Ο Άρης ολοκληρώνει μια σεζόν στην οποία από πολύ νωρίς σμπαράλιασε το πλάνο και τους στόχους του πληρώνοντας ξανά τον λάθος σχεδιασμό, που βασίστηκε εξ ολοκλήρου στις προθέσεις του ιδιοκτήτη του κι όχι σε λογική μεγάλης ομάδας.
Ο νέος αθλητικός διευθυντής, Ρόμπερτ Παλίκουτσα, ήρθε προς το τέλος της χρονιάς κι ακόμα δεν έχει προλάβει να μάθει τα κατατόπια στο Χαριλάου. Η πρώτη του κρίσιμη αποστολή ήταν να βρει τον προπονητή που θα μπορέσει να προσδώσει μια ανανεωμένη και ξεκάθαρη αγωνιστική ταυτότητα στην ομάδα, ένα όραμα και πάνω απ’ όλα την σταθερότητα που οι Κίτρινοι αναζητούν από εποχές Μάντζιου.
Όπως και να το κάνουμε, ο Άκης Μάντζιος ήταν ο τελευταίος που αποχώρησε ως πετυχημένος από τους Θεσσαλονικείς εδώ και μια δεκαετία, με τον ίδιο να είναι ανοιχτός στην πιθανότητα επιστροφής του στο Κλεάνθης Βικελίδης αλλά τον Θόδωρο Καρυπίδη να προτιμά την ψήφο εμπιστοσύνης στον πιστό στρατιώτη του συλλόγου, Τόλη Τερζή.
Είναι όμως ο Τερζής ο προπονητής που μπορεί να ανεβάσει επίπεδο και να οδηγήσει τον Άρη στην υπέρβαση από τη νέα σεζόν; Αν κρίνουμε από τις εμφανίσεις της ομάδας στα ματς των πλέι οφ μέχρι τώρα, μάλλον όχι. Οι Κίτρινοι έδειξαν όντως μια αγωνιστική βελτίωση, είναι βέβαιο ότι με τον Πάρντιου στο τιμόνι θα έπαιζαν την πέμπτη θέση με τον Βόλο έως το φινάλε, αλλά την ταυτότητά τους στο χορτάρι ακόμη δεν την έχουν βρει. Ένας Τσέχος (Νταρίντα) κι ένας Νιγηριανός (Ετέμπο) να τρέχουν για… τέσσερις στο κέντρο, μια αμυντική λειτουργία με πλήρη αναρχία και μηδαμινή σταθερότητα, ο Κουέστα να επιστρέφει στο αρχικό σχήμα για να σώσει τα ασυμμάζευτα και στην επίθεση ένας φευγάτος Πάλμα και μετά το χάος!
Γκρέι και Καμαρά μάλλον είναι μαλωμένοι με τα αντίπαλα δίχτυα, ο Ιτούρμπε σκέφτεται ήδη το μέλλον του μακριά από τη Θεσσαλονίκη, ο Ματέο Γκαρσία μια κρύο μια ζεστή και ο Μανού με πατερίτσες στην εξέδρα. Η απουσία του Ισπανού πόνεσε πολύ τον Άρη, αν και δεν θα άλλαζε πολλά στην βαθμολογική του θέση ακόμα κι αν είχε γλιτώσει τη σοβαρή ζημιά στον δεύτερο προημιτελικό με τον Ολυμπιακό.
Εν ολίγοις, η ατομική ποιότητα μπορεί να σου χαρίσει μερικούς πόντους και ένα μεγάλο αποτέλεσμα όπως αυτό στο «Γ. Καραϊσκάκης» στις αρχές Απριλίου, όμως στη μεγάλη εικόνα της σεζόν η ομοιογένεια είναι αυτή που κάνει τη διαφορά και χτίζει βάσεις τίτλου. Ο Τόλης Τερζής γνωρίζει όσο λίγοι την ομάδα αλλά αυτό από μόνο του δεν αρκεί. Δεν δείχνει να είναι ο κατάλληλος για μια αποστολή για την οποία ποτέ του δεν εκπαιδεύτηκε.
Δηλαδή να εμπνεύσει την ομάδα για μια πορεία ανάλογη της ιστορίας της που θα τη φέρει ξανά στην διεκδίκηση των τριών πρώτων θέσεων, όπως έγινε με τον Μάντζιο, αλλά και στην πολυπόθητη κούπα μέσω Κυπέλλου μετά από μισό αιώνα και βάλε.
