Ας ξεκινήσουμε με τα δεδομένα. Ένας αστυνομικός των ΜΑΤ τραυματίστηκε σοβαρά στη σύντομη «μάχη» μετά από επίθεση χουλιγκάνων/μπαχαλάκηδων αρκετά μέτρα μακριά από το κλειστό του Ρέντη. Οι ενισχύσεις των ΜΑΤ κατέφτασαν στο «Μελίνα Μερκούρη» λίγο αργότερα και με τακτική που θύμιζε αντίποινα στρατού κατοχής πήραν αιχμαλώτους 424 άνδρες, έχοντάς τους απομονώσει νωρίτερα από τα ανήλικα παιδιά ή τις συντρόφους τους που αφέθηκαν χωρίς συνέπειες.
Οι μαρτυρίες για τη συμπεριφορά των «οργάνων της τάξης» είναι σοκαριστικές. Εκατοντάδες αθώοι άνθρωποι προπηλακίστηκαν και αρκετοί εξ αυτών χτυπήθηκαν χωρίς καμία αφορμή, ενώ υπάρχουν και αναφορές για χρήση βίας ακόμα και σε προσαχθέντες – ομήρους που απλώς ήταν καθισμένοι στο πάτωμα.
Γνωστότατος ρεπόρτερ της ΕΡΤ χτυπήθηκε από κάποιον ένστολο παλικαρά ενώ βρισκόταν στον χώρο εργασίας του (ο ρεπόρτερ, όχι ο παλικαράς) και ευτυχώς που το κατήγγειλε η ΕΣΗΕΑ γιατί τα κανάλια και τα λεγόμενα «μεγάλα» ειδησεογραφικά σάιτ δεν είχαν καμία διάθεση να αναφερθούν στο περιστατικό. Σας αφήνω να αναρωτηθείτε γιατί αποσιωπήθηκε το γεγονός από όλα σχεδόν τα ΜΜΕ…
Σε περίπτωση που δεν έχει γίνει ακόμη σαφές, ό,τι συνέβη στο γήπεδο αλλά και ακριβώς έξω από αυτό μετά την επίθεση, σχετίζεται αποκλειστικά με την παρέμβαση των ΜΑΤ αφού ουδένα περιστατικό καταγράφηκε εκεί όπου θα μπορούσε να έχει ευθύνη ένας σύλλογος. Ο Ολυμπιακός εν προκειμένω. Ακόμα κι αυτοί που φέρεται να έφυγαν από την εξέδρα και να επέστρεψαν μετά τα επεισόδια, δεν είναι στην αρμοδιότητα των ανθρώπων του συλλόγου να ελεγχθούν για το πού πήγαν και τι έκαναν όσο έλειπαν.
Δεν χρειάζεται να σας πω τι θα συνέβαινε σε μια κανονική χώρα αν η αστυνομία είχε πάρει εκατοντάδες «αιχμαλώτους» για πάνω από ένα 24ωρο, στη συντριπτική πλειοψηφία τους ανθρώπους υπεράνω πάσης υποψίας και τους είχε μεταχειριστεί με τον τρόπο που έχει αρχίσει ήδη να βγαίνει προς τα έξω.
Μπορείτε να υποθέσετε τι θα συνέβαινε στην κεφαλή της αστυνομίας αλλά και στον πολιτικό προϊστάμενό της αν οι προσαχθέντες κατέθεταν μαζικά μηνύσεις και αγωγές για ενδεχομένως παράνομη κράτηση (μιλάμε για πάνω από ένα 24ωρο) και απρόκλητη χρήση βίας εις βάρος τους. Ακόμα χειρότερα για τραυματισμό που θα περιλάμβανε έστω και μια αμυχή.
Το αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν μια ακόμη μνημειώδης κυβερνητική απόφαση «κατά της οπαδικής βίας» που συμπυκνώνεται στο κλείσιμο γενικώς των γηπέδων της Super League για δυο μήνες και ειδικώς εκείνων στα οποία θα αγωνίζεται ο Ολυμπιακός, αρχής γενομένης από τον αγώνα με την Μπάτσκα Τόπολα και στη συνέχεια με το βολεϊκό ντέρμπι αιωνίων.
