It’s the most wonderful time of the year… και εμείς συγκρατούμε τους εαυτούς μας για να μην το διαβάσουμε τραγουδιστά. Το 2022 μας αφήνει και η σημερινή γιορτινή μέρα είναι από μόνη της ικανή να σημάνει μία νέα αρχή. Μίας αρχής, που θα της αρκεί να «υποκλέψει» λίγα από τα στοιχεία των Χριστουγέννων, για να ανατρέψει τα σημερινά δεδομένα. Ποια είναι αυτά; Αισιοδοξία, αγάπη, χαμόγελο, αλκοόλ και μία πορτοκαλί μπάλα.
Εμείς θα μείνουμε στα δύο τελευταία, τα οποία και θα μας φανερώσουν τις πιο «κάφρικες» χριστουγεννιάτικες ιστορίες του αγγλικού ποδοσφαίρου. Τα υπόλοιπα, είναι στο χέρι μας, να τα αξιοποιήσουμε μέσα στο 2023 για να μην ξαναβγούμε… οφσάιντ!
Αναγνωρίζω ότι η εισαγωγική παράγραφος μπορεί να σας μπέρδεψε ή να σας έβαλε σε σκέψεις. «Μα τι μας λέει αυτός ανήμερα της πιο όμορφης στιγμής των παιδικών μας – και όχι μόνο – αναμνήσεων». Σας καταλαβαίνω απόλυτα. Και μένα, κατά βάθος, το μυαλό μου βρίσκεται ήδη στο γιορτινό τραπέζι. Σε αυτό το κείμενο δεν θα μιλήσουμε για συστήματα, τακτικές, ούτε θα αναλύσουμε τη ποδοσφαιρική λογική του Γκουαρδιόλα. Τελειώνει μία δύσκολη χρονιά για όλους μας και το χαμόγελο, που ήταν εξαιρετικά «ακριβό» μέσα στο 2022, πρέπει να επιστρέψει στη θέση του.
Για αυτό, αρπάξτε το ζεστό σας καφεδάκι και ελάτε να θυμηθούμε – μάθουμε μερικές από τις πιο αλλόκοτες και συνάμα σπάνιες χριστουγεννιάτικες ιστορίες του αγγλικού ποδοσφαίρου και των πρωταγωνιστών του. Από τον Ρόμπι Κιν και το ιστορικό πρόστιμο ανήμερα των Χριστουγέννων του 2009, μέχρι την Έβερτον που κρατά στα χέρια της ένα ρεκόρ που δύσκολα θα σπάσει. Με κάποιους θα ταυτιστείτε, με άλλους θα απορήσετε ή και θα συγκινηθείτε. Ο σκοπός είναι ένας και αμετάβλητος. Να ολοκληρώσετε την ανάγνωση με ένα πλατύ χαμόγελο, το οποίο και θα διατηρήσετε για το υπόλοιπο της ημέρας. Τζάμπα, είναι, εξάλλου.
Όποιος νύχτα στο Δουβλίνο περπατεί…
Ρόμπι Κιν. Όταν ακούς το όνομα του τι σου έρχεται πρώτα στο μυαλό; «Θρύλος του Ιρλανδικού ποδοσφαίρου», «παιχταράς», «ιδιότροπος», είναι μερικές από τις πιθανές απαντήσεις στη παραπάνω ερώτηση. Ο τέως προπονητής του, Χάρι Ρέντκναπ, πάντως, έχει αντίθετη άποψη. «Τρελός, όσο δε πάει», απαντάει σε όσους τον ρωτάνε για τον αγαπημένο Ρόμπερτ όλων των Ιρλανδών. Για να σας προλάβω, δεν το λέει για τις αντιδράσεις εντός των των αγωνιστικών χώρων αλλά και το ιδιόρρυθμο του χαρακτήρα όταν οι κάμερες και οι προβολείς κλείνουν. Ας τα πάρουμε από την αρχή.
