Οι άνω των 35 την έζησαν live, οι υπόλοιποι τη γνωρίζουν ως μια viral ατάκα που συχνά συναντάται σε διάφορα memes στα social media. Το μακρινό 2002, στην πρώτη εκδοχή του Fame Story, ένα από τα πολλά beefs (όταν ακόμη ήταν παντελώς άγνωστος ο όρος στην Ελλάδα) στα οποία είχε εμπλακεί η Άσπα Τσίνα, είχε οδηγήσει την συμπαίκτρια της, Φωτεινή Τσιτσιγκού στην… ιστορική αναρώτηση – έκρηξη «τι της έχω κάνει μωρέ της μ@λ@κι$μ%ν#$;».
Είναι πολύ πιθανό οι άνθρωποι του Ολυμπιακού να αναρωτιούνται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο μετά από κάθε ματς στη Euroleague, όταν έρχεται η ώρα να αξιολογήσουν τη διαιτητική μεταχείρισή τους από τη δεύτερη μεγαλύτερη μπασκετική λίγκα του κόσμου.
Η κατάσταση με τις διαιτησίες στα ματς των περυσινών φιναλίστ μοιάζει πλέον εκτός ελέγχου. Σε μια σεζόν που τα πάντα πάνε στραβά από την προετοιμασία κιόλας, οι Ερυθρόλευκοι δεν έχουν απέναντί τους μονάχα τα μεταφυσικά στοιχεία της κακοδαιμονίας τους, αλλά και τα «υπερφυσικά» εμπόδια που του βάζουν συχνότατα οι διαιτητές της Ευρωλίγκας.
Το τι έχουν δει τα ματάκια μας αυτούς τους τέσσερις μήνες δεν περιγράφεται. Φλόπινγκ αντιπάλων σε τρίποντο (με το πόδι απλωμένο) να δίνονται τρεις βολές και καθαρά φάουλ πάνω σε ερυθρόλευκες προσπάθειες να βαφτίζονται φλόπινγκ, ακόμα και στο ίδιο ματς. Εξόφθαλμα φάουλ στην τελευταία φάση ενός αγώνα να γίνονται non call, μέχρι και διαφορετική ερμηνεία των κανονισμών για αντίστοιχες φάσεις, από τους ίδιους διαιτητές, ανάλογα με το ποια είναι η ομάδα που επιτίθεται ή αμύνεται. Όπως συνέβη στο Μόναχο με το αντιαθλητικό του Ράιτ, ενώ λίγο αργότερα το challenge του Ολυμπιακού για παρεμφερή φάση κατέληξε στα σκουπίδια.
Το γράμμα των διαιτητικών νόμων είναι συνήθως όσο συγκεκριμένο και αφηρημένο ταυτόχρονα χρειάζεται προκειμένου οι διαιτητές (όχι μόνο στο μπάσκετ) να μπορούν να σφυρίζουν με διαφορετικές «ερμηνείες». Να επιτρέπουν δηλαδή στη μια πλευρά ομηρικές μάχες και στην απέναντι να χρεώνουν φάουλ ακόμα και την πιο ανεπαίσθητη επαφή.
Στον αθλητισμό βεβαίως δεν υπάρχει ποτέ κάποιος που να θεωρεί ότι ευνοήθηκε από τη διαιτησία, τουλάχιστον σε επίπεδο δημόσιας παροχής. Ακόμα κι έτσι όμως, υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν σηκώνουν ερμηνείες, παρερμηνείες ή έστω δημιουργικές ασάφειες. Ειδικά όταν πρόκειται για τη σωματική ακεραιότητα των παικτών.
Περισσότερο και από την απόδοση «δικαιοσύνης», η παρουσία των διαιτητών στις αθλητικές αναμετρήσεις σχετίζεται πρωτίστως με την προστασία της υγείας των αθλητών. Γι’ αυτό και οι κανονισμοί απέναντι σε αντιαθλητικές ενέργειες που διακινδυνεύουν τη σωματική ακεραιότητα γίνονται όλο και πιο σκληροί, ακόμα και στο ποδόσφαιρο που από τη δημιουργία του κιόλας περιλάμβανε δυνατά χτυπήματα, τα οποία άφηναν πίσω τους σοβαρά τραυματίες.
Πρόπερσι στο Μονακό, ο Ντουέιν Μπέικον είχε πιάσει από τον λαιμό του Κώστα Παπανικολάου και τον είχε πετάξει με μίσος στο παρκέ σε μια από τις πιο σοκαριστικές ενέργειες στην ιστορία της Euroleague. Σύμφωνα με τους ισχύοντες κανονισμούς ο μετέπειτα παίκτης του Παναθηναϊκού θα έπρεπε να έχει αποβληθεί με ντισκαλιφιέ, αφού δύσκολα μπορεί να βρει κάποιος πιο βίαιο απρόκλητο χτύπημα εκτός φάσης.