Κακοποιοί και μπαχαλάκηδες έχουν παρεισφρήσει στις τάξεις των οργανωμένων οπαδών κάθε συλλόγου, αλλά δεν το μάθατε από μένα. Όπως και δεν μάθατε από μένα ότι ανήλικα παιδιά σχηματίζουν συμμορίες σχεδόν σε κάθε περιοχή της Αττικής και επιδίδονται σε κακουργηματικές πράξεις. Ή ότι δεν είναι και πολύ ασφαλές να κυκλοφορείς στους δρόμους της Θεσσαλονίκης αν δεν υποστηρίζεις τη «σωστή» ομάδα.
Για τις αιτίες της ραγδαίας αύξησης της βίας και της παραβατικότητας υπάρχουν πολύ πιο ειδικοί από μένα να μιλήσουν. Δεν ξέρω βέβαια πόσοι θα επιχειρούσαν να τις συνδέσουν με το γεγονός πως αυτή η δύστυχη χώρα είναι εδώ και πολλά χρόνια ένα ξέφραγο αμπέλι στο οποίο μπορεί να κόβει βόλτες οποιοσδήποτε δίχως να είναι δυνατή ακόμα και μια απλή διασταύρωση των στοιχείων του. Όταν η παραβατική συμπεριφορά γίνεται πλέον mainstream και μόδα μέχρι και στα σχολεία, πώς θα μπορούσαν να ξεφύγουν τα γήπεδα και οι πέριξ αυτών χώροι.
Ζούμε και αναπνέουμε σε ένα κράτος το οποίο όχι μόνο αδυνατεί να προστατέψει τους πολίτες του, αλλά δεν έχει καν την παραμικρή διάθεση να τιμωρήσει τους πραγματικούς υπαίτιους μιας τραγωδίας όπως αυτής στα Τέμπη. Γιατί αλίμονο αν οι ευθύνες περιορίζονταν στον δύστυχο που από ένα γύρισμα του κλειδιού του εξαρτιόνταν δεκάδες ζωές μέσα σε ένα τρένο.
Το ίδιο κράτος που είναι τόσο διεφθαρμένο ώστε να επιτρέπει στον «αρμόδιο» υπουργό, στα χέρια του οποίου έσκασε η βόμβα των άθλιων σιδηροδρομικών υποδομών, να πολιτευτεί ξανά (μετά από μια παραίτηση-παρωδία) και που δημιούργησε πολίτες τόσο ασυνείδητους ώστε μετά από ελάχιστες εβδομάδες να επανεκλέγουν πανηγυρικά τον συγκεκριμένο πολιτικό στέλνοντας μήνυμα «μεγάλε, φάτους όλους».
Σε ποια κανονική χώρα δεν θα αντιμετώπιζε κυρώσεις ο αρμόδιος υπουργός ή τέλος πάντων δεν θα είχε τη στοιχειώδη ευθιξία να εγκαταλείψει την πολιτική και να πάει να κάνει μια κανονική δουλειά; Μια δουλειά με σαφώς περιορισμένες ευθύνες που δεν θα περιλαμβάνουν οτιδήποτε έμβιο, αφού κανείς δεν θα του εμπιστευόταν έκτοτε ούτε τον σκύλο του για βόλτα. Όπως και τους προκατόχους του βεβαίως, που ήταν εξίσου ανίκανοι αλλά σαφώς πιο τυχεροί ώστε να μην κάτσει η στραβή στη δική τους βάρδια…
Οι άνδρες των ΜΑΤ άνοιξαν βεντέτα με τους μπαχαλάκηδες που πέταξαν μολότοφ και φωτοβολίδες, μόλις είδαν έναν δικό τους τραυματισμένο. Μόνο που γενίκευσαν αυτή τη βεντέτα απέναντι σε οποιονδήποτε είχε την ατυχία να βρεθεί στο κλειστό του Ρέντη, νομίζοντας ότι θα δει έναν ολόκληρο αγώνα βόλεϊ. Όπως αντιλαμβάνεστε, το όποιο δίκιο τους το έχασαν με το που άρχισαν να χτυπούν και να βρίζουν όποιον έβρισκαν μπροστά τους. Αυτά λένε οι πολλοί μάρτυρες αλλά και οι δικηγόροι τους και δεν έχω λόγο να μην τους πιστέψω.
