ είναι σαφής, ουδείς μπορούσε να πει με βεβαιότητα ότι ο εικονιζόμενος στο βίντεο είναι ο διάσημος παίκτης του Παναθηναϊκού και της εθνικής Γαλλίας. Αυτό συνέβη επειδή το πρόσωπο του γιγαντόσωμου άνδρα δεν διακρινόταν από τη γωνία της συγκεκριμένης λήψης.
Η αλήθεια είναι πως στην Αθήνα δεν κυκλοφορούν πολλοί τύποι με ύψος αρκετά πάνω από τα 2 μέτρα και με την ιδιαίτερη κόμμωση που σας περιέγραψα. Ωστόσο, το ότι δεν φαίνεται το πρόσωπό του είναι ένα στοιχείο στο οποίο μπορείς να σταθείς για να αμφισβητήσεις την ταυτότητα του εμπλεκόμενου.
Κάπως έτσι λοιπόν, όλα τα πράσινα account στο Twitter (επειδή ο μαστρο-Μασκ το ξαναβάφτισε X δεν σημαίνει ότι θα του κάνω τόσο εύκολα τη χάρη να αποδεχθώ τη νέα ονομασία) έσπευσαν να καταδικάσουν την πλεκτάνη που «επιχείρησαν να στήσουν οι γαύροι» σε βάρος του παίκτη της ομάδας τους, επιμένοντας ότι είναι κάποιος άλλος.
Σε ένα συμβάν με τόσους πολλούς αυτόπτες μάρτυρες (δεδομένου ότι το βιντεάκι ήταν τραβηγμένο από μαθητή που βρισκόταν μαζί με πολλούς άλλους ακόμη μέσα σε ένα πούλμαν), η αλήθεια δύσκολα θα έμενε κρυφή. Σιγά – σιγά άρχισαν να ξεφυτρώνουν και βιντεάκια από διαφορετική γωνία λήψης και σε διαφορετικό timing από το αρχικό.
Στην πορεία άρχισε να γίνεται σαφές ότι «μάλλον είναι ο Λεσόρ ο πρωταγωνιστής». Εκείνο που «πρόδωσε» τον άνθρωπο που απειλεί φέτος τα ιστορικά ρεκόρ σε βολές και κερδισμένα φάουλ στη Euroleague ήταν η ζακέτα του. Κάποιος ακραία παρατηρητικός ανακάλυψε ότι ακριβώς την ίδια ζακέτα φορούσε ο Ματίας Λεσόρ στο αφιέρωμα που του είχε κάνει περίπου τέτοια εποχή πέρυσι η ELPA (Ένωση Παικτών Euroleague).
Πριν καν διαρρεύσει το πιο κρίσιμο βίντεο της υπόθεσης, αυτό που δείχνει τη συνέχεια του κεφαλοκλειδώματος και τον παίκτη του Παναθηναϊκού, ανφάς πλέον, να κατευθύνεται πίσω στο αυτοκίνητό του (γερμανικής φίρμας, δεν θα της κάνω και τζάμπα διαφήμιση), η ταυτότητα του Ματίας Λεσόρ είχε ήδη επιβεβαιωθεί. Δεν θα μπορούσε άλλωστε να υπάρχει άλλος στο ύψος του, με τα μαλλιά του αλλά και τη ζακέτα που ο ίδιος είχε «λανσάρει» στο προαναφερθέν αφιέρωμα.
Κάπου εκεί, όσοι επέμεναν ότι δεν ήταν ο Ματίας Λεσόρ στο βιντεάκι και ότι επρόκειτο για «γαύρικη προβοκάτσια», άλλαξαν το τροπάρι και το γύρισαν σε ρατσιστική επίθεση και σε αποθέωση του Γάλλου σέντερ «για την ψυχραιμία του». Να σημειωθεί πως ρατσιστική επίθεση δεν φαίνεται να προκύπτει από κάπου κι αν όντως είχε υπάρξει τέτοια, σίγουρα δεν θα τη γνώριζαν εκείνοι που μερικές ώρες πριν αμφισβητούσαν την ταυτότητα του πρωταγωνιστή.
