Οι πιο μεγάλες επιτυχίες στον αθλητισμό γράφονται με υπερβάσεις. Μια τέτοια πέτυχε ο Παναθηναϊκός στο Ρέντη κόντρα στον Ολυμπιακό που δικαιολογημένα θεωρήθηκε φαβορί και αδικαιολόγητα δεν δικαίωσε στο τάραφλεξ τον συγκεκριμένο τίτλο.
Ο Δημήτρης Ανδρεόπουλος παρέταξε τελικά χωρίς εκπλήξεις – λόγω της ήδη γνωστής και σοβαρής απουσίες του Ερνάντες – τον Παναθηναϊκό κι έκανε ματ στον Αλμπέρτο Τζουλιάνι όχι μόνο στο τακτικό κομμάτι αλλά και στο καθαρά πνευματικό. Και στο συγκεκριμένο ντέρμπι το δεύτερο ήταν που έπαιξε και τον πιο καθοριστικό ρόλο για να έρθει η καθαρή νίκη των Πράσινων και το προβάδισμα για τους τελικούς του Τσάλεντζ.
Πράσινο τρικ α λα ΗΠΑ
Το περασμένο καλοκαίρι στον τελικό του VNL ανάμεσα σε ΗΠΑ και Γαλλία, με τους Αμερικάνους να έχουν σε κακή μέρα τον διαγώνιο τους και να βρίσκονται πίσω με 0-2, ο Τζον Σπέρο έκανε ένα τρικ περνώντας στο τάραφλεξ έναν ακραίο με υποδοχή για να περάσει έναν ακραίο με εξαιρετικό άλμα, έκρηξη (και γρήγορη αντίδραση στην άμυνα) στη διαγώνιο. Οι ΗΠΑ ισοφάρισαν και οδήγησαν το ματς στο τάι μπρέικ, εκεί όπου πάντως οι Γάλλοι πια είχαν προσαρμοστεί κι έφτασαν στην κατάκτηση του τίτλου.
Κάτι ανάλογο (όχι ακριβώς το ίδιο) έκανε και ο κόουτς του τριφυλλιού με τον Κόβαρ να γίνεται ένας διαγώνιος που δουλεύει πολύ στην πίσω ζώνη με υποδοχή και να εκτελεί ως Ερνάντες. Ο Κουβανός είναι το μεγαλύτερο επιθετικό όπλο των Πράσινων (και η πιο σταθερή δύναμή τους φέτος στο σέρβις) και το κενό του καλύφθηκε «πολύπλευρα».
Καμουφλάρισμα στον Σάντερ
Ο Ολυμπιακός έχασε 20 σέρβις – άρα οι Πράσινοι σε ένα κλειστό ντέρμπι που κρίθηκε στα τέλη κάθε σετ πήραν σημαντικούς πόντους εκτός έδρας – και ταυτόχρονα Ζήσης και Φράγκος φρόντισαν να καμουφλάρουν στην πίσω ζώνη τον Σάντερ που πήρε μόλις 9 (!) υποδοχές κι αυτό ήταν επίσης ένα πολύ σημαντικό στατιστικό.
Ο Ζήσης στην υποδοχή δεν ήταν καλός αλλά ήταν στην άμυνα εξαιρετικός και ειδικά στα (λίγα) μεγάλα ράλι με τον Φράγκο να παίρνει και κάποιους πολύ δύσκολους πόντους σε κρίσιμα σημεία ενώ είχε και κάποια καλά σέρβις μέχρι να ρολάρουν ο Πετρέας και ο Κόβαρ.
Ματς καριέρας για Κόβαρ
Γράφαμε πριν από την αναμέτρηση: «Μέσα στη σεζόν ο Κόβαρ έγινε ο πιο απαραίτητος παίκτης του Δημήτρη Ανδρεόπουλου. Ένας παίκτης με σπουδαίο βιογραφικό, μεγάλες διακρίσεις, απίθανη υποδοχή, κλασάτα χτυπήματα και προσωπικότητα. Ανταποκρίθηκε σε διαφορετικούς ρόλους παρά τους όποιους τραυματισμούς που διαχρονικά τον ταλαιπωρούν και ανταποκρίνεται στα μεγάλα παιχνίδια. Ο παίκτης που απαραίτητα πρέπει να πάει καλά στα δύο ματς για τον Παναθηναϊκό είναι εκείνος».
Ένα ματς καριέρας έκανε στο Ρέντη. Δεν είναι οι 26 πόντοι με 19/36 επιθέσεις (μόλις 3 λάθη) αλλά ο τρόπος που έβγαλε στο τάραφλεξ την προσωπικότητά του στο δεύτερο σετ χτίζοντας σερί από τη γραμμή του σέρβις: από εκεί που συνήθως στην καριέρα του δίνει και εύκολους πόντους. Συνολικά έχασε 7 αλλά με 5 (!) άσους για να γυρίσει και κυρίως όταν ισοφαρίζει (1-1) εντελώς μόνος του.