Δεκέμβριος του 2009. Ο Κιν αγωνίζεται στην Τότεναμ που εκείνη τη περίοδο είχε στον πάγκο της τον έμπειρο Άγγλο κόουτς. Σαν αυστηρός πατέρας μίας άλλης εποχής, ο Ρέντκναπ ξεκαθάρισε στους παίκτες του ότι θα τους απαγορευθεί οποιαδήποτε μομφή διασκέδασης κατά τη περίοδο των εορτών. Σε εκείνη την ομιλία ο πρωταγωνιστής μας μάλλον απουσίαζε, δεν εξηγείται αλλιώς.
Τρεις μέρες μετά, ανήμερα των Χριστουγέννων, «ψήνει» 16 από τους συμπαίκτες του να τον ακολουθήσουν στη πατρίδα του, το Δουβλίνο, για μία μέρα γεμάτη μπύρες, ξεφάντωμα και οτιδήποτε άλλο μπορείτε να φανταστείτε. Το ότι το είχε στο αίμα του, το ξέραμε. Το να τον ακολουθήσουν άλλοι 15 μας ακούγεται ακραίο. Ο Ιρλανδός τα είχε κανονίσει όλα. Ιδιωτικό τζετ από το Λονδίνο, vip είσοδο στο μεγαλύτερο πάρτι της πόλης, πτήση επιστροφής για να είναι στην ώρα τους στην προπόνηση της επόμενης ημέρας. Όλα έμοιαζαν ως μέρος ενός τέλειου σχεδίου. Μέχρι που ο Ρέντκναπ τους είδε στην προπόνηση.
«Πρώτη φορά ο Robbie έκανε λάθος πάσα στο μισό μέτρο. Μη μιλήσω για τους άλλους, μάλλον θα απολυθώ αν το κάνω». Οι φωτογραφίες που διέρρευσαν την αμέσως επόμενη μέρα από τα ιρλανδικά μέσα ήρθαν να βαρύνουν ακόμη περισσότερο το ποινικό μητρώο των 15 «σπιρουνιών» και του ηγέτη τους. Η «καμπάνα» ήταν μεγάλη, όμως είχε πολλαπλά οφέλη. 20.000 λίρες έκαστος, με τα λεφτά να καταλήγουν σε φιλανθρωπικά ιδρύματα του Λονδίνου. Το λες και διδακτικό. Για την ιστορία, 3 μέρες αργότερα ηττήθηκαν και από την Wolves που πάλευε για την παραμονή. Όλα στραβά.
Ο μεσότιτλος τα λέει όλα. «Όποιος νύχτα στο Δουβλίνο περπατεί…», συνεχίστε το εσείς καλύτερα.
Ο Rio Ferdinand και οι «ύαινες» της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ
Τα Χριστούγεννα του 2007 είναι μία ανάμνηση που σίγουρα ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον θα ήθελε να σβήσει από τη μνήμη του και η αιτία έχει ονοματεπώνυμο. O Ρίο Φέρντιναντ αποδείχθηκε ανά τα χρόνια ως ένας από τους πιο πετυχημένους ηγέτες των «Κόκκινων Διαβόλων», ωστόσο και ο ίδιος όταν έβγαινε από τα αποδυτήρια ξεχνούσε στη στιγμή την ευθύνη του περιβραχιόνιου και το νούμερο «5» της φανέλας του. Το χριστουγεννιάτικο ρεβεγιόν που ο ίδιος επιμελήθηκε για χάρη των συμπαικτών του, 13 χρόνια πίσω, έρχεται για να λειτουργήσει ως συνήγορος του παραπάνω σκεπτικού μας.
Ημερομηνία, 24 Δεκεμβρίου του 2007. Τοποθεσία: Great John Steet hotel. Ονομασία «αποστολής», “The Red’s Xmas Party”. Μπορεί ο Φέρντιναντ να ήταν ο διοργανωτής του πάρτι, αλλά δεν μπορούμε να αφήσουμε ασχολίαστο εκείνο το παρεάκι.
