Το αήττητο της OPAP Arena στη Super League κράτησε τελικά 12 αγωνιστικές. Εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται πως ο μόνος λόγος για τον οποίο το νέο γήπεδο της ΑΕΚ παρέμεινε αλώβητο μέχρι τις αρχές Μαρτίου, ήταν επειδή τα έφερε έτσι το πρόγραμμα ώστε ο Ολυμπιακός να πάει εκεί στην 26η και όχι π.χ. στη 8η αγωνιστική.
Υπό άλλες συνθήκες, για μια ομάδα που έχει δεύτερη φύση της τις ήττες – και συχνά τους διασυρμούς – από τον Ολυμπιακό, το 1-3 της Κυριακής θα αντιμετωπιζόταν ως κάτι αναμενόμενο και σε μεγάλο βαθμό αναπόφευκτο. Στην προκειμένη περίπτωση όμως, η ζημιά είναι πολύ μεγαλύτερη και σαφέστατα πιο επώδυνη.
Αν ρωτούσες 100 αεκτζήδες να σου πουν το όνομα της ομάδας που δεν θα ήθελαν με τίποτα να είναι η πρώτη που θα περάσει από την OPAP Arena, είναι δεδομένο πως όλοι θα επέλεγαν τον Ολυμπιακό. Ό,τι θα επέλεγαν και οι παναθηναϊκοί, οι παοκτζήδες και πάει λέγοντας. Το ότι σύλλογοι όπως η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ θεωρούν τον Θρύλο ως «μεγάλο» τους αντίπαλο είναι μεν σουρεαλιστικό φαινόμενο, όχι όμως και πρωτοφανές.
Στην Ιταλία για παράδειγμα, οι Ναπολιτάνοι θεωρούν μεγαλύτερο εχθρό τους τη Γιουβέντους: η Νάπολι παίρνει φέτος το 3ο της σκουντέτο, η Γιούβε έχει εδώ και καιρό 36. Από τη στιγμή που η Βέκια Σινιόρα είναι το μακράν μεγαλύτερο μέγεθος εντός ιταλικών συνόρων (γιατί έξω από αυτά διαχρονικά υπάρχει μονάχα η Μίλαν των 7 Πρωταθλητριών/Τσάμπιονς Λιγκ), είναι πολύ λογικό όλοι να φαντασιώνονται ως μεγάλο τους αντίπαλο τον κορυφαίο, ασχέτως αν ο κορυφαίος νομιμοποιείται να τους βλέπει ως μυρμήγκια.
Αν πάλι, ρωτούσες 30.000 αεκτζήδες για το ποια ομάδα πίστευαν (όσο κι αν το απεύχονταν) ότι θα είναι η πρώτη που θα κάνει… εγκαίνια στην OPAP Arena, δύσκολα να μην έλεγε έστω και ένας το όνομα του Ολυμπιακού. Ακόμα κι αυτοί που δεν θα το δήλωναν δημόσια, είναι δεδομένο πως τούτος ήταν ο μεγαλύτερος ενδόμυχος φόβος τους. Και πιθανολογώ πως μεγάλωσε περισσότερο μετά το 3-0 του κυπέλλου. Κάποιοι αφελείς έβγαλαν γλώσσα, οι πιο σώφρονες όμως γνώριζαν ότι είναι πολύ πιθανό να πληρωθεί ακριβά εκείνη η βραδιά…
Έστω και στην εκπνοή, οι Ερυθρόλευκοι πήραν την πρώτη τους νίκη σε ντέρμπι στην κανονική περίοδο. Νίκη που θα είχε έρθει βεβαίως πριν τη διακοπή του μουντιάλ, αν το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα παιζόταν με στοιχειώδεις κανόνες. Το ποδαρικό θα είχε γίνει στη Λεωφόρο και ίσως να βλέπαμε από τότε ένα εντελώς διαφορετικό πρωτάθλημα.
Από την άλλη βέβαια, θα πρέπει να έχουμε κατά νου πως κατά πάσα πιθανότητα δεν θα συνέβαινε τίποτα απ’ όσα είδαμε το βράδυ της Κυριακής, αν ο θεός δεν είχε πέσει σε βαθύ ύπνο. Εκατό φορές να ξαναγίνει αυτό το ματς με διαιτητή σαν τον Ιταλό απατεώνα (χρησιμοποιώ συνειδητότατα την έκφραση), η λογική λέει πως και οι εκατό θα έβρισκαν τον Ολυμπιακό ηττημένο.