Όταν, λοιπόν, ένας τέτοιος παίκτης παίρνει στις πλάτες του όλο το επιθετικό κομμάτι, μαζεύοντας και 22 υποδοχές (με τις 10 να είναι άριστες), δεν θες κάτι άλλο. Το προβάδισμα του Παναθηναϊκού είναι πολύ ξεκάθαρο στη ρεβάνς στο Μαρούσι και με αυτή την ψυχολογία.
Κι αν θέλουμε να το πάμε παραπέρα (η άποψη είναι καθαρά προσωπική), ο Παναθηναϊκός πέτυχε τη μεγαλύτερη νίκη του απέναντι στον Ολυμπιακό τα τελευταία χρόνια. Δεν εξασφάλισε τίτλο, αλλά μιλάμε βάσει συνθηκών, κατάστασης, απουσιών κλπ., σε ένα ευρωπαϊκό ματς που πολύ πιθανώς οδηγεί σε τρόπαιο. Η ανωτερότητά του στις κρίσιμες μπάλες φανέρωσε και πολύ σωστή πνευματική διαχείριση από τον προπονητή του.
Πνευματικά ανέτοιμος
Αυτή η πνευματική διαχείριση δεν υπήρξε στην πλευρά του Ολυμπιακού που έκανε ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατό για να ηττηθεί με καθαρό σκορ παρότι προηγήθηκε. Το 1-0 έγινε ασθμαίνοντας και με τον Κουμεντάκη να κάνει υπερπροσπάθεια με διαδοχικούς πόντους.
Θεωρητικά πάντως το προβάδισμα σε απελευθερώνει έστω κι αν ακατανόητα μπαίνεις νευρικά στην έδρα σου (κι αυτό αποτυπώθηκε στα πολλά χαμένα σέρβις).
Ούτε αυτό συνέβη. Η διαφορά δύο, τριών ή και τεσσάρων πόντων (στο τέταρτο σετ) έσβηνε πριν καλά καλά το καταλάβουν οι παίκτες του Ολυμπιακού. Ο Αλμπέρτο Τζουλιάνι άργησε στα τάιμ άουτ και ταυτόχρονα είχε έναν Τράβιτσα που έκανε πολλές λανθασμένες επιλογές στις κόντρα μπάλες επιμένοντας ξανά και ξανά με τους ίδιους (πχ. Ιντάλγκο).
Η άμυνα ήταν ένα μεγάλο θέμα για τους γηπεδούχους που ακόμα κι όταν έβγαζαν κάποιες, δεν μπορούσαν να τελειώσουν μπάλες. Κι όσο οι Ερυθρόλευκοι έβλεπαν τους Πράσινους να μένουν κοντά και να καλύπτουν τις διαφορές, τόσο περισσότερο χαλούσε το μυαλό τους.
Εκτός αγώνα και μαύρη τρύπα ο κάκιστος Ιντάλγκο
Η πίσω ζώνη ήταν πραγματική τραγωδία και προφανώς ο σταθερός Κουμεντάκης (που πήρε πολλές και δύσκολες υποδοχές) μαζί με τον Τζιάβρα (που είναι το μεγάλο κέρδος του φετινού Ολυμπιακού) δεν μπορούσαν να καλύψουν τον βαρύ Ιντάλγκο που γκρέμιζε ό,τι προσπαθούσαν να χτίσουν οι συμπαίκτες του
Εδώ και αρκετές μέρες ο πρώην ακραίος της Φενέρμπαχτσε αγωνίζεται με μικρό πρόβλημα στον ώμο. Ωστόσο, το ντεφορμάρισμα κρατάει τουλάχιστον οχτώ εβδομάδες και η γλώσσα του σώματος δείχνει κι έναν παίκτη που δεν μπορεί με τίποτα να μπει στο πνεύμα του αγώνα.
Δεν είναι συγκεντρωμένος, στο Ρέντη ασχολήθηκε με την εξέδρα σαν να μιλάμε για σχολική γιορτή και την τρέχουσα περίοδο δεν δείχνει και ικανός να βελτιώσει την εικόνα του. Δέχθηκε τα 6 από τα 9 μπλοκ του Παναθηναϊκού και τους 5 από τους 9 άσους ενώ έχασε και 6 σέρβις. Είναι εύκολη η πρόσθεση για να αντιληφθεί κανείς ότι έδωσε 17 πόντους και πήρε μόλις 10 και σε σημεία που δεν έκριναν απολύτως τίποτα.
Έβαλε τα χέρια του κι έβγαλε τα μάτια του ο Τζουλιάνι
Το χειρότερο από όλα είναι ότι έμεινε σχεδόν σε όλο τον αγώνα και υποψιάζομαι πως αυτό συνέβη γιατί ο προπονητής του πίστεψε πως με την «τρέλα» που κουβαλάει, θα έρθει η στιγμή που θα πιέσει από εκεί που δεν θα το περιμένει ο Παναθηναϊκός και θα αλλάξει τη ροή του αγώνα.
