Εντελώς ψυχρά, το αποτέλεσμα είναι πολύ καλό στον πρώτο επίσημο αγώνα για τη σεζόν 2022/23 και ο Ολυμπιακός διατηρεί το προβάδισμα για την πρόκριση από τον β’ στον γ’ προκριματικό γύρο του Champions League. Μία απλή νίκη είναι αρκετή στον επαναληπτικό του «Γεώργιος Καραϊσκάκης».
Σίγουρα, το γκολ στο 90’+2′ της Μακάμπι Χάιφα ήταν τυχερό μετά το «τυφλό» γέμισμα του Χαζίζα από τα δεξιά της μεγάλης περιοχής (σε μία φάση όπου έπρεπε να έχουν καλύτερη αμυντική συμπεριφορά τόσο ο αριστερός στόπερ Σισέ όσο και ο αριστερός μπακ-χαφ Ρέαμπτσιουκ, πηγαίνοντας προς τον σκόρερ και όχι κοιτώντας τον), αλλά η αλήθεια είναι πως αυτό το γκολ η Πρωταθλήτρια Ισραήλ θα μπορούσε να το είχε πετύχει νωρίτερα.
Συναισθηματικά και όλοι όσοι πονάμε την ομάδα, είδαμε μία φιλοσοφία ποδοσφαίρου και εικόνα που δεν αρμόζουν στον Ολυμπιακό. Ο Αυτοκράτορας του ελληνικού ποδοσφαίρου πρέπει να παίζει πάντα για να κερδίζει. Όχι για να μη χάσει και να κρατήσει το μηδέν στην άμυνα. Και για να πάρει την πρόκριση, πρέπει να επιτεθεί και να κερδίσει στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης». Η Μακάμπι Χάιφα είναι μία καλή ομάδα, έπαιξε με ενθουσιασμό σε ένα γεμάτο γήπεδο, αλλά δεν μπορεί να προκαλέσει φόβο. Και ο Ολυμπιακός, την έκανε να μοιάζει πολύ καλύτερη ομάδα από όσο είναι στην πραγματικότητα (14-6 οι τελικές προσπάθειες). Οι γηπεδούχοι προσπάθησαν (και τα κατάφεραν) να παίξουν ποδόσφαιρο. Απείλησαν μετά το 30′ και η πλειοψηφία των ευκαιριών τους προήλθε από έλλειψη συγκέντρωσης και αμυντική αδράνεια των Πρωταθλητών Ελλάδας, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το αβίαστο λάθος του Εμβιλά στη μεσαία γραμμή, το οποίο οδήγησε στο χαμένο τετ α τετ του Πιερό (63′).
Οι Ισραηλινοί είχαν τέσσερις καθαρές ευκαιρίες και δύο γκολ που δεν μέτρησαν ως οφσάιντ στο πρώτο ημίχρονο. Το πρώτο οφσάιντ ήταν οριακό, το δεύτερο-μαρς, έστω και αν ο Γερμανός πρώτος βοηθός σήκωσε τη σημαία για τον παίκτη που έκανε τη σέντρα (στο όριο) και όχι για αυτόν που βρήκε δίχτυα (και ήταν πολύ οφσάιντ). Μετά το 0-1 και το γρήγορο γκολ του Ζινκερνάγκελ στο 7ο λεπτό, ο Ολυμπιακός «έσβησε» επιθετικά και είχε όλο και όλο ένα σουτ του Αμπουμπακάρ Καμαρά στο δεύτερο ημίχρονο.
Ο Δανός μεσοεπιθετικός ακολούθησε τη φάση και το δοκάρι του Τικίνιο, παίρνοντας το «ριμπάουντ» και σκοράροντας ένα εύκολο γκολ, το οποίο προήλθε από ωραίο πρέσινγκ και αξιόλογη κίνηση του Μασούρα ως «κρυφός» επιθετικός ανάμεσα στους δύο αντίπαλους στόπερ. Πάντως, μετά το γκολ ο «Ζινκ» δεν έκανε αισθητή την παρουσία του. Δεν πήρε πρωτοβουλίες, παίζοντας ως αριστερός εξτρέμ. Είναι ποδοσφαιριστής που τού αρέσει περισσότερο να έχει ελεύθερο ρόλο, αρκεί και η ομάδα να έχει την μπάλα στα πόδια των παικτών της για να παίξει ποδόσφαιρο.
Ο Ολυμπιακός εδώ και ενάμισι χρόνο δεν προσπαθεί να παίξει ποδόσφαιρο. Παίζει «τόσο, όσο» και βασίζεται σε ορισμένους πρωτοκλασάτους ποδοσφαιριστές του. Σε ατομικές ενέργειες, τις στατικές φάσεις και αντεπιθέσεις. Ο Ολυμπιακός παίζει συνήθως «σβηστά», ιδιαίτερα αν προηγηθεί στο σκορ. Το θέμα είναι πως οι Ερυθρόλευκοι δεν «σκοτώνουν» τον αντίπαλο. Μετά το 1-0, πρέπει να μπει δεύτερο και τρίτο γκολ (και πάει λέγοντας).
