Προσδεθείτε! Η Euroleague απογειώνεται και μάλιστα κάθετα σε ελάχιστο χρόνο από τώρα και όσοι δεν αντέχαμε άλλο την έλλειψη μπασκετικής δράσης στο κορυφαίο επίπεδο, ετοιμαζόμαστε για μια μεγάλη δόση πορτοκαλί αδρεναλίνης στις φλέβες μας.
Οι δύο μεγάλες ελληνικές δυνάμεις, ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός, που εδώ και χρόνια κρατούν ψηλά την σημαία της χώρας σε ένα εξαιρετικά ανταγωνιστικό περιβάλλον, είναι έτοιμες να συνεχίσουν την παράδοση που έχουν δημιουργήσει και να πρωταγωνιστήσουν. Η αποστολή τους δεν θα είναι καθόλου εύκολη διότι οι βασικοί αντίπαλοι τους έχουν σημαντικά μεγαλύτερα μπάτζετ, έχουν ενισχυθεί και το φάιναλ φορ μοιάζει με missioni mpossible!
Μόνο που ύστερα από τόσα χρόνια στο …κουρμπέτι, τόσο στο ΣΕΦ όσο και στο ΟΑΚΑ, γνωρίζουν καλά ότι οι ομάδες χτίζονται και δεν αγοράζονται. Οι προϋπολογισμοί δεν βάζουν καλάθια και η τεχνογνωσία των προηγούμενων χρόνων εγγυάται ότι η δουλειά θα γίνει και φέτος. Το γεγονός και μόνο ότι οι διοικήσεις επένδυσαν σοβαρά ποσά, ώστε να εξασφαλίσουν ότι στην άκρη του πάγκου τους θα κάθονται δύο από τους καλύτερους Ευρωπαίους προπονητές – όσο και αν εμείς θα θέλαμε να βλέπουμε Έλληνες σε αυτές τις θέσεις – δείχνει ότι πρυτανεύει ο σεβασμός στο παιχνίδι και στην ορθολογική λειτουργία των ομάδων.
Ας δούμε, όμως, από πιο κοντά τι περιμένουμε να δούμε από τους 16 μονομάχους, τι καινούριο φέρνουν στο τραπέζι και πόσο μακριά μπορεί να φτάσουν.
Ο Μπλατ του misdirection
Ο Ολυμπιακός άνοιξε μια νέα σελίδα με την αλλαγή προπονητή. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος ήταν ένας εργατικός, σοβαρός προπονητής που κράτησε την ομάδα στο υψηλότερο επίπεδο επί χρόνια, μετέδωσε το πνεύμα της μαχητικότητας, της έμφασης στην άμυνα, της ομαδικότητας στην επίθεση, της ιεραρχίας στην λειτουργία μέσα και έξω από τις γραμμές δίνοντας μεγάλο μερίδιο ευθύνης στους Έλληνες παίκτες. Ο Ντέιβιντ Μπλατ που τον αντικατέστησε είναι ένας πολύ έξυπνος άνθρωπος. Δεν πρόκειται να μπει στην δουλειά σαν ταύρος σε υαλοπωλείο. Θα κρατήσει όλες τις αξίες και τις αρχές που βρήκε στο λιμάνι και ταυτόχρονα θα περάσει όσα κομμάτια από την δική του λογική κρίνει ότι θα κάνουν τους ερυθρόλευκους καλύτερους.
Ο Μπλατ πρεσβεύει το μπάσκετ του mislead, του misdirection. Στόχος του είναι να κάνει τον αντίπαλο να πιστέψει ότι κάνει κάτι διαφορετικό από αυτό που θέλει, να τον αφήσει με το στόμα …ανοικτό, αλλά ταυτόχρονα να παίζει winning basketball με έμφαση στην πιεστική άμυνα και την ταχύτητα.
Οι επιλογές του Μπλατ στους παίκτες που έφερε και κράτησε στο ρόστερ κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση: Αθλητικότητα, υψηλό μπασκετικό επίπεδο κατανόησης του παιχνιδιού, καλή νοοτροπία και ομαδικό πνεύμα. Ο Σπανούλης και ο Πρίντεζης θα είναι κεντρικά πρόσωπα, αλλά δεν θα έχουν πάντα την μπάλα στα χέρια τους. Η κίνηση μακριά από την μπάλα, το ένας εναντίον ενός ως μηχανισμός δημιουργίας αμυντικών ρηγμάτων, η προσπάθεια για αιφνιδιασμό θα είναι τα κυρίαρχα στοιχεία. Ο Γκος θα είναι λόγος για να πηγαίνει ο κόσμος στο ΣΕΦ. Ο Λιντει φιλοδοξεί να γίνει ο νέος Χάινς. Ο Τίμα στο 3-4 θα είναι η επανέκδοση του …Πάσπαλιε με τρίποντο και …το τιμόνι δεξιά, ενώ ο Τουπάν θα ενισχύσει την αμυντική ικανότητα της περιφέρειας. Βεζένκοφ και Παπανικολάου κάνουν τη γραμμή των φόργουορντ του Μπλατ να μοιάζει υπερπλήρης – τόσο αμυντικά όσο και επιθετικά.