Μια περίπτωση καθαρής απευθείας αποβολής που διαιτητής και VAR την έπνιξαν σαν κουνέλι μόλις στο 6ο λεπτό είναι από μόνη της αρκετή για να αλλοιώσει οριστικά και αμετάκλητα έναν αγώνα. Ό,τι και να γινόταν από εκεί και πέρα, μικρή σημασία θα είχε αφού οι πρωταθλητές θα δικαιούνταν να διαμαρτύρονται.
Ακόμα κι αν δεχτούμε ότι δεν υπάρχει πέναλτι στις καθυστερήσεις του ημιχρόνου (συμπαθάτε με, αλλά όσες φορές κι αν δω τη φάση έχω την εντύπωση ότι ο Ρότα χαστουκίζει την μπάλα η οποία κατευθυνόταν προς το πρόσωπό του, χώρια το ότι θεωρώ πως υπάρχει επαφή που στοιχειοθετεί ανατροπή στη συνέχεια), η δουλειά θα είχε γίνει ήδη.
Όταν φτάσαμε πια στη φάση της μη αποβολής του Άμραμπατ, ήταν πλέον σαφές ότι ο Ιταλός και οι συμπατριώτες του ήρθαν στην Ελλάδα για να εκτελέσουν συμβόλαιο. Μέχρι και ο αγαπητός Τάκης Βαρούχας αναγκάστηκε να παραδεχτεί με κρύα καρδιά πως δεν δόθηκαν δυο κόκκινες στην ΑΕΚ, ασχέτως αν δεν κατάφερε να εντοπίσει πέναλτι στη φάση των καθυστερήσεων.
Για να μιλάμε σοβαρά, το ότι ο Ολυμπιακός έφυγε νικητής και μάλιστα με τέτοιον τρόπο από την OPAP Arena πρόκειται για σενάριο που ξεπερνά κάθε επιστημονική φαντασία. Επειδή όμως δεν γίνεται να ελπίζει ούτε στη δεύτερη θέση υπό αυτές τις συνθήκες, τώρα είναι η τελευταία ευκαιρία για να τινάξει το πρωτάθλημα στον αέρα.
Αντιλαμβάνομαι ότι οι οπαδοί της ομάδας βρήκαν μια αφορμή για πανηγυρικό ξέσπασμα μέσα σε μια τόσο κακή σεζόν. Αυτό όμως δεν θα πρέπει να παρασύρει τους ανθρώπους της ομάδας. Η στιγμή για να τεθούν άπαντες προ των ευθυνών τους είναι ιδανική, αφού συμπίπτει με έναν πρωτοφανή θρίαμβο. Τέτοια απόπειρα αλλοίωσης αποτελέσματος δεν πρέπει να έχει προηγούμενο παγκοσμίως στην εποχή του VAR.
Τουλάχιστον για τους ανθρώπους του Ολυμπιακού αυτή δεν είναι ώρα για πανηγυρισμούς αλλά για άμεση δράση. Δεν υπάρχει τίποτα τυχαίο και τίποτα συμπτωματικό σε όσα έγιναν στη Νέα Φιλαδέλφεια. Έτσι κι αλλιώς, η πιθανότητα του ανθρώπινου λάθους έχει εκμηδενιστεί πια, τα είπαμε μετά το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, μην τα ξαναλέμε.
Ο Κώστας Καραπαπάς έκανε μια ανάρτηση στο instagram στηλιτεύοντας τα δυο από τα τρία εγκλήματα των Ιταλών (άφησε εκτός το… ειδεχθέστερο, αυτό της μη αποβολής του Άμραμπατ) όμως αυτό δεν είναι αρκετό. Όντας καβάλα στ’ άλογο πλέον μετά από μια τόσο μεγάλη νίκη, οι Ερυθρόλευκοι οφείλουν να κινήσουν γη και ουρανό προκειμένου να διασφαλίσουν ότι δεν θα υπάρχει επόμενο έγκλημα εις βάρος τους. Κι αν δεν νιώθουν ότι το οφείλουν στους εαυτούς τους, σίγουρα το οφείλουν στον κόσμο τους.
Τώρα, ως θριαμβευτής, ο Ολυμπιακός πρέπει να κινηθεί ακόμα πιο δυναμικά. Η κοινωνία είναι έτσι κι αλλιώς εν βρασμώ εδώ και καιρό, ενώ το αποτύπωμα της τραγωδίας των Τεμπών θα παραμείνει ανεξίτηλο για κάμποσες εβδομάδες ακόμη. Σε μια τόσο έκρυθμη κατάσταση λοιπόν, η οποία αποτυπώνεται και στα γήπεδα όλης της χώρας, δεν θέλει πολύ να ανάψει μια σπίθα που μπορεί να προκαλέσει ανυπολόγιστες συνέπειες.
