Το αίμα του Άλκη ακόμη δεν έχει ξεθωριάσει ούτε σκουπιστεί από τα στενά στη Χαριλάου. Δεν πρόκειται ποτέ να ξεχαστεί η μυρωδιά του. Οι οπαδοί του Άρη έζησαν την απώλεια, όμως δεν τον άφησαν στα δύσκολα, που λέει και το σύνθημα. Τι κι αν η οπαδική βία τους χτύπησε κατακέφαλα, μαύρισε την κοινωνία και την ψυχή μας.
Ο 29χρονος Μιχάλης Κατσουρής είναι ένα ακόμη θύμα στον βωμό της οπαδικής ηλιθιότητας, των λαθών της κυβέρνησης και της ανυπαρξίας της αστυνομίας. Κι αυτουνού το αίμα χύθηκε άδικα. Σκληρά. Βάναυσα. Το κοινό στο Βικελίδης ξέρει να τιμά, δεν ξεχνά και το απέδειξε περίτρανα σε μια ποδοσφαιρική γιορτή που έβγαλε ένα περίεργο αλλά, δυστυχώς, όχι και πρωτόγνωρο συναίσθημα κόντρα στη Ντιναμό Κιέβου.
Άρης – Ντιναμό Κιέβου 1-0: Αποφασισμένοι για πρόκριση οι εξαιρετικοί Κίτρινοι
Ήταν απ’ αυτά τα συναισθήματα που δεν μπορείς να τα ελέγξεις, δεν θέλεις να τα νιώσεις αλλά όταν έρθει η δύσκολη ώρα, πρέπει να ορθώσεις ανάστημα και να δείξεις το επίπεδό σου. Η χθεσινή ευρωπαϊκή νίκη του Άρη ήταν κάτι παραπάνω από ένα απλό προβάδισμα πρόκρισης στην επόμενη φάση του Conference League.
Πανό με αντιφασιστικά μηνύματα, ένα “καλό ταξίδι” για τον αδικοχαμένο οπαδό της ΑΕΚ και το γκολ του Πάλμα που έφτασε μέχρι τον ουρανό. Καταστάσεις και αντιδράσεις που θα έπρεπε να είναι αυτονόητες, αλλά η κοινωνία μας έχει δείξει το πιο σκληρό της πρόσωπο κι εμείς μάθαμε να της γυρνάμε την πλάτη. Ακόμα και στις χαρές. Κάτι τέτοιες στιγμές λοιπόν, μας κάνουν να ξεφεύγουμε από τη ρουτίνα του θανάτου και να ζούμε ξανά με την ανεμελιά ενός ψεύτικου κόσμου, που οι αξίες και ο σεβασμός είναι από το χρώμα μιας φανέλας.
«Ντράπηκα να την κοιτάξω, ήθελα να της ζητήσω συγγνώμη», λέει ο γιατρός της μητέρας του Μιχάλη
Η εικόνα με τη φανέλα του αδικοχαμένου Μιχάλη στα κίτρινα του Άρη και το νούμερο 29 ήταν τόσο δυνατή, όσο και η ιαχή των φιλάθλων των Κιτρίνων όταν η μπάλα έσκασε στα δίχτυα φεύγοντας από το μαγικό δεξί του Πάλμα. Μια στιγμή, ένα γκολ – γροθιά στη βία, απάντηση στους καταστροφείς της κοινωνίας.
Ο Άρης δεν το έκανε για το φαίνεσθαι. Το έκανε γιατί γνωρίζει καλά το συγκεκριμένο συναίσθημα. Της απώλειας ενός δικού του παιδιού, με το κιτρινόμαυρο κασκόλ ανά χείρας. Βγήκε αυθόρμητα, κι αυτό το συναίσθημα είναι πολύ πιο ισχυρό από κάθε πρόκριση, από κάθε τρόπαιο, από κάθε γκολ.
Ίδια εικόνα και στην κερκίδα. 90 λεπτά τραγούδι για την ομάδα. Μόνο ενός λεπτού απόλυτης σιγής για το τραγικό συμβάν της Τρίτης. Κι όμως, αυτή η σιγή ήταν πιο δυνατή από τον θόρυβο του “Άρης και δεν είμαι καλά”. Ένα γκολ αφιερωμένο στην ψυχή που πήγε να συναντήσει αυτή του Άλκη.
Όμορφη βραδιά μέσα σε ένα μαύρο πέπλο πένθους, το οποίο έχει σκεπάσει ξανά τον ελληνικό αθλητισμό – κι όχι μόνο -, πριν καν προλάβουμε να ξεσκεπάσουμε το προηγούμενο. Πόσο οξύμωρο και συνάμα τραγικό. Κι όμως, ένα απλό γκολ, ένα βράδυ Πέμπτης του Αυγούστου μάς υπενθύμισε ότι μπορείς να βρεις την ομορφιά ακόμα και στις πιο μαύρες μέρες. Αυτό ζήσαμε πριν λίγες ώρες στη Θεσσαλονίκη. Η γηπεδική και ποδοσφαιρική μαγκιά, έτσι όπως πρέπει να είναι.
Στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, ο Άρης ήταν άψογος στο μεσοαμυντικό κομμάτι, εξαιρετικά διαβασμένος απέναντι στον δυνατό άξονα ναι τα άκρα των Ουκρανών, με ειδικά τρικ που ύψωναν τείχος σε κάθε επιθετική ιδέα της ομάδας του Μιρτσέα Λουτσέσκου, η οποία έδειξε βραχυκυκλωμένη στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα.
Στην επίθεση, η γρήγορη μετάβαση έκανε τη διαφορά, ο Μορόν βοηθούσε αρκετά στο κομμάτι της δημιουργίας όντας τις περισσότερες φορές μακριά από το πεδίο δράσης του με ξεκάθαρη εντολή Τερζή.
Ο Κάρλσον ήταν πιο δραστήριος σε σχέση με το ματς κόντρα στην Αραράτ στην Αρμενία, ο Πάλμα κλασσικά μέσα στις φάσεις και ο Τζούρασεκ δρούσε ως παίκτης παραπάνω στο αψεγάδιαστο κιτρινόμαυρο κέντρο. Νταρίντα και Ζουλς κινούνταν συνεχώς με ή χωρίς την μπάλα, έκοβαν κι έραβαν στα χαφ κι έκαναν τον Τερζή να τρίβει τα χέρια του από ικανοποίηση.
Στα πρώτα δείγματα της συνύπαρξής τους δείχνουν να ταιριάζουν απόλυτα, λες κι επέστρεψαν οι Σάσα και Τζένγκο. Τον ρόλο του Βραζιλιάνου πρώην μέσου των Κιτρίνων τον έχει πλέον ο Νταρίντα, που είναι χαφ υψηλού επιπέδου ειδικά για τα ελληνικά δεδομένα κι αυτόν του Αυστραλού ο Εμβοντό Ζουλς, που χθες έκανε τα πάντα στο χορτάρι του Βικελίδης.
Έτρεξε συνολικά 9,6 χιλιόμετρα, είχε 84% ευστοχία στις κοντινές μεταβιβάσεις και 70% στις μακρινές, μοίρασε περισσότερες από 15 μπάλες προς την επίθεση, με 3 κλεψίματα, μόλις δύο λάθη και 4 ανακτήσεις κατοχών σε ένα γεμάτο δικό του 90λεπτο.
Μπορεί στο γήπεδο να βρέθηκαν για χάρη του Πάλμα άνθρωποι της Στόουκ Σίτι και της Άντερλεχτ, αλλά την παράσταση την έκλεψε άλλος. Εντός αγωνιστικού χώρου γιατί εκτός, ο Πάλμα πέτυχε για πολλούς λόγους το πιο όμορφο και σημαντικό τέρμα του με τη φανέλα του Άρη. Μέχρι το επόμενο, στο Βουκουρέστι.
*Ο Τερζής δικαιώθηκε για τα ρίσκα που πήρε κι απέδειξε ότι και ιδέες και πλάνο έχει για τον δικό του Άρη. Κάποιοι βιάστηκαν να τον κρίνουν αρνητικά, αλλά το έργο δεν σταμάτησε χθες. Αντιθέτως, τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Η ομάδα του χρειάζεται διάρκεια, έχει τις μονάδες για να παίξει επιθετικό ποδόσφαιρο, με έμφαση στο κέντρο και τις πτέρυγες, όμως χρειάζεται αρκετή δουλειά ακόμη για να δέσει και να φτάσει σε μια αγωνιστική σταθερότητα που θα της επιτρέπει να κρατήσει τρία καρπούζια σε μια μασχάλη από τη νέα σεζόν. Μεθοδευμένα και βήμα – βήμα, μπορεί να τα καταφέρει.
**Αρκεί να βρει έναν στόπερ επιπέδου Μπράμπετς και Φαμπιάνο, με τον Φεντάλ, μια περίπτωση που έφερε στην επιφάνεια ο ΑΘΛΟΣ, να είναι πάντα μια αξιόπιστη επιλογή και την περίπτωσή του να προχωρά μέρα με τη μέρα.
***Ο Μοντόγια χρειάζεται αγωνιστικό ρυθμό και δεν μπορεί να κριθεί στο πρώτο του… εξ’ ανάγκης 90λεπτο. Πάντως, έστω κι έτσι έδειξε ότι έχει την ποιότητα και την αγωνιστική ετοιμότητα για να πάρει από νωρίς τη φανέλα βασικού στο σπίτι.
****Ο Οντουμπάτζιο ήταν εμφανώς ανεβασμένος από το ματς με τους Αρμένιους, αλλά εξακολουθεί να μην είναι καθαρόαιμος κεντρικός αμυντικός. Φεράρι σταθερά καλός, δύσκολα θα χάσει τη θέση του στα αριστερά μέσα στη σεζόν.
*****Για τον Κουέστα τα έχουμε πει ξανά. Στο top-3 τερματοφυλάκων στην Ελλάδα, πιστός πολεμιστής των Θεσσαλονικέων, αρχηγός. Χθες, όπου χρειάστηκε, φώναξε παρών και έκανε χαλάστρα στον Γιαρμολένκο. Σίγουρα, η καλή του παρουσία θα αποτελέσει κλειδί για την πρόκριση στο Βουκουρέστι.
Εκεί όπου ο Άρης θα έχει τη δυναμική στήριξη περίπου 700 οπαδών του, που ήταν εκεί στα δύσκολα χρόνια και τώρα απλά το απολαμβάνουν…