Αδιαφορώντας πλήρως για το αν αυτός που βρισκόταν απέναντί τους ήταν οικογενειάρχης φίλαθλος, δημοσιογράφος ή χουλιγκάνος, οι συγκεκριμένοι άνδρες των ΜΑΤ λειτούργησαν εξίσου ως χουλιγκάνοι, μόνο που αυτοί ήταν ένστολοι και καλύτερα οπλισμένοι. Στην όποια έλλειψη παιδείας και σχετικής εκπαίδευσης, προστίθεται και η επίγνωση της ασυλίας που θα απολαύσουν για τις πράξεις τους, κάνοντας το μίγμα εκρηκτικό.
Ασυλία δεδομένη και αυταπόδεικτη αφού όχι μόνο δεν τους εγκάλεσε κανείς, αλλά αντιθέτως έσπευσαν όλοι οι κυβερνητικοί μαϊντανοί να συγχαρούν την αστυνομία που υιοθέτησε πρακτικές τις οποίες βίωσαν στο πετσί τους οι παππούδες μας από τους κατακτητές. Προσπαθήστε να αντιληφθείτε τι προηγούμενο δημιουργείται μετά από όλη αυτή την ιστορία.
Τα αντανακλαστικά της συντριπτικής πλειοψηφίας των οπαδών του Ολυμπιακού από το βράδυ της Πέμπτης αποδεικνύουν ότι οι υγιείς είναι απείρως περισσότεροι από τους «αρρώστους». Εννοείται πως 50-100 κακοποιά στοιχεία είναι ικανά να αμαυρώσουν την εικόνα χιλιάδων κανονικών φιλάθλων, ωστόσο αυτό δεν είναι ένα πρόβλημα στο οποίο ο Ολυμπιακός έχει την αποκλειστικότητα. Ούτε καν το μεγαλύτερο μερίδιο, παρότι ο οπαδικός όγκος του είναι ο μεγαλύτερος στη χώρα.
Μη μου πείτε ότι τύποι που υποτίθεται ότι έχουν περάσει έστω στοιχειώδη εκπαίδευση δεν μπορούν να ξεχωρίσουν πατεράδες με τα παιδιά τους ή άνδρες με τις συζύγους τους από χουλιγκάνους πιθανούς υπόπτους για απόπειρα ανθρωποκτονίας. Μια καλή μου φίλη είχε την ατυχία να βρεθεί στο Ρέντη παρέα με μια φίλη της και τον σύζυγό της. Όταν δόθηκε η εντολή για τις μαζικές προσαγωγές, ο άνδρας της παρέας κατέληξε σε κλούβα και οι δυο γυναίκες διατάχθηκαν να φύγουν. Γιατί είναι γνωστό πως οι χουλιγκάνοι παίρνουν μαζί τους τη σύζυγό τους και τη φίλη της όταν πρόκειται να παίξουν ξύλο με τα ΜΑΤ.
Μακάρι να υπήρχε τρόπος ώστε να αφανιστούν ως δια μαγείας τα κακοποιά στοιχεία που με την πρόφαση των οπαδικών προτιμήσεων επιδίδονται σε κακουργηματικές πράξεις. Κάτι τέτοιο όμως δεν είναι εφικτό. Διότι απλούστατα η επίκληση μιας ομάδας είναι η πρόφαση. Αν δεν υπήρχαν οι σύλλογοι, θα τους συναντούσαμε σε κόμματα και περιθωριακές ιδεολογίες ή οπουδήποτε μπορούσαν να δράσουν οργανωμένα σε μικρές ή όχι και τόσο μικρές ομάδες ανθρώπων. Και για να μην το κουράζουμε περαιτέρω, δεν υπάρχει και σχετική διάθεση από κανέναν παρότι όλοι λίγο – πολύ τους γνωρίζουν. Όχι μόνο οι ομάδες, αλλά και οι Αρχές.
