Το προηγούμενο καλοκαίρι η εθνική Ανδρών έβαλε τον πήχη ψηλά όταν πέρασε αέρα τα προκριματικά για να κλείσει εισιτήριο για 3η σερί φορά σε τελική φάση Eurovolley. Φέτος έχει μπροστά της τη μεγαλύτερη πρόκληση σε έναν όμιλο που είναι απολύτως στα μέτρα της.
Οι κρυάδες των πρώτων συμμετοχών πέρασαν ανεπιστρεπτί για αυτό και στο Τελ Αβίβ ο στόχος της πρόκρισης στις «16» καλύτερες ομάδες είναι κάτι παραπάνω από αυτονόητος παρότι είναι πολύ δύσκολο για μια εθνική να δουλεύεται ένα καλοκαίρι μόνο για ένα τουρνουά (την ώρα που για παράδειγμα η Σλοβενία συμμετέχει σε τρία).
Η λογική λέει πως η χρυσή ολυμπιονίκης Γαλλία των Ενγκαπέ (ο οποίος θα χάσει τη φάση των ομίλων), Τιλί, Κλεβενό και των πολλών αστέρων θα πάει τρένο για την πρώτη θέση στον 4ο όμιλο. Η εθνική μέχρι να αντιμετωπίσει τους Γάλλους την τελευταία αγωνιστική, πιθανότατα θα γνωρίζει αν έχει προκριθεί και θα περιμένει να μάθει αντίπαλο από τον 2ο όμιλο (εκεί όπου φαβορί για την πρώτη θέση είναι η Σλοβενία των τριών ακραίων λόγω της απουσίας του Στερν).
Ως τη Γαλλία λοιπόν, η ομάδα του Μπονιφάντε θα κληθεί να παίξει κόντρα στους οικοδεσπότες Ισραηλινούς, τη Ρουμανία που αντιμετωπίσαμε το 2019, την Πορτογαλία που βρήκαμε απέναντι μας στον όμιλο και στις δύο προηγούμενες διοργανώσεις και την Τουρκία του Αλμπέρτο Τζουλιάνι και των Λαγκουμτζίγια-Μπαϊράμ, η οποία κατέκτησε το Golden League και το Challenger Cup.
Με δεδομένο πως οι τέσσερις από τις έξι ομάδες του ομίλου θα περάσουν, η εθνική μόνο με διαδοχικές «αυτοκτονίες» δεν θα βρίσκεται στην επόμενη φάση και θα πρόκειται για αποτυχία μεγατόνων.
Επειδή ωστόσο φέτος δεν την έχουμε δει ακόμα σε επίσημα παιχνίδια και προφανώς έχει περάσει ένας χρόνος από τα τελευταία, είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς με ασφάλεια ως που μπορεί να φτάσει αυτό το γκρουπ παικτών που συνδυάζει νιάτα και εμπειρία, άγνοια κινδύνου και σε συγκεκριμένες θέσεις ηγετικό χαρακτήρα.
Συγκριτικά με τα προκριματικά, έχουν προστεθεί ο Ράπτης και ο Τζούριτς. Ο πρώην ακραίος του ΠΑΟΚ μέσα σε λίγους μήνες έδειξε πόσο μεγάλες δυνατότητες έχει όταν αισθάνεται καλά στον σύλλογο που τον πιστεύει, ενώ ο πολύπειρος κεντρικός του Ολυμπιακού δείχνει πως είναι σε θέση να βοηθήσει σημαντικά στο φιλέ, εκεί που η παρουσία των Πετρέα – Βουλκίδη τα τελευταία χρόνια ήταν πιο δεδομένη κι από μπουρίνι στη Μαλαισία.
Φυσικά, υπάρχουν αξιόπιστα λίμπερο, γεμάτα άκρα με παίκτες διαφορετικών χαρακτηριστικών (απουσιάζει ο Ανδρεόπουλος λόγω τραυματισμού) αλλά και ερωτήματα για την κατάσταση των πασαδόρων (Γαλιώτος, Πετσιάς) και των διαγωνίων (Τζιουμάκας, Μούχλιας).
