Πόσες φορές έχετε δει το αουτσάιντερ να προκρίνεται σε σειρά αγώνων πετώντας εκτός το υπερφαβορί; Πόσες φορές καθίσατε να δείτε ένα απλό παιχνίδι και σας βγήκε η επιθυμία που είχαμε μικρά παιδιά, να στηρίξουμε ενστικτωδώς τον μικρό κόντρα στον μεγάλο;
Αυτή η επιθυμία γίνεται ακόμα εντονότερη όταν βλέπεις το φαβορί να έχει πετάξει εκατομμύρια για να στήσει ομάδα κι απέναντι του να έχει ένα σύνολο με αρχές και ρόλους. Κι ας μην έχει σκορπίσει εκατομμύρια.
Στον 21ο αιώνα καμία ομάδα του μεγέθους της Μιλάνο έχει πετύχει σε ένα από τα κορυφαία πρωταθλήματα του κόσμου (όπως το ιταλικό εν προκειμένω) επίτευγμα ανάλογο με αυτό στο Παλαμπάρτον απέναντι στην Περούτζια. Ο 8ος απέκλεισε τον 1ο σε πέμπτο ματς (προφανώς εκτός έδρας) στην προημιτελική σειρά των πλέι οφ.
Μεικτή κόσμου χωρίς σχέδιο
Κι όχι μια όποια κι όποια Περούτζια αλλά μια μεικτή… κόσμου με τον πιο ακριβοπληρωμένη παίκτη (Λεόν), δύο από τις πιο ακριβές μεταγραφές (Τζιανέλι, Σεμένιουκ) και ένα αήττητο 22 αγώνων στην κανονική περίοδο που δεν είχε προηγούμενο.
Κι όμως αυτό το σύνολο που χτίστηκε για να κατακτήσει σχεδόν σβηστά τα πάντα, μέσα σε λίγες μέρες τα έχασε όλα (προηγήθηκε ο αποκλεισμός από την back to back πρωταθλήτρια Ευρώπης Ζάκσα) και τώρα θα παλέψει για να συμμετάσχει στο επόμενο Challenge Cup.
Μιλάμε για μια τρομακτικά μεγάλη αποτυχία χωρίς προηγούμενο αλλά κι ένα καλό μάθημα προς κάθε ενδιαφερόμενο: οι ομάδες φτιάχνονται, δεν αγοράζονται.
«Αυτό που μας έλειψε ήταν η πίστη. Είμαστε χαμένοι, δεν είχαμε την ψυχολογία για να πετύχουμε και το αποδείξαμε ξανά», δήλωνε σοκαρισμένος ο Αντρέα Αναστάζι που οι φήμες τον θέλουν να είναι στα μαχαίρια με τον Λεόν και για αυτό να ξεκινά ένα do or die παιχνίδι με τον Πλοτνίτσκι αφήνοντας τον Κουβανό σούπερ σταρ στον πάγκο.
Από την άνοδο, σε διαδοχικές επιτυχίες
Ας αφήσουμε την Περούτζια όμως και ας πάμε στη θριαμβεύτρια Μιλάνο. Μια ομάδα που μπήκε με αρνητικό ρεκόρ στα πλέι οφ (10-12), μια ομάδα που μετρά λίγα χρόνια ιστορίας και την πραγματική… ιστορία της ξεκίνησε να τη γράφει από το 2014 που ανέβηκε στην κορυφαία κατηγορία.
Με τον Ρομπέρτο Πιάτσα από το 2019 στα ηνία της, φτάνει στην κατάκτηση του Challenge Cup στην Άγκυρα δύο χρόνια αργότερα κι εκεί αρχίζει να βλέπει πως η επένδυση του προέδρου της Λούσιο Φουσάρο (σε συνδυασμό με τις καλές χορηγίες προφανώς) έχει αρχίσει να φέρνει αποτελέσματα.
Ο Πιάτσα διατήρησε έναν μικρό κορμό
Οι Πατρί (διαγώνιος), Ισικάγουα (ακραίος) και Πιάνο (κεντρικός) είναι οι τρεις βασικοί που (ήταν από τότε) πανηγύρισαν κάτι ακόμα πιο ιστορικό σαν αυτό που συνέβη τη Δευτέρα απέναντι στην Περούτζια.