Δεν νομίζω ότι αμφισβητεί οποιοσδήποτε νοήμων άνθρωπος το γεγονός πως το πρόβλημα της «οπαδικής» βίας δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο του Ολυμπιακού. Ή ότι ο Ολυμπιακός δεν έχει καν το μεγαλύτερο μερίδιο στην πίτα του προβλήματος που λέγεται χουλιγκανισμός. Κι εδώ ακριβώς μπαίνουμε στο νόημα. Αφού δεν υπάρχει νοήμων άνθρωπος (στους νοήμονες δυστυχώς φαίνεται ότι δεν συμπεριλαμβάνονται οι υπάλληλοι συγκεκριμένων αφεντικών) που να αμφισβητεί το παραπάνω, γιατί τα αντανακλαστικά των πάσης φύσεως «ευαίσθητων» λειτουργούν μονάχα όταν εμπλέκεται έστω και εμμέσως το όνομα των Ερυθρόλευκων;
Τον περασμένο Ιούνιο είδαμε το ΟΑΚΑ να γίνεται καλοκαιρινό. Το ίδιο ΟΑΚΑ που πληρώθηκε με λεφτά των Ελλήνων φορολογούμενων και ουσιαστικά χαρίστηκε στην ΚΑΕ Παναθηναϊκός μαζί με κάποιους ακόμη χώρους. Μια απαραίτητη επισήμανση: ό,τι είδαμε δεν ήταν τόσο από τα πλάνα της ΕΡΤ, όσο από τις φωτογραφίες των πρακτορείων. Η κρατική ΕΡΤ έδειχνε αφιερώματα στα Ευρωμπάσκετ και συνεντεύξεις από τη δεκαετία του ’70 όσο στο ΟΑΚΑ γίνονταν οικοδομικές εργασίες και πλιάτσικο. Η ίδια ΕΡΤ που το βράδυ της Δευτέρας πρόβαλε «βίντεο ντοκουμέντο» από το Ρέντη, το οποίο έδειχνε από μακριά κάποιους να τρέχουν και να κατευθύνονται προς το «Μελίνα Μερκούρη».
Εννοείται ότι ουδείς έθεσε θέμα «οπαδικής βίας» και χουλιγκανισμού μετά την κατεδάφιση του ΟΑΚΑ, η οποία είχε ως μοναδικό στόχο την αποτροπή ενός ιστορικού διασυρμού του Παναθηναϊκού. Κυρίως όμως, κανείς δεν έδειξε να ενοχλείται από το καθεστώς ουσιαστικής ατιμωρησίας των Πρασίνων, αφού με ένα πρωτοφανές μαγείρεμα γλίτωσαν την αφαίρεση βαθμών από το νέο πρωτάθλημα. Το ακόμα πιο απίθανο είναι πως οι υπαίτιοι διαιτητές επιβραβεύτηκαν μέσω αλλαγής του ορίου ηλικίας, ασχέτως αν ο Ηλίας Κορομηλάς πήρε την απόφαση να αποχωρήσει.
Είδατε κανέναν να κατηγορεί τον Παναθηναϊκό και τους οπαδούς του για ένα φαινόμενο που μόνο πρωτοφανές δεν ήταν; Μήπως θέλετε να σας θυμίσω πόσες φορές διέκοψαν οπαδοί του ΠΑΟ αγώνα επειδή η ομάδα τους έχανε από τον Ολυμπιακό; Κανένα πρόβλημα όμως, τα παιδιά απλώς δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν την αγάπη τους για την ομάδα. Προφανώς δεν ήταν η πλειοψηφία, ήταν όμως υπεραρκετοί για να σκεπάσουν τους υγιείς οπαδούς.
