Aνάμεσα σε πολλά και άκρως ενδιαφέροντα, ο Έλληνας τεχνικός που το 2013 στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης με τους Πειραιώτες, μίλησε στον Μιχάλη Στεφάνου για την εποχή Μπλατ στον Ολυμπιακό, για την στήριξη που του παρείχαν οι αδερφοί Αγγελόπουλοι, ενώ πήρε θέση για τον προπονητή της ποδοσφαιρικής ομάδας των ερυθρόλευκων Πέδρο Μαρτίνς!
Διαβάστε τη συνέντευξη του Έλληνα κόουτς στο superbasket.gr
-Πριν δύο χρόνια λέγαμε ότι η νέα μορφή της Ευρωλίγκας μοιάζει αχαρτογράφητα νερά. Μετά από την εμπειρία των δύο σεζόν τι έχουμε μάθει; Τι χρειάζεται μια ομάδα για να επιβιώσει και κατ’ επέκταση να πρωταγωνιστήσει;
«Πρώτα απ’ όλα υπάρχει πλέον σύνδεσμος παικτών και σύνδεσμος προπονητών και αυτό λέει πολλά. Οι παίκτες έφτιαξαν ένα συνδικαλιστικό φορέα, όχι γιατί το προϊόν δεν είναι ελκυστικό, αλλά γιατί είναι εξοντωτικό. Εμείς για παράδειγμα στείλαμε ένα παίκτη μας στο Μόναχο σε ειδικό κέντρο αποκατάστασης για να λύσει ένα πρόβλημα τραυματισμού και ήταν εκεί άλλοι 15 παίκτες της Ευρωλίγκας κυρίως από Ισπανία και Ρωσία για ρετουσάρισμα. Αυτό που μπορούμε να πούμε είναι ότι η Ευρωλίγκα μοιάζει όλο και περισσότερο στο ΝΒΑ με συνεχείς υποχρεώσεις μπακ του μπακ παιχνίδια και αυτό αναγκάζει τις ομάδες να δώσουν περισσότερα χρήματα για την οργάνωσή τους. Επενδύουν σε πτήσεις τσάρτερ, για παράδειγμα η Ζαλγκίρις θα κάνει όλες τις πτήσεις της έτσι. Προσλαμβάνουν περισσότερους γιατρούς, φυσικοθεραπευτές και φυσικά χρειάζονται ρόστερ με περισσότερους παίκτες.
-Άρα μπορούμε να πούμε ότι ναι μεν τα έσοδα αυξήθηκαν αλλά αυξήθηκαν πολύ περισσότερο τα έξοδά τους. Σωστά;
«Αν και σε αυτή την ερώτηση είναι καλύτερο να τοποθετηθούν οι ιδιοκτήτες, υποθέτω ότι έτσι είναι. Η επένδυση συνολικά γίνεται μεγαλύτερη».
-Αγωνιστικά πώς θεωρείς ότι πρέπει να προετοιμάζεται μια ομάδα Ευρωλίγκας για να μείνει ανταγωνιστική μέχρι το τέλος;
«Καταρχήν να πούμε ότι η Ευρωλίγκα είναι οι 11 ομάδες με συμβόλαιο. Οι υπόλοιπες 5 που κερδίζουν τις θέσεις από τα πρωταθλήματα υστερούν γιατί δεν μπορούν να κάνουν προγραμματισμό 2-3 ετών. Οι παίκτες δεν έρχονται το ίδιο εύκολα σε αυτές γιατί υπάρχει το ενδεχόμενο να μην αγωνίζονται στην Ευρωλίγκα την επόμενη σεζόν κι αυτό καθιστά δύσκολο το χτίσιμο ενός σταθερού κορμό. Από εκεί και πέρα, είναι τόσο υψηλές οι απαιτήσεις που δεν έχεις κανένα περιθώριο να σκεφτείς πώς θα είσαι μετά από κάποιους μήνες. Πιστεύω ότι αν μια ομάδα καταφέρει με κάποιο τρόπο να να αποφύγει τους τραυματισμούς και να έχει υγεία, αυτομάτως έχει πολύ καλές πιθανότητες να τα καταφέρει».
