Η νέα σεζόν στη Volley League αρχίζει με λιγότερες ομάδες από πέρσι (9), ίδιο αριθμό ξένων (4), τη γνωστή τηλεοπτική μετάδοση (1 ματς κάθε αγωνιστική από την ΕΡΤ) και σπουδαίο ανταγωνισμό τόσο ανάμεσα σε εκείνους που θα παλέψουν για τον τίτλο όσο και για τους υπόλοιπους που θα διεκδικήσουν το καλύτερο δυνατό πλασάρισμα.
Το video challenge θα έχει από φέτος μεγαλύτερες δυνατότητες (θα υπάρξει floor touch για το αν η μπάλα έχει βρει στο τάραφλεξ σε προσπάθεια άμυνας).
Οι περισσότερες ομάδες διατήρησαν τον βασικό κορμό τους και ήταν κάτι που το επεδίωξαν πριν το τέλος της προηγούμενης χρονιάς.
Το αν το θέαμα θα μάς δικαιώσει θα περιμένουμε να το δούμε στην πράξη. Πάμε να δούμε μερικά πράγματα για κάθε μια από τις εννέα ομάδες.
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ
Ομάδα που κερδίζει, συνήθως δεν αλλάζει και ο Ολυμπιακός το τήρησε φέτος. Οι Ερυθρόλευκοι κράτησαν όλους τους ξένους μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος
και του ευρωπαϊκού, πιστεύουν στον κορμό και στη χημεία και στοχεύουν σε νέους τίτλους.
Η ξαφνική αποχώρηση του Αλμπέρτο Τζουλιάνι ανάγκασε τον σύλλογο να ψάξει για νέο προπονητή που βρήκε στο πρόσωπο του Ντανιέλ Καστελάνι, του πολύπειρου Αργεντινού με πολλές επιτυχίες στο βαρύ βιογραφικό του.
Καλείται να διαχειριστεί ένα ρόστερ που είναι ήδη έτοιμο κι αυτό δεν είναι το ιδανικότερο για κάθε νέο τεχνικό, δεν παύει όμως να έχει τη βάση και τη χημεία της προηγούμενης σεζόν και πάνω σε αυτά θα πατήσει.
Η προσθήκη του Μίταρ Τζούριτς θα δώσει περαιτέρω δυναμική στο ερυθρόλευκο κέντρο, με το μόνο ερωτηματικό να είναι η αγωνιστική του ετοιμότητα αφού τα τελευταία χρόνια ταλαιπωρείται από αρκετούς τραυματισμούς.
Αν είναι υγιής, μαζί με τον Παγένκ μπορεί να συνθέσει ένα καταπληκτικό δίδυμο, με τον Σλοβένο να σηκώνει σταθερά το μεγαλύτερο βάρος των επιθέσεων κινούμενος κοντά στον Τράβιτσα, με τον οποίο άλλωστε βρίσκονται με κλειστά μάτια.
Και φέτος, λοιπόν, οι Ερυθρόλευκοι θα ποντάρουν στο καλό σέρβις και θέλουν ακόμα πιο βελτιωμένο μπλοκ άμυνα με την παρουσία του Τζούριτς. Βάθος στο ρόστερ υπάρχει, η ποιότητα σε όλες τις θέσεις είναι δεδομένη αλλά και η πίεση θα είναι μεγάλη σε μια σεζόν μακρά και συμπιεσμένη σε ημερομηνίες.
Η επιβάρυνση για αρκετούς αθλητές, που ήδη προέρχονται από γεμάτη χρονιά και δεν είναι νεαροί, θα είναι ένα ζήτημα, ενώ κρίνεται επιτακτικό να βρει ο Στερν τη φόρμα του μετά από ένα καλοκαίρι απραγίας λόγω χειρουργείου στο ισχίο.
Ο Σλοβένος κάνει πολλά πράγματα στο τάραφλεξ και είναι μόνιμος πονοκέφαλος από το σέρβις, ικανός να αλλάξει τη ροή του αγώνα.