Μήπως θυμάστε τις απίστευτες μάχες με τις μολοτόφ μέσα στο Ολυμπιακό Στάδιο λίγο μετά το γκολ του Αμπντούν; Αλήθεια, γιατί δεν πήραν εκατοντάδες αιχμαλώτους τότε οι άνδρες των ΜΑΤ, οι οποίοι έτρωγαν τις μολότοφ στα κεφάλια τους; Ήταν θέμα διοικητή, κυβέρνησης ή μήπως οπαδικών προτιμήσεων των δραστών;
Ας μην πηγαίνουμε όμως τόσο μακριά. Τον περασμένο Αύγουστο ένα παλικάρι έχασε τη ζωή του κατά την επιδρομή Κροατών χούλιγκαν και των πράσινων συνεργών τους. Η ελληνική αστυνομία τους επέτρεψε να μπουν και να διασχίσουν τη μισή Ελλάδα, ενώ στη συνέχεια σταμάτησε την «επιτήρηση» επειδή λέει θα πήγαιναν για ύπνο. Γιατί ως γνωστόν αυτή είναι η πρώτη αγωνία ενός εισαγόμενου χουλιγκάνου.
Θυμάστε καμία γενικευμένη κατακραυγή σε βάρος ολόκληρου του Παναθηναϊκού επειδή κάποιοι οργανωμένοι οπαδοί του συνόδευσαν τους Κροάτες στη δολοφονική εισβολή τους; Ο ΑΘΛΟΣ εκείνες τις μέρες έκανε κάμποσα θέματα σχετικά με τη λογοκρισία που επιβλήθηκε – από ποιους άραγε; – στην αναφορά του ονόματος του ΠΑΟ. Ακόμα και εκθέσεις της αστυνομίας λογοκρίνονταν προκειμένου να μην ακουστεί στον αέρα το όνομα των Πρασίνων.
Μήπως θυμάστε την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας να κλείνει τη Λεωφόρο ενόψει ευρωπαϊκού αγώνα με αφορμή εκείνη τη δολοφονία; Η οποία μάλιστα συνοδεύτηκε και από οργανωμένη συμπαράσταση προς τους συλληφθέντες Κροάτες, εκτός αν ξεχάσατε το γιγαντιαίο πανό που απλώθηκε στη Λεωφόρο. Έστω και για λίγα λεπτά.
Και σίγουρα δεν θα θυμάστε να κλείνει η Τούμπα σε ευρωπαϊκό ματς (με τη Μίντιλαντ λόγου χάρη) επειδή λίγες μέρες νωρίτερα είχε δολοφονηθεί ένα παιδί που είχε την ατυχία να υποστηρίζει τη «λάθος» ομάδα. Μάλιστα, η συμπαράσταση των οπαδών του ΠΑΟΚ στους δολοφόνους ομοϊδεάτες τους είχε εκφραστεί πολλάκις με ποικίλους τρόπους, δυστυχώς και εντός γηπέδων.
Να πούμε για την ιστορία ενός οπαδού της ΑΕΚ που έχασε τη ζωή του έξω από την OPAP Arena τον περασμένο Μάιο από οργανωμένο συνοπαδό του; Προφανώς (δεν) θα θυμάστε πόσο στα ψιλά πέρασε η συγκεκριμένη είδηση. Ίδρωσε κανένα πολιτικό αυτί τότε με τη δολοφονία ενός ανθρώπου ή έστω με όσα τρομερά κατήγγειλε μια σελίδα οπαδών της ΑΕΚ; Όχι μόνο για το παραπάνω περιστατικό, αλλά και για μια ναυτική φωτοβολίδα που εκτοξεύθηκε από τη μια εξέδρα της OPAP Arena στην άλλη τραυματίζοντας σοβαρά έναν οπαδό;
Πιστεύετε ότι υπήρξε οποιαδήποτε κινητοποίηση από πλευράς αστυνομίας ώστε να συλληφθεί ο δράστης που θα μπορούσε να έχει σκοτώσει τον συνοπαδό του; Μιλάμε για περιστατικό ανάλογο με εκείνο στο Ρέντη, έστω και αν δεν επρόκειτο για συμπλοκή. Τι είναι αυτό εντέλει που ενεργοποιεί τα αντανακλαστικά των οργάνων της τάξης; Η οπαδική προέλευση του θύτη; Η ιδιότητα του θύματος; Και τα δυο μαζί;
Όταν σε μια σειρά απείρως σοβαρότερων περιστατικών η ευαισθησία των κρατικών αρχών ήταν σαφώς μικρότερη, ο οπαδός του Ολυμπιακού έχει κάθε λόγο να πιστεύει πως η ομάδα του στοχοποιείται βάσει σχεδίου καλύτερα οργανωμένου και από την επίθεση στα ΜΑΤ την περασμένη Πέμπτη. Δεν αναφέρομαι στους αστείους υπαλλήλους που δεν ξέρουν ποια ομάδα υποστηρίζουν αλλά ξέρουν καλά ποια ομάδα μισούν και που θα έκαναν απανωτά sold out αν εμφανίζονταν στο Περοκέ.
