Το δεύτερο δείγμα του φετινού Ολυμπιακού ήρθε να επιβεβαιώσει το πρώτο και το γεγονός πως ο Μαρτίνς έχει δουλέψει πολύ στην τακτική, φτιάχνοντας μία ομάδα που θα παίζει όμορφο και θεαματικό ποδόσφαιρο τουλάχιστον απέναντι σε ομάδες του επιπέδου της Λουκέρνης. Εμβαθύνοντας μπορεί να παρατηρήσει κανείς πως ξανά οι γραμμές είχαν ιδανικές αποστάσεις, μα κυρίως την επιλογή του προπονητή να επιτίθεται η ομάδα του από τα άκρα.
Για όποιον δεν το παρατήρησε, αξίζει να δει τις καλύτερες φάσεις του αγώνα στην Εβετια. Είναι ζήτημα αν υπαρχουν 2 φάσεις (ευκαιρίες ή γκολ) του Ολυμπιακού που να μην συμμετέχουν οι δύο πλάγιοι μπακ του! Ο Ομάρ και ο Τσιμίκας ήταν ξανά εξαιρετικοί και συνύπαρξαν ιδανικά με Ποντένσε και Λάζαρο πονοκεφαλιάζοντας αρκετές φορές τους Ελβετους.
Προφανώς στην τακτική του Μαρτίνς έπαιξε ρόλο πων γνώριζε οτι δεν θα είχε σε αυτά τα δύο πρώτα παιχνίδια τους λογιζόμενους για βασικούς κεντρικούς χαφ. Πλέον με τους Γκιγιέρμε και Νάτχο οι ερυθρόλευκοι δυναμώνουν σημαντικά και στον άξονα και σιγά σιγά θα μπουν και άλλες διαστάσεις στο παιχνιδι της ομάδας. Όχι φυσικά πως ο Καμαρά και ο Μπουχαλάκης ήταν κακοί. Ίσα ίσα που έχω την εντύπωση πως Γκιγιέρμε και Νάτχο σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να αισθάνονται πως έχουν την φανέλα του βασικού στο σπίτι.
Εκτός της ενίσχυσης στα χαφ, νέες δυνατότητες στο παιχνίδι της ομάδας θα δώσει και η προσθήκη του Χασάν. Μπορεί η μεταγραφή του Γκερέιρο να φαίνεται… ληστεία και ο Ισπανός φορ να δείχνει ακλόνητος για την ενδεκάδα, ωστόσο επιθετικός με τα χαρακτηριστικά του Αιγύπτιου δεν υπήρχε στο ρόστερ. Ενδεχόμενως μάλιστα να στρέψει τον Μαρτίνς και σε ένα σχήμα με δύο φορ, σε κάποιες περιστάσεις.
Πλέον το ενδιαφέρον στρέφεται στην Μπέρνλι. Η αγγλική ομάδα βασίζεται στην δύναμη και την ταχύτητα. Εκτιμώ πως ο Ολυμπιακός θα προκριθεί αν συμβούν δύο πράγματα. Αν δεν δεχθεί γκολ εντός έδρας και αν αντέξει στον ρυθμό που θα δώσουν οι παίκτες του Νταις στο Τερφ Μουρ.
