Για κάθε σπουδαία ομάδα που βρίσκεται στην κορυφή σήμερα, υπάρχει μια ημερομηνία που σηματοδοτεί το ξεκίνημα της κυριαρχίας. Εκείνη τη στιγμή μπορεί να μη γίνεται αντιληπτό, όμως με το πέρας των ετών, ο σύλλογος συνειδητοποιεί πως υπάρχει μια βραδιά που οι οιωνοί δείχνουν ότι κάτι σπουδαίο πάει να συμβεί.
Η συγκεκριμένη βραδιά για τη Ζάκσα ήταν το βράδυ της 18ης Μαρτίου 2021 στο Καζάν. Όντας το απόλυτο αουτσάιντερ, η πολωνική μηχανή με τότε προπονητή τον Νίκολα Γκρίμπιτς, επικρατούσε του μεγαθηρίου Ζενίτ και έκανε το πρώτο βήμα για να βρεθεί στον 1ο τελικό CEV Champions League της ιστορίας της.
Και το σημαντικότερο: το έκανε με μόλις δύο ξένους στο ρόστερ της απέναντι στους Ρώσους με την αδιανόητη κυριαρχία στην κορυφαία διοργάνωση και οι οποίοι διέθεταν στις τάξεις την αφρόκρεμα της εθνικής της χώρας τους αλλά και σπουδαίους παίκτες όπως ο Ενγκαπέ και ο Μπέντνορζ (νυν ακραίος της Ζάκσα).
Ο τελικός απέναντι στην Τρεντίνο αποδείχθηκε παιχνιδάκι μπροστά σε εκείνους τους διπλούς ημιτελικούς σε Ταταρστάν και Κόζλε. Έτσι, σήκωσε το παρθενικό ευρωπαϊκό της τρόπαιο και μετά από 43 χρόνια έγινε η πρώτη πολωνική ομάδα που το καταφέρνει.
Έκτοτε, άλλαξαν πολλά σε επίπεδο μεταγραφών και προπονητών αλλά αυτό που έμεινε αναλλοίωτο είναι οι διαρκείς επιτυχίες της Ζάκσα που δεν κυριάρχησε μόνο εντός συνόρων αλλά κατέκτησε και τα δύο επόμενα CEV Champions League και μάλιστα… διά περιπάτου!
Δεν έγινε κάποια τρομακτική επένδυση όπως θα μπορούσε κανείς να πιστέψει. Άλλωστε, το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών της ανήκει εδώ και 16 χρόνια στη μεγαλύτερη πολωνική χημική βιομηχανία, που εμφανίστηκε για να σώσει τον σύλλογο από τη χρεοκοπία και δεν υπήρξαν δραματικές αλλαγές στο μπάτζετ.
Και να έλεγε κανείς πως βρίσκεται σε καμιά πρωτεύουσα… Ούτε καν! Το Κόζλε ίσα που ξεπερνά τους 50.000 κατοίκους και δεν το λες και τουριστικό θέρετρο ούτε βρίσκεται στην καρδιά της Πολωνίας. Κουβαλά πάντως – όπως και ολόκληρη η χώρα και απολύτως αναμενόμενα – ιστορία στις πλάτες του…
Διαθέτει την αφρόκρεμα της εθνικής Πολωνίας
Η εννέα φορές πρωταθλήτρια Πολωνίας και εν ενεργεία πρωταθλήτρια Ευρώπης (επί τρία συναπτά έτη – κάτι που έχουν καταφέρει μονάχα Τρεντίνο και Ζενίτ Καζάν στον 21ο αιώνα) επιχειρεί φέτος να πάρει το τρόπαιο για 4η διαδοχική χρονιά.
Τα τρία προηγούμενα ήρθαν με τρεις διαφορετικούς προπονητές αλλά με ελάχιστους ξένους: από αυτούς μόνο ο απίστευτος Αμερικανός κεντρικός Ντέιβιντ Σμιθ ήταν παρών και στα τρία, ενώ στα δύο τελευταία ήταν ο συμπατριώτης του Έρικ Σότζι (λίμπερο).
Σταθερά έχει τη βάση της εθνικής Πολωνίας, η οποία κατέκτησε VNL και Eurovolley – με τον βασικό διαγώνιο που κάνει πολλές δουλειές χωρίς να είναι ο απόλυτος killer (Κάτσμαρεκ), τον βασικό ακραίο που συνδυάζει τα πάντα και τα κάνει όλα στον υπερθετικό βαθμό (Σλίβκα), τον βασικό πασαδόρο (Γιάνους) και τον έτερο ακραίο (Μπέντνορζ) που επαναπατρίστηκε και έχει αναβαθμίσει επιθετικά το σύνολο του Τουόμας Σαμέλβουο.