Η πιο ελληνική βερσιόν του ΠΑΟ εδώ και χρόνια
Ο Πασκουάλ έφερε στο ΟΑΚΑ τη σεζόν 2018 – 19 την πιο ελληνική έκδοση του Παναθηναϊκού από την εποχή που ήταν ντυμένη στα πράσινα η μισή εθνική ομάδα. Η μεταγραφή του Παπαπέτρου πέρα από το ότι πήρε έναν εξαιρετικό παίκτη από τον Ολυμπιακό, ήταν η καλύτερη αρχή για να δημιουργηθεί στα αποδυτήρια ένας κορμός από σημαντικούς Έλληνες παίκτες που θα πονούσαν την ομάδα και στα δύσκολα θα έπιαναν τον παλμό του κόσμου και δεν θα έπαιζαν μόνο για τον εαυτό τους. Μαζί με τους Καλάθη, Παππά, Βουγιούκα, Μήτογλου, Παπαγιάννη και Αντετοκούνμπο υπάρχει πλέον στο ΟΑΚΑ μια ομάδα παιδιών που πήγαν εκεί για να μείνουν και θα κάνουν ότι περνάει το χέρι τους για αυτό!
Ο Καταλανός προπονητής του τριφυλλιού στην τρίτη του σεζόν στην ομάδα γνωρίζει ότι οφείλει να μάθει από τα λάθη του παρελθόντος και να παρουσιάσει μια ομάδα που θα παίζει το ίδιο καλά εντός και εκτός έδρας, που δεν θα κολλάει όταν ο Καλάθης θα βρίσκεται στον πάγκο για να πάρει ανάσες, που θα είναι πνευματικά έτοιμη (να βάζει και τις βολές) και που σε τελική ανάλυση θα κάνει την υπέρβαση στα μεγάλα παιχνίδια.
Η παρουσία ενός κορμού παικτών από πέρυσι (Καλάθης, Παππάς, Γκιστ, Ανετοκούνμπο, Βουγιούκας, Λεκαβίτσιους, Μήτογλου, Λοτζέσκι) εξασφαλίζει την συνοχή του συνόλου και η προσθήκη του Λάνγκφορντ δίνει την δύναμη πυρός που χάθηκε με την αποχώρηση του Τζέιμς. Η επιστροφή του Λάσμε δίνει αθλητικότητα και αμυντική ικανότητα στο 5, ενώ οι Παπαπέτρου, Τόμας θα προσθέσουν σουτ και δυνατότητα για αλλαγές στην άμυνα όπως προστάζουν οι σύγχρονες τάσεις στο μπάσκετ. Ο Παπαγιάννης, τέλος, θα έχει την ευκαιρία να κάνει επανεκκίνηση στην καριέρα του και να εκμεταλλευτεί τις εκπληκτικές δυνατότητες που έχει.
Από εκεί και πέρα η Ευρωλίγκα έχει κάποιες σταθερές που δεν μπορεί να τις παραγνωρίσει κανένας.
ΤΣΣΚΑ: Κλειδί η παραμονή Ιτούδη
Η ΤΣΣΚΑ έδειξε τη σοβαρότητα της με την επιλογή να κρατήσει τον Ιτούδη μετά την απώλεια του περσινού τίτλου στην Ευρωλίγκα. Από εκεί και πέρα όλα ήταν πιο απλά διότι έγιναν μόνο οι απολύτως απαραίτητες κινήσεις σε μια ομάδα που ήταν ήδη πολύ καλή. Οι Ρώσοι τόλμησαν να διώξουν τους βετεράνους Χριάπα και Φριτζόν και να πάρουν νεαρούς στις θέσεις τους. Εφεραν τον Χάκετ για να σκληρύνει η περιφερειακή τους άμυνα και τους Πέτερς, Μπολομπόι για να δυναμώσουν την γραμμή των ψηλών δίπλα στους Χάινς και Χάντερ. Ο Σέρτζιο και ο Ντεκολό θα παίρνουν τις αποφάσεις και η ομάδα του Ιτούδη φαντάζει πραγματικά πολύ δυνατή. Αντικειμενικά είναι το φαβορί για την πρωτιά.