Θα έχει ενδιαφέρον επίσης να δούμε αν ο Ολυμπιακός θα δώσει περισσότερες ευκαιρίες σε Χανδρινό, Κομητούδη, Βαϊόπουλο στα θεωρητικά «εύκολα» παιχνίδια ώστε να γίνει καλύτερη διαχείριση και ασφαλώς να δούμε αν είναι έτοιμοι οι παίκτες του πάγκου να αρπάξουν την πρόκληση.
ΠΑΟΚ
Ήταν ένα καλοκαίρι πολλών και σημαντικών αλλαγών για τον ΠΑΟΚ που κράτησε τον Γιόσκο Μιλενκόσκι, επιβραβεύοντάς τον για τη σκληρή δουλειά, τα αποτελέσματα και την εικόνα που έδειξαν οι παίκτες την περσινή σεζόν. Οι Ασπρόμαυροι τρύπησαν το ταβάνι τους, αλλά είτε αναγκάστηκαν (στην περίπτωση Ράπτη), είτε θέλησαν (στην περίπτωση Γιόρνα) να πάνε σε κάτι διαφορετικό.
Επιστροφή σε δύο ξένους ακραίους με τον Βέλγο Τόμας Ρουσό να είναι ο ένας που θέλει να αποδείξει πράγματα έπειτα από μέτριες χρονιές (αλλά με δεδομένη ατομική ποιότητα) και τον Ολλανδό Φαν Χάρντερεν να κουβαλάει την επίθεση και να διαθέτει επικίνδυνο σέρβις.
Η λογική λέει πως ο ΠΑΟΚ θα παίξει διαφορετικό στυλ βόλεϊ φέτος αν και παρέμεινε ο Βαν Ντεν Ντρις.
Ο Βέλγος δεν θα παίρνει το 75% των επιθέσεων όπως πέρσι (ή την πρώτη του χρονιά), αλλά θα διατηρήσει τη δυναμική του στο μπλοκ, δίνοντας βοήθειες σε Λινάρδο και Παπαλεξίου (ή Τακουρίδη ή Γάτση) που είχαν με τη σειρά τους καλές και γεμάτες χρονιές αλλά δεν παύουν να αποτελούν ρίσκο σε βάθος χρόνου για ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό.
Το σημαντικό είναι ο Καναδός Μπλανκενάου στην πάσα να τους εμπιστευτεί και στην επίθεση ώστε να «ανοίξει» τον αντίπαλο γιατί όσες επιθέσεις κι αν μοιραστούν οι ακραίοι με τον διαγώνιο, οι κεντρικοί παίζουν καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη ενός αγώνα
και δη ντέρμπι, όπως διαπιστώσαμε και πέρσι.
Το αν ο ΠΑΟΚ θα καταφέρει και φέτος να φτάσει ως τους τελικούς ή να πάρει τρόπαιο (ενδεχομένως να προχωρήσει όσο γίνεται και στο CEV Cup) θα φανεί σε βάθος χρόνου.
Διαπιστωμένα πάντως, έπρεπε να μπει κλειδάριθμος στην κλήρωση για όλες τις ομάδες γιατί ένα νέο σύνολο θα πρέπει να δώσει δύο ντέρμπι στις πρώτες δύο αγωνιστικές που δεν γίνεται να είναι απολύτως έτοιμο.
Το κλειδί πάντως είναι η παραμονή του Μιλενκόσκι που έχει δείξει ότι ξέρει να στήνει σκληρές ομάδες, διαβάζει καλά τα παιχνίδια και παίρνει το καλύτερο από τους παίκτες του χωρίς να αδικεί κανέναν.
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ
Έπειτα από μια αποτυχημένη χρονιά, ο Παναθηναϊκός έκανε κάτι σπάνιο το οποίο αξίζει ειδική αναφορά: κράτησε (σχεδόν) όλους τους ξένους του δείχνοντας πως τους πιστεύει. Αν μη τι άλλο, δεν το βλέπουμε συχνά και ταυτόχρονα υπάρχει η πίστη του προπονητή σε αυτούς και η πεποίθηση πως φέτος όλα θα είναι διαφορετικά σε σχέση με πέρσι.
