Ο Ολυμπιακός έσπασε το βράδυ της Πέμπτης το αρνητικότερο σερί στην ευρωπαϊκή ιστορία του. Προερχόμενος από 15 συνεχόμενους αγώνες χωρίς νίκη σε προκριματικά και ομίλους, κατάφερε να βγάλει αυτό το βάρος από πάνω του νικώντας μετά από 20 μήνες και 15 μέρες. Για να συμβεί αυτό όμως οι Ερυθρόλευκοι χρειάστηκε να ιδρώσουν και να κοπιάσουν μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο ενός αγώνα που κράτησε 108 λεπτά μαζί με τις καθυστερήσεις.
Ότι τα πράγματα κύλησαν ιδανικά για την ομάδα του Ντιέγκο Μαρτίνεθ από τη σέντρα κιόλας είναι προφανές. Ο Φορτούνης βρήκε δίχτυα στα 23” με ένα εξαιρετικό βολέ, πετυχαίνοντας το γρηγορότερο γκολ του Ολυμπιακού στην Ευρώπη. Μεταφέροντας από τόσο νωρίς την πίεση στους Βέλγους, οι Ερυθρόλευκοι επέλεξαν μια αγωνιστική προσέγγιση με ελάχιστα ρίσκα για τα επόμενα 108 λεπτά.
Εκ του αποτελέσματος, αυτή η επιλογή δικαιώθηκε. Για να συμβεί αυτό όμως χρειάστηκε να βρεθούν σε εξαιρετική βραδιά τρεις παίκτες που αποδείχθηκαν κομβικοί. Ο πρώτος ήταν ο Αλέξανδρος Πασχαλάκης, που βρισκόταν πάντοτε εκεί που έπρεπε και που τα σπουδαία αντανακλαστικά του απέτρεψαν μια οδυνηρή ισοφάριση στο 96′. Διότι να είστε βέβαιοι πως το κλίμα θα ήταν πολύ διαφορετικό αν σε εκείνη τη φάση η μπάλα κατέληγε στα δίχτυα και όχι στο οριζόντιο δοκάρι.
Ένας τερματοφύλακας που παρουσιάστηκε σχεδόν… ενοχικά στον κόσμο (κυρίως υπό τον φόβο αντιδράσεων λόγω του παρελθόντος του στον ΠΑΟΚ), έχει γίνει από πέρυσι ο νέος κέρβερος της ερυθρόλευκης εστίας. Πραγματικό «βουνό», με ρεφλέξ που εξακολουθούν να λειτουργούν άψογα παρά τα 34 χρόνια του, ο Πασχαλάκης έχει προσθέσει στο παιχνίδι του εμπειρία και ωριμότητα που του επιτρέπουν να αποφεύγει επιπόλαιες επιλογές.
Ο Ολυμπιακός έχει βρει στο πρόσωπο του Αλέξανδρου έναν νέο Νικοπολίδη, που κατά σύμπτωση ήταν κι εκείνος 33 ετών όταν μετακόμισε στο Καραϊσκάκη. Κι ενώ αποκτήθηκε ως τερματοφύλακας του Παναθηναϊκού, πρωτοφόρεσε την ερυθρόλευκη ως πρωταθλητής Ευρώπης προερχόμενος από το έπος της Πορτογαλίας, σβήνοντας οποιαδήποτε φωνή αντίδρασης πριν καν αυτή ακουστεί.
Οι μεγάλες ομάδες ξεκινούν πάντα από τον άσο, αλλά δεν πάνε πουθενά χωρίς αξιοπιστία ειδικά στο κέντρο της άμυνας. Σε αυτόν τον τομέα ο Ντιέγκο Μαρτίνεθ ευτύχησε χθες να δει τους Ρέτσο και Φρέιρε να συνθέτουν ένα δίδυμο που έμοιαζε να παίζει χρόνια μαζί. Ο Έλληνας διεθνής βρισκόταν σχεδόν παντού, ενώ ο Αργεντινός έκανε το σημαντικότερο τάκλιν του ματς, όταν πήρε την μπουκιά από το στόμα του Χροσόφκι στο 43′.