Επιγραμματικά στο πλάι του, ανάμεσα σε όλους τους άλλους, βρισκόταν και οι: Nemania Vidic, Garry Neville, Paul Scholes, Wayne Rooney. Μικρή παρένθεση. Άραγε πόσα κιλά μπάλας μπορεί να χωρέσει μία φωτογραφία; Τους βλέπεις και αναπολείς το παρελθόν. Αν είσαι δε και οπαδός της United, δεν τη γλυτώνεις τη μελαγχολία. Κλείνει η παρένθεση.
Στην ιστορία μας, ο τότε αρχηγός Ρίο, έκανε μερικά τηλεφωνήματα και συμφώνησε με 80 (!) κοπέλες, οι οποίες και θα ερχόταν τη νύχτα στο ξενοδοχείο της κόκκινης «συμμορίας».
Προφανώς, όχι για να ανοίξουν τα δώρα. Μέσα σε όλα, είχε προηγηθεί και 15ωρος μαραθώνιος με ποτά, μπύρες και όλα όσα (δεν) πρέπει να βρίσκονται στο τραπέζι ενός επαγγελματία αθλητή. Για την εξέλιξη της βραδιάς δεν γνωρίζουμε πολλά. Μόνο η φαντασία μας και μία περίεργη μαρτυρία ενός υπαλλήλου του ξενοδοχείου μπορούν να μας δώσουν μία εικόνα.
«Είναι δύσκολη η θέση μου και δεν μπορώ να πω πολλά. Αυτό που θα μείνει είναι οι κραυγές μέσα από τα δωμάτια εκείνο το βράδυ. Ήταν σαν να είχαν μπει ύαινες μέσα στο ξενοδοχείο, δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς.» Δεν θέλουμε να φανταστούμε τι ακολούθησε στην προπόνηση της επομένης των Χριστουγέννων. Εικάζω ότι ο Σερ Άλεξ τους το συγχώρησε στην απονομή του πρωταθλήματος, στα μέσα του 2008. Μόνο τότε.
Ο πραγματικός Άγιος Βασίλης βρέθηκε στο Βίλα Παρκ
Το όνομα του είναι Νίγκελ Ρόγκοφ και στις 13 Δεκεμβρίου του 1998 στο «Βίλα Παρκ», έδρα της Άστον Βίλα, έκανε τους πάντες να (ξανα)πιστέψουν στο θαύμα των Χριστουγέννων.
Ο προαναφερόμενος οπαδός των «Villans» έβγαζε το «ψωμάκι», μα κυρίως τη χαρά του, υποδυόμενος τον αγαπημένο Άγιο όλων των παιδιών σε κάθε εντός έδρας παιχνίδι της Άστον Βίλα.
Μέχρι που η μοίρα του γύρισε τη πλάτη. Μετά από μία ανώμαλη και αποτυχημένη προσγείωση από το αερόστατο του προσέκρουσε με δύναμη στο φημισμένο περίπτερο του Trinity Road εντός του Βίλα Παρκ με αποτέλεσμα να ακρωτηριαστεί το αριστερό του πόδι. Οι στιγμές που ακολούθησαν σοκάρουν.
Η Άστον Βίλα αγωνιζόταν με την Άρσεναλ και βρισκόταν πίσω με 2-0 στο ημίχρονο. Κανείς δεν έδινε σημασία στο σκορ. Όλα τα βλέμματα ήταν στραμμένα στον Ρόγκοφ που έσφιξε τα δόντια και μεταφέρθηκε αμέσως στο πλησιέστερο νοσοκομείο. Η Άστον Βίλα έκανε την ανατροπή και επικράτησε με 3-2. Μην ρωτήσετε που αφιέρωσαν τη νίκη, δε μπορούσαν να κάνουν και αλλιώς.