Η τελευταία χρονικά εικόνα που έχουμε από τον Λεσόρ είναι κατά τη διάρκεια της προθέρμανσης για το ματς με το Περιστέρι. Κάπου εκεί ο Γάλλος έφυγε για τα αποδυτήρια και σύμφωνα με τις πληροφορίες του Insider του ΑΘΛΟΥ φέρεται να αποχώρησε εσπευσμένα και από το ΟΑΚΑ. Η επίσημη ενημέρωση της ΚΑΕ Παναθηναϊκός έκανε λόγο για «ξαφνική αδιαθεσία», εξέλιξη που ήταν αδύνατον να μη συνδεθεί με το βιντεάκι που είχε ήδη ξεκινήσει να γίνεται viral.
Έχω δει κάμποσα διαφορετικά βιντεάκια από το συμβάν, τα οποία ασφαλώς δεν μπορώ να τοποθετήσω σε σαφή χρονική σειρά όπως θα έκανε κάποιος που ήταν παρών και τα είδε όλα από την αρχή. Το σίγουρο είναι πως το βίντεο στο οποίο ο οδηγός του πούλμαν προσπαθεί σε έξαλλη κατάσταση να ανοίξει την πόρτα του αυτοκινήτου του Λεσόρ, το οποίο εντέλει τον αποφεύγει και απομακρύνεται, είναι μετά το κεφαλοκλείδωμα και τη λαβή που τον πέταξε πάνω στην μπαριέρα.
Μια μαρτυρία που έχω στη διάθεσή μου λέει πως το απίστευτο σκηνικό ξεκίνησε όταν ο Λεσόρ προσπάθησε να παρακάμψει την κίνηση ανεβαίνοντας στο πεζοδρόμιο και ότι εκεί στριμώχτηκε με το πούλμαν για να ακολουθήσουν τα υπόλοιπα.
Ειλικρινά δεν ξέρω και δεν με ενδιαφέρει για το ποιος έχει δίκιο, αν υπάρχει περίπτωση να έχει κάποιος δίκιο σε ένα τέτοιο συμβάν. Επίσης αδυνατώ να αντιληφθώ το κουράγιο – που ξεπερνά τα όρια του θράσους – του οδηγού που επιχειρεί (έστω κραδαίνοντας απειλητικά την ομπρέλα όπως φαίνεται σε κάποιο άλλο βίντεο) να ζητήσει τα ρέστα από ένα «βουνό» σαν τον Λεσόρ.
Δηλαδή και δίκιο βουνό να έχεις, το «βουνό» έχει σίγουρα περισσότερο «δίκιο» από σένα σε μια τέτοια περίσταση. Εκτός αν έχεις 6 νταν, οπότε μπορείς να του τα ρίξεις στο κεφάλι, όπως ξεκαρδιστικά είχε υποθέσει ο «Βλάσης», κατά κόσμον Τάσος Ψωμόπουλος στο καλτ έπος «The Κόπανοι».
Μέχρι το μεσημέρι του Σαββάτου λοιπόν, είχε γίνει σαφές πως ο ένας εκ των δυο πρωταγωνιστών του επεισοδίου ήταν ο Ματίας Λεσόρ. Κι εδώ ξεκινά η πραγματική ντροπή της ελληνικής δημοσιογραφίας…
Όσο κι αν ψάξετε, δεν θα βρείτε σε κανένα από τα λεγόμενα «μεγάλα» σάιτ οποιαδήποτε αναφορά στο περιστατικό. Τι κι αν βούιζε ο τόπος, τι κι αν το λήμμα «Λεσόρ» ήταν κάποια στιγμή νο.1 trending στο Twitter, ένας επαγγελματίας δημοσιογράφος δεν μπήκε στον κόπο να γράψει μια λέξη.
Ειλικρινά δεν με απασχολεί η «γραμμή» του κάθε Μέσου και η λογοκρισία που μπορεί να επιβάλει στους συντάκτες του. Αναγνωρίζω ότι οι εποχές είναι πολύ δύσκολες και δεν σηκώνουν μαγκιές. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν κατανοώ απόλυτα και την οργή του κόσμου όταν διαπιστώνει ότι κάποιοι τον κοροϊδεύουν στα μούτρα του.
Δαιμόνιοι ρεπόρτερ από τη μια αποκαλύπτουν ότι «η σύντροφος Αμερικανού παίκτη της Basket League κατέθεσε μήνυση σε βάρος του» λες και ήταν οι ίδιοι μπροστά στο συμβάν και από την άλλη κάνουν τον ψόφιο κοριό όταν ένα σοβαρό περιστατικό έχει ως πρωταγωνιστή παίκτη του Παναθηναϊκού και μάλιστα συνοδεύεται από ατράνταχτα οπτικοακουστικά τεκμήρια. Είναι δε, τόσο βεβαρημένο το παρελθόν τους που προφανώς κανένας οπαδός του Ολυμπιακού δεν πιστεύει ότι θα γινόταν η ίδια «διαχείριση» (γαργάρα δηλαδή) αν επρόκειτο για πρόσωπο που σχετιζόταν με τη δική τους ομάδα.