Το καλοκαίρι οι περισσότερες κινήσεις έγιναν με τη λογική να μεγαλώσει ο πάγκος που πλήγωσε πολύ τον Δημήτρη Ανδρεόπουλο τα προηγούμενα χρόνια. Ο Φράγκος από βασικός ακραίος γίνεται μια έξτρα λύση και ο Πρωτοψάλτης επέστρεψε κυρίως για να ηγηθεί με τη νοοτροπία που τον διακρίνει διαχρονικά.
Ο διεθνής έδειξε βαρύς στο Eurovolley και σε φιλικά, όμως λόγω σωματοδομής υπάρχει εξήγηση. Αυτό που θα θέλουν να δουν οι φίλοι του Παναθηναϊκού είναι έναν παίκτη να ξεσηκώνει την κερκίδα και να παίρνει δύσκολες επιθέσεις, δημιουργώντας ισορροπία στην υποδοχή μαζί με τον Κόβαρ και τον Κοντοστάθη (όταν δεν θα είναι διαθέσιμος ο Ζήσης).
Το ξαφνικό «αντίο» του Επ οδήγησε στη λύση ανάγκης του Ιερεσουέλο που ήταν υπό παραχώρηση στον Φοίνικα. Ο Κουβανός έχει διαφορετικά στοιχεία στην πάσα του από τον Καναδό, δεν παίζει πολύ από το κέντρο (εκεί όπου οι Πράσινοι έχουν υπεροπλία με τις
προσθήκες των Παπαγγελόπουλου και Βουλκίδη) και είναι αρκετά απρόοπτος (το οποίο έχει δύο αναγνώσεις).
Ο πρώην παίκτης του Φοίνικα ξέρουμε ότι μπορεί να πάρει πόντους από το πουθενά (είτε μέσω σέρβις είτε με μπλοκ και επιθέσεις) αλλά στον Παναθηναϊκό θα πρέπει να εμφανιστεί πιο κοντρολαρισμένος, με λιγότερα ρίσκα και καλύτερο μοίρασμα. Η παρουσία του Κασαμπαλή μόνο αμελητέα δεν είναι, γιατί ανά πάσα ώρα μπορεί να αλλάξει τη ροή του αγώνα ενώ ο Ανδρεόπουλος δεν θα έχει τον φόβο ενός πιθανού τραυματισμού του Κουβανού (επιρρεπής στη Σύρο).
Συνοπτικά, οι Πράσινοι ξεκινούν πιο πλήρεις και πιο ποιοτικοί από κάθε άλλη σεζόν, με μεγαλύτερη πίεση και πολλά «πρέπει» αλλά όπως και στην περίπτωση του Ολυμπιακού, έχουν βασικούς που επειδή δεν είναι νεαροί και βγάζουν τραυματισμούς, μπορούν να χάσουν ένα ματς και η εικόνα να είναι διαφορετική.
ΜΙΛΩΝ
Ο Μίλωνας είναι το καλύτερο πρότζεκτ στο ελληνικό βόλεϊ τα τελευταία χρόνια, με νεαρούς να ξεπηδούν από τις ακαδημίες, με προπονητή τον Σάκη Ψάρρα να δίνει ευκαιρίες και να παρουσιάζει μια άκρως ανταγωνιστική ομάδα που διαρκώς κάνει το βήμα παραπάνω.
Αυτό που με μεράκι πέτυχαν στη Νέα Σμύρνη εκτός της παρουσίας στην πρώτη τετράδα είναι και η παραμονή ξένων παικτών που είχαν προτάσεις και που θα αγωνιστούν αργότερα με μεγαλύτερα πρωταθλήματα.