Ο Φρέιρε ήρθε στον Ολυμπιακό για να αναλάβει τον ρόλο του ηγέτη στο κέντρο της άμυνας, ρίχνοντας άγκυρα στη θέση του αριστερού στόπερ. Αριστεροπόδαρο κεντρικό αμυντικό είχαν να δουν οι Πειραιώτες από την εποχή του Γιάγκος Βουκόβιτς, του Σέρβου που «σημαδεύτηκε» από εκείνο το αυτογκόλ με τον ΠΑΟΚ στο 0-1 του Καραϊσκάκη (2018/19). Όλα δείχνουν ότι ο Αργεντινός θα τα πάει σαφώς καλύτερα και τα πρώτα επίσημα λεπτά του στο Λιμάνι επιβεβαιώνουν την παραπάνω άποψη.
Για τον Ρέτσο πάλι, οι προσδοκίες ήταν σαφώς χαμηλότερες. Η περυσινή ήταν η πρώτη του σεζόν που παρέπεμπε σε κανονικότητα μετά την πρώτη του στη Λεβερκούζεν (2017/18), αν και η αλήθεια είναι πως αρκετοί τον θεωρούσαν τελειωμένο μετά την καταστροφική βραδιά με τον Άρη στα πλέι οφ. Άποψη που δεν συμμερίστηκε ο Μαρτίνεθ, ο οποίος έδειξε να τον εμπιστεύεται από πολύ νωρίς. Αρχικά από ανάγκη, στη συνέχεια από καθαρά συνειδητοποιημένη επιλογή.
Η χθεσινή εμφάνιση του Παναγιώτη ήταν μια από τις κορυφαίες της καριέρας του και όλοι εύχονται να έχει συνέχεια και να αποτελέσει εφαλτήριο για μια νέα αρχή που τόσο πολύ τη χρειάζεται ένας παίκτης με τις δικές του ατυχίες. Ακόμα κι αν ο νεοφερμένος Πορόσο αποδειχτεί λίρα εκατό, η αγωνιστική ανάκαμψη του Ρέτσου θα είναι μια από τις σημαντικότερες ειδήσεις της σεζόν, εφόσον πιστοποιηθεί και στα επόμενα ματς.
Ο τερματοφύλακας και οι δυο στόπερ ήταν τα τρία βασικά σημεία αναφοράς στη νίκη επί της Γκενκ, η οποία αποκτά σχεδόν ιστορικές διαστάσεις για τον λόγο που ανέφερα στην εισαγωγή. Ποτέ δεν είναι εύκολο να λυγίσεις έναν αντίπαλο όταν σε βαραίνουν 15 σερί ματς χωρίς νίκη, πολύ περισσότερο όταν αυτός προέρχεται από ένα σαφώς ανώτερο πρωτάθλημα που αναδεικνύει κάθε χρόνο παίκτες παγκόσμιας κλάσης.
Η Γκενκ έχασε το πρωτάθλημα πριν λίγους μήνες στο 94′, όταν ο Αλντερβάιρελντ πέτυχε το σπουδαιότερο γκολ της ζωής του για να δώσει τον τίτλο στην Αντβέρπ. Εκείνη η απώλεια μοιάζει να βαραίνει ακόμα τα πόδια των παικτών της Γκενκ, κάτι που αποτυπώθηκε και στον αποκλεισμό από τη Σερβέτ.
Αλίμονο όμως αν θεωρήσει κάποιος απλή υπόθεση μια ενδεχομένη πρόκριση του Ολυμπιακού σε βάρος της. Για μια ομάδα που οι μισές μεταγραφές της βρίσκονταν στον πάγκο, που τουλάχιστον άλλες τόσες βρίσκονται στα σκαριά αλλά και που ο σημαντικότερος παίκτης της την περασμένη σεζόν έγινε… Λούης παραμονές του αγώνα, μια πρόκριση στο Βέλγιο θα αποτελέσει τις τους Πειραιώτες ένα σημαντικότατο κατόρθωμα. Αφενός γιατί θα έχουν βάλει από κάτω μια πολύ καλή ομάδα και αφετέρου επειδή θα έχουν ξεπεράσει κάμποσα δικά τους προβλήματα, τα οποία χρειάζονται κάμποσο χρόνο μέχρι να εξαλειφθούν.
ΥΓ. Ο Φορτούνης είναι ένας κομβικός παίκτης ειδικά για την τρέχουσα σεζόν. Ακόμα και μια επαφή του είναι αρκετή για να κρίνει ένα ματς, όπως συνέβη και χτες. Ελπίζω να το αντιληφθούν όλοι εγκαίρως…