Ο Φινλανδός προπονητής παίρνει τον καλύτερο εαυτό από τους παίκτες του κρατώντας πάντα την απαραίτητη απόσταση και χωρίς να δημιουργεί βεντέτες ούτε βγάζοντάς τους στη σέντρα με την πρώτη στραβή.
Αν και φέτος η αντίπαλος του Ολυμπιακού ξέφυγε από το αυστηρό μοτίβο των λίγων ξένων, η σεζόν ξεκίνησε με αρκετά προβλήματα και η κατάσταση γλυκάθηκε με την κατάκτηση του Super Cup.
Πληγωμένη από τραυματισμούς και με βαρύ πρόγραμμα
Οι δύο πασαδόροι είναι στα πιτς με προβλήματα στη μέση και αναγκαστικά εντάχθηκε στο ρόστερ ο Πολωνός Ράντοσλαβ Γκιλ που ξεκίνησε τη σεζόν στον Παφιακό και δεν αποτελεί κάτι το τρομερό. Πρώτος στόχος ήταν η απόκτηση του περιζήτητου Λουκ Χερ του Μίλωνα, τον οποίο προπονεί – και έχει κάνει βασικό – ο Σαμέλβουο στην εθνική Καναδά.
Παράλληλα, προστέθηκε εκτάκτως και ο Γιάκουμπ Σιμάνσκι ως μια έξτρα επιλογή στα άκρα αφού Σλίβκα και Μπέντνορζ είναι οι μοναδικοί υγιείς. Ο 18χρονος Τσιτιγκόι αποτελεί ένα από τα μεγάλα ταλέντα και έκανε καλές εμφανίσεις αλλά χτύπησε στο δάχτυλο ενώ ο Ζαλίνσκι τραυματίστηκε στο γόνατο και έτσι οι επιλογές στα άκρα είναι μετρημένες (μέχρι και ο Κάτσμαρεκ έπαιξε κατ’ ανάγκη εκεί).
Αναπληρωματική λύση στη διαγώνιο δεν υπάρχει λόγω του τραυματισμού του Κλουτ (δοκιμάζεται εκεί ο Ουκρανός κεντρικός Πασίτσκι) αλλά το σημαντικότερο που δεν υπάρχει είναι χρόνος για αποθεραπεία και προπονήσεις!
Βλέπετε, το πρόγραμμα είναι ασφυκτικά γεμάτο από εγχώριες αναμετρήσεις, στις οποίες ο ουραγός μπορεί να κάνει ζημιά στον πρωτοπόρο και το ροτέισον γίνεται με μέτρο.
Οι Ερυθρόλευκοι θα προσπαθήσουν να φανούν ανταγωνιστικοί
Ο δρόμος του Ολυμπιακού στους φετινούς ομίλους είναι δύσβατος: οι Κυπελλούχοι Ευρώπης και πρωταθλητές Ελλάδας θέλουν πρωτίστως να απολαύσουν την επιστροφή τους στο CEV Champions League, μια σημαντική στιγμή για το άθλημα στη χώρα αλλά περισσότερο για τον ίδιο τον σύλλογο και το πρεστίζ του.
Από εκεί και έπειτα, θα προσπαθήσουν να φανούν ανταγωνιστικοί. Το βόλεϊ δεν είναι ποδόσφαιρο, η καλύτερη ομάδα 9,5 στις 10 φορές θα κερδίσει. Κι αυτή τη στιγμή τη Ζάκσα (κι αυτή των πολλών προβλημάτων) μόνο πανίσχυρες ομάδες από κορυφαία πρωταθλήματα μπορούν να την κοντράρουν.
Για να φανεί ανταγωνιστικός ο Ολυμπιακός πέρα από το ρίσκο στο σέρβις του, θα πρέπει να έχει άριστη υποδοχή στο φλοτ σέρβις και να τρυπήσει όσο μπορεί το κέντρο των Πολωνών όπου φέτος αγωνίζεται βασικός ο Τάκβαμ.
Δυστυχώς, οι τρεις στην υποδοχή της Ζάκσα (Σότζι, Σλίβκα, Μπέντνορζ) έχουν εξαιρετικά ποσοστά και είναι και φοβεροί στην άμυνα, εκεί όπου οι παίκτες του Ντανιέλ Καστελάνι θα χρειαστεί να υπερβάλλουν εαυτόν.
Το σημαντικότερο είναι πως οι Ερυθρόλευκοι δεν λείπουν από το ραντεβού των κορυφαίων και αντιλαμβάνονται πως μόνο κέρδη μπορούν να έχουν από τέτοια παιχνίδια. Και όπως θα αντιληφθούν και οι ίδιοι στην πράξη, μοιάζει αδύνατο να τους υποτιμήσει οποιοσδήποτε αντίπαλος λόγω και μόνο του ονόματος του συλλόγου και των τριών ευρωπαϊκών τροπαίων στο άθλημα.