Η απόφαση της τριάδας Πουκλ, Γκαρθία και Πάντερ ήταν εξωφρενική: αντιαθλητικό φάουλ στον Μπέικον και τεχνική ποινή στον Παπανικολάου, προφανώς επειδή ο αρχηγός του Ολυμπιακού έβαλε τον λαιμό του στην παλάμη του αντιπάλου του. Οι Ερυθρόλευκοι βρίσκονταν στο +15 σε εκείνο το σημείο (δευτερόλεπτα πριν τη λήξη της 3ης περιόδου) και ο εκνευρισμός που προκλήθηκε στους παίκτες τους Μπαρτζώκα κόντεψε να φέρει τούμπα το Game 3 και να τους οδηγήσει μια ανάσα από τον αποκλεισμό.
Όλως τυχαίως, στο Μόναχο βρισκόταν την Πέμπτη ο ένας εκ των τριών «δραστών» του Μονακό. Ο Χουάν Κάρλος Γκαρθία αυτή τη φορά ήταν πρώτος διαιτητής και σκέφτηκε να ξεπεράσει το ντροπιαστικό προηγούμενο που είχε συνυπογράψει με τους συναδέλφους του.
Η αγκωνιά του Ιμπάκα στον Παπανικολάου θα έπρεπε να έχει εντοπιστεί από τους διαιτητές σε πραγματικό χρόνο. Είναι πραγματικά αδύνατον να μην είδε έστω ένας από τους τρεις την απαράδεκτη ενέργεια του Κονγκολέζου με ισπανικό διαβατήριο. Ακόμα κι έτσι όμως, από τη στιγμή που πήγαν στο μόνιτορ τα πράγματα ήταν ξεκάθαρα.
Ο πρώην NBAer έχει σηκωμένο αγκώνα και σημαδεύει με τον αρχηγό του Ολυμπιακού με μια απότομη και άκρως ζυγισμένη κίνηση. Με τα ριπλέι να μην αφήνουν κανένα περιθώριο παρερμηνείας, το μόνο που είχαν να κάνουν οι διαιτητές ήταν να καταλογίσουν την προφανέστατη παράβαση, χρεώνοντας με αντιαθλητικό φάουλ τον Ιμπάκα. Ό,τι θα έκανε οποιοσδήποτε νορμάλ άνθρωπος δηλαδή.
Το ότι επέλεξαν να βιάσουν τη λογική και μαζί κάθε έννοια κανονισμού μαρτυρά και το πόσο αποφασισμένοι ήταν να σταματήσουν τον Ολυμπιακό. Κάτι που ενδεχομένως να είχαν καταφέρει, αν δεν μεσολαβούσε το διπλό ρεσιτάλ των Γουόκαπ και Πετρούσεφ, αλλά και τα ατσάλινα νεύρα του Λαρεντζάκη.
Υπάρχει βεβαίως και μια άλλη περίπτωση κατά την οποία οι προθέσεις της διαιτητικής τριάδας έγιναν εμφανείς. Όταν ο Μόουζες Ράιτ χρεώθηκε σωστά αντιαθλητικό φάουλ αλλά λίγη ώρα αργότερα, το challenge του Μπαρτζώκα για μια πανομοιότυπη παράβαση ήταν ανεπιτυχές.
Να είναι… ανθέλληνες γενικώς οι διαιτητές της Ευρωλίγκας αποκλείεται, με δεδομένο πως η ομάδα με τη μακράν καλύτερη μεταχείριση εδρεύει λίγα χιλιόμετρα πιο βόρεια από το ΣΕΦ. Σε σημείο να βάζει τα γέλια ακόμα και ο σχολιαστής του καναλιού της Euroleague, όπως συνέβη με το θέατρο του Λεσόρ που σφυρίχτηκε φάουλ υπέρ του στην τελευταία φάση του αγώνα στο Κάουνας. Η οποία δεν είχε και καμία πρακτική σημασία, αφού η διαφορά ήταν διψήφια.
Δεν είναι μια και δυο οι κραυγαλέες φάσεις που έχουν κάνει τους ανθρώπους του Ολυμπιακού να βγουν από τα ρούχα τους. Από το πεντακάθαρο φάουλ του Μαντάρ στον Γκος που ουσιαστικά αλλοίωσε το αποτέλεσμα του Φενέρ – Ολυμπιακός, μέχρι την προκλητική συμπεριφορά στο Μόναχο, οι Ερυθρόλευκοι έχουν μείνει κάμποσες φορές με την απορία που έγραψα στον πρόλογο.
