Η ευκαιρία για κατάκτηση του Challenge Cup από ελληνική ομάδα φέτος ήταν μοναδική και όπως φαίνεται ο Ολυμπιακός θα την αρπάξει από τα μαλλιά και στις 15 Μαρτίου θα πανηγυρίζει το 3ο του ευρωπαϊκό τρόπαιο στο βόλεϊ Ανδρών, 18 χρόνια μετά το τελευταίο.
Μετά την απίθανη καθαρή νίκη στο Ισραήλ, οι Ερυθρόλευκοι θέλουν δύο σετ – ή στη χειρότερη ένα (το χρυσό) – κόντρα στη Μακάμπι Τελ Αβίβ στο ΣΕΦ (15/3, 20:00) για να το χαρούν με τον κόσμο τους σε έναν από τους πιο δύσκολους μήνες στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια.
Πριν από το πρώτο ματς στη Shlomo Group Arena, τονίζαμε ότι ο Ολυμπιακός είναι το ξεκάθαρο φαβορί στις δύο μάχες με τους Ισραηλινούς αρκεί να προσαρμοστεί στα δεδομένα της έδρας, να παίξει μανιωδώς άμυνα, να είναι ασφυκτικός από τα εννέα μέτρα και να παρουσιαστεί καλύτερος στην κόντρα μπάλα.
Όλα τα έκανε στον υπερθετικό βαθμό. Με προσωπικότητα, με τσαγανό, με καλό διάβασμα των φάσεων και σπουδαίο χαρακτήρα στα κρίσιμα: το τελευταίο άλλωστε μπορεί να το «τελειοποίησε» στον δεύτερο ημιτελικό με τον Παναθηναϊκό, αλλά στην πραγματικότητα χρειάστηκε πολλά παιχνίδια από την αρχή της χρονιάς για να αποκτήσει τη νοοτροπία αντίδρασης όταν το πράγμα πάει να στραβώσει.
Και την απέκτησε γιατί πάνω από όλα έχει προσωπικότητες: Από τον άνθρωπο στον πάγκο του που προετοιμάζει την ομάδα του διαβάζοντας άριστα τον αντίπαλο, τη δουλειά του επιτελείου που έχει στο πλευρό του, αλλά και παίκτες που έχουν φάει τέτοια ματς με το κουτάλι.
Να βλέπεις τον Τράβιτσα για παράδειγμα να δίνει διαρκώς οδηγίες και να κατευθύνει, να πηγαίνει στο σέρβις και να κρίνει σετ, να μοιράζει σαν… ρομπότ τις μπάλες στους συμπαίκτες του χωρίς να αφήνει κανέναν «απογοητευμένο». 19 πάσες ο Στερν, 20 ο Ιντάλγκο, 15 ο Κουμεντάκης, από 10 και 7 οι Παγένκ και Γκουσταβάο αντίστοιχα.
Να βλέπεις τον «άφαντο» στο δεύτερο σετ Στερν (1/7 επ.) να παίρνει άσο στο 23-24 για να σφραγίζει δύο σετ και να κάνει μπλοκ σαν κεντρικός.
Να βλέπεις τον Παγένκ να μετακινείται ταχύτατα να κλείσει στο μπλοκ ακόμα και στη βραδιά που δεν του βγήκε ο πρώτος χρόνος όπως συνηθίζει φέτος.
Να βλέπεις τον απίστευτο Ιντάλγκο να κάνει τεχνικά χτυπήματα, με υπομονή και διάβασμα του αντίπαλου μπλοκ, να «πυροβολεί» από το σέρβις και να δίνει βοήθειες στην άμυνα.
Να βλέπεις τον Κουμεντάκη να σηκώνει το μεγαλύτερο βάρος των υποδοχών και να νιώθει εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του.
Και ταυτόχρονα να έχεις κερδίσει ένα λίμπερο για πολλά χρόνια, όπως ο Τζιάβρας, που πλέον κάνει τους αντιπάλους του να φοβούνται να τον σημαδέψουν.
Η Μακάμπι δεν ήταν μια εύκολη ομάδα και έδειξε ότι είναι καλά δουλεμένη στις άμυνες που έβγαλε και στην πίεση που άσκησε ακόμα κι όταν δεν της βγήκε το σέρβις. Μα ήταν τόσο καλός ο – ούτως ή άλλως πολύ ποιοτικότερος – Ολυμπιακός που ειλικρινά, οι Ισραηλινοί δεν είχαν τύχη.
Από τα 4 μπλοκ του πρώτου σετ στα 7 του δεύτερου με τους Ερυθρόλευκους να προηγούνται και με 6-11 και να παίρνουν το σετ με 23-25 γιατί είχαν 32% στην επίθεση. Συγχωρέστε με, αλλά δεν ξέρω πολλές ομάδες που να είναι ικανές να φαίνονται τόσο ανώτερες παρότι έχουν 9/28 επ. σε ένα σετ.
Κι όμως, όταν έχεις έναν τόσο καλό Κουμεντάκη στην υποδοχή, έναν φοβερό Τζιάβρα στις άμυνες και ένα μπλοκ που τρομάζει, κάπου θα δημιουργήσεις έναν πανικό στον αντίπαλο σου που βλέπει ότι δεν έχεις τρωτά σημεία και έχεις πάντα απάντηση στα σερί και στα ράλι.
Οι 10 άσοι και τα 14 μπλοκ (χωρίς να υπολογίζονται τα σέρβις που χάλασαν την υποδοχή και οι μπάλες που έσπασαν στο φιλέ) αποτυπώνουν και το πόσο βγήκε στο έπακρον αυτό που είχαν σχεδιάσει οι Ερυθρόλευκοι: ουσιαστικά οι 24/75 πόντους σε τρία σετ ήρθαν από αυτούς τους δύο στατιστικούς τομείς.
Με την προσθήκη του Γκουσταβάο προστέθηκε μια σούπερ λύση πάνω στο φιλέ, με τον Βραζιλιάνο (κυρίως) να υποχρεώνει σε λάθη τους παίκτες της Μακάμπι: 7 λάθη έκαναν οι περιφερειακοί των γηπεδούχων (Γκράσο, Φόγιερ, Σαφόνοφ) και δέχθηκαν και 10 μπλοκ! Δεν ήταν σε θέση να απειλήσουν υπό καλές προϋποθέσεις αλλά ούτε και να τελειώσουν τα μεγάλα ράλι.
Ό,τι έκανε ο Σαφόνοφ ήταν στο πρώτο σετ, ακολούθως σταμάτησε να είναι από παντού απειλητικός με τους παίκτες του Αλμπέρτο Τζουλιάνι να τον κλείνουν στερώντας έτσι από τον Ιγκλέσιας την πιο σίγουρη λύση του στην επίθεση: ο Πορτορικανός πασαδόρος πέρα από κοντές πάσες στους ακραίους (λόγω της κακής υποδοχής και του ασταμάτητου τρεξίματος πάνω κάτω για να αναπτύξει μια επίθεση) δεν μπορούσε προφανώς ούτε να αξιοποιήσει τους κεντρικούς του που συνήθως επιφορτίζονται με μια σειρά από επιθέσεις.
Με άριστα το 10 ο Ολυμπιακός παίρνει 10 με τόνο και με συγκέντρωση στο ΣΕΦ θα πάρει και τα δύο σετ για να γιορτάσει αυτή τη φορά μια τεράστια επιτυχία: δεν παίρνεις δα και κάθε μέρα ευρωπαϊκό τρόπαιο και πολλώ δε μάλλον σε μια σεζόν που ξεκίνησε τον Οκτώβριο γεμάτη «πρέπει».