Αναφέρομαι σε μια κυβέρνηση που αφού επέτρεψε την πλήρη ασυδοσία στο ελληνικό ποδόσφαιρο «για λόγους κοινωνικής συνοχής» όπως έχει χαρακτηριστικά ειπωθεί, συνέχισε στα χνάρια των προκατόχων της να επιχορηγεί με ακόμα μεγαλύτερο πάθος τους ανταγωνιστές του Ολυμπιακού.
Την ώρα που οι Αγγελόπουλοι ακόμα περιμένουν την παραχώρηση του παρωχημένου ΣΕΦ, ο Μαρινάκης δεν μπορεί να βρει άκρη με το Καραϊσκάκη και ο Ερασιτέχνης των 14 ευρωπαϊκών τίτλων και των 31 τελικών είναι άστεγος σε όλα τα σπορ, ο μπασκετικός Παναθηναϊκός έχει ήδη δικό του το ΟΑΚΑ και ο ποδοσφαιρικός περιμένει την κατασκευή ενός υπερσύγχρονου γηπέδου αλλά και κάμποσων ακόμη εγκαταστάσεων για τα ερασιτεχνικά αθλήματα.
Στον Βόλο είχαμε μπαράζ δακρυγόνων εκεί που κάθονταν οικογένειες με μικρά παιδιά, επειδή 20-30 «περίεργοι» έκαναν ντου στο ταρτάν. Όλα αυτά ενώ είχε προηγηθεί η μεγαλύτερη διαιτητική σφαγή στον 21ο αιώνα, με τους Παπαπέτρου και Γκορτσίλα να ξεφτιλίζουν κάθε έννοια ποδοσφαιρικού κανονισμού. Κι ενώ πρόσφατα είχαμε έκρηξη στο μαγαζί του διαιτητή Γκάμαρη, οι συνάδελφοί του θυμήθηκαν ότι χρειάζονται προστασία μονάχα όταν ο Παπαπέτρου κατέθεσε πως έχει δεχτεί απειλητικά μηνύματα.
Η αγωνιστική αναβλήθηκε και όλοι οι – επιτρέψτε μου την έκφραση – παπατζήδες που λυμαίνονται το ελληνικό ποδόσφαιρο εμφανίστηκαν ως υπέρμαχοι των αιτημάτων των διαιτητών, ζητώντας την προστασία τους (από τους κακούς Ολυμπιακούς). Οι ίδιοι που για χρόνια στοχοποιούσαν σε κάθε αγωνιστική σχεδόν όλους τους διαιτητές της Super League, χρησιμοποιώντας ακόμα και τις ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες του εθνικού μας καναλάρχη, Γιάννη Αλαφούζου. Δεν ξέρω αν σας θυμίζει κάτι η φράση «Παράγκα και Όραμα»…
Ένας κλάδος που από ένα σημείο και μετά είναι λες και θέτει ως απαραίτητη προϋπόθεση αναρρίχησης την απώλεια της αξιοπρέπειας, θεώρησε ότι η κατάλληλη ώρα για να ζητήσει «προστασία» (λες και δεν την έχει ακριβώς όπως τη φαντάζεται ο καθένας σας) ήταν αμέσως μετά από μια ανεπανάληπτη σφαγή του Ολυμπιακού. Στέλνοντας σε όλους ένα υποσυνείδητο αλλά απολύτως σαφές μήνυμα πως «οι κακοί είναι αυτοί με τα ερυθρόλευκα, προστατέψτε μας για να συνεχίζουμε να τους σφάζουμε».
