Συνηθίζεται όταν ένας προπονητής βρίσκεται στην πόρτα της εξόδου, να δημοσιεύονται άρθρα εκ των υστέρων, που κάποιος είτε καλοπροαίρετος είτε κακοπροαίρετος θα μπορούσε να τα χαρακτηρίσει ως ύποπτα και πονηρά.
Η κριτική πρέπει να ασκείται την κατάλληλη στιγμή και όχι όταν ένας άνθρωπος βρίσκεται στα σχοινιά με προδιαγεγραμμένο τέλος. Ο Πέδρο Μαρτίνς είχε χάσει τον προσανατολισμό του εδώ και ενάμισι χρόνο. Θολωμένος, χωρίς ιδέες, στάσιμος… Αυτή είναι η πραγματικότητα και καταγράφηκε από την πλευρά μου όταν έπρεπε και υπήρχε άπλετος χρόνος προκειμένου ο Θρύλος να γυρίσει σελίδα. Προσωπικά, έχω καθαρή τη συνείδησή μου γιατί πολύ απλά κατέγραφα ό,τι έβλεπα και γνώριζα.
Μία από τις τελευταίες αποφάσεις του Πορτογάλου προπονητή σηκώνει μεγάλη συζήτηση. Ο Ολυμπιακός κατέβαλλε τεράστια προσπάθεια για να διατηρήσει στις τάξεις του τον Γιουσέφ Ελ Αραμπί, προσφέροντάς του για τέταρτη διαδοχική σεζόν το υψηλότερο συμβόλαιο της ομάδας. Και ο Μαροκινός επιθετικός, στα δύο πρώτα παιχνίδια της σεζόν 2022/23, αμφότερα με τεράστια σημασία, έπαιξε όλα και όλα 29 αγωνιστικά λεπτά. Στη ρεβάνς με τη Μακάμπι Χάιφα, με το σκορ στο 0-2…
Ακόμα και η είσοδος του Ελ Αραμπί στον αγωνιστικό χώρο θύμισε αρχαία τραγωδία. Όσοι βρεθήκαμε στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης», την περασμένη Τετάρτη (27/7), παρατηρήσαμε πως ο 35χρονος σκόρερ περίμενε τουλάχιστον δύο «γεμάτα» αγωνιστικά λεπτά για να πατήσει χορτάρι. Το παιχνίδι δεν σταμάτησε. Δεν βγήκε η μπάλα εκτός ούτε έγινε κάποιο φάουλ. Η αλλαγή του κομβικού αυτού παίκτη θα είχε άλλη σημασία με το σκορ στο 0-1 και άλλη από τη στιγμή που εισήλθε στο ματς, αμέσως μετά την επίτευξη του 0-2 στο 61′. Σαν μία αόρατη δύναμη να διατηρούσε την μπάλα εντός των τεσσάρων γραμμών με κάθε κόστος.
Ο «φευγάτος» Τικίνιο Σοάρες αγωνίστηκε σε ολόκληρη τη διάρκεια και των δύο αναμετρήσεων, έχοντας συμμετοχή στο μοναδικό γκολ του Ολυμπιακού στο ζευγάρι με την Πρωταθλήτρια Ισραήλ για τον 2ο προκριματικό γύρο του Champions League. Μετά τον πρώτο αγώνα στη Χάιφα, γράφτηκαν και ακούστηκαν διθυραμβικά σχόλια για τον Βραζιλιάνο επιθετικό και προσπαθούσα να καταλάβω τι δεν είδα εγώ που το είδαν οι άλλοι. Ούτε το αντίπαλο κεντρικό αμυντικό δίδυμο «ενόχλησε» και απασχόλησε ούτε βοήθησε ιδιαίτερα στην επίθεση, ενώ δεν τον αισθάνθηκε η άμυνα της Μακάμπι. Ο Ολυμπιακός δεν είχε άλλη κλασική ευκαιρία εκτός από το μοναδικό γκολ που σημείωσε και αυτό είναι ευθύνη όλων.
Ο Πέδρο Μαρτίνς έδειξε να επιμένει σε έναν ποδοσφαιριστή, που μπορεί να είχε συνεργαστεί μαζί του στην Γκιμαράες και να εισηγήθηκε θερμά την απόκτησή του, αλλά μέχρι το τέλος του Αυγούστου αναμένεται να αποχωρήσει από τους Ερυθρόλευκους. Αντίθετα, ο Ελ Αραμπί, αυτός ο εκπληκτικός επιθετικός και γκολτζής, είδε τα πρώτα 152 λεπτά των δύο αγώνων με τη Μακάμπι από τον πάγκο.
Καλώς ή κακώς, οι προπονητές σε όλα τα ομαδικά αθλήματα «ζουν και πεθαίνουν» πρωτίστως με τα αποτελέσματα και δευτερόντως με τις επιλογές τους. Όσο για τον Τικίνιο, η αλήθεια είναι πως τον περίμενα πολύ καλύτερο γενικότερα. Δεν θυμίζει σε τίποτα τον «εκρηκτικό» και δυναμικό επιθετικό που αποτέλεσε πολύτιμη μονάδα για την Πόρτο. Το σύντομο πέρασμά του από την Κίνα αποδείχθηκε ζημιογόνο για την καριέρα του, παρά το γεγονός πως ήρθε στον Ολυμπιακό στα 30 του…
Ένα γενικό συμπέρασμα που μπορεί άφοβα να εξαχθεί, είναι ότι ο Πρωταθλητής Ελλάδας δεν παρατάχθηκε με όλα του τα αγωνιστικά όπλα στα δύο παιχνίδια με τη Μακάμπι Χάιφα. Δεν είναι μόνο ότι δεν συμμετείχαν ορισμένοι ποιοτικοί παίκτες για διάφορους λόγους, αλλά και πως η ομάδα δεν παρουσιάστηκε έτοιμη ούτε σε πνευματικό επίπεδο ούτε σε τακτική προσέγγιση.