Ο Ιταλός πρώην προπονητής του Ολυμπιακού πόνταρε στον Γάλλο διαγώνιο ανοίγοντας τον δρόμο για την παραχώρηση του Ρομανό παρότι ο τελευταίος εξελίχθηκε στον βασικό διαγώνιο της Ιταλίας. Ο Πατρί μπορεί να μην τον δικαίωσε στον πέμπτο τελικό (9/27 επιθέσεις) αλλά συνολικά μπορεί να αισθάνεται πως και με εκείνον πέτυχε κάτι τεράστιο, κάτι που άλλες ομάδες απλώς ονειρεύονται.
«Έχουμε αρκετά χρήματα αλλά στόχος είναι να τα επενδύσουμε σωστά μέσα στην τριετία», επαναλαμβάνει διαρκώς όπου σταθεί κι όπου βρεθεί ο πρόεδρος της Μιλάνο.
Οι ανανεώσεις ήδη έχουν προχωρήσει και τόσο ο εκπληκτικός Ισικάγουα (MVP του 5ου προημιτελικού με 18 πόντους και απίθανα εκτελεσμένη πάιπ για να κλείσει την πρόκριση) όσο και ο άλλοτε ακραίος του Παναθηναϊκού, Μελγκαρέχο με τα τρομερά χτυπήματα στη διαγώνιο και το φοβερό σέρβις, παραμένουν και την επόμενη σεζόν. Όπως παραμένει και ο Πόρο που ως διεθνής με τις μικρές εθνικές της Ιταλίας έκανε θαύματα και έκανε τρομερό step up στη σειρά με την Περούτζια.
Και για όποιον τυχόν δεν θυμάται το πέρασμα του Πιάτσα από τον Ολυμπιακό, μια ματιά στη Μιλάνο θα τον βοηθήσει να αντιληφθεί πως ο Ιταλός είναι λάτρης της λεπτομέρειας και της άμυνας.
Πάντως, συγκριτικά με παλαιότερα, δείχνει πιο ήρεμος και προσπαθεί να το μεταφέρει αυτό στους παίκτες του στα τάιμ άουτ χωρίς να φωνάζει. Περνάνε τα χρόνια, η εμπειρία μεγαλώνει και η συγκεκριμένη εκδοχή των Λομβαρδών είναι η πιο ταιριαστή στο προφίλ του.
Η ομάδα του έβγαλε 78 άμυνες (!) σε τέσσερα σετ (είχε τουλάχιστον 20 περισσότερες από την Περούτζια του καλύτερου kill block) και παρότι στην επίθεση συνάντησε προβλήματα (ο Πόρο φόρτωνε στα μεγάλα ράλι τον ίδιο παίκτη και γινόταν πιο προβλέψιμος), η πίεση από το σέρβις αποδείχθηκε καταλυτική.
Άλλωστε, απέναντι είχε μια ομάδα με τραγικά ποσοστά στην άριστη υποδοχή και με μόνο πλάνο το σέρβις που αν δεν σου βγει μπορεί να σου συμβεί αυτό που τελικά συνέβη.
Αναζητά ένα νέο θαύμα
Η έδρα της Μιλάνο είναι πάντα γεμάτη παρότι στη Λομβαρδία μεγαλύτερο ενδιαφέρον συγκεντρώνουν το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ για ευνόητους λόγους. Είναι βέβαιο πως το γήπεδο θα είναι κατάμεστο κόντρα στη Λούμπε, η οποία παρότι έχει χειρότερο ρόστερ από την Περούτζια και διανύει μια μεταβατική σεζόν, έχει το know how για να προκριθεί στους τελικούς.
Από την άλλη, ποιος είναι σε θέση να εμποδίσει τη Μιλάνο από το να ονειρεύεται και να παλεύει για ακόμα μια υπέρβαση; Ξέρετε, από αυτές που σπάνια συμβαίνουν στο βόλεϊ γιατί συνήθως τα… λεφτά κερδίζουν. Ευτυχώς όχι πάντα.