Η φιλοσοφία του Πέδρο Μαρτίνς είναι, πλέον, η προστασία της άμυνας και η διασφάλιση μιας ομαλής μεσοαμυντικής λειτουργίας. Η πίεση ψηλά (που γίνεται στοχευμένα μέχρι η ομάδα να σκοράρει πρώτη γιατί μετά κλείνεται μαζικά πίσω και περιμένει τον αντίπαλο), τα κλεψίματα και το τρανζίσιον. Με παίκτες που δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν την μπάλα με συνέπεια και διακρίνονται στην αναχαίτιση του αντιπάλου μέσω της πίεσης. Βέβαια, προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι στη Χάιφα οι Ερυθρόλευκοι δέχθηκαν πολλές φάσεις στην πλάτη της άμυνας, ρισκάροντας με το τεχνικό οφσάιντ, αν και η τετράδα των μετόπισθεν δεν είχε πάρει μέτρα στον αγωνιστικό χώρο και δεν έπαιζε ψηλά.
Οι αντεπιθέσεις αποτελούν σημαντικό κομμάτι του παιχνιδιού στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, αλλά η επιθετική μετάβαση διδάσκεται και μπορεί να αποδώσει σε εκπληκτικό βαθμό, αρκεί πρώτα να έχει δουλευτεί σωστά. Είναι πολλές φορές που οι Ερυθρόλευκοι πιέζουν και κερδίζουν την μπάλα, αλλά δεν ξέρουν τι να την κάνουν. Χρειάζονται αυτοματοποιημένες κινήσεις, αλλά και παίκτες με ταχύτητα και ποιότητα με την μπάλα στα πόδια.
Μετά το 0-1 στη Χάιφα, ο κόουτς Μαρτίνς έκανε διαχείριση. Μπορεί να έκανε δύο λογικές αλλαγές με την έναρξη στο δεύτερο ημίχρονο, αλλά από εκεί και πέρα ο Ολυμπιακός ήθελε και παίκτες με ευχέρεια στο κράτημα μπάλας και την κόντρα επίθεση από τη στιγμή που αυτή ήταν η τακτική προσέγγιση στο ματς. Ο Πορτογάλος προπονητής, εδώ και καιρό, βγάζει φόβο στις αποφάσεις του κατά τη διάρκεια των αγώνων, αλλά και στην προετοιμασία τους. Κάπως έτσι, στο 78′, έριξε και τρίτο κεντρικό αμυντικό στο παιχνίδι (τον Παπασταθόπουλο), αλλάζοντας σχηματισμό για τα τελευταία λεπτά προκειμένου να κρατήσει το μηδέν.
ΥΓ1: Με το σκορ στο 0-1, ο αριστερός μπακ Κορνό (τον οποίο εξέθεσε ο Μασούρας στη φάση του ερυθρόλευκου γκολ) ανέτρεψε πατώντας με τις τάπες τον Μασούρα, στο γύρισμα εντός περιοχής που επιχείρησε ο Έλληνας μεσοεπιθετικός προς το τέλος του πρώτου ημιχρόνου. Μόνο ο Γιώργος διαμαρτυρήθηκε στον Γερμανό διαιτητή Στέγκεμαν. Τέτοια πέναλτι έχουν καταλογιστεί κατά κόρον και απορώ πώς δεν έχει γίνει θέμα ακόμα…
ΥΓ2: Επιμένω πως ο Κανέ μπορεί να προσφέρει και να εξελιχθεί σε βασικό γρανάζι της ομάδας. Ο χαφ από τη Γουινέα ήταν ο καλύτερος ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού στη Χάιφα. Είναι αμυντικός μέσος που κάνει πολλά «μικρά» πράγματα, τα οποία είναι απαραίτητα (και αθόρυβα) και έχω εξηγήσει το προηγούμενο διάστημα. Είναι παίκτης του «7» και παίζει πάντα σε αυτό το επίπεδο. Αυτός που πρέπει να… προσγειωθεί στην πραγματικότητα είναι ο Αγκιμπού Καμαρά, ο οποίος μετά το πρώτο πολύ καλό εξάμηνο δείχνει να έχει καβαλήσει το καλάμι.
ΥΓ3: Ο Ολυμπιακός έκανε μία τεράστια οικονομική υπέρβαση για να κρατήσει τον κορυφαίο σκόρερ του, Ελ Αραμπί, στο ρόστερ και στο πρώτο επίσημο παιχνίδι της σεζόν ο Μαροκινός επιθετικός «γυάλισε» τον πάγκο.
