Έφυγε και αυτό το άγχος. Λίγο το καθήκον του Ολυμπιακού να κερδίζει κάθε παιχνίδι γιατί αυτό επιτάσσει η ένδοξη ιστορία του, λίγο η συνηθισμένη υπερβολή των media σε κάθε τι αρνητικό που αφορά την ομάδα, είχε φέρει μία επιπλέον πίεση για αυτήν την «πολυαναμενόμενη» εκτός έδρας νίκη.
Για τον Ολυμπιακό μιλάμε, οπότε ήταν θέμα χρόνου να έρθει και αυτή. Αφενός το δείγμα γραφής ήταν μικρό (μόλις ένα εκτός έδρας ματς στο Πρωτάθλημα και τρία στην Ευρώπη), αφετέρου είναι η πιο παράξενη σεζόν στη σύγχρονη ιστορία του αθλητισμού. Και για να μη γράφουμε συνέχεια τα ίδια, ο Ολυμπιακός είναι η μοναδική ελληνική ομάδα που δεν έχει κάνει καθόλου καλοκαιρινή προετοιμασία. Και στην τελευταία διακοπή πριν από το τέλος του χρόνου, ανέβηκε στη φυσική του θέση, στην κορυφή της βαθμολογίας ( με 2 ματς λιγότερα).
Ο ΟΦΗ έχασε νωρίς την ευκαιρία του στο δοκάρι του Γιάννου και από εκεί και πέρα δεν απείλησε την εστία του Σα. Οι Ερυθρόλευκοι μπήκαν με ξεκάθαρη διάθεση να πετύχουν ένα γρήγορο γκολ και να δώσουν ένα τέλος σε αυτήν την κακή συνήθεια με τα «άσφαιρα» πρώτα ημίχρονα, αν και είναι ένα φαινόμενο συγκυριακό, καθώς ο Πρωταθλητής και νταμπλούχος Ελλάδας δημιουργεί ευκαιρίες. Κάποια στιγμή θα «σπάσει» αυτό το σερί και έρχεται το κατάλληλο παιχνίδι για να διορθωθεί και αυτή η ατέλεια. Ο Ολυμπιακός ήταν καλός στα πρώτα 25 λεπτά, αλλά στη συνέχεια ήρθε η στιγμή του 29′, όπου η διαιτητική ομάδα χάλασε το ρυθμό που είχε αποκτήσει η αναμέτρηση, καθώς χρειάστηκε περίπου έξι λεπτά για να κρίνει μία εύκολη φάση, όπου το οφσάιντ είναι εμφανές και χωρίς τις περιβόητες γραμμές.
Σε ανάλογες φάσεις στην Αγγλία, στο κορυφαίο Πρωτάθλημα του πλανήτη, κάνουν το πολύ δύο λεπτά, εδώ κάποιοι χρειάζονται το τριπλό χρονικό διάστημα! Ξέχωρα από τις «εξυγιαντικές» διαιτησίες που παρατηρούμε στους αγώνες του Ολυμπιακού, όπου «ψιρίζουν» όλες τις φάσεις που είναι επικίνδυνες για να τον πλήξουν (οι διαιτητές παρουσιάζονται υπερβολικά αγχωμένοι για να μην ευνοήσουν τον Ολυμπιακό και στην ουσία ψάχνουν τη «λεπτομέρεια» για να τον αδικήσουν), τίθεται και θέμα ανικανότητας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το θέμα δεν αφορούσε ποιο σημείο του σώματος ήταν οφσάιντ (πόδι, χέρι, κτλ). Ολόκληρος ο παίκτης του ΟΦΗ ήταν, σχεδόν ένα μέτρο, οφσάιντ! Αν και τίθεται προς κουβέντα και ανάλυση αν όντως έκανε παράβαση ο Χολέμπας πάνω στον Γιάννου. Μία απλή επαφή ήταν και το ποδόσφαιρο είναι αντρικό άθλημα.
Κάπως έτσι «καταστράφηκε» ουσιαστικά το δεύτερο μισό του πρώτου ημιχρόνου, αν και ο Μπρούμα είχε το δοκάρι στο 42′ και θα μπορούσε να ανοίξει το σκορ. Ο Πορτογάλος ως εξτρέμ έχει διαφορετικά αγωνιστικά χαρακτηριστικά από τους υπόλοιπους στο ρόστερ και δείχνει να «ξεπετάγεται» και να «λύνεται» σιγά-σιγά. Πολύ καλός στους μικρούς και κλειστούς χώρους, είχε ένα εντυπωσιακό πρώτο ημίχρονο και χρειάζεται δύο απλά πράγματα: πρώτον, να πάρει περισσότερο χρόνο και να αποκτήσει διάρκεια. Δεύτερον, να βρει τα πατήματα και τις συνεργασίες με τους συμπαίκτες του. Ποιότητα διαθέτει. Δεν είναι, φυσικά, Ποντένσε, αλλά μπορεί να προσφέρει πολύτιμες υπηρεσίες, αρκεί να βελτιώσει τις αποφάσεις και τις τελικές του επιλογές σε δημιουργία και εκτέλεση.
