Μύθος, μυθοπλασία, ψέμα και φτου κι απ’ την αρχή. Τα γράψαμε και τον περασμένο Σεπτέμβρη, όταν ο Άρης νικούσε τον Ολυμπιακό με ανατροπή στο Βικελίδης κι έστελνε τον Κορμπεράν σπίτι του. Στο σήμερα, κολλάει ξανά ιδανικά με την περίπτωση και πάλι κόντρα σε Ισπανό τεχνικό (Μίτσελ) που έδωσε τον βαθμό της ισοπαλίας στο πιάτο του Τόλη Τερζή, ο οποίος χρειάστηκε απλώς να κάνει τα απολύτως αυτονόητα.
Γρήγορα πόδια στα εξτρέμ, έναν βαρύ χαφ (Νταμπό) να κόβει κι έναν (Ετέμπο) να κινείται ανάμεσα στις γραμμές. Μετά το 2-1 του εξαιρετικά ανεβασμένου Xουάν Ιτούρμπε και σε συνδυασμό με την κάκιστη επιλογή του Μίτσελ να αφήσει την ομάδα του με τρεις κόφτες, όλα πήραν τον δρόμο τους. Καταδίκη για τον Ολυμπιακό και Θεία δίκη για τον Άρη, που παραδοσιακά δεν τα πάει καλά με τη μοίρα του.
Για να μη χαθούμε στη μετάφραση και μας πάρει ο μπούσουλας, επιστρέφουμε στα της εισαγωγής. Ο Άρης διέλυσε για μία ακόμη φορά τον μύθο του «πελάτη» κάθε φορά που αγωνίζεται με τον Ολυμπιακό, έκλεισε στόματα σε ένα ματς που σε βάθος χρόνου μπορεί να κρίνει από την δεύτερη μέχρι και την πρώτη θέση και έβαλε τα θεμέλια για τη νέα του σελίδα, μακριά από τα αυτοκαταστροφικά λάθη του πρόσφατου παρελθόντος.
Βέβαια, τώρα δεν είναι ώρα για οράματα και πειράματα, αλλά για πράξεις, διάρκεια, στόχους. Μπορεί η εικόνα του Θόδωρου Καρυπίδη σε ρόλο… βοηθού προπονητή στον πάγκο της ομάδας στο Φάληρο να παραξένευσε αρκετούς, αλλά ακόμα κι αυτή δείχνει τον δρόμο για τη νέα εποχή του συλλόγου. Μία εποχή που ο καθένας θα έχει τον ρόλο του και τα πάντα θα λειτουργούν με ένα πλάνο. Όχι βασισμένο σε τεχνικές «football manager», αλλά με στόμφο μεγάλης ομάδας που παίζει γιατί διεκδικεί κάτι που αρμόζει στην ιστορία της.
Στο Καραϊσκάκη, το βράδυ της Κυριακής, κυρίως στο τελευταίο 20λεπτο και εκμεταλλευόμενος τα εγκληματικά «ερυθρόλευκα» λάθη-δώρα, ο Άρης κέρδισε κάτι πολύ παραπάνω από τον έναν βαθμό.
Κέρδισε πίσω τον χαμένο εγωισμό του, τη δίψα για διάκριση σε ντέρμπι, αυτό το κάτι για να γλυκάνει μία ακόμη αποτυχημένη σεζόν. Το έργο του δεν τελείωσε στον Πειραιά. Απλώς έτυχε εκεί να βρει την αφετηρία του για μία νέα αρχή. Με τον Παλίκουτσα σε ρόλο ρυθμιστή του αγωνιστικού τμήματος, τον Καρυπίδη να έχει μάθει από τα λάθη του και να βάζει σταθερά βαθιά το χέρι στην τσέπη όταν χρειάζεται, τον Τερζή να ζητά και να δικαιούται κάτι παραπάνω από τις «δεύτερες» ευκαιρίες και τους ξεγραμμένους του Χειμώνα να δηλώνουν «παρών».
Δεν ξέχασαν ξαφνικά την μπάλα που ήξεραν οι Ιτούρμπε, Ματέο Γκαρσία και Καμάτσο.
Έγιναν πολλά και πολλοί στο στρατόπεδο των Θεσσαλονικέων έφτασαν στο αμήν τους (με τους τρεις προαναφερθέντες κι όχι μόνο) αλλά δεν υπάρχει μεγαλύτερη ηδονή από το να πατάς ξανά στα πόδια σου μετά την πιο γερή κλωτσιά. Μία τέτοια δέχθηκαν κι όπως αποδείχθηκε ήταν αρκετή για να ξυπνήσει μέσα τους τον χαμένο εγωισμό.
Τόσο ο Παραγουανός άσος, όσο και ο Αργεντινός με τον Πορτογάλο εξτρέμ έχουν μεταμορφωθεί προς το καλύτερο τον τελευταίο μήνα και ήδη στην Αλκμήνης δρομολογούν την επιβράβευσή τους. Για τον Ιτούρμπε, αυτό ίσως είναι μία μικρή ανανέωση στο συμβόλαιό του για έναν ακόμη χρόνο, μιας που ολοκληρώνεται το φετινό καλοκαίρι, ενώ για τους άλλους δύο τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα. Πάντως, υπάρχει η διάθεση να γίνει κουβέντα για την παραμονή τους και τη νέα σεζόν, αν και στην περίπτωση Καμάτσο αυτό δεν είναι κάτι που θα αποφασιστεί εξ’ ολοκλήρου από την πλευρά του Άρη καθώς εμπλέκεται στη συζήτηση και η Σπόρτινγκ που έχει τα δικαιώματά του.
Όλα αυτά όμως μετά τον Μάιο.
Μέχρι τότε ο Άρης είναι υποχρεωμένος πρώτα να σφραγίσει την πέμπτη θέση και το ευρωπαϊκό εισιτήριο για 5η σερί σεζόν και εν συνεχεία να σκληρύνει κι άλλο το μέταλλό του σε μεγάλα παιχνίδια όπως το χθεσινό, με την πρόθεση για «ελληνοποίηση» του ρόστερ να είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. Κι ας έχουμε ακόμα δύο μήνες μέχρι την καλοκαιρινή μεταγραφική περίοδο…