Οι εποχές που οι προπονητές ήθελαν στο υψηλό επίπεδο θηριώδεις κεντρικούς που να τρομάζουν και να κλείνουν το οπτικό πεδίο έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Ο Λόσερ της Μιλάνο είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα της αλλαγής που συντελείται τα τελευταία χρόνια στο βόλεϊ: παίκτες που δεν είναι «σκιάχτρα», με γρήγορα πόδια και καλό διάβασμα των φάσεων γίνονται απαραίτητοι στο πλάνο κάθε κορυφαίου προπονητή που βασίζεται πολύ και στο επιθετικό τους παιχνίδι.
Ο Άλεν Παγένκ εδώ και πολλά χρόνια δεν απουσιάζει από αυτή την κατηγορία. Είναι σπάνιο για τον Ολυμπιακό να κρατά για τρίτη σερί χρονιά ξένο κεντρικό, ο οποίος μάλιστα δεν έχει δυνατό του σημείο το μπλοκ. Κι όμως, η περασμένη σεζόν και δη το κλείσιμο αυτής κατέστησε κάτι παραπάνω από επιτακτική την παραμονή του Σλοβένου που το επαναλαμβάνει διαρκώς ότι περνάει καλά στην Ελλάδα κι απολαμβάνει το βόλεϊ. Με ή χωρίς τον Αλμπέρτο Τζουλιάνι, με τον οποίο πέρα από τους Πειραιώτες είχε συνεργαστεί και σε Λούμπε και εθνική Σλοβενίας.
Τρίτη χρονιά στα ερυθρόλευκα – και επίσημα πια μετά την ανακοίνωση της ανανέωσης – με τρίτο διαφορετικό προπονητή, τον επίσης πολύπειρο κι εξαιρετικό γνώστη, Ντανιέλ Καστελάνι.
Η παρουσία του 37χρονου Σλοβένου πέρασε από διάφορα κύματα από την πρώτη χρονιά του: Η (αναμενόμενη) σύγκριση με τον Όκολιτς των διαφορετικών χαρακτηριστικών, η τρικυμία στο πρώτο μισό της σεζόν με τον Δημήτρη Καζάζη στον πάγκο αλλά και η έλλειψη χημείας με τον Στιβαχτή ουσιαστικά έκαναν τον πολύπειρο κεντρικό να μοιάζει με παίκτη που δεν μπορεί να κάνει τη διαφορά έστω και στο χαμηλό επίπεδο του ελληνικού πρωταθλήματος.
Η πρόσληψη του Αλμπέρτο Τζουλιάνι άλλαξε την ψυχολογία του Παγένκ που σταδιακά εξελίχθηκε σε έναν από τους κορυφαίους κεντρικούς που πέρασαν ποτέ από την Ελλάδα. Κι ας μην έχει το μπλοκ που πολλοί θα ήθελαν. Ο Σλοβένος έφτασε σε σημείο να κρίνει σετ και παιχνίδια παρότι στη θέση του κάτι τέτοιο το βλέπουμε σπάνια σε παγκόσμιο επίπεδο.
Οι άμεσες εκτελέσεις του στην επίθεση, ο τρόπος που άνοιγε στα δύο το αντίπαλο μπλοκ, τα διαδοχικά καλά σέρβις και οι πολλές προσπάθειες στις συνεργασίες του με τον Τράβιτσα συνέβαλαν στο να γίνει κομβικός (ειδικά) στο δεύτερο μισό της σεζόν και σε μια σειρά αναμετρήσεων που αποδείχθηκε η πιο σημαντική για τον Ολυμπιακό.
Η απόδοσή του στη ρεβάνς κόντρα στον Παναθηναϊκό στο Μαρούσι και στους τελικούς κόντρα στον ΠΑΟΚ είναι πρωτοφανής για τα δεδομένα ξένου κεντρικού στην Ελλάδα. Αυτός είναι και ο λόγος που αναδείχθηκε MVP της σεζόν στο πρωτάθλημα (με διαφορά κιόλας χάρη στις ψήφους πέντε προπονητών), αποτελώντας τον πρώτο «καθαρό» κεντρικό που αποσπά τέτοιο βραβείο. Κι εδώ που τα λέμε ήταν και δίκαιο.
🏐MVP της Volley League (με τις περισσότερες ψήφους) ο Άλεν Παγένκ
Ο 37χρονος κεντρικός του Ολυμπιακού έκλεισε τη σεζόν με:
👉 43 άσους (0,5 ανά σετ)
👉 35 μπλοκ
👉 146 πόντοι από επίθεση με 58% αποτελεσματικότητα pic.twitter.com/mlmRdx6Uj7— Ανδρέας (@adreas_k) May 2, 2023
Ας μιλήσουν όμως και οι αριθμοί. Με 0,5 άσους ανά σετ (43 συνολικά στο πρωτάθλημα – 2ος κορυφαίος σέρβερ), με 58% αποτελεσματικότητα στην επίθεση (146 κερδισμένοι πόντοι) και 35 μπλοκ (0,42 ανά σετ), ο Παγένκ κατάφερε να σκορπά τρόμο από τη γραμμή των εννέα μέτρων αλλά και από την επίθεση (ακόμα και μετά από μέτρια υποδοχή).
Το πώς θα εξελιχθεί η επόμενη σεζόν σε ατομικό επίπεδο για τον Σλοβένο είναι δύσκολο να το προβλέψει κανείς. Ο Παγένκ πάντως πανάξια κέρδισε μια επέκταση συμβολαίου που δεν ήρθε γιατί ήταν επιλογή του μέχρι πρότινος προπονητή του αλλά επειδή ήταν ο κορυφαίος ξένος της περασμένης χρονιάς στους πρωταθλητές.
Και το γεγονός ότι στα 37 του εξακολουθεί να είναι αναντικατάστατος στην εθνική Σλοβενίας ανεξάρτητα από τον προπονητή και μάλιστα στο φετινό φορτωμένο καλοκαίρι (VNL, Eurovolley, προολυμπιακό), επιβεβαιώνει πως πρόκειται για έναν παίκτη τεράστιας κλάσης που δεν βλέπει κανέναν όταν νιώθει καλά. Το πώς θα κουμπώσει με τον (υγιή) Τζούριτς που θα επωμισθεί το βάρος στο μπλοκ, θα το διαπιστώσουμε στο τάραφλεξ σε μερικούς μήνες από τώρα.