Αυτά που έγιναν στον Βόλο ήταν δεδομένο πως θα άνοιγαν μέτωπο με τους πιο «θερμόαιμους». Όσους για δικούς τους λόγους ψάχνονται για καβγάδες και επεισόδια και το μόνο που αναζητούν είναι μια καλή αφορμή. Και αφού έγινε ό,τι έγινε στο Ρέντη, ολόκληρος ο Ολυμπιακός βρέθηκε ξανά στο στόχαστρο.
Η εγκληματική ηλιθιότητα κάποιων εργαλειοποιήθηκε από μια ολόκληρη κυβέρνηση ώστε να στοχοποιηθούν συλλήβδην οι οπαδοί του μεγαλύτερου ελληνικού συλλόγου και βέβαια ο ίδιος ο σύλλογος. Η μέθοδος αλάνθαστη: κλείνουμε τα γήπεδα της Super League και στερούμε σε χιλιάδες ανθρώπους όλων των ομάδων τη διασκέδασή τους ώστε να καταλάβετε όλοι σας πόσο κακός είναι ο Ολυμπιακός.
Προσπαθώ να σκεφτώ μια χώρα στην οποία γίνονταν επεισόδια κάποια μέτρα μακριά από έναν αγώνα βόλεϊ και οι Αρχές θα τιμωρούσαν το ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα, αλλά όχι τα υπόλοιπα. Κυρίως όμως, προσπαθώ να σκεφτώ μια χώρα στην οποία θα γίνονταν επεισόδια στο περιθώριο ενός αγώνα βόλεϊ και η κυβέρνηση θα έκλεινε το γήπεδο μιας ποδοσφαιρικής ομάδας ενόψει μιας κρισιμότατης ευρωπαϊκής αναμέτρησης.
Η πρόφαση για να μην μπει λουκέτο στα γήπεδα του μπάσκετ (και χαθούν τα συγχαρητήρια από τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο) ήταν ότι εκεί δεν παρατηρούνται προβλήματα. Διότι το ΟΑΚΑ το έκαναν καλοκαιρινό οι εξωγήινοι τον Ιούνιο. Αν όμως το κριτήριο είναι πού δημιουργούνται προβλήματα και πού όχι, γιατί να κλείσει το Καραϊσκάκη σε ευρωπαϊκό ματς; Τι ακριβώς «προβλήματα» έχουν παρατηρήσει εκεί οι δαιμόνιοι σύμβουλοι του πρωθυπουργού ώστε να τον πείσουν για την απόφαση λουκέτου;
Λυπάμαι που το λέω αλλά εδώ και κάμποσο καιρό ο Ολυμπιακός εμφανίζεται όλο και πιο ανίσχυρος σε κάθε κέντρο εξουσίας και αποφάσεων, με αποκορύφωμα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες. Το γεγονός αυτό έχει απογοητεύσει αρκετούς οπαδούς και εξοργίσει πολλούς περισσότερους. Και το πρόβλημα σίγουρα δεν θα λυθεί με μια ακόμη ανακοίνωση διαμαρτυρίας.
Η ώρα για να βγει πραγματικά μπροστά ο ηγέτης του συλλόγου έχει σημάνει προ πολλού. Ο Ολυμπιακός είναι τεκμηριωμένα ένας από τους μεγαλύτερους πολυαθλητικούς συλλόγους της Ευρώπης. Αυτός ο σύλλογος τελεί υπό πολιορκία από τους συνασπισμένους εχθρούς του εντός συνόρων και τούτο σημαίνει ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για περισπασμούς.
