Το περασμένο Σάββατο ο Παναθηναϊκός πήρε μια ανέλπιστη νίκη μέσα στο Περιστέρι. Ανέλπιστη διότι χρειάστηκε να επιστρέψει από το -19 (45-26 στο 23′) αλλά και γιατί η συνολική του εικόνα παρέπεμπε περισσότερο σε διασυρμό παρά σε επικράτηση, έστω και στο φινάλε.
Για να ανατραπεί βεβαίως το +19 του Περιστερίου χρειάστηκε να δουν οι τυφλοί και να μιλήσουν οι μουγγοί. Η τριάδα Παπαπέτρου, Πουρσανίδη, Καρπάνου έδωσε πραγματικό ρεσιτάλ, υπενθυμίζοντας σε όλους ότι δυο χρόνια μετά την αλλαγή ηγεσίας στην ΕΟΚ, δεν είναι και πολλά αυτά που έχουν αλλάξει στο ελληνικό μπάσκετ, τουλάχιστον στο κομμάτι της διαιτησίας.
Η τέταρτη σερί ήττα του Παναθηναϊκού στο γήπεδο του Περιστερίου αποτράπηκε με μια «πατροπαράδοτη» συνταγή. Μόνο που οι τρεις διαιτητές την έκαναν… λύσσα, αντιλαμβανόμενοι ότι αυτός ήταν ο μοναδικός τρόπος για να αποτρέψουν το μοιραίο. Μια ομάδα που πήρε μάξιμουμ διαφορά 19 πόντων ηττήθηκε από έναν αντίπαλο ο οποίος νίκησε με τη μεγαλύτερη δική του διαφορά: αυτή του ενός καλαθιού, η οποία προέκυψε στα τελευταία δευτερόλεπτα.
Για το πώς η φανερά καλύτερη ομάδα στο παρκέ εκτέλεσε 19 λιγότερες βολές από τον αντίπαλό της, μονάχα στα σκονισμένα εγχειρίδια του «φάρου» μπορεί κάποιος να βρει την εξήγηση. Η οποία εξήγηση ήταν πάντοτε απλή: όλα είναι δυνατά όταν πρέπει να νικήσει ο Παναθηναϊκός. Ακόμα κι αν χρειαστεί να προκύψει το αδιανόητο 3-22, που έκανε τον Βασίλη Σπανούλη να μιλά για «παγκόσμιο ρεκόρ».
Θέλω να με πιστέψετε. Δεν έχει γεννηθεί ακόμα ο διαιτητής που θα μπορούσε να αιτιολογήσει επαρκώς όσα έκαναν ο Παπαπέτρου και η παρέα του στο Περιστέρι. Το 3-22 βολές ξεπερνά ακόμα και τη μεγαλύτερη ονείρωξη των ανθρώπων που αλώνιζαν στην εποχή του «φάρου». Εδώ βέβαια θα αναρωτηθεί εύλογα κάποιος «οι ίδιοι τύποι δεν σφύριζαν και στην εποχή Βασιλακόπουλου;» και θα έχει απόλυτο δίκιο. Πώς λοιπόν θα μπορούσαν οι άνθρωποι αυτοί να αλλάξουν «συνήθειες» απλώς και μόνο επειδή άλλαξε το Δ.Σ. της ΕΟΚ;
Ο Παναθηναϊκός νίκησε όπως νίκησε στο Περιστέρι και δεν θα είχε ανοίξει ρουθούνι, αν ο Σπανούλης δεν κάρφωνε τη διαιτησία επισημαίνοντας το αυτονόητο. Αυτό που δεν φάνηκε περίεργο σε κανέναν συντάκτη «αντικειμενικού» σάιτ ή έστω τόσο αξιοσημείωτο ώστε να το επισημάνει με απορία. Ή θαυμασμό, αφού όντως διεκδικεί παγκόσμια πρωτιά λαμβάνοντας υπόψη τα δεδομένα της αναμέτρησης.
Αναγκαστικά πλέον, οι δηλώσεις του νέου ομοσπονδιακού τεχνικού έπαιξαν παντού και η αλγεινή εντύπωση που προκλήθηκε από το απίθανο 3-22 ακόμα και σε όσους δεν είχαν την τύχη να δουν ένα τόσο… ιστορικό ματς, έπρεπε με κάποιον τρόπο να καλυφθεί επικοινωνιακά.
Το ιδανικό σενάριο για τον πράσινο μηχανισμό προπαγάνδας θα ήταν ενδεχόμενη ήττα του Ολυμπιακού από την ΑΕΚ. Οι Ερυθρόλευκοι θα έμεναν στο -1 από την κορυφή νωρίς-νωρίς, τα ΜΜΕ θα ξεκινούσαν τις «αναλύσεις», οι πιο μπόσικοι οπαδοί θα τσιμπούσαν στα social media και κάπως έτσι ουδείς θα ασχολούταν με τα όσα ανεπανάληπτα (μέχρι αποδείξεως του εναντίου) συνέβησαν στο Περιστέρι.
