Οι κουφοί άκουσαν, οι τυφλοί είδαν και οι μουγγοί μίλησαν το βράδυ της Πέμπτης στο ΟΑΚΑ. Παπαπέτρου, Τσολάκος και Τηγάνης μπήκαν στο πάνθεον των τριάδων – κομάντο που με μια σειρά διαιτητικών εγκλημάτων καθόρισαν το αποτέλεσμα του δεύτερου τελικού.
Για την αποβολή – όνειδος του Τόμας Γουόκαπ έχετε διαβάσει αναλυτικά τι συνέβη στον ΑΘΛΟ από την πρώτη στιγμή. Αρχικά ο Λι έπεσε πάνω στο χέρι του Τεξανού και στη συνέχεια προσποιήθηκε τον… ετοιμοθάνατο και στη συνέχεια, όταν ο Παπαγιάννης πήγε με τον ώμο πάνω στον Γουόκαπ κάνοντάς του ξεκάθαρο φάουλ, οι «εκλεκτοί» της ΚΕΔ του Πιτσίλκα επινόησαν τεχνική ποινή για… flopping. Δεν είναι μόνο ο Τηγάνης που βγήκε μπροστά, αλλά και οι άλλοι δυο που το βρήκαν σωστό το σφύριγμα και επέτρεψαν την αλλοίωση του αγώνα.
Με εξαίρεση ίσως τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο και κάνα δυο ανθρώπους ακόμη, δεν μπορεί να υπάρχει νορμάλ άνθρωπος που να μην παραδέχεται το διπλό έγκλημα στην περίπτωση του Γουόκαπ. Ας υποθέσουμε όμως ότι τίθεται θέμα «ερμηνείας» και ότι οι τρεις διαιτητές «έτσι τα είδαν και έτσι τα σφύριξαν».
Ανάμεσα στα κατά συρροή εγκλήματα που έγιναν χθες στο ΟΑΚΑ υπάρχει μια φάση που αποδεικνύει ότι καταλύθηκε κάθε έννοια κανονισμών και ισονομίας. Πρωταγωνιστές, εκτός από τους τρεις διαιτητές ασφαλώς, ο Ματέους Πονίτκα και ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης. Ο Πολωνός πετάει την μπάλα πάνω από το ταμπλό, αυτή καταλήγει στο καλάθι και στη συνέχεια παίρνει και φάουλ:
Όλως τυχαίως, ο κύριος Τηγάνης είναι και πάλι εκείνος που παίρνει το σφύριγμα. Πού εντοπίζεται όμως το πρόβλημα;
Καταρχάς, δεν υπάρχει κανένα φάουλ του Λαρεντζάκη. Ο παίκτης του Ολυμπιακού παίζει πεντακάθαρη άμυνα, οδηγεί τον αντίπαλο προς τη βασική γραμμή, το σώμα του είναι σε απολύτως όρθια θέση με τα χέρια ψηλά. Ο Τηγάνης ήθελε να έχει γίνει φάουλ (απέμεναν λιγότερα από 4 λεπτά και ο αποδεκατισμένος και σφαγμένος Ολυμπιακός συνέχιζε να προηγείται) και εντέλει φάουλ έδωσε.
Για την οικονομία της κουβέντας ας υποθέσουμε πως το «λάθος» είναι ανθρώπινο. Δεν είναι, αλλά είπαμε. Εκεί που δεν σηκώνει καμία (παρ)ερμηνεία είναι στη συνέχεια. Ο επικίνδυνος διαιτητής, πέρα από την εφεύρεση του φάουλ, έδειξε πως το καλάθι μετράει. Γίνεται αυτό όμως; Σε καμία περίπτωση.
Οι κανονισμοί μπάσκετ έχουν κατά τόπους κάποιες μικρές διαφοροποιήσεις. Σε σουτ πίσω και πάνω από το ταμπλό όμως, συμφωνούν όλοι, από το NBA και το NCAA μέχρι τη FIBA και τη Euroleague: το καλάθι δεν μετράει. Έχουν υπάρξει περιπτώσεις με σουτ που έχουν γίνει από πλάγια θέση και που η μπάλα τυχαίνει να περάσει πάνω από τη γωνία του ταμπλό. Σε αυτές τις περιπτώσεις σωστά μετράει το καλάθι αν μπει, αφού η προσπάθεια δεν έχει γίνει πίσω από το ταμπλό.
Το «τρίποντο και φάουλ» στην τρικλοποδιά του Πάρις Λι που λύνει όλες τις απορίες περί διαιτησίας…
Ο λόγος που τελικά το καλάθι δεν μέτρησε ήταν επειδή εκτός των άλλων, η μπάλα βρήκε και στο ρολόι. Αυτή η «λεπτομέρεια» έσωσε τους διαιτητές από ακόμα μεγαλύτερο έγκλημα, αν και χρειάστηκε να τη δουν στο instant replay. Πράγμα που δεν θα έπρεπε να έχει συμβεί καν όμως, αφού όπως είπαμε οι κανονισμοί σε όλες τις ομοσπονδίες είναι σαφέστατοι σε αυτή την περίπτωση.
Το τρομερό είναι πως ο Τηγάνης έδωσε τελικά δυο βολές στον Πονίτκα. Εδώ λοιπόν έχουμε ξεκάθαρη παραβίαση των κανονισμών, αφού προσπάθεια για σουτ εξαρχής δεν υφίσταται εφόσον δεν θα μπορούσε να μετρήσει το καλάθι (ακόμα κι αν η μπάλα δεν είχε βρει στο ρολόι). Από τη στιγμή που ο Ολυμπιακός δεν είχε 5 φάουλ, η μπάλα έπρεπε να παιχτεί απέξω. Η επινόηση των δυο βολών για «σουτ πίσω και πάνω από το ταμπλό» είναι παγκόσμια πρωτοτυπία, μια ακόμη για τη μαγαρισμένη ΚΕΔ της ΕΟΚ.
Κύριε Πιτσίλκα, κύριε Λιόλιο, στο σπίτι όλοι καλά;