Ρεάλ Μαδρίτης: Μολών λαβέ
Η πρωταθλήτρια Ευρώπης Ρεάλ εννοείται ότι συνεχίζει από εκεί που έμεινε. Μπορεί να έχασε τον Ντόντσιτς αλλά έφερε δύο εξαιρετικούς περιφερειακούς, τον διεθνή Αργεντινό Γκάμπριελ Ντεκ και τον Σλοβένο Κλέμεν Πρέπελιτς, ο Γιουλ είναι πλέον υγιής από την αρχή της σεζόν και ο Λάσο ύστερα από οκτώ πετυχημένα χρόνια στον πάγκο των Μαδριλένων δουλεύει άνετος με στόχο το φάιναλ φορ… Το μυαλό του σκέφτεται σίγουρα σπαρτιάτικα σε σχέση με τις βλέψεις των ανταγωνιστών του: Μολών λαβέ…
Φενέρ: Το… μελιτζανί του Ζοτς
H Φενέρ του Ομπράντοβιτς πέρασε δύσκολο καλοκαίρι με την φημολογία της οικονομικής καταστροφής να κρέμεται πάνω από το κεφάλι της. Τελικά δεν έγινε τίποτα (αν και στην τουρκική λίγκα το ένα κανόνι σκάει μετά το άλλο και το περιβάλλον δεν είναι πλέον τόσο πλούσιο – ασφαλές όσο παλιά) αλλά στο μεταγραφικό παζάρι η πρωταθλήτρια Τουρκίας περισσότερο προσπάθησε να μην χάσει βασικούς παίκτες, παρά να φέρει καινούριους.
Η αποχώρηση του Ουαναμέικερ πάντως υποχρέωσε τον Ζοτς να φέρει τον Ένις και το πρώτο δείγμα στα φιλικά δεν είναι καλό. Ο Αμερικανός κάνει τον κόουτς πολύ συχνά να παίρνει αυτό το τρομακτικό μελιτζανί χρώμα και καλά που υπάρχει ο Σλούκας να κρατάει το όχημα στην πορεία του. Ο Λοβέρν είναι αξιοπρεπής ψηλός και μαζί με τους Μέλι, Βέσελι και Ντουβερίογλου θα κάνουν μια δυνατή frontline. Ο κόουτς περιμένει από τον Γκούντουριτς να αλλάξει επίπεδο και να πάρει περισσότερες αποφάσεις, αλλά γενικά η Φενέρ δεν μοιάζει τόσο δυνατή όσο παλιά. Γι’ αυτό και είναι εξαιρετικά επικίνδυνη.
Μετά από αυτή την πεντάδα ομάδων που είναι δεδομένο ότι θα δώσουν μάχη για το φάιναλ φορ ακολουθούν Μπαρτσελόνα, Μπασκόνια, Χίμκι, Μακάμπι και Ζαλγκίρις που έχουν την δυνατότητα όχι μόνο να νικήσουν οποιονδήποτε αντίπαλο, αλλά να φτάσουν ως το τέλος του δρόμου. Απόδειξη είναι η πορεία των Λιθουανών πέρυσι που έβγαλαν από την τετράδα τον Ολυμπιακό και έκαναν τον Γιασικεβίτσιους να μοιάζει με τον Μπραντ Στίβενς της Ευρώπης.
Ζαλγκίρις: Γκριγκόνις ο… κηδείας!
Ο Σάρας έκανε εξαιρετική δουλειά τον καλοκαίρι κλείνοντας τις τρύπες που άνοιξε στο ρόστερ του η υπεραξία που απέκτησαν οι παίκτες του με την περσινή πορεία. Κρατήστε το όνομα του Γκριγκόνις, ενός δίμετρου πλάγιου που πήγε στο Κάουνας από το Βερολίνο με 47.5% τρίποντο και θα κάνει πολλές …κηδείες. Η Μπασκόνια φιλοξενεί το επόμενο φάιναλ φορ και πολύ θα ήθελε να είναι παρούσα στην γιορτή της! Η απόκτηση του Σιλντς από την Τρέντο και του Χίλιαρντ -έπαιξε πέρυσι 14 παιχνίδια με τους Σπερς – σε συνδυασμό με την παρουσία των Σενγκέλια, Τζάνινγκ κάνουν τους Βάσκους πυρηνικό όπλο στην επίθεση.