Δεν γίνεται όμως να μένει στον πάγκο ο Δαλακούρας που επιβεβαιωμένα έχει αποδείξει ότι είναι ο παίκτης ειδικών καταστάσεων. Στο Μαρούσι «κάηκε» (χωρίς να παίξει άσχημα) παίζοντας ως λίμπερο αναγκαστικά λόγω της απουσίας του Τζιάβρα και δεν υπήρχε ακραίος με την υποδοχή του. Τώρα που μπορούσε κάπως να συμμαζέψει την υποδοχή, δεν αγωνίστηκε καθόλου. Δεν γνωρίζουμε προφανώς αν θα άλλαζε η κατάσταση, αλλά η επιλογή υπήρχε.
Ο Παναθηναϊκός αν για παράδειγμα είχε θέματα ο Σάντερ, δεν θα είχε παίκτη να βάλει. Κι όμως ακόμα κι αυτό ο Ολυμπιακός δεν το αξιοποίησε.
Μέσα σε όλα ο Ιταλός προπονητής επέμεινε σε ένα συγκεκριμένο σέρβις που δεδομένα δεν έβγαινε ενώ αποδεδειγμένα μεγαλύτερη ζημιά μπορούσε να προκαλέσει με το φλοτ στο στυλ του Γκουσταβάο, με δεδομένο και πως ο Βραζιλιάνος είχε ξεκάθαρη υπεροχή στο φιλέ ώστε να σπάσει μπάλες. Διαρκώς δίνονταν πανεύκολα πόντοι παρότι η επίθεση λειτούργησε καλά (έστω κι αν στα κρίσιμα φάνηκε η πνευματική ανετοιμότητα).
Αυτό σημαίνει πως το παιχνίδι είχε διαβαστεί καλά αλλά η επιμονή στη συγκεκριμένη τακτική στο σέρβις (την ώρα που ο Σάντερ ήταν καλυμμένος) και στον Ιντάλγκο, έκανε πολύ πιο εύκολο το έργο του Παναθηναϊκού.
Διασώθηκε ο Στερν, ισχυρό το χτύπημα του ΠΑΟ στον ΟΣΦΠ
Ο Στερν δεν έκανε πολλά από το σέρβις, επιθετικά ήταν εκείνος που διασώθηκε περισσότερο από κάθε άλλον καθώς δέχθηκε μόλις δύο μπλοκ και σε τέτοιο ντέρμπι είχε 61% στην επίθεση με μόλις δύο λάθη σε 38 προσπάθειες. Όπως και στη Σύρο όμως ο Τράβιτσα επέλεξε να επιμείνει στον Ιντάλγκο ακόμα κι όταν εκείνος δεχόταν το ένα μπλοκ πίσω από το άλλο.
Από τη στιγμή που ο Παναθηναϊκός πήρε μια τέτοια καθαρή νίκη, στην έδρα του που διατηρεί και μια παράδοση τα τελευταία χρόνια μόνο με αυτοκτονία θα χάσει την πρόκριση. Το ψυχολογικό χτύπημα που έδωσε στον Ολυμπιακό είναι ισχυρό και το πώς θα εξελιχθεί συνολικά η σεζόν θα το δούμε και στις 18/2 που οι δύο ομάδες θα κοντραριστούν και για το πρωτάθλημα.
Η αλήθεια πάντως είναι πως πέρα από το κομμάτι του προπονητή (που πάντα είναι ο πρώτος και ο εύκολος στόχος σε όλα τα αθλήματα), ο Ολυμπιακός θα πρέπει το καλοκαίρι να το πάει ένα βήμα παραπέρα και να δει πώς θα κινηθεί για να έχει μια ομάδα με βάση που θα έχει άλλη ψυχολογία συνολικά.
Όταν ούτε ο κόσμος στο Ρέντη σε σπρώχνει (αυτή τη μία φορά που πάει στο γήπεδο), ούτε όταν αντικαθιστάς έναν άπειρο επιθετικό ακραίο (Πέριτς) με έναν έμπειρο πολυσύνθετο και MVP στην καριέρα του (Ιντάλγκο) βρίσκεσαι σε τόσο δύσκολο σημείο από τον Φλεβάρη, κάτι σημαίνει πως δεν λειτουργεί καλά σε χρονιές που ο Παναθηναϊκός είναι διαφορετικός.
Παρεμπιπτόντως, οι Πράσινοι τις επιτυχίες τους τα τελευταία χρόνια (στο καθαρά αγωνιστικό) τις έχουν με δίδυμα ακραίων που συνδυάζουν υποδοχή και επίθεση (συνήθως περισσότερο το πρώτο). Ο σχεδιασμός του Ολυμπιακού δεν ήταν κακός αλλά για να γυρίσει το χαρτί συνολικά και να μην υποστεί νέο κάζο μέσα στη χρονιά, χρειάζεται πολλή δουλειά από τον πρώτο ως τον τελευταίο στο ψυχολογικό κομμάτι.
ΥΓ. Την Παρασκευή στις 21:00 κάνει πρεμιέρα το ΑΘΛΟΣ TV με το ΕΥΘΕΩΣ του Γιώργου Χαλά. Εκεί θα πούμε περισσότερα για την ήττα-σοκ του Ολυμπιακού και θα μιλήσουμε για βόλεϊ.