Είναι ξεκάθαρο ότι δεν έχουμε την πληθώρα των επιλογών όπως άλλες χώρες σε όλες τις θέσεις. Ενδεχομένως η παρουσία του πολύ πιο ψημένου Ζουπάνη να έδινε μια παραπάνω λύση στην επίθεση, η οποία θα πρέπει να λειτουργήσει σχεδόν… αψεγάδιαστα μετά από καλή υποδοχή διαφορετικά θα μπούμε σε μεγάλους μπελάδες. Το επίπεδο είναι υψηλό και εκπλήξεις γίνονται σχεδόν πάντα.
Προσωπική άποψη: η εθνική πρέπει να κάνει το 3/3 με Ισραήλ, Ρουμανία και Πορτογαλία και να διεκδικήσει μια μεγάλη υπέρβαση στον όμιλο απέναντι στην Τουρκία στοχεύοντας στη 2η θέση για ένα καλό πλασάρισμα. Δύσκολο; Πολύ. Απίθανο να συμβεί; Ε όχι δα.
Το 2021 δεν περάσαμε τον όμιλο και μείναμε με το «αχ», ενώ το 2019 που επιστρέψαμε σε τελική φάση μετά από πολυετή απουσία, πέσαμε πάνω στην υπερδύναμη Ρωσία. Φέτος οι συνθήκες είναι ευνοϊκότερες συγκριτικά με κάθε άλλη χρονιά.
Για την ιστορία, η εθνική αν περάσει στους «16» διασταυρώνεται στα χιαστί με τον δεύτερο όμιλο που βρίσκονται οι Σλοβενία, Βουλγαρία, Κροατία, Φινλανδία, Ουκρανία και Ισπανία. Εν ολίγοις, στο γκρουπ δεν αρκεί μια απλή πρόκριση αλλά χρειάζεται απαραίτητα το καλύτερο δυνατό πλασάρισμα για τα νοκ άουτ στη Βάρνα της Βουλγαρίας.
Βάζοντας ξανά ψηλά τον πήχη, η Ελλάδα φεύγει από το στάδιο της χαράς της συμμετοχής και περνάει πλέον στο «πρέπει», το οποίο φέτος είναι μεγάλο. Επαναλαμβάνουμε, πως είναι τραγικό να μη συμμετέχουμε και σε κάποιο άλλο τουρνουά στις αρχές του καλοκαιριού για να ψηθούν περισσότερο οι παίκτες.
Και το χειρότερο είναι πως η ομοσπονδία βρίσκει δικαιολογίες ώστε να μη χρεώνεται τις αποτυχίες και να πιστώνεται μόνο πιθανές επιτυχίες που θα τις αξίζουν τα παιδιά που μοχθούν ένα καλοκαίρι μαζί με το υπόλοιπο επιτελείο.
Θα είναι να μην εξαργυρωθεί σε εθνικό επίπεδο η εξαιρετική σεζόν που έκαναν οι περισσότεροι παίκτες διασυλλογικά. Αρκεί να αντιληφθούμε τις δυνατότητες που έχει το συγκεκριμένο ρόστερ (με τα όποια θέματα, όπως έχουν φυσικά κι άλλες εθνικές που συμμετέχουν και είναι στα μέτρα μας).
Κάποια στοιχεία για τις ομάδες που αξίζει να προσέξουμε
– Η Σλοβενία συγκεντρώνει μεγάλο ενδιαφέρον στη φετινή διοργάνωση: Φιναλίστ στα δύο τελευταία Eurovolley (επί ημερών Αλμπέρτο Τζουλιάνι) και στα τρία από τα τελευταία τέσσερα, θα αγωνιστεί χωρίς καθαρό διαγώνιο λόγω της απουσίας του Στερν. Το σχήμα των τριών ακραίων με τον Τσέμπουλι διαγώνιο δουλεύτηκε πολύ στο VNL, υπάρχουν κάποια θέματα στις συνεργασίες του πασαδόρου με τους κεντρικούς αλλά δεν παύει να αποτελεί μια τεράστια δύναμη με σταθερή παρουσία στις κορυφαίες διοργανώσεις.
