Ίσως ακουστεί ιεροσυλία αλλά τέτοια μεγάλα παιχνίδια τεράστιας έντασης απολαμβάνουμε συχνά μόνο στα μεγάλα πρωταθλήματα: σχεδόν τρεις ώρες καθαρός χρόνος βόλεϊ με λίγα λάθη, μεγάλα ράλι, απίστευτες άμυνες και τρομακτικά σέρβις συνέθεσαν ένα εκπληκτικό σκηνικό στον τρίτο τελικό του Ολυμπιακού κόντρα στον ΠΑΟΚ στο Ρέντη.
Η ομάδα του Αλμπέρτο Τζουλιάνι αρνείται να χάσει. Κι όταν συμβεί αυτό, κοιτάει να τα έχει δώσει όλα και να έχει παλέψει ως τον τελευταίο πόντο. Ποτέ δεν θα κάνεις το λάθος να την υποτιμήσεις γιατί θα βρεθείς προ εκπλήξεως: ακριβώς δηλαδή όπως την έπαθε ο εξαιρετικός φετινός ΠΑΟΚ που από το 0-2 είδε τον Ολυμπιακό να γυρίζει το ματς (3-2) χωρίς να καταλάβει τι συνέβη.
Παγιδευμένος στη νευρικότητά του
Ο Δικέφαλος ήταν απελευθερωμένος στα δύο πρώτα σετ και ειδικά στο ξεκίνημα. Έμοιαζε να έχει διώξει το όποιο βάρος και να παίζει χωρίς άγχος απέναντι σε έναν Ολυμπιακό που έκανε παιδαριώδη λάθη ειδικά στην πίσω ζώνη και να μην μπορεί να τελειώσει τις κόντρες. Το 34% στην επίθεση ήταν πραγματικός βραχνάς και τα τέσσερα λάθη πολλά για μια ομάδα που άγγιξε το 60% στην υποδοχή.
Με τους περιφερειακούς να μην τελειώνουν μπάλες και τον Παγένκ να ταλαιπωρείται στο φιλέ από τις άσχημες συνεργασίες με τον Τράβιτσα, ο ΠΑΟΚ έδειξε πως κάποια στιγμή θα τιμωρούσε την κατάσταση: έπρεπε να φτάσει βέβαια στα επτά σετ μπολ για το 0-1 κι αφού είχε προηγηθεί το μοναδικό λάθος του Στερν (!) στην επίθεση με το σκορ στο 31-30.
Ο Γουόλς μετά το 0-1 αποφάσισε να φορτώσει τον Βαν Ντεν Ντρις με τον Βέλγο να έχει 9/12 στο επόμενο σετ με δύο άσους και μόλις δύο λάθη και δικαιώθηκε ειδικά όταν ήρθε το μπλακ άουτ του Ολυμπιακού. Είναι από τις περιπτώσεις που η στατιστική δεν μπορεί να αποτυπώσει το πόσο μεγάλη (κι ανεξήγητη) νευρικότητα είχαν οι Ερυθρόλευκοι.
Ποιος δεν πίστεψε πως στο 0-2 όλα τελείωσαν; Σίγουρα όχι ο Ολυμπιακός που βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο για ακόμα μια φορά στη σεζόν. Η είσοδος του Παπαγγελόπουλου έφερε μεγαλύτερη ασφάλεια στο σπάσιμο της μπάλας στο φιλέ (αρνητικός ο Λινάρδος όσο αγωνίστηκε), η υποδοχή κράτησε και ο Τράβιτσα είχε πιο εύκολο έργο. Προσπάθησε να βρεθεί με τον Παγένκ (που ήδη είχε ταλαιπωρήσει αρκετά) και εμπιστεύτηκε τον Κουμεντάκη που τον δικαίωσε. Μέσα, λοιπόν, στα τρία σετ που ακολούθησαν ο Ολυμπιακός έφτασε στην ανατροπή βγάζοντας πρωταγωνιστές από το μανίκι του.
Παπαγγελόπουλος ο πρώτος
Το βάθος πάγκου για μια ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό είναι θεμελιώδες ειδικά για τις προπονήσεις. Η είσοδος του Παπαγγελόπουλου ανέβασε κατακόρυφα τον Ολυμπιακό που έκανε πάρτι στο κέντρο (ειδικά στο τέταρτο σετ), έσπασε μπάλες και τελείωσε κόντρες όταν δεν έπαιρνε με τη μία την αλλαγή.
