Ως ποδοσφαιριστής, ο Ματίας Αλμέιδα δεν ακολούθησε ποτέ την τυπική ζωή του αθλητή. Μπορεί στις προπονήσεις και στους αγώνες να έδινε την ψυχή του, εκτός γηπέδων όμως οι συνήθειές του ήταν αυτοκαταστροφικές.
Σε συνέντευξή του στην Gazzetta Dello Sport, ο πρώην προπονητής της ΑΕΚ και νυν της Σεβίλης μίλησε για τους δαίμονες του παρελθόντος του που λίγο έλειψε να του στοιχίσουν όχι μόνο την καριέρα, αλλά και τη ζωή του. Η εξάρτησή του από το αλκοόλ ήταν τόσο σοβαρή, που έφτασε σε σημείο να πέσει σε κώμα όταν ήπιε μαζεμένα πέντε μπουκάλια κρασί, «σαν να ήταν Coca Cola», παραδέχεται.
«Κατά τη διάρκεια της καριέρας μου κάπνιζα δέκα τσιγάρα την ημέρα. Το αλκοόλ ήταν επίσης ένα μεγάλο πρόβλημα. Πάντα έδινα το 100% στις προπονήσεις, αλλά ζούσα στο κόκκινο. Μια μέρα ήπια πέντε μπουκάλια κρασί, σαν να ήταν Κόκα Κόλα. Κατέληξα σε κώμα. Προσπάθησα να συνέλθω τρέχοντας πέντε χιλιόμετρα, αλλά όλα γύριζαν γύρω μου. Με έβαλαν σε ορό για πέντε ώρες. Εκείνη την περίοδο έπαιζα στην Ίντερ και αν μαθευόταν, θα ξεσπούσε σκάνδαλο».
Ο Αλμέιδα υπέφερε επίσης από κρίσεις πανικού, που τον οδήγησαν σε αντικαταθλιπτική αγωγή για να αντιμετωπίσει την αγχώδη διαταραχή: «Δύο τραυματισμοί με κράτησαν για καιρό εκτός δράσης στο Μιλάνο. Έφτασα σε σημείο να μην αισθάνομαι το χέρι μου. Την επόμενη μέρα είχα χάσει την αίσθηση της μισής μου πλευράς. Ένας ψυχολόγος της ομάδας διέγνωσε κρίσεις πανικού και μου συνέστησε φαρμακευτική αγωγή. Δεν ακολούθησα τη συμβουλή του τότε.
Το “ξυπνητήρι” μου ήταν μια ζωγραφιά της κόρης μου. Με ζωγράφισε σαν ένα λιοντάρι θλιμμένο και εξαντλημένο. Από τότε παίρνω καθημερινά αντικαταθλιπτικά και φάρμακα για την αγχώδη διαταραχή. Τα αποκαλώ τα χάπια της καλοσύνης. Με βοηθούν να είμαι καλύτερος άνθρωπος».
Ο Αλμέιδα μίλησε για όσα συνέβησαν στο περσινό ματς της Τούμπας, όπου παραδέχθηκε ότι έχασε τελείως τον έλεγχο: «Μια διαμάχη μετατράπηκε σε σύγκρουση. Ήμουν έξαλλος. Επιτέθηκα σε αντίπαλο, προσπάθησαν να με συγκρατήσουν χωρίς αποτέλεσμα. Χρειάστηκε να επέμβει η αστυνομία. Έχασα τελείως τον έλεγχο. Απειλούσα, φώναζα, άγγιξα τον λαιμό ενός ανθρώπου… ευτυχώς με σταμάτησαν.
Χρειάστηκα μιάμιση ώρα για να ηρεμήσω. Ζήτησα συγγνώμη, αλλά δεν θεωρώ πως είμαι ο μόνος υπεύθυνος. Όταν υπάρχουν χιλιάδες άτομα στο γήπεδο και κανείς δεν σε προστατεύει, το ένστικτο παίρνει τον έλεγχο. Είμαι άντρας, και το αίμα μου βράζει. Δεν θα αλλάξω ποιος είμαι. Σέβομαι τους πάντες, αλλά ζητάω να με σέβονται και μένα σαν άνθρωπο. Δεν είναι θέμα νίκης ή ήττας – είναι θέμα αξιοπρέπειας».