-Η Χίμκι πέρσι προκρίθηκε στους 8 και μάλιστα ήταν πολύ ανταγωνιστική στα πλέι οφ, αν και αουτσάιντερ κόντρα στην ΤΣΣΚΑ. Φέτος ξεκινάτε με τους ίδιους στόχους ή μήπως η διοίκηση “γλυκάθηκε” και θέλει το κάτι παραπάνω;
«Με ρώτησαν οι άνθρωποι που πρέπει να τοποθετήσουμε τον πήχη των στόχων. Τους εξήγησα πως ήταν μεγάλη επιτυχία η πρόκριση, γιατί ήμασταν η μόνη ομάδα χωρίς συμβόλαιο στα πλέι οφ. Ομάδες όπως η Εφές, το Μιλάνο και η Μπάρτσα που απέτυχαν, έχουν ενισχυθεί πολύ σοβαρά, άρα αν καταφέρουμε κάτι ανάλογο, θα είναι ακόμα πιο σπουδαίο το επίτευγμα».
-Και; Τον δέχτηκαν αυτόν τον ρεαλισμό;
«Ναι, τον δέχτηκαν γιατί κατάλαβαν πόσο δύσκολο είναι το έργο μας. Οχι μόνο για να πετύχουμε στην Ευρωλίγκα αλλά και να πάρουμε το εισιτήριο για την επόμενη. Εχοντας να αντιμετωπίσουμε 4-5 πραγματικά δυνατές ομάδες, με σημαντικά λιγότερες υποχρεώσεις αφού αγωνίζονται στο Γιούροκαπ, το δικό μας έργο δυσχεραίνει».
-Πρεμιέρα με τον Ολυμπιακό, λοιπόν, που βρίσκεται σε μεταβατική σεζόν με νέο προπονητή και νέα φιλοσοφία. Τον έχεις δει καθόλου; Πως τον περιμένεις την Παρασκευή;
«Τον έχω δει και στην Κρήτη και στο “Γκομέλσκι καπ” και θα δω και τα παιχνίδια με τον Χολαργό. Είναι φανερό ότι ψάχνει την ταυτότητά του. Έχει μεγάλες αυξομειώσεις στην απόδοσή του. Να ξέρεις ότι οι ομάδες που χτίζονται τώρα πάνω σε νέο στυλ παιχνιδιού, είναι αδύνατο να αφομοιώσουν μια ολόκληρη φιλοσοφία άμεσα. Όταν λοιπόν ο προπονητής έχει την απαιτούμενη γνώση και εμπειρία – και φυσικά ο Ντέιβιντ Μπλατ τα έχει και τα δύο – αποκρυσταλλώνει ένα μέρος της φιλοσοφίας του με βάση κυρίως το τι μπορουν να του δώσουν οι παίκτες του. Ευθυγραμμίζοντας με κάποιο τρόπο τα “θέλω” του πάνω στο διαθέσιμο υλικό του. Στην ουσία αντί να προσαρμοστεί όλη η ομάδα στην φιλοσοφία του ενός, προσαρμόζει εκείνος την φιλοσοφία του στα χαρακτηριστικά των παικτών του. Οι ομάδες είναι ζωντανοί οργανισμοί και η κάθε τους μέρα είναι διαφορετική από την προηγούμενη».
-Δηλαδή σε πόσο υψηλά επίπεδα πιστεύεις ότι μπορεί ή προλαβαίνει να φτάσει η απόδοσή του Ολυμπιακού σε μια σεζόν αγωνιστικής “επαναπροσέγγισης”.
«Για τον Ολυμπιακό προβλέπω ότι θα υπάρξουν μέρες που θα παίξει πραγματικά πολύ καλό και θεαματικό μπάσκετ, αλλά θα υπάρξουν και μέρες που θα αντιμετωπίσει δυσκολίες και η απόδοσή του θα πέφτει. Το ζητούμενο πάντα είναι να μάθεις να νικάς και όταν δεν παίζεις καλά».
-Πιο συγκεκριμένα, θα ήθελα να σε ρωτήσω για τον Βεζένκοφ, επειδή τον είχες παίκτη στην Μπαρτσελόνα. Πιστεύεις ότι έχει τα στοιχεία για να καθιερωθεί στον Ολυμπιακό, από την στιγμή μάλιστα που ανήκει στον ελληνικό κορμό;
«Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι εφόσον τον διάλεξε ένας οργανισμός όπως ο Ολυμπιακός, αξίζει να βρίσκεται εκεί. Όπως ξέρεις, την χρονιά που ήμουν στην Μπαρτσελόνα είχε πολύ χρόνο συμμετοχής και αυτό δεν είχε να κάνει μόνο με τις συνθήκες που επικρατούσαν στην ομάδα. Οι δυνατότητές του είναι μεγάλες, αλλά έχει και αδυναμίες. Πάνω από όλα όμως τον χαρακτηρίζουν τρία πράγματα: Είναι προσγειωμένος, ευφυής και εργατικότατος. Και βέβαια όταν ένας παίκτης αναδειχτεί MVP του πρωταθλήματος στα 20 και στα 23 έχει ήδη στο βιογραφικό του μια τριετία με ενεργό ρόλο στην Μπάρτσελόνα, ως ξένος μάλιστα, δεν μπορεί ποτέ να είναι τυχαίο».