Μέχρι να ομαλοποιηθεί η κατάσταση και να βρει ξανά ο σύλλογος την ηρεμία του αλλά και τον δρόμο προς τις επιτυχίες, ολόκληρη η ενέργεια του Βαγγέλη Μαρινάκη πρέπει να αφιερωθεί αποκλειστικά στον Ολυμπιακό και πουθενά αλλού. Ούτε στη Νότιγχαμ, ούτε στη Ρίο Άβε, ούτε καν στη Super League με τα κοινά της οποίας δεν θα έπρεπε να έχει ασχοληθεί ποτέ. Με το που θα το κάνει, ο κόσμος της ομάδας θα σταθεί δίπλα του, ακόμη κι εκείνοι που τώρα γκρινιάζουν ή δηλώνουν ξενερωμένοι με κάποιες επιλογές του.
Για να είμαστε σοβαροί, δεν δέχομαι ο πρόεδρος του Ολυμπιακού να είναι συνομιλητής ενός Μπαλτάκου. Έστω και μέσω επιστολών, οι οποίες το μόνο που κατάφεραν ήταν να νομιμοποιήσουν τις εξουσίες του τελευταίου. Να το πω όσο πιο απλά γίνεται. Δεν νοείται ο πρόεδρος του Ολυμπιακού να διαμαρτύρεται. Κι αν το κάνει, θα το κάνει μια φορά και όλοι θα πρέπει να παρακαλάνε να μην υπάρξει δεύτερη.
Η ισχύς του προέδρου του Ολυμπιακού διαχρονικά, όπως αυτή πηγάζει από το τεράστιο κοινό του συλλόγου, θα έπρεπε να συγκρίνεται μονάχα με εκείνη του πρωθυπουργού. Κανείς δεν του ζητά «κατάχρηση εξουσίας», αλλά μέχρι το άλλο άκρο στο οποίο η ομάδα βάλλεται από παντού και δεν μπορεί να αντιδράσει, η απόσταση είναι τεράστια. Όσο για τα οπαδικά, ας μην τα ξαναλέμε. Το πρόβλημα είναι κοινωνικά βαθύτερο και δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί μεμονωμένα από έναν μονάχα σύλλογο, ακόμα κι αν υπήρχε διάθεση για κάτι τέτοιο. Όταν όλοι μαζί το αποφασίσουν, θα τα ξαναπούμε. Και τα λέει αυτά ένας άνθρωπος που σιχαίνεται τη βία σε κάθε της έκφανση…
ΥΓ. Εύχομαι ολόψυχα περιστατικά στον αστυνομικό που τραυματίστηκε από κάποιους κρετίνους (το ότι ένας πέτυχε τον στόχο δεν σημαίνει ότι οι διπλανοί του είναι αθώοι) και επιμένω ότι οι χειρισμοί των ΜΑΤ ήταν κάκιστοι. Χρήση βίας θα μπορούσε να δικαιολογηθεί μονάχα σε αντίσταση κατά της αρχής. Κάτι που δεν προέκυψε από καμία μαρτυρία, ειδικά όταν έχει χτυπηθεί ακόμα και δημοσιογράφος της ΕΡΤ.
Όσοι δικαιολογούν αυτές τις παρεκτροπές καλό θα είναι να σκεφτούν πώς θα ένιωθαν αν ανάμεσα στους συλληφθέντες ήταν το παιδί τους, στο οποίο συμπεριφέρθηκαν κάποιοι ένστολοι σαν εγκληματία επειδή το μόνο που μετρούσε γι’ αυτούς ήταν η σύλληψη του δράστη με τη φωτοβολίδα.
Αναζητήστε την περίπτωση του νεαρού Κώστα Λαγάνη, ο οποίος από ασκούμενος δικηγόρος μετατράπηκε σε «όμηρο» με όλα τα… κομφόρ που του πρόσφεραν οι άνδρες των ΜΑΤ. Το αφελές επιχείρημα ορισμένων «ναι αλλά κάποιοι γονείς κόντεψαν να χάσουν το παιδί τους» δεν μπορεί να δικαιολογήσει την άσκηση βίας στα παιδιά άλλων γονιών και μάλιστα από τύπους που υποτίθεται ότι το πρώτο τους μέλημα είναι η προστασία των πολιτών. Γιατί αν είναι να ενεργούν κι αυτοί σαν μπαχαλάκηδες, ας το κλείσουμε το μαγαζί και ας πετάξουμε τα κλειδιά στα ανοιχτά του Αιγαίου…