Χίμκι, Μπαρτσελόνα, Μακάμπι συμπληρώνουν τη δεκάδα
Ο Μπαρτζώκας έμεινε στην Χίμκι και βελτίωσε το περσινό του ρόστερ με τους Μίκι (ίσως ο πιο ενδιαφέρον νέος ψηλός στην Ευρωλίγκα) Κρόκερ και Μποστ. Η ομάδα προσπαθεί να ξεπεράσει το σοκ της απώλειας του Χάνικατ και να επιστρέψει στα πλέι οφς. Η Μπαρτσελόνα άφησε – μάλλον άκομψα – πίσω της την εποχή Ναβάρο και με τον Πέσιτς στο τιμόνι θα προσπαθήσει να επιστρέψει στην κορυφή μετά από δύο καταστροφικές σεζόν.Ο Πάνγκος και ο Σίνγκλετον θα δώσουν την ποιότητα του έλειψε αλλά αυτό που αναζητείται είναι το winning attitude…
H Μακάμπι έκανε μεγάλες μεταγραφές (Μπλακ από τους Λέϊκερς, Μπραϊαντ από τους Χόρνετς, τον MVP του Γιούροκαπ Ουίλμπεκιν από την Νταρουσάφακα), τον MVP του πρωταθλήματος Τσεχίας Κέντρικ Ρέι. Το δύσκολο είναι για τον Σπάχια να τους βάλει να παίξουν μαζί και με μία μπάλα. Στα φιλικά η Μακάμπι έδειξε ότι έχει τεράστιες δυνατότητες αλλά θα χρειαστεί πολύ χρόνο για να γίνει ομάδα.
Η Εφές, το Μιλάνο και οι άλλοι
Το πόσο δυνατή είναι η φετινή Ευρωλίγκα φαίνεται από το γεγονός ότι μένουν εκτός πρώτης δεκάδας – σε αυτή την χαλαρή αξιολόγηση – ομάδες όπως η Εφές που ήδη έκανε την πρώτη ζημιά στην Τουρκία κερδίζοντας στον τελικό του σούπερ καπ την Φενέρ. Ο Αταμάν έχει κάνει καλή δουλειά στην στελέχωση της ομάδας με την απόκτηση των Μπομπουά, Αντερσον, Λάρκιν, Πλάις, Μόερμαν και Μίσιτς. Το ζητούμενο πλέον είναι να μείνουν ομάδα ως το τέλος και να μην αντιμετωπίσουν οικονομικά προβλήματα. Αν τα καταφέρουν θα είναι πολύ δύσκολος αντίπαλος για όλους, όχι τόσο στην Πόλη, όσο εκτός έδρας…
Το Μιλάνο έκανε δύο μεταγραφικά μπαμ με τους Μάικ Τζέιμς και Νεμάνια Νέντοβιτς αλλά αυτά τα έχει κάνει και στο παρελθόν χωρίς να ξεφύγει από την αναξιοπιστία που κυνηγάει τους Ιταλούς εδώ και χρόνια. Ίσως φέτος να είναι η αρχή για να αλλάξει κάτι.
Στην τελευταία τετράδα αφήσαμε το τεράστιο μέγεθος της Μπάγερν Μονάχου (ενισχύθηκε με τους Κόπονεν, Ραντόσεβιτς) που ασφαλώς είναι ένδειξη ότι η Ευρωλίγκα μπορεί να ελπίζει σε καλύτερες ημέρες, την Γκραν Κανάρια (με δύο τέως ερυθρόλευκους τους Τιλί και Στρόμπερι) που θα δοκιμαστεί με τα μεγάλα ταξίδια που πρέπει να κάνει, την Μπουντούσνοστ (σταρ της ο Έντουιν Τζάκσον) που παρά το περιορισμένο μπάτζετ της θα είναι σοβαρός αντίπαλος εντός έδρας και την Νταρουσάφακα που επέστρεψε, αλλά χωρίς την υποστήριξη της Ντόγκους έχει μικρότερες δυνατότητες.
Πάμε λοιπόν! Η δράση αρχίζει και ας απολαύσουμε μπάσκετ. Η Ευρωλίγκα είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει μετά το ΝΒΑ και η κανονική σεζόν μπορεί να ξεπερνάει την αμερικάνικη λίγκα ακριβώς διότι κάθε ματς έχει σημασία και οι ομάδες παίζουν για τη νίκη χωρίς να τα παρατάνε ποτέ, διότι απλά δεν υπάρχουν αδιάφορα παιχνίδια…