Το εμφατικό έως και εκκωφαντικό πέρασμα της Μπαρτσελόνα από τη Μαδρίτη κόντρα στη Ρεάλ με την «τεσσάρα» που μέσα της έκρυβε όλες τις δυσκολίες, τις αλλαγές και τα ευτράπελα μίας σεζόν που μέλλει να γίνει η απαρχή μίας νέας εποχής για τους «Μπλαουγκράνα».
Η Μπάρτσα πέρασε σαν σίφουνας από το Σαντιάγκο Μπερναμπέου αλλά όσο περίεργο κι αν ακούγεται η είδηση δεν είναι τα 4 γκολ που βρήκε απέναντι στους σχεδόν αδιάφορους «μερένγκες», όσο η εικόνα που παρουσίασε η ανανεωμένη ομάδα του Τσάβι, που θύμισε καλοφτιαγμένη ποδοσφαιρική μηχανή με τα σωστά «συστατικά» σε κάθε θέση για να λειτουργεί άψογα από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό.
https://athlosnews.gr/real-bartselona-0-4-epistrofi-sto-mellon-me-vasiliko-diasyrmo/
Η αλήθεια είναι ότι αυτή η εικόνα των Καταλανών στην έδρα του μεγάλου αντιπάλου δεν ήταν απόρροια μίας μεγάλης ποδοσφαιρικής βραδιάς, αλλά αποτέλεσμα μηνών δουλειάς πάνω στην ποδοσφαιρική λογική ενός από τους σπουδαιότερους χαφ που έχουν περάσει από τα γήπεδα του πλανήτη. Ο Τσάβι ήξερε από τον αρχή ότι είναι ικανός να βελτιώσει την εικόνα της Μπαρτσελόνα (δεν ήθελε και πολύ προσπάθεια μετά το «φάντασμα» του Κούμαν) και προτίμησε να πάει από την αρχή τη δουλειά του ένα βήμα παραπέρα, εμπιστευόμενος τις τακτικές που έμαθε δίπλα στον Γκουαρδιόλα. Και το έκανε με το δικό του στυλ, τη μαγεία και το ταπεραμέντο που σπανίως βρίσκεις στο ποδόσφαιρο του σήμερα, πόσο μάλλον στο ισπανικό πρωτάθλημα.
ΤΑ «ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ» ΤΗΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΣΑΒΙ ΚΑΙ Η ΒΕΛΤΙΩΜΕΝΗ VERSION ΤΗΣ ΜΑΝΤΣΕΣΤΕΡ ΣΙΤΙ
Συγκεκριμένα αυτά τα «συστατικά» της αναγέννησης των Καταλανών ήρθε μέσα από συγκεκριμένες αποφάσεις και μεταγραφικές κινήσεις που μόνο καλό έκαναν στην «χαμένη στη μετάφραση» Μπάρτσα του πρώτου κομματιού της σεζόν.
Αρχικά ο Τσάβι έκανε τα απολύτως απαραίτητα για να δώσει μεγαλύτερη ταχύτητα στον άξονα του τοποθετώντας τον Φεράν Τόρες σε έναν πιο ελεύθερο ρόλο μπροστά από τα δύο χαφ (Μπουσκέτς – Ντε Γιονγκ), ένα τρικ το οποίο έκανε και ο Πεπ Γκουαρδιόλα με τον Ισπανό από τα χρόνια του στη Σίτι. Παράλληλα, η ενεργοποίηση του «σκασμένου» επί Κούμαν, Πέδρι στα άκρα προσέδωσε εμπνεύσεις και περισσότερες ιδέες στο δημιουργικό κομμάτι των Μπλαουγκράνα, που παράλληλα βρήκαν και το γκολ που έψαχναν με τη μεταγραφή της τελευταίας στιγμής του Πιέρ Ομπαμεγιάνγκ.
Τέσσερα απλά βήματα μέσα σε μία ποδοσφαιρική εξίσωση άλλης εποχής. Αυτό της κατοχής της μπάλας, της αξιοποίησης του άξονα και του ενοχλητικού -για κάθε αντίπαλο- passing game, που ναι μεν θυμίζει την ομάδα του 2009 με τον Τσάβι εντός των τεσσάρων γραμμών, αλλά κρύβει μέσα του μία διαφορετικότητα με την αύρα ενός Καταλανού τεχνικού που ξέρει τι να κάνει για να κρατάει τη μπάλα στα δικά του πόδια.
Ούτως ή άλλως ο Πεπ του έδειξε τον δρόμο μέχρι και τα τελευταία βήματα της καριέρας του και πλέον η Μπαρτσελόνα έχει τις προδιαγραφές να εξελιχθεί σε μία καλύτερη version της Μάντσεστερ Σίτι. Τα πρώτα δείγματα είναι κάτι παραπάνω από ελπιδοφόρα…