Θυμηθείτε την απίστευτη κατραπακιά που είχε δεχτεί ο Μιλουτίνοφ από τον Βέσελι στο εντός με την Μπαρτσελόνα, σε αντιαθλητικό που θα το έδινε ακόμα ο… Σλούκας (ως κολλητός του Τσέχου και όχι μόνο). Ή τα όσα περίεργα συνέβησαν στην 4η περίοδο του αγώνα στην Μπολόνια, τα οποία προκάλεσαν τεράστιο εκνευρισμό και έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην έκβαση του αποτελέσματος.
Ξέσπασμα Μπαρτζώκα: «Όλες οι αποφάσεις των διαιτητών ήταν εναντίον μας στην 4η περίοδο»
Μόνο αυτό το ματς να είχαν πάρει οι Ερυθρόλευκοι, σήμερα θα ήταν στην 3η θέση παρέα με τους Ιταλούς, τον Παναθηναϊκό, τη Μονακό και τη Φενέρ και με καλές πιθανότητες να τους βάλουν όλους – πλην των Μονεγάσκων – από κάτω σε περίπτωση ισοβαθμίας. Λες και δεν έχει αρκετά προβλήματα από μόνος του ο Ολυμπιακός φέτος, φτάνοντας στην ανάγκη να δημιουργήσει το μεγαλύτερο ρόστερ των τελευταίων ετών και με αριθμό-ρεκόρ σε ξένους παίκτες.
Μια ομάδα – μοντέλο, που έχει πολλάκις αποδείξει ότι δεν χρειάζονται τρελά εκατομμύρια προκειμένου να φτιαχτεί ένα άκρως ανταγωνιστικό σύνολο, θεωρητικά θα έπρεπε να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση και να αντιμετωπίζεται ως προστατευόμενο είδος. Αντ’ αυτού όμως, δίνεται συχνότατα η εντύπωση πως οι νταμπλούχοι Ελλάδας βρίσκονται στο στόχαστρο, σαν κάτι να μην έχουν κάνει καλά. Ή σαν να έχουν κάτι πολύ κακό. Και ειλικρινά, θα ήθελα πολύ να μάθω τι είναι αυτό το «κάτι», ελπίζοντας να μην έχει σχέση με το γεγονός ότι η ερυθρόλευκη ΚΑΕ έχει κάνει δεύτερη φύση της την ταπείνωση ομάδων πολύ ακριβότερων από τη δική της…
ΥΓ1. Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να εξηγήσω για ποιον λόγο ο ΑΘΛΟΣ έγραψε πως ο Ολυμπιακός πρόλαβε όλη την Ευρώπη στην περίπτωση του Μόουζες Ράιτ. Μόλις μια μέρα πριν κλείσει η συμφωνία, η Βαλένθια χώθηκε στη μεταγραφή και οι Ερυθρόλευκοι αναγκάστηκαν να ανεβάσουν την ήδη υψηλή πρότασή τους προκειμένου να εξασφαλίσουν την υπογραφή του Αμερικανού «δυναμίτη». Και είχαν ψαχτεί και κάποιοι άλλοι στο μεταξύ…
Σκεφτείτε τι θα γινόταν το καλοκαίρι αν ο Μωυσής έκανε στην Ισπανία 3-4 ματς σαν αυτό κόντρα στην Άλμπα, όταν ντεμπούταρε με μια σκάρτη προπόνηση. Είναι τεράστια επένδυση για το άμεσο μέλλον ο Αμερικανός και εννοείται ότι ήταν μακράν ο πρώτος στόχος του Ολυμπιακού, έχοντας την έγκριση ολόκληρου του οργανισμού…
ΥΓ2. Για το πρότζεκτ που λέγεται Πετρούσεφ τα έχουμε πει εγκαίρως. Είχε την ατυχία να επισκιαστεί η εξαιρετική εμφάνισή του στη Βιτόρια από τη συνολικά κακή εικόνα της ομάδας, αλλά στο Μόναχο πήρε το αίμα του πίσω και με το παραπάνω. Το ταβάνι του Σέρβου ίσως είναι πιο πάνω και από την οροφή του ΣΕΦ, αλλά θα χρειαστεί σκληρή δουλειά από μέρους του ώστε να αξιοποιηθούν πλήρως όσα του χάρισε η φύση.
ΥΓ3. Τα δυο σερί πολύ καλά ματς του Μπραζντέικις δεν αποτελούν συμπτωματικό γεγονός. Ακόμα όμως δεν έχουμε δει ούτε τα μισά από αυτά που μπορεί να προσφέρει. Όταν νιώσει ότι η πολλή πίεση έχει φύγει από πάνω του, θα φανεί στα μακρινά σουτ του που μέχρι τώρα μοιάζουν σχεδόν καταδικασμένα. Λίγη υπομονή ακόμα, νομίζω πως ο καιρός είναι κοντά…