Αναφερόμαστε στις περιπτώσεις του γνώριμου Καναδού πασαδόρου (βασικού στην εθνική του) Λουκ Χερ και του Πορτορικανού ακραίου Πέδρο Μολίνα που είναι υπεραπαραίτητοι στην ανάπτυξη και την επίθεση της ομάδας αντίστοιχα.
Το work ethic και η φοβερή αγωνιστική κατάσταση του Μπόγιαν Γιορντάνοφ κράτησε τον σπουδαίο διαγώνιο στο Κροίσος Πέρσης για να κλείσει την καριέρα του, ενώ προστέθηκε και ο Τίμοφι Πολιάν. Ο διεθνής Ουκρανός ακραίος έκανε εντυπωσιακό ντεμπούτο στο CEV Cup, δείχνει «λαβράκι» και εννοείται πως υπάρχει και η περίπτωση του Νανόπουλου που χρήζει προσοχής και φέτος.
Το κέντρο είναι ανανεωμένο με Μπάση και Χαραλαμπίδη, ενώ συνολικά ο Μίλωνας διαθέτει έξι παίκτες (ο ένας από τον πάγκο) που μπορούν να κάνουν απίστευτα πράγματα από τη γραμμή του σέρβις. Αν η πίεση συνδυαστεί και με καλό μπλοκ άμυνα, θα δούμε μια πολύ καλύτερη και ωραία ομάδα στο τάραφλεξ που δεν θα δυσκολευτεί να πάρει την 4η θέση (δεν είναι δα και άλλοι που μπορούν να φτάσουν σε αυτό το επίπεδο).
ΚΗΦΙΣΙΑ
Το καλοκαίρι ήταν περίεργο για την Κηφισιά που υποχρεώθηκε να αλλάξει τρεις ξένους αλλά κατάφερε να κρατήσει τον Ρικάρντο που ήταν ο πολυτιμότερος βάσει των όσων έδινε στο τάραφλεξ σε υποδοχή/σέρβις/επίθεση. Στη δεύτερη σεζόν του στο Ζηρίνειο, ο Κώστας Χριστοφιδέλης έχει νέο λίμπερο τον Βελούδη (ιδανικός για άμυνες), Βραζιλιάνο κεντρικό για να τηρηθεί η παράδοση (Γκιλιέρμε αντί Μαϊκόν) αλλά και δύο περιφερειακούς που αποτελούν ερωτηματικά.
Κι αυτό γιατί και οι δύο δεν έκαναν προετοιμασία με την ομάδα και θα πρέπει να μπουν άμεσα στα πλάνα του προπονητή τους. Ο Μαυροβούνιος Ντέλιτς τραυματίστηκε στην προπόνηση και ήρθε ο συμπατριώτης του Μπόγιτς για να βρεθεί στο πλευρό του Ρικάρντο, ενώ ο Μεξικανός Λουίς Μπάκα καταφθάνει απευθείας από την πατρίδα του στα 22 του για να παίξει πρώτη φορά στην Ευρώπη.
Θα είναι δύσκολο να μπει στα παπούτσια του Οκοσάνοβιτς, ο οποίος ήταν και απίθανος σέρβερ εκτός των άλλων, όμως το θετικό είναι πως υπάρχει ο Σπυριούνης που μπορεί επίσης να αποτελέσει καλή λύση με δεδομένο πως έκανε σούπερ προετοιμασία και είναι ιδανικός για να πυροβολήσει από τα εννέα μέτρα στο χαμηλοτάβανο Ζηρίνειο. Το πιο σημαντικό είναι να δούμε σε διάρκεια τον Ματέο Χασμπάλα που είναι η ελπίδα του ελληνικού βόλεϊ στη θέση του πασαδόρου.
Δύσκολα η Κηφισιά θα μπει τετράδα από τη στιγμή που το σύνολο θα πρέπει να δέσει μέσα από τους αγώνες και με δεδομένο πως ο Μίλωνας είναι τουλάχιστον ένα κλικ πιο μπροστά, ωστόσο θα κρατήσουμε μικρό καλάθι για παν ενδεχόμενο γιατί διαθέτει καλό Έλληνα προπονητή.