Ο 37χρονος, στο τότε, Nίγκελ δεν το έβαλε κάτω. Έγινε πιο δυνατός και, πλέον, πέρα από δώρα δίνει και τα πιο σημαντικά μαθήματα ζωής. Βοήθησε με κάθε τρόπο τα φιλανθρωπικά ιδρύματα της περιοχής του και δημιούργησε ένα δικό του ίδρυμα για να βοηθήσει όσους πέρασαν από μία ανάλογη δοκιμασία. Τους χαμογέλασε, δεν έλειψε από παιχνίδι της αγαπημένης του ομάδας και χάρισε δύο υγιέστατα παιδάκια στη νοσοκόμα που τον φρόντιζε κατά τη περίοδο της αποθεραπείας του.
«Πολλές φορές κολλάμε σε λεπτομέρειες και η ζωή μας τιμωρεί. Προσωπικά, δεν μετανιώνω και δεν θα άλλαζα τίποτα. Ναι, θα ήθελα να έχω το ένα πόδι μου πίσω, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι έχω προχωρήσει με τη ζωή μου και πλέον νιώθω πιο δυνατός». Τα λόγια του σε κάνουν να θέλεις να σηκωθείς από την καρέκλα σου και να κυνηγήσεις το απίθανο. Είναι σαφές ότι εκείνη η στολή του Άγιου Βασίλη μπορεί να του στέρησε ένα πόδι, όμως σε βάθος χρόνου, του χάρισε πολλά περισσότερα. Νίγκελ Ρόγκοφ, σου βγάζουμε το καπέλο.
Και για να δημιουργήσουμε και λίγη ίντριγκα, χρειάστηκε να περάσουν 22 ολόκληρα χρόνια από εκείνη την αξέχαστη βραδιά, ώστε η Άστον Βίλα να επικρατήσει ξανά της Άρσεναλ στο γήπεδο της. Τα κατάφερε τον Ιούλιο του 2020 στα πλαίσια της 35ης αγωνιστικής της Premier League.
Το ασυνήθιστο ρεκόρ της Έβερτον και η ομάδα «λιώμα»
Christmas Day. Δύο λέξεις, χιλιάδες αναμνήσεις για του παλιούς και παραδοσιακούς λάτρεις του βρετανικού ποδοσφαίρου. Ο «θεσμός» που έδινε άλλο χρώμα στις γιορτές και έφερνε τις οικογένειες στα γήπεδα λίγο μετά την ανταλλαγή των δώρων. Ωραίες εποχές, σκέφτεσαι.
Γυρνάς στο σήμερα και συνειδητοποιείς ότι η Έβερτον χάρη στο Christmas Day είναι η μόνη ομάδα του πλανήτη που αντιμετώπισε 3 ομάδες μέσα σε λιγότερο από 48 ώρες.
Θα χρειαστεί να κάνουμε μία ακραία αναδρομή στο χρόνο και να μεταφερθούμε στο μακρινό 1888, τότε που οι φίλοι των Ζαχαρωτών έζησαν τα καλύτερα Χριστούγεννα της ζωής τους.
Συγκεκριμένα, τα «Ζαχαρωτά» αντιμετώπισαν κατά σειρά τις Μπλάκπερν και Ulster FC τη μέρα των Χριστουγέννων στο γεμάτο Anfield, που εκείνο τον καιρό ήταν και δικό της «σπίτι».
Αντιμετώπισε την Μπλάκπερν στις 11 το πρωί και την υπέταξε με 3-2.
Λίγες ώρες αργότερα, και αφού οι οπαδοί επέστρεψαν σπίτι μόνο για τις βασικές ανάγκες, έπαιζε με την Ulster, την οποία και διέσυρε με 3-0. Μάλιστα το τρίτο τέρμα επετεύχθη από τον τερματοφύλακα της, Charles Jolliffe!
Το απόγευμα της 26ης Δεκεμβρίου ακολούθησε και το τρίτο παιχνίδι για να γραφτεί και επίσημα ιστορία. Ήταν μία ισοπαλία δίχως γκολ κόντρα στην Bootle, ωστόσο το συγκεκριμένο παιχνίδι, σίγουρα, θα το μνημονεύουμε για πολλά χρόνια ακόμη.