-Πάμε και στον Παναθηναϊκό. Αρκετές αλλαγές στο ρόστερ, αλλά και σημαντικές παραμονές όπως του Καλάθη και φυσικά του Πασκουάλ. Κρίνοντας από τις αφίξεις και τις αποχωρήσεις, σου μοιάζει να ενισχύθηκαν ή όχι οι πράσινοι; Τουλάχιστον σε θεωρητικό επίπεδο.
«Δεν υπάρχει θεωρητικό επίπεδο, ούτε μπορείς να συγκρίνεις έτσι τις ομάδες. Να, αυτό είναι το λάθος που γίνεται από τον περισσότερο κόσμο, από τους δημοσιογράφους και από σένα στην προκειμένη περίπτωση και σε παρακαλώ να το γράψεις, γιατί είναι σημαντικό να γίνει κατανοητό. Μόνο στο “football manager” οι ομάδες βελτιώνονται ή αποδυναμώνονται από τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά των παικτών. Εδώ έχουμε να κάνουμε με τον ανθρώπινο παράγοντα, με διαφορετικές προσωπικότητες, διαφορετικές κουλτούρες και μορφωτικά επίπεδα. Μπορεί με χειρότερους παίκτες μια ομάδα να πάει καλύτερα εφόσον συνθέσουν ένα συνθέσουν ένα σύνολο το οποίο θα μπορέσει να κρατήσει 12-15 διαφορετικούς χαρακτήρες κάτω από έναν κοινό σκοπό. Αν πχ ένας παίκτης έχει μάθει να παίρνει 20 μπάλες και εσύ του πεις πάρε 10, έχει σημασία πώς θα το δεχτεί. Οταν ένας παίκτης έχει μάθει να παίζει για 100 χιλιάρικα και ξαφνικά φτάσει η τιμή του στο ένα εκατομμύριο, δεν είναι καθόλου σίγουρο αν θα μπορέσει να σηκώσει το βάρος. Ή και το αντίθετο».
-Σύμφωνοι. Χωρίς, λοιπόν, επιφανειακές συγκρίσεις και με βάση το υλικό του, πώς τον βλέπεις τον Παναθηναϊκό;
«Πέρυσι έδειχνε ότι είχε προβλήματα όταν ο Γκιστ έλειπε ή δεν ήταν σταθερή η απόδοσή του. Φέτος θέλει να τα λύσει με τον Λάσμε. Θα σου μιλήσω περισσότερο για εκείνον, επειδή τον είχαμε πέρυσι στη Ρωσία. Είναι ο άνθρωπος που σου θα κάνει τη δουλειά που θες. Οπως λέει και ο κόουτς Πρίφτης είναι ο… “do the job”. Φυσικά θα βοηθήσει και ο Ιωάννης και οι υπόλοιποι όμως δεν είναι εύκολο να προβλέψεις πώς θα ανταποκριθεί ένα σύνολο. Για παράδειγμα κανείς δεν μιλάει για τον Μήτογλου, ο οποίος ναι μεν δεν είναι Σίνγκλετον, αλλά έχει εξέλιξη και πιστεύω θα πάρει αρκετό χρόνο».
– Φεύγοντας από τον Ολυμπιακό είχες χρησιμοποιήσει τη φράση του Γκάντι “οφείλεις να γίνεις η αλλαγή που θέλεις να έρθει”. Πιστεύεις ότι αυτή η αλλαγή πρέπει να είναι πάντα ο προπονητής; Το να βλέπουμε δηλαδή προπονητές με πολυετείς παρουσίες στον πάγκο των ομάδων δεν μπορεί να είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση;
«Νομίζω πώς ήδη οι περισσότερες ομάδες αντιλαμβάνονται ότι δεν τους βοηθάει να αλλάζουν συνεχώς προπονητές. Ο Ολυμπιακός για παράδειγμα στηρίζει τους προπονητές και καλά κάνει. Οταν ήμουν εγώ στην ομάδα στηρίχθηκα από την διοίκηση. Ο Σφαιρόπουλος στηρίχθηκε από την διοίκηση και έμεινε πολύ καιρό στον Ολυμπιακό. Αυτή είναι μια σωστή νοοτροπία. Βλέπουμε πχ τον Λάσο στην Ρεάλ, ή το παράδειγμα του Ομπράντοβιτς. Υπάρχουν κι άλλα, ολοένα και περισσότερα. Προσωπικά πιστεύω πως οι προπονητές πληρωνόμαστε για δύο λόγους: Πρώτον, για να… φταίμε και δεύτερον για να μας βρίζουν. Οσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε, τόσο λιγότερο θα αναρωτιόμαστε και θα κυριευόμαστε από το συναίσθημα της αδικίας. Η δουλειά μας είναι να φταίμε και τελικά να πληρώνουμε το μάρμαρο. Από εκεί και πέρα το περιβάλλον κάθε ομάδας έχει την ευθύνη ώστε να στηρίξει την δουλειά του προπονητή, να τον κρίνει για το μπάσκετ που παρουσιάζει και να μην αφήνει την πίεση να τον πλακώνει».