Ο Άρης τα τελευταία τρία χρόνια είναι καταδικασμένος να πορεύεται δίχως την απαραίτητη ομοιογένεια στο γήπεδο, με έναν πρόεδρο που θέλει να τα κάνει όλα μόνος του κι όσο δεν του βγαίνει, άλλο τόσο αυτός επιμένει. Για αρχή, πρέπει να του πιστωθεί το γεγονός ότι δεν φοβάται να πάρει πάνω του όλη την ευθύνη, ακόμα και τώρα που προσέλαβε έναν άνθρωπο ειδικά για αυτό το έργο. Ο Παλίκουτσα δεν ήρθε απλά για τη «βιτρίνα» ή τουλάχιστον αυτό έβγαινε μέχρι προσφάτως από τα γραφεία στην Αλκμήνης.
Η απόφαση για την παραμονή Τερζή, όμως, δείχνει ότι ο Θ. Καρυπίδης το είχε αποφασίσει ή έστω σκεφτεί προ πολλού, δίχως να υπολογίζει αυτόν που πληρώνει για να παίρνει τις αποφάσεις στο αγωνιστικό τμήμα. Αυτό που βγαίνει από το ρεπορτάζ είναι ότι ο Κροάτης αθλητικός διευθυντής είχε φέρει ήδη προτάσεις στο γραφείο του ισχυρού άνδρα του Άρη για την επόμενη ημέρα στον πάγκο του συλλόγου, όπως του είχε ζητηθεί.
Τελικώς, οι περισσότερες από αυτές κατέληξαν στον κάδο των αχρήστων, με τον Τερζή να κερδίζει το στοίχημα και να παίρνει μια ευκαιρία που διαχρονικά σίγουρα άξιζε, αλλά όχι τώρα.
Στο σήμερα, ο Άρης κυνηγά το κάτι παραπάνω. Κυνηγά τον στόχο της εισόδου σε ευρωπαϊκό όμιλο έπειτα από 13 χρόνια, το όνειρο ενός τίτλου, κάτι για να δώσει κίνητρο στους ξενερωμένους οπαδούς του, που αντέδρασαν έντονα στην επιλογή Τερζή και για του χρόνου. Όχι γιατί δεν σέβονται τον Έλληνα τεχνικό – το αντίθετο μάλιστα – αλλά επειδή είναι ξανά στο ίδιο έργο θεατές. Με μία ομάδα που εξακολουθεί να λειτουργεί με αίσθηση κατωτερότητας και που αδυνατεί να βρει μια ηρεμία, διοικητικά, οικονομικά και κυρίως αγωνιστικά.
Για τον Καρυπίδη και το έργο του, τα έχουμε ξαναπεί. Πρόκειται για έναν πραγματικό ευεργέτη του συλλόγου, αν κρίνουμε από την απότομη άνοδο του Άρη σε όλα τα επίπεδα μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Βρίσκεται διαρκώς στο πλάι της ομάδας, πραγματοποιεί μεταγραφές που πραγματικά δίνουν άλλη δυναμική στον σύλλογο αλλά έχει βαλθεί να τα κάνει όλα μόνος του, σε σημείο που κάνει κακό πρώτα στον οργανισμό και μετά στον ίδιο του τον εαυτό.
Συμπερασματικά, τα λάθη του δεν τα πληρώνει μόνο αυτός, όπως είχε τονίσει σε πρόσφατη συνέντευξή του.
Δεν θα τα παρατήσει, ωστόσο πρέπει να αναθεωρήσει σε πολλά. Η απόφαση της παραμονής του Τόλη Τερζή τού ανήκει εξ ολοκλήρου. Ο σχεδιασμός του ρόστερ θα πρέπει να δοθεί στον Παλίκουτσα. Από το μηδέν. Αν και δεν είναι ακόμα σίγουρο το αν σε αυτό το έργο θα έχει λόγο και ο Τερζής ή κάποιος άλλος προπονητής, απ’ αυτούς που τα ονόματά τους έμειναν για την ώρα στο συρτάρι…
Πρόκειται για μια απόφαση που σε μεγάλο βαθμό θα κρίνει ολόκληρη την επόμενη σεζόν, στην οποία δεδομένα ο Άρης δεν θέλει να οδηγηθεί σε έκτη αλλαγή προπονητή μέσα στα 4 τελευταία χρόνια.
Υ. Γ. Για το ποιος μένει και ποιος φεύγει από το υπάρχον ρόστερ των Κιτρίνων θα τα βάλουμε κάτω σε επόμενο κείμενο, μετά τη λήξη της φετινής αποτυχημένης σεζόν για τον Άρη που κλείνει με μια αδιάφορη έξοδο στη Λεωφόρο κόντρα στον πληγωμένο Παναθηναϊκό.