Θα επαναλάβω πως το θέμα μας δεν είναι ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο. Μπορεί ο Λεσόρ να είχε όλα τα δίκια του κόσμου και σε ένα δικαστήριο να αθωωνόταν πανηγυρικά ή ακόμα και να καταδικαζόταν ο οδηγός του πούλμαν παρά τις ψιλές που έφαγε. Δεν είναι λοιπόν το ποιος φταίει (αυτή είναι δουλειά δικαστή και όχι δημοσιογράφου), αλλά το γιατί δεν μπήκε κανείς στον κόπο να καταγράψει το συμβάν. Πολύ περισσότερο από τη στιγμή που ξεκίνησε το σούσουρο γύρω από την «ξαφνική αδιαθεσία» του.
Νομίζω ότι οι επαγγελματίες αθλητικοί συντάκτες θα πρέπει κάποια στιγμή να τοποθετηθούν σχετικά με την ομερτά που φαίνεται να υπάρχει σε θέματα του μπασκετικού Παναθηναϊκού. Να λύσουν την απορία και σε μια μεγάλη μερίδα του αναγνωστικού κοινού που μη γνωρίζοντας τι ακριβώς ισχύει, οδηγείται σε σκέψεις οι οποίες δεν είναι καθόλου κολακευτικές για τον κλάδο. Διότι μπορεί και να μην υπάρχει καν ομερτά και απλώς να έχουμε να κάνουμε με μια (μακρά είναι η αλήθεια) σειρά συμπτώσεων ανεπαρκούς πληροφόρησης και έλλειψης παρατηρητικότητας…
Όπως π.χ. συνέβη στο πρόσφατο ματς του Παναθηναϊκού στο Μόναχο, όπου ο τηλεοπτικός φακός συνέλαβε τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο να τα χώνει στους διαιτητές. Εκεί που όλα τα «μεγάλα» σάιτ είδαν «το ξέσπασμα του Δημήτρη Γιαννακόπουλου στο καλάθι του Χουάντσο» (συνοδευόμενο από σχετικό βίντεο), αλλά κανένα τους δεν «πρόσεξε» τον εξάψαλμο του ιδιοκτήτη της πράσινης ΚΑΕ στον Λάτισεφς. Ο δε Λετονός ρέφερι βρισκόταν κυριολεκτικά στο ένα μέτρο και παρ’ όλα αυτά έκανε το κορόιδο σε όσα έβλεπε και άκουγε (καθότι το μενού περιλάμβανε και κάμποσες χειρονομίες), στέλνοντας εντελώς λάθος μήνυμα σχετικά με την αξιοπρέπεια που οφείλει να διαθέτει ένας διαιτητής Euroleague την ώρα που κάνει τη δουλειά του.
Ότι η ελληνική δημοσιογραφία (δυστυχώς όχι μόνο η αθλητική) δεν βρίσκεται στα καλύτερά της, θαρρώ πως όλοι λίγο – πολύ το αντιλαμβάνονται. Και το μεγαλύτερο πρόβλημα ασφαλώς δεν εντοπίζεται στα Μέσα που είναι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο «χρωματισμένα» συλλογικά ή κομματικά, αλλά σε εκείνα που πασχίζουν να πείσουν για την «αντικειμενικότητά» τους.
Στις 3 Μαΐου η RSF θα δημοσιεύσει για 22η χρονιά τα αποτελέσματα του Παγκόσμιου Δείκτη Ελευθερίας του Τύπου. Για το 2023 η Ελλάδα βρέθηκε στην 107η θέση, βυθισμένη στον πάτο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με 23 θέσεις διαφορά από την αμέσως επόμενη χώρα που ήταν το κρατίδιο της Μάλτας (84η), ο γνωστός offshore φορολογικός παράδεισος για πολλές μεγάλες εταιρίες.
Πιθανολογώ ότι δεν υπάρχει έστω και ένας Έλληνας που να πιστεύει ότι η δημοσιογραφία στη χώρα του βαδίζει σε σωστό ή τέλος πάντων αξιοπρεπή δρόμο. Και πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετική η κατάσταση όταν η μοναδική αγωνία των συνδικαλιστικών δημοσιογραφικών οργάνων είναι οι Συλλογικές Συμβάσεις και το ύψος των μισθών.