-Βλέπουμε ότι αυτή η πίεση επηρεάζει ακόμα και τους πιο μεγάλους συλλόγους. Για παράδειγμα την ομάδα σου στην Αγγλία, την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Βλέπεις πόσο …καλτ καταστάσεις συμβαίνουν με τον Μουρίνιο.
«Είναι πραγματικά απίστευτο! Διάβαζα τις δηλώσεις του Γκάρι Νέβιλ που έλεγε εξοργισμένος ότι κατάντησε ο μεγαλύτερος σύλλογος στον κόσμο να λειτουργεί σαν να παίζει κάποιος football manager. Να λέγεται πριν από ματς ότι ο προπονητής θα φύγει. Αδιανόητα πράγματα για τα όσα πρεσβεύει η Γιουνάιτεντ, ένα κλαμπ με συγκλονιστική ιστορία, αρχές και ιδανικά.
-Αποδεικνύεται ότι όλοι μόνο για το αποτέλεσμα ενδιαφέρονται τελικά…
«Θέλεις να δούμε κάποια άλλα παραδείγματα; Ο Zιντάν αποφάσισε να αποχωρήσει από την Ρεάλ μετά από εκπληκτικές χρονιές. Ο Βαλβέρδε απάντησε αρνητικά στην πρόταση της Μπαρτσελόναγια πρόωρη ανανέωση και το άφησε για το καλοκαίρι. Ο Λουίς Ενρίκε πήγε μόνος του και ανακοίνωσε στον Μπερτομέου την απόφασή του να φύγει. Αναρωτήθηκε κανείς ποια είναι η αιτία; Μήπως ήθελαν κάτι παραπάνω; Που να πήγαιναν; Είχαν ό,τι ήθελαν, ό,τι ονειρεύτηκαν. Η πίεση, όμως, είναι πολλές φορές τόσο ισχυρή που ξεπερνά τις ανθρώπινες αντοχές. Ναι, ο Μουρίνιο ναι είναι νάρκισσος, όχι ιδιαίτερα συμπαθής, αλλά τα έχει πάρει όλα ξανά και ξανά. Του αξίζει μεγαλύτερος σεβασμός και ότι να τον περιμένει ο κάθε δημοσιογράφος στην γωνία».
-Μια και πιάσαμε το ποδόσφαιρο, έχεις σχηματίσει γνώμη για τον προπονητή του Ολυμπιακού, τον Μαρτίνς;
«Ακόμα δεν ξεκίνησε η σεζόν και ήδη έχουν αρχίσει οι συζητήσεις γύρω από το όνομά του. Θα πω ότι αυτός ξέρει καλύτερα από όλους γιατί ζει την ομάδα περισσότερο από όλους. Θα πω επίσης ότι όταν ένας προπονητής κάνει 11 αλλαγές στην 11άδα για να παίξει με την Μίλαν ξέροντας πως αν το σκορ ξεφύγει θα πέσουν όλοι να τον φάνε, δείχνει ότι τολμάει και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Στην Ελλάδα αμφισβητήθηκαν προπονητές όπως ο Ζαρντίμ ή και ο Βαλβέρδε. Είδαμε που έφτασαν, αυτό δεν πρέπει να μας πει κάτι;
-Πρόσφατα οι Λέικερς αποφάσισαν να διοργανώνουν αγώνες αφιερωμένους στην gay κοινότητα, αλλάζοντας μέχρι και τα χρώματα στο σήμα τους. Την ίδια στην στιγμή που η Ελλάδα βίωνε την υπόθεση της δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου και των όσων ανέδειξε. Πώς σε κάνουν να νιώθεις τέτοιες αντιθέσεις;
«Πρώτα απ’ όλα είναι σοκαριστικό να βλέπεις έναν ανήμπορο άνθρωπο που προσπαθεί να προστατευτεί, να δέχεται τέτοια επίθεση και να σκοτώνεται έτσι για το τίποτα. Που δεν πήγε καν να κλέψει. Δεν ξέρω πού οδεύουμε πραγματικά. Η απανθρωπιά και ο ρατσισμός κάθε είδους, δυστυχώς κυριαρχεί στις περισσότερες κοινωνίες. Σε σημείο που το σκέφτεσαι και τρομάζεις. Λυπάμαι που αντί να γινόμαστε πιο προοδευτικοί, κάνουμε βήματα προς τα πίσω, προς στον συντηρητισμό. Η πρωτοβουλία των Λέικερς είναι οπωσδήποτε ένα σημαντικό γεγονός.