Φανταστείτε μια μεθυσμένη ομάδα ποδοσφαίρου να παίζει την ημέρα των Χριστουγέννων. A! Περιμένετε! Δεν χρειάζεται να χρησιμοποιήσετε τη φαντασία σας. Φαίνεται ότι στο παρελθόν κάποιοι το έκαναν και μάλιστα με τον πιο περίεργο και ευρηματικό τρόπο.
Στην πραγματικότητα, το 1931, ο επιθετικός της Clapton Orient, Ted Crawford, αργότερα δημοφιλής προπονητής και μάνατζερ παικτών, κάλεσε και εν τέλη έπεισε ολόκληρη την ομάδα του να μεθύσει πριν τον αγώνα της ημέρας των Χριστουγέννων εναντίον της Μπόρνμουθ. Τον λόγο τον ξέρουν μόνο οι ίδιοι, πάντως όπως αποδείχθηκε δεν έμειναν με το «θέλω».
Το πιο περίεργο της όλης υπόθεσης είναι ότι η ομάδα μέθυσε με τη σύμφωνη γνώμη του προπονητή της, ο οποίος και εμφανίστηκε με δεκάδες βαρέλια μπύρας στη τελευταία προπόνηση πριν τον αγώνα. Μεταξύ μας, δικός μας άνθρωπος ο κόουτς. Και αφού η… Heineken της εποχής έτριβε τα χέρια της και έγινε επίσημος χορηγός του συλλόγου, η Clapton μπορεί να έχασε τον αγώνα με 2-1 αλλά κέρδισε την αιώνια εκτίμηση όλων μας. Αν μη τι άλλο, μερακλήδες εκεί στο Λέιτον…
Και αφού αναλύσαμε όλα αυτά τα σκηνικά που κάνουν τα Χριστούγεννα τη πιο διαφορετική και όμορφη ανάμνηση ανάμνηση της χρονιάς, νιώθω την ανάγκη να εξηγήσω τον παραλληλισμό με τη πορτοκαλί μπάλα, στην αρχή του κειμένου.
Ας πούμε ότι βρισκόμαστε σε γήπεδο, ούτως ή άλλως στην εποχή μας μόνο να το φανταστούμε μπορούμε. Έχει συννεφιά, ομίχλη, κρύο, παγετό. Όλα τα ακραία καιρικά φαινόμενα μαζί. Μέσα στο όλο τοπίο 22 άνθρωποι και μία πορτοκαλί μπάλα. Το μάτι σου κατευθύνεται αυτόματα σε αυτήν. Οι περισσότεροι λένε λόγω του χρώματος, μερικοί λόγω της συνθήκης και κάποιοι άλλοι νιώθουν την ανάγκη να μην πάρουν τα μάτια τους από πάνω της.
Όποια προσέγγιση κι αν επιλέξεις να διαβάσεις, το συμπέρασμα μένει αναλλοίωτο. Μία πορτοκαλί μπάλα, γεμάτη βαμβάκι και σχέδια καταφέρνει να συγκεντρώσει όλα τα βλέμματα και για τουλάχιστον 90 λεπτά να καθορίσει τη ψυχολογία των θεατών της. Ξεχνάς το κρύο, αφήνεις πίσω σου τα προβλήματα και «καρφώνεις» το βλέμμα σου σε αυτή τη μπάλα.
Αφαιρείς τη γενική εικόνα και επιλέγεις τη δική σου οπτική γωνία. Στο σήμερα, αυτή η πορτοκαλί μπάλα αποτελεί ίσως τη λύση στο πρόβλημα μας. Μένει να τη κοιτάξουμε και να μάθουμε να τη κλωτσάμε. Κι ας μην μπει στα δίχτυα. Ο στόχος θα έχει επιτευχθεί, προ πολλού.
Καλά Χριστούγεννα με υγεία και περισσότερα χαμόγελα!