Όταν έχεις κάνει εκουσίως τα στραβά μάτια στον στραβό τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η διαδικασία της «ενημέρωσης», αναπόφευκτα θα ερχόταν η ώρα που ο μέσος συντάκτης θα αμειβόταν με χρήματα που σε κανονική χώρα θα θεωρούνταν αδιανόητα ακόμα και για ανειδίκευτο εργάτη. Για να μη μιλήσω για «πλάτες» σε μαζικές «εκκαθαρίσεις» με το εκβιαστικό δίλημμα «ή θα πάρεις τα μισά από αυτά που έπαιρνες ή φεύγεις».
Η ευθύνη των αναγνωστών, η δική σας δηλαδή, σε όλη αυτή την ιστορία είναι τεράστια. Εν προκειμένω για τον Ολυμπιακό λοιπόν (αφού κατά κανόνα αυτός είναι το θέμα τούτης της στήλης), είμαι υποχρεωμένος να σας υπενθυμίσω ότι εν πολλοίς είστε συμμέτοχοι στην «κακομεταχείρισή» του από πολλά ΜΜΕ, αφού εσείς διαβάζετε και συχνά αναπαράγετε τα δημοσιεύματά τους.
Αν όντως θέλετε καλύτερο, σταματήστε να γκρινιάζετε για το τι έγραψε ο ένας ή ο άλλος (στο κάτω-κάτω δικαίωμά του είναι του καθενός να γράφει ό,τι θέλει ή ό,τι θέλουν τα αφεντικά του) και επιλέξτε πιο προσεκτικά τις πηγές της ενημέρωσή σας, δίνοντας προτεραιότητα σε όσους θεωρείτε ότι δεν υποτιμούν τη νοημοσύνη σας.
Είναι πανεύκολο να «μετρήσετε» τι ψάρια πιάνει κάθε Μέσο. Στις χαρές και τα πανηγύρια όλοι είναι μαζί και προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τα συναισθήματά σας για να πουλήσουν, δηλαδή να πάρουν τα κλικ σας. Τι γίνεται όμως όταν έρχεται η ώρα να πάρουν θέση ή απλώς να κάνουν τη δουλειά τους καταγράφοντας και όχι αποκρύπτοντας γεγονότα; Την απάντηση τη γνωρίζετε πολύ καλά…
ΥΓ1. Έχω πει πολλάκις ότι υπάρχει λόγος για τον οποίο αυτή η στήλη λέγεται ΕΥΘΕΩΣ. Κατά καιρούς υπήρξαν κάμποσες απόπειρες ώστε να μετατραπεί σε… ΠΛΑΓΙΩΣ ή και να αφανιστεί εντελώς. Παρότι το κόστος ήταν πολύ μεγάλο (σε κάποιες περιπτώσεις ακόμα και επαχθέστατο), στέκει ακόμη όρθια με τη στήριξή σας και σας ευχαριστώ ειλικρινά γι’ αυτό. Και όταν συζητάμε για δημοσιογραφία, δεν έχει σημασία αν ο ελεγχόμενος λέγεται Λεσόρ ή Σεμέδο και αν φοράει πράσινα ή ερυθρόλευκα…
ΥΓ2. Τα περισσότερα από τα επίμαχα βίντεο μπορείτε να τα βρείτε με μια απλή αναζήτηση, αν και οι περισσότεροι από εσάς νομίζω ότι τα έχετε ήδη δει. Έτσι κι αλλιώς, το κείμενο αυτό δεν γράφτηκε για να δημοσιοποιήσει κάτι που το γνωρίζουν όλοι όσοι έχουν πρόσβαση στα social media, αλλά για να στηλιτεύσει συμπεριφορές και πρακτικές που επαναλαμβάνονται εδώ και χρόνια, όλως τυχαίως από τους ίδιους πάνω-κάτω που δεν έβλεπαν κάτι μεμπτό στο ελληνικό μπάσκετ για δεκαετίες και που ακόμη αδυνατούν να αρθρώσουν ξεκάθαρο λόγο υπέρ του Γιώργου Μπαρτζώκα στις χυδαίες επιθέσεις που δέχεται. Κάτι που προς τιμήν του έκανε τις προάλλες ο Κώστας Χαλβατσιώτης κρατώντας το μικρόφωνο της χιλιοβασανισμένης ΕΡΤ…