-Θα ήθελες να γίνουν και στην Ευρώπη ανάλογες κινήσεις;
«Ναι, φυσικά θα ήθελα , αν και πιστεύω ότι το ευρωπαϊκό μπάσκετ έχει ανεπτυγμένες τέτοιου είδους δράσεις και μάλιστα κόντρα στο ρεύμα της εποχής, όπου τα ακροδεξιά και φασιστικά κόμματα ανά την Ευρώπη αυξάνουν τα ποσοστά τους. Πάνω από όλα θα ήθελα να φτιάξουμε κοινωνίες για τους ανθρώπους. Για όλους τους ανθρώπους και όλες τις ομάδες που βιώνουν καταπίεση και δεν ζουν με ίσες ευκαιρίες. Θα ήθελα για παράδειγμα να βλέπω τους ηλικιωμένους και τους ανάπηρους να κυκλοφορούν έξω, όπως τους έβλεπα πχ στην Βαρκελώνη, μια ανθρώπινη, ελεύθερη πόλη. Στην Ελλάδα δεν βλέπεις ανάπηρους. Οχι γιατί δεν υπάρχουν, αλλά γιατί δεν έχουμε φροντίσει για αυτούς, τους αναγκάζουμε μένουν “κλεισμένοι” στα σπίτια τους».
–Ξέρω ότι δεν θα σου αρέσει η επόμενη ερώτηση, αλλά κλείνοντας θέλω να μου πεις δυο λόγια για σένα. Δεύτερη σεζόν στην Χίμκι όντας πια ο Ελληνας προπονητής με τις περισσότερες συμμετοχές στην Ευρωλίγκα και ο μοναδικός στη διοργάνωση που έχει οδηγήσει στους “8” τρεις διαφορετικές ομάδες. Ο σπάνια ήρεμος στον πάγκο Γιώργος Μπαρτζώκας, έχει αποκτήσει την ηρεμία που έψαχνε στην καριέρα του;
«Επειδή έφαγα πολλά χρόνια στα τοπικά της Αθήνας, μπορώ να πω πια ότι έχω κάνει πολύ περισσότερα από όσα περίμενα στο χώρο του μπάσκετ. Είμαι ευχαριστημένος έχοντας δουλέψει σε τόσες σημαντικές ομάδες αλλά επειδή η φύση του ανθρώπου είναι τέτοια δεν σταματάω να ψάχνω νέες προκλήσεις. Η αλήθεια είναι ότι θέλω να δουλέψω πάνω στην ηρεμία μου στον πάγκο, να βελτιώσω την συμπεριφορά μου και να περιορίσω τους εκνευρισμούς της στιγμής. Εχω καταφέρει αρκετά, γιατί να μην καταφέρω και αυτό; Ετσι κι αλλιώς όσοι με γνωρίζουν, ξέρουν ότι μόνο την ώρα αγώνα δεν είμαι ήρεμος, ακριβώς επειδή ζω το μπάσκετ με πάθος».
-Πάντως, η …εξτρεμιστική οργάνωση ΣΦΙΝΑΣΚΑΠΑ που σε υποστηρίζει με ιερό φανατισμό δεν πιστεύω να συμφωνεί στο ότι χρειάζεσαι κάποια βελτίωση. “Νηφάλιο αρτίστα” σε ονομάζει άλλωστε. Εχει τύχει να πέσουν αναρτήσεις τους στα χέρια σου;
(Γέλια). “Αν και δεν έχω λογαριασμό στο Facebook ή σε κάποιο άλλο μέσο, μου στέλνουν συχνά φίλοι κείμενα της εν λόγω σελίδας. Διαθέτουν φοβερό χιούμορ και ευρηματικότητα και πολλές φορές τα όσα γράφουν με έχουν κάνει να γελάσω πολύ»…
