Πάνε 16 χρόνια από το Πεκίνο και την τελευταία φορά που η εθνική Ελλάδας μπάσκετ πάτησε ολυμπιακό παρκέ. Τα χρόνια ήταν πολλά και για να γραφτεί η νέα σελίδα στη γαλανόλευκη ιστορία χρειάστηκε να επιστρατευθεί ένας από τους μεγαλύτερους ηγέτες στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ.
Αυτός που έχει βαθιά ριζωμένο μέσα του το winning mentality και πλέον το περνά και στη νέα γενιά. Νέα γενιά τρόπος του λέγειν καθώς οι περισσότεροι από τους Έλληνες διεθνείς έχουν προλάβει να περάσουν πολλά με την εθνική. Πολλά και τα περισσότερα δύσκολα. Αλλά, ήρθε η ώρα τα δάκρυα να τρέξουν από χαρά στα μάγουλά τους και το κοινό που τους ακολουθεί να ονειρευτεί ξανά κάτι μεγάλο.
Κροατία – Ελλάδα 69-80: Παριζιάνα με μπόμπερ Παπαγιάννη και μπασκετικό ξύλο επικών διαστάσεων!
Ο Βασίλης Σπανούλης είναι ο μπασκετάνθρωπος που δεν επιστρατεύθηκε ακριβώς από την Ομοσπονδία. Περισσότερο το ζήτησε μόνος του, είχε τη θέληση, την αγάπη και κυρίως την πίστη πως μπορεί να οδηγήσει ξανά την επίσημη αγαπημένη στον δρόμο των επιτυχιών. «Μα είναι νωρίς ακόμα και δεν έχει… φάει τα ψωμιά του στους πάγκους», έλεγαν πολλοί μετά την πρόσληψή του. Είναι τόσο νωρίς που όντως δεν προλάβαμε καν να μάθουμε γαλλικά και τώρα κάνουμε εντατικά μαθήματα μέσα στο κατακαλόκαιρο γιατί όπως είπε ο «Kill-Bill» δεν θα πάμε για διακοπές στο Παρίσι.
Και πώς να πάμε για διακοπές, όταν εδώ και 16 χρόνια έχουμε χορτάσει από αποτυχίες και αποκλεισμούς. Είναι αδύνατον. Όχι με τον Σπανούλη στον πάγκο. Ο Σπανούλης δεν δέχεται να κάνει διακοπές τα καλοκαίρια που χτυπά δυνατά η καρδιά του αθλητισμού. Πιο δυνατά από ποτέ για την ακρίβεια όταν μιλάμε για Ολυμπιάδα.
Αυτός, ο άνθρωπος αυτός, που έλεγε και η Ρίτα Σακελλαρίου, έμελλε να οδηγήσει ξανά την ελληνική ομάδα μπάσκετ σε Ολυμπιακό τουρνουά, όπως το έκανε και πριν 16 χρόνια στο Προολυμπιακό του ΟΑΚΑ.
Σπανούλης: Όλοι μαζί τα καταφέραμε, είμαστε περήφανη χώρα κι όσο δουλεύεις σκληρά κερδίζεις
Τώρα ήταν η σειρά του ΣΕΦ για μία εθνική που σε πείθει ότι μπορεί. Μπορεί να σε κάνει να ονειρευτείς για αρχή, γιατί η ιστορία έχει δείξει ότι καλές οι προβλέψεις, αλλά στην πράξη σχεδόν πάντα -εδώ και 15 χρόνια- τρώμε τα μούτρα μας. Σε μπασκετικό και εθνικό επίπεδο πάντα.
Ωστόσο, στο σήμερα, η αύρα αυτής της ομάδας, το νέο (προπονητικό) άστρο του Σπανούλη και ο αστερισμός του Γιάννη μας δημιουργεί μία συγκρατημένη αισιοδοξία ότι «ήρθε η ώρα για κάτι πραγματικά σπουδαίο». Όπως το 2005, το 2006 και το 2009 για να πάρουμε τα σχετικά πιο πρόσφατα.
Γιατί το πιστεύουμε αυτό; Δε χρειάζεται να βγάλουμε τα πινακάκια και να αναλύσουμε τα τακτικά πλάνα της εθνικής για να σας πείσουμε με την απάντησή μας. Αρκεί να δει κανείς τα πρόσωπα των Ελλήνων διεθνών μετά τη λήξη του αγώνα με την Κροατία. Όλοι βουρκωμένοι και ο ένας ήρωας με δάκρυα στα μάτια. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο έχει να κλάψει έτσι από το πρωτάθλημα του NBA με τους Μπακς πίσω στο 2021. Φύλαξε βέβαια μερικά δάκρυα -χαράς- και για την Ολυμπιάδα, όπου ελπίζει πως θα είναι και σημαιοφόρος της ελληνικής αποστολής, όπως του αξίζει. Για να σας προλάβω και στον Τεντόγλου, το ίδιο αξίζει, αλλά σε αυτό το κείμενο είναι στο προσκήνιο η πορτοκαλί θεά και μετά την εικόνα με τα δακρυσμένα μάτια του Γιάννη, ε μας κέρδισε λίγο παραπάνω σε συναίσθημα.
What it means for Giannis 🥹#FIBAOQT pic.twitter.com/rpacKTH6PA
— FIBA (@FIBA) July 7, 2024
Άλλο είναι το νόημα κι άλλη η ουσία. Η εθνική, με την άμυνα που την έφτασε δύο φορές μέχρι την κορυφή της Ευρώπης, αλλά σε πιο σύγχρονη μορφή πλέον, «έπνιξε» Σλοβένους και Κροάτες, έτρεξε στο ανοιχτό γήπεδο, γέννησε πρωταγωνιστές και παίζει ένα μπάσκετ που σε κερδίζει. Ένα μπάσκετ που είχε πολύ καιρό να παίξει.
Η πρόκριση ήρθε γιατί το ίδιο το μπάσκετ κάτι χρωστούσε σε αυτά τα παιδιά. Στον αρχηγό Κώστα Παπανικολάου, στον πιστό στρατιώτη της ομάδας Νικ Καλάθη, στον Τόμας Γουόκαπ που ήρθε τελευταίος αλλά είναι σαν να γεννήθηκε στα Καμίνια και φυσικά στον Greek Freak που όσα πρωταθλήματα και να κερδίσει στο NBA τίποτα δεν θα συγκρίνεται με μία επιτυχία με την εθνική Ελλάδας. Ο ίδιος το έχει πει και ο ίδιος το δείχνει με πράξεις κι όχι λόγια.
Εν κατακλείδι, από μεγάλα λόγια χορτάσαμε. Ο Σπανούλης δεν τα λέει εύκολα ούτως ή άλλως. Πάμε ταπεινά, με το μπάσκετ μας, τη φιλοσοφία μας, τις ιδέες μας, την ενέργειά μας, την άμυνά μας και με τόσα πολλά ανεκπλήρωτα όνειρα για να δοκιμάσουμε την τύχη μας στις όχθες του Σηκουάνα. Μαζί κι όπου μας βγάλει, αφού ο Βασίλης Σπανούλης το είπε και το έκανε: η εθνική ομάδα μπάσκετ έγινε ξανά «επίσημη αγαπημένη» όλων των Ελλήνων!