Παγένκ και Κουμεντάκης σε ημιάγρια κατάσταση
Τόσο ο Παγένκ όσο και ο Κουμεντάκης όμως έκαναν εμφάνιση παικτών με προσωπικότητα. Από τη μία, ο Σλοβένος κεντρικός πήρε 28 επιθέσεις (ασύλληπτο νούμερο) και τελείωσε τις μισές (50%) χωρίς να πτοηθεί από τα πολλά λάθη που έγιναν με τον Τράβιτσα, ενώ στο τέταρτο σετ ήταν αλάνθαστος. Αν ο πασαδόρος του Ολυμπιακού ήταν σε καλύτερη μέρα, ούτε θέλουμε να φανταστούμε τι ποσοστά θα έπιανε ο Παγένκ που απέδειξε γιατί είναι από τους κορυφαίους κεντρικούς παγκοσμίως σε πρώτο χρόνο και σέρβις.
Από την άλλη, ο έμπειρος διεθνής ακραίος έβγαλε ξανά την προσωπικότητά του και είχε το τρομερό 53% στην επίθεση με 64% στην υποδοχή σε 33 προσπάθειες. Αν ήταν ξένος, θα μνημονεύαμε για χρόνια τέτοια εμφάνιση. Κι επειδή έχει ακούσει πολλά, καλό είναι να του απονέμουμε τα εύσημα γιατί θυμίζουμε πως στο τάραφλεξ κάνει μια πληθώρα πραγμάτων.
Ανέβηκε ο Στερν, συνέχισε το show ο Ιντάλγκο
Από τις 6/19 στα δύο πρώτα σετ στις 6/11 στα δύο κερδισμένα επόμενα σετ και 3/5 στο τάι μπρέικ: ο Στερν είχε τα γνωστά του σκαμπανεβάσματα, σίγουρα δεν είναι ο παίκτης που θα πάρει ένα ματς πάνω του αλλά μεγάλο μέρος της ανατροπής πιστώνεται και στον ίδιο που εμφανίστηκε αποτελεσματικός και έκανε το βήμα μπροστά.
Προφανώς και (πέρα από τον Κουμεντάκη) ο Ιντάλγκο (που δεν δέχθηκε άσο σε 28 προσπάθειες) ήταν ξανά εκεί στα κρίσιμα, ήταν εκεί να χτίσει διαφορά και να τελειώσει φάσεις. Μόλις επτά λάθη σε πέντε σετ, τα τέσσερα από το σέρβις (που του έδωσε όμως τρεις άσους). Και για να τα λέμε όλα, έβγαλε και φοβερές άμυνες.
Ο ΠΑΟΚ βασίστηκε πάλι σε δύο παίκτες
Όσο ο Ολυμπιακός έβγαζε παίκτες στην επιφάνεια και ισοφάριζε (για να φτάσει τελικά στη νίκη) ο ΠΑΟΚ παγιδεύτηκε στο μονότονο παιχνίδι του Γουόλς ειδικά όταν πιέστηκε η υποδοχή του. Με δεδομένο ότι ο Γιόρνα δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος, ο Καναδός πάτησε πάνω στην ενέργεια του Ράπτη και στην άνοδο του Βαν Ντεν Ντρις για να βρει η ομάδα του τον εύκολο πόντο. Είναι αδύνατο σε αυτό το επίπεδο να τραβήξουν μόλις δύο παίκτες μια ομάδα σε τόσο μεγάλο τελικό σε πέντε σετ.
Για του λόγου το αληθές μαζί οι δύο παίκτες είχαν 94/137 επιθέσεις της ομάδας τους ενώ από την άλλη ο Τράβιτσα αξιοποίησε τους πάντες με τέσσερις παίκτες (Παγένκ, Κουμεντάκης, Στερν, Ιντάλγκο) να έχουν 128/139.
Αντί επιλόγου…
Προσωπικά δεν ξέρω πολλές ομάδες που να επιστρέφουν έτσι από το 0-2. Να μοιάζουν πελαγωμένες στην έδρα τους, να τους βάζεις το πιστόλι στον κρόταφο κι όλοι μαζί να λένε «πάμε, δεν έχουμε να χάσουμε κάτι, το έχουμε ξανακάνει».
Ο επαναληπτικός στο Μαρούσι απέναντι στον Παναθηναϊκό έγινε οδηγός, ο Τζουλιάνι το ψάχνει στον πάγκο (και ο Μιλενκόσκι το κάνει για να είμαστε σωστοί) και ο Ολυμπιακός απέχει μια νίκη από το πρωτάθλημα που δείχνει ότι το θέλει υπερβολικά.
Την Παρασκευή θα δούμε αν θα τελειώσει τη δουλειά στη Θεσσαλονίκη ή αν ο ΠΑΟΚ έχει κάτι περισσότερο να δείξει μπροστά στον κόσμο του για να κριθεί σε πέμπτο ματς στο Ρέντη ο τίτλος.