Παρά τα προβλήματά του, ο Ολυμπιακός νίκησε την Ένωση με μια δυνατή γκαζιά στα τελευταία λεπτά. Το ιδανικό σενάριο για την πράσινη προπαγάνδα είχε ήδη πάει περίπατο, αλλά αυτό ουδόλως πτόησε τους Γκέμπελς απ’ τα Lidl που επινόησαν «αδικία σε βάρος της ΑΕΚ».
Μέχρι την αστεία διαρροή της ΚΑΕ Παναθηναϊκός που είχε ως στόχο και πάλι τη Βάσω Τσαρούχα, ουδείς Κιτρινόμαυρος είχε να πει το παραμικρό για τη διαιτησία. Και πώς θα μπορούσε άλλωστε, όταν η ΑΕΚ εκτέλεσε μέσα στο ΣΕΦ 9 βολές παραπάνω από τον Ολυμπιακό, ενώ ειδικά στο τέλος της 3ης περιόδου πήρε τέσσερις πόντους δώρο από ανύπαρκτα φάουλ σε Μιλουτίνοφ και Φαλ. Μιλάμε για σφυρίγματα που θα ντρεπόταν να τα δώσει ακόμα και ο Μάκης Αγγελόπουλος.
Υπό νορμάλ συνθήκες, οι άνθρωποι της ΑΕΚ θα σκότωναν για να έχουν τέτοιες διαιτησίες σε κάθε ματς. Μετά τη διαρροή διαμαρτυρίας του Παναθηναϊκού όμως, ενημερώθηκαν πως… αδικήθηκαν και κάπως έτσι προέκυψε η κιτρινόμαυρη ανακοίνωση. Για τα κίνητρα που οδήγησαν τη ΝΕΑ ΚΑΕ ΑΕΚ 2014 στη συγκεκριμένη κίνηση κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος, αν και όλοι λίγο – πολύ φέρνουν στο μυαλό τους την εποχή του περιβόητου 13-1.
Έχουμε και λέμε: μια αδιανόητη – ακόμα και για τις ένδοξες μέρες του «φάρου» – σφαγή στο Περιστέρι υπέρ του Παναθηναϊκού και μια διαιτησία στο ΣΕΦ όσο εχθρική χρειαζόταν ώστε να δημιουργήσει επιπλέον προβλήματα στον Ολυμπιακό. Ποιος να φανταζόταν ότι ο βασικός διαμαρτυρόμενος (η ΑΕΚ ήρθε δεύτερη και καταϊδρωμένη) θα ήταν αυτός που ευνοήθηκε σκανδαλωδώς;
Κάπου εδώ το μυαλό ταξιδεύει στην ειλικρινέστατη απάντηση που είχε δώσει κάποτε ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος για το 100-0 στη διαιτησία. Εννοείται πως το συγκεκριμένο 100-0 δεν περιορίζεται μονάχα στα ματς του Παναθηναϊκού, αλλά επεκτείνεται και σε εκείνα του βασικού ανταγωνιστή του. Όπως είχε τονίσει χαρακτηριστικά, στο δικό του μυαλό ο Παναθηναϊκός ήταν θιγμένος από τη διαιτησία, αφού αυτό συνιστούσε «οτιδήποτε λιγότερο από το 100-0».
Έχει λόγους να νιώθει θιγμένος από τη διαιτησία ο Παναθηναϊκός σύμφωνα με το σκεπτικό του Δ. Γιαννακόπουλου; Ασφαλέστατα, αφού πολλές φορές το 100-0 δεν είναι εφικτό και μπορεί να γίνει 99-1, 90-10 ή ακόμα και 80-20. Ουδείς μπορεί να κατηγορήσει τους Πράσινους για ασυνέπεια ως προς την αναζήτηση του 100-0. Το πρόβλημα είναι πως ο συγκεκριμένος παραλογισμός θεωρείται πλέον mainstream και δεν προκαλεί την παραμικρή αντίδραση.
Οποιοσδήποτε τολμά να βάλει τον Ολυμπιακό σε κουβέντα περί διαιτητικής εύνοιας και να επιδιώξει οποιαδήποτε εξομοίωσή του με τον Παναθηναϊκό παίζει ξεκάθαρα το παιχνίδι των Πρασίνων, αφού η αφέλεια πλέον δεν μπορεί να σταθεί ως δικαιολογία. Αφέλεια θα ήταν πριν από καμιά 15αριά χρόνια και ίσως να λέω και λίγα. Η ομάδα του Μπαρτζώκα έσπασε με επιτυχία τα δυο πρώτα μπλόκα της σεζόν, αν και ειδικά το πρώτο το πλήρωσε πολύ ακριβά. Για περισσότερες διευκρινίσεις, μπορείτε να διαβάσετε ξανά τις δηλώσεις του κορυφαίου προπονητή της Ευρώπης μετά το ατιμώρητο ξύλο στο Αλεξάνδρειο…