ΦΟΙΝΙΚΑΣ ΣΥΡΟΥ
Τον Φοίνικα που είδαμε τα τελευταία χρόνια τον ξεχνάμε εντελώς. Οι Συριανοί κάνουν μια νέα προσπάθεια έπειτα από ένα δύσκολο καλοκαίρι με εσωτερικές έριδες, αλλαγή διοίκησης, απομακρύνσεις στελεχών και οικονομικά προβλήματα.
Το ρόστερ χτίστηκε εκ βάθρων και ο Τσέντομιρ Ίλιτς έχει μπροστά του τη μεγαλύτερη προπονητική πρόκληση ως την επόμενη. Να δημιουργήσει μια ανταγωνιστική ομάδα που θα φέρει ξανά τον κόσμο στο «Δ. Βικέλας», θα παίξει καλό βόλεϊ και θα πάρει αποτελέσματα όπου μπορεί και ανεξαρτήτως έδρας.
Οι Συριανοί είναι η δεύτερη ομάδα μαζί με τον Πήγασο που δεν έχουν τέσσερις ξένους. Οι δύο αποκτήθηκαν για το κέντρο, με τον Μπράιαν να είναι γνωστός από τη διετή παρουσία του στον Μίλωνα και τον Ντάσα να προέρχεται από χρονιά που ήταν ο κορυφαίος μπλοκέρ στο κροάτικο πρωτάθλημα. Μοιάζει ψαγμένη επιλογή, όπως κι εκείνη του Πορτογάλου ακραίου Ζε Γκόμες που αγωνιζόταν στη Ραπίντ Βουκουρεστίου.
Ευκαιρία είναι για τους Έλληνες να δείξουν κάτι, με τον Γαλιώτο να γίνεται βασικός πασαδόρος (αναπληρωματικός ο Πετσιάς όπως και στην εθνική), τον ακραίο Μπαρμπούνη να κάνει ακόμα ένα καλό βήμα στην καριέρα του μετά τον Κέρκη και την ΑΕΚ, τον Καρασαββίδη να είναι πιο ποιοτικός στην πρώτη μπάλα και τον Ασπιώτη να επαναπατρίζεται για να είναι ο βασικός πόλος της επίθεσης.
Άγνωστο αν οι Πειρατές θα κινδυνεύσουν, βέβαιο όμως ότι αυτή η νέα προσπάθεια αξίζει συγχαρητηρίων και οφείλει ο κόσμος της Σύρου να στηρίξει κάτι υγιές που χτίζεται από το μηδέν με ανθρώπους που αγαπούν το καμάρι του νησιού.
ΠΗΓΑΣΟΣ ΠΟΛΙΧΝΗΣ
Με μόλις έναν ξένο (τον Κουβανό Λεόν με έφεση στο σκοράρισμα) ο Πήγασος επιχειρεί να διατηρήσει την περσινή δυναμική του όπου σώθηκε ουσιαστικά πριν τα πλέι άουτ και παίζοντας ωραίο βόλεϊ.
Ο Γιάννης Ορφανός που ανέλαβε προς το τέλος της σεζόν έμεινε και φέτος και κράτησε τους πιο πολύπειρους Έλληνες της κατηγορίας (Προύσαλης, Αρμενάκης, Κανέλλος) προσθέτοντας τον Τζιουμάκα, ο οποίος θα πλαισιώσει τον Μήλη στη διαγώνιο.
Δεδομένα, οι Θεσσαλονικείς θα βασίσουν πολλά στο μπλοκ άμυνα και δεν μπορεί κανείς να τους υποτιμήσει λόγω υψηλού μέσου όρου ηλικίας, γνώση του πρωταθλήματος και χημείας που έχουν τα τελευταία χρόνια.