– Η πρωταθλήτρια Ιταλία έχει μεγάλο αβαντάζ όχι μόνο ως κάτοχος, ομοιογένειας και έδρας (όμιλος, χιαστί και τελικός θα γίνουν σε πόλεις της χώρας) αλλά και γιατί είναι πολύ πιθανό το πρώτο της μεγάλο ματς να τα δώσει στα ημιτελικά απέναντι στην Πολωνία (η οποία πάντως διαθέτει πολύ πιο πλήρες ρόστερ και δείχνει σε εξαιρετική κατάσταση, οπότε δεν θα είναι έκπληξη αν το πάρει εκείνη και… σβηστά).
– Ο Γίρι Νόβακ έχει στήσει την Τσεχία με στόχο όχι μόνο τα προημιτελικά όπως το 2021 αλλά για να κάνει την έκπληξη και να μπει στη ζώνη των μεταλλίων. Χρειάζονται υπερβάσεις και σε πρώτη φάση σταθερότητα στον όμιλο όπου θα διεκδικήσει 2η ή 3η θέση. Στη διαγώνιο έχει τους Χαντράβα και Σότολα που είναι πολυτέλεια, στην πάσα ο Γιάνους στέφθηκε πρωταθλητής με την Πράγα, ενώ ο Τζαβορόνοκ είναι σπουδαίος ακραίος με μεγάλες παραστάσεις (αντιμετωπίζει όμως ένα μικρό πρόβλημα τραυματισμό στον αστράγαλο) και συνθέτει καλό δίδυμο με τον Βάσινα της Κατοβίτσε.
– Γενικότερα η απουσία της Ρωσίας ανοίγει τον χώρο για κάτι καλό από ομάδες που δεν είναι υπερδυνάμεις τώρα αλλά δουλεύουν σταθερά καλά εδώ και χρόνια. Πχ, η Ολλανδία του Ρομπέρτο Πιάτσα που έχει ηγέτη τον Αμπντέλ-Αζίζ και με αξιοπρεπή υποδοχή (αν όχι τόσο από τον Φαν Γκάρντερεν του ΠΑΟΚ έστω από τον Γιόρνα) έχει τις πιθανότητές της.
– Μακάρι να πάει καλά η Φινλανδία παρά τους τραυματισμούς που αντιμετωπίζουν σημαντικοί παίκτες της. Είναι ομάδα συνόλου που βρέθηκε στην 8άδα τελευταία φορά πριν μια δεκαετία ακριβώς και έχει καλύτερη θέση την 4η πριν από 16 χρόνια. Ο Τζόελ Μπανκς κατεβάζει την πιο νεανική ομάδα με καλή άμυνα και σέρβις, αλλά είναι άγνωστο το πώς θα ανταποκριθεί στην πίεση. Μακράν ο πιο έμπειρος και ο πιο ψημένος παίκτης του ρόστερ ο πρώην πασαδόρος του Ολυμπιακού, Έμι Τερβαπόρτι.
– Ο Βέμπερ της Βαρσάβα τραυματίας, ο Γκρόζερ πίσω στην εθνική Γερμανίας μετά από μια μικρή απουσία. Ο 38χρονος θρυλικός διαγώνιος της Αρκάς θέλει να ηγηθεί της ομάδας του, η οποία άφησε άσχημες εντυπώσεις στο πρόσφατο VNL και προτιμά να το αφήσει μια και καλά πίσω της. Το ρόστερ είναι ένα από τα πιο έμπειρα της διοργάνωσης και το τελευταίο διάστημα προσπάθησε να ξαναβρεί τη φόρμα του σε δυνατά φιλικά που έδωσε με επιτυχία.
– Κύριοι Βούλγαροι και κύριε Σοκόλοφ σας παρακαλούμε, δείξτε κάτι στο Eurovolley.