Οι Πειραιώτες είναι υποχρεωμένοι να θέσουν πρώτα απ’ όλα τον Αυγενάκη και την κυβέρνηση προ των ευθυνών τους, εξηγώντας τους ότι στην πιθανότατη περίπτωση που ο Ολυμπιακός έχανε το ματς την Κυριακή, οι χιλιάδες που πήγαν να πανηγυρίσουν στο Ρέντη μπορεί να έκαναν διαφορετικό δρομολόγιο και με εντελώς άλλες διαθέσεις.
Ο κίνδυνος να μοιάσεις με συγγενή που υπογράφει έντυπο συγκατάθεσης πριν από εγχείρηση
Υπάρχει βέβαια και ένα άλλο, πιο πονηρό σενάριο. Να έχει πείσει κάποιος από αυτούς τους σπουδαίους επικοινωνιακούς συμβούλους τον Μητσοτάκη ότι τον συμφέρει να αλλάξει η κουβέντα μέσω μιας πιθανής αναταραχής σε ποδοσφαιρικό επίπεδο. Είτε απλώς για να ξεφύγει η επικαιρότητα από τα Τέμπη, είτε για να σπάσει το μπλοκ των οπαδών που σύσσωμο στρέφεται κυρίως εναντίον της κυβέρνησης και των υποτακτικών της, μέσω μιας μεταξύ τους κόντρας με αφορμή ένα διαιτητικό έγκλημα.
Να ενημερώσω λοιπόν, όποιον τυχόν έχει σκεφτεί τέτοιο σενάριο ότι δεν πρόκειται να αποφέρει καρπούς. Εδώ που έχει έρθει η κατάσταση, ειδικά οι οπαδοί του Ολυμπιακού γνωρίζουν καλά ποιος είναι υπεύθυνος για την υπόθαλψη των ανθρώπων που λυμαίνονται το ελληνικό ποδόσφαιρο. Διότι ναι μεν το σχέδιο της «Εξυγίανσης» υλοποιήθηκε επί ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν έκανε το παραμικρό προκειμένου να καθαρίσει το τοπίο. Με αποτέλεσμα να έχουμε έναν Μπαλτάκο στην κεφαλή της ΕΠΟ και υπόκοσμο να τον περιβάλλει.
Όλα τα παραπάνω ο επίσημος Ολυμπιακός υποχρεούται να τα επικοινωνήσει με κάθε τρόπο, προς κάθε κατεύθυνση. Στην περίπτωση που παραμείνει αδρανής, η οργή των οπαδών θα στραφεί και εναντίον της διοίκησης στο επόμενο διαιτητικό έγκλημα. Το να έχεις κάνει – αλλεπάλληλα, έστω – λάθη στο στήσιμο της ομάδας είναι κάτι που συγχωρείται. Το να επιχειρείς να διορθώσεις τα λάθη με νέα λάθη, επίσης. Αδυνατώ όμως να σκεφτώ μια επαρκή δικαιολογία για κάποιον παρέμεινε αδρανής την ώρα που το αίμα έτρεχε ποτάμι. Πολύ περισσότερο όταν τυχαίνει να απευθύνεται στο μακράν μεγαλύτερο οπαδικό κοινό της χώρας…
ΥΓ1. Ποδοσφαιρικά δεν υπάρχουν πολλά να πούμε. Αν κάποιος επιθυμεί να πιαστεί από το αποτέλεσμα για να βγάλει αγωνιστικά συμπεράσματα, δεν μπορώ να τον εμποδίσω. Κατά τα λοιπά, είναι σαφές πως υπό αυτές τις συνθήκες σφαγής, για να νικήσει κάποιος θα πρέπει είτε να έχει κάνει το παιχνίδι της ζωής του είτε να έχει όλη την τύχη του κόσμου με το μέρος του. Ίσως και τα δυο μαζί. Με δεδομένο λοιπόν ότι ο Ολυμπιακός σίγουρα δεν έκανε το ματς της ζωής του στην OPAP Arena, είναι σαφές πως στάθηκε τυχερός σχεδόν σε όλες τις κομβικές φάσεις του αγώνα. Όπου δηλαδή δεν μεσολάβησαν τα εγκλήματα του Μαριάνι και των συνεργών του…
ΥΓ2. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να γνώριζε καλά τον Παναγιώτη Γκαραγκάνη και να μην τον έφερε στο μυαλό του το βράδυ της Κυριακής. Ειδικά οι αναγνώστες του ΑΘΛΟΥ που υπό κανονικές συνθήκες θα διάβαζαν μερικές… χιλιάδες λέξεις για το πώς ο Ολυμπιακός έκανε τα εγκαίνια της OPAP Arena εκεί όπου όλη η σαβούρα της εξυγίανσης νόμιζε ότι είχε οργανώσει το τέλειο έγκλημα.