ΑΘΛΟΣ ΟΡΕΣΤΙΑΔΑΣ
Στα χαρτιά, ο Άθλος Ορεστιάδας έχει πάρει τους καλύτερους ξένους που θα μπορούσε για να παλέψει ακόμα και για την τετράδα. Οι Εβρίτες έχουν σπουδαία έδρα, ανθρώπους που αγαπούν το βόλεϊ στην Ορεστιάδα, αλλά μοιάζει ομάδα που
δεν έχει υπομονή.
Δεν εξηγούνται αλλιώς οι περσινές διαδοχικές αλλαγές προπονητών με πρώτη και καλύτερη αυτή του Ατανάς Πετρόφ που απομακρύνθηκε επειδή έχασε στο Λιγκ Καπ (στη συνέχεια ο ίδιος πήρε πρωτάθλημα στη Βουλγαρία εκθρονίζοντας την πλούσια Χέμπαρ).
Φέτος, ο Άθλος ξεκινά ξανά με ξένο προπονητή, με την ενδιαφέρουσα περίπτωση του Κριστιάν Τσιτιγκόι. Ο Ρουμάνος θα έχει στη διάθεσή του εκπληκτικό καρέ ξένων, με τον Μπουιάτι να έχει πολύ μεγάλο όνομα για τα κυβικά του πρωταθλήματος και να είναι διαγώνιος που θα τελειώσει πολλές ψηλές μπάλες και θα κάνει ζημιά από τα εννέα μέτρα.
Ο Ρίστιτς είναι ακραίος πολυδιάστατος, ο Σόρα ήρθε σαν από μηχανής θεός έπειτα από την αποχώρηση του Σκρούντερς (αποκτήθηκε το καλοκαίρι για βασικός πασαδόρος αλλά αποχώρησε για να πάει στην πρωταθλήτρια Πολωνίας), ενώ ξεκίνησε καλά τη σεζόν στο Λιγκ Καπ ο Ιρανός Μπέικ.
Θα δούμε αν ο Άθλος – που έβαλε πολύ ψηλά τον πήχη – θα μπορέσει να χτυπήσει 5η θέση. Ρόστερ και έδρα έχει, βάθος στον πάγκο (αναμενόμενα) δεν έχει αλλά ελάχιστα μετρά αυτό.
Μακάρι να πάει καλά, αλλά αν δεν πάει θα είναι μόνο γιατί η ίδια η ομάδα θα έχει βάλει εμπόδια στον εαυτό της. Καλές οι επενδύσεις, αλλά χρειάζεται και η υπομονή.
ΚΑΛΑΜΑΤΑ ’80
Η νεοφώτιστη Καλαμάτα ’80 μπαίνει στην αρένα με το άγχος της πρωτάρας ανάμεσα σε πιο έτοιμες και έμπειρες ομάδες. Το κλειδί για να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί είναι η διατήρηση όλου του βασικού κορμού (ακόμα και ξένων που είναι ποιοτικοί όπως ο Οκάμπο) και το καλό μπλοκ άμυνα που είχε πέρσι στην Pre League και τη βοήθησε στην άνοδο.
Στήριξη και σταθερότητα συναντά κανείς εύκολα στους Λύκους (σημαντικό είναι να ανεβαίνει μια ομάδα που δεν φοβάσαι ότι θα ρίξει κανόνι ξαφνικά στη σεζόν) που έχουν ένα ρόστερ όχι ιδιαίτερα ψηλό συγκριτικά με άλλα και κατά τη γνώμη μας,
χωρίς κάποιο παίκτη φόβητρο.
Σπουδαία κίνηση έγινε με την απόκτηση του Αμερικανού πασαδόρου Ματ Γουέστ με παραστάσεις από την Πολωνία (παίζει αρκετά με τους κεντρικούς), πολλά θα εξαρτηθούν κι από την απόδοση του συμπατριώτη του ακραίου, Ράιαν Κόινιν (2,10μ.) που θα πρέπει να τελειώσει μπάλες στην επίθεση.