Ο Αχμέντ Χασάν εξελίσσεται σε μορφή του Ολυμπιακού στη σεζόν. Πάλι έδωσε τη λύση με το κεφάλι, σε ένα σημείο που ήταν έτοιμος να βγει για να δώσει τη θέση του στον Ελ Αραμπί. Αν είχε μετουσιώσει σε γκολ εκείνη την απίθανη ευκαιρία στα Ιωάννινα και είχε μετρήσει το κανονικό γκολ που είχε πετύχει στις καθυστερήσεις, θα ήταν ο παίκτης του Πρωταθλήματος μέχρι στιγμής για την ομάδα. Ο Αιγύπτιος επιθετικός σκόραρε το νικητήριο γκολ στη φάση των ομίλων του Champions League κόντρα στη Μαρσέιγ, ενώ στη Super League έχει κάνει πολλά πράγματα σε μόλις 313 αγωνιστικά λεπτά, με 4 γκολ και 2 ασίστ.
Είναι ευλογία για τον Ολυμπιακό να έχει στις τάξεις του δύο επιθετικούς αυτής της εμβέλειας και συνεισφοράς (με το αζημίωτο, φυσικά, οικονομικά), αλλά είναι δεδομένο πως θα χρειαστούν γκολ και από τις υπόλοιπες γραμμές, όπως σημείωσα πρόσφατα. Θέλω να τους βλέπω περισσότερο μαζί πάνω στο χορτάρι και έχουν αποδείξει ότι είναι το «αντίδοτο» όταν η ομάδα «βραχυκυκλώνει» από τις πολυπρόσωπες άμυνες που αντιμετωπίζει. Τη μία φορά ο ένας, την επόμενη ο άλλος, κερδισμένο βγαίνει πάντα το σύνολο. Οι δυο τους μετρούν, ήδη, 11 γκολ σε ισάριθμους επίσημους αγώνες στη σεζόν, από τα 17 συνολικά που έχει πετύχει ο Ολυμπιακός. Είναι, άλλωστε, οι δύο πρώτοι σκόρερ του Πρωταθλήματος.
Αυτός πρέπει να είναι ο Φορτούνης είτε παίζει λίγο είτε πολύ. Θα μπορούσε να είχε μπει νωρίτερα, μαζί με τον Ελ Αραμπί, για να απλοποιήσουν την κατάσταση, καθώς το δεύτερο γκολ άργησε και η νίκη «κλείδωσε» όταν εισήλθη στο ματς ο ορεξάτος «Φορτού», που έδωσε την ασίστ στον σκόρερ Μασούρα. Για το αναπάντεχο επεισόδιο με τον Σισέ, δεν ήταν ωραία η εικόνα να παρακαλάει ο γιατρός της ομάδας, Χρήστος Θέος, τον Σενεγαλέζο στόπερ να γίνει αλλαγή. Στην αρχή, επικράτησε έντονη ανησυχία για μεγάλη ζημιά, καθώς φάνηκε σαν να «κόλλησε» το αριστερό πόδι του στον τραγικό αγωνιστικό χώρο και να τού «γύρισε» το γόνατο. Ωστόσο, ο 25χρονος κεντρικός αμυντικός στάθηκε τυχερός γιατί τελικά δεν «κόλλησε» το πόδι του στο χορτάρι, αλλά απλά γλίστησε από την ολισθηρότητα του αγωνιστικού χώρου.
Ο Σισέ έβγαλε ένα πάθος και δέσιμο για τη φανέλα, που έχει λείψει από τα γήπεδα και οι Ολυμπιακοί γουστάρουμε να βλέπουμε. Ρεαλιστικά, όμως, από τη στιγμή που ο γιατρός κρίνει ότι πρέπει να αντικατασταθεί ένας παίκτης, αυτό πρέπει να γίνει. Ο Σισέ έκανε εξετάσεις, ευτυχώς δεν έχει κάτι σοβαρό, αλλά είναι κάτι που δεν πρέπει να επαναληφθεί. Παίζοντας ένα ολόκληρο ημίχρονο υπό αυτές τις συνθήκες, ο Ολυμπιακός κινδύνευε να μείνει με τρεις διαθέσιμους στόπερ. Το θέμα δεν είναι μόνο ποιοτικό, αλλά και ποσοτικό, καθώς οι υποχρεώσεις «τρέχουν». Σε τέτοιες περιπτώσεις, το ρίσκο είναι περιττό και ο προπονητής πρέπει να τελειώνει τέτοια ζητήματα πριν ορισμένοι τα «ξεχειλώσουν».
Τώρα υπάρχει χρόνος να καθαρίσει το μυαλό και να συγκεντρωθούν άπαντες στα εννέα απαιτητικά ματς που έρχονται μετά τη διακοπή για τις Εθνικές ομάδες μέχρι και το τέλος του χρόνου. Και ένα θέμα συζήτησης για τις επόμενες ημέρες, αφού δεν υπάρχει αγωνιστική δράση σε συλλογικό επίπεδο, έτσι για να δώσω το έναυσμα, είναι το εξής: Ελ Αραμπί ή Χασάν κόντρα στον Παναθηναϊκό (21/11); Ή και οι δύο μαζί από την αρχή ή κατά τη διάρκεια του ματς, ανάλογα με την εξέλιξή του; Δεν θα ήθελα να βρίσκομαι στη θέση του Μαρτίνς. Ο Αιγύπτιος επιθετικός έχει το μομέντουμ, με 4 γκολ σε τρία διαδοχικά παιχνίδια Πρωταθλήματος, αλλά ο Ελ Αραμπί είναι απλά ο Ελ Αραμπί! Δύσκολη απόφαση.
ΥΓ: Τρία πέναλτι ο ΠΑΟΚ, τρία ο Παναθηναϊκός (των 7 γκολ σε 8 αγώνες!), ένα η ΑΕΚ… Κανένα ο Ολυμπιακός. Η καλύτερη και πιο ακριβή ομάδα, με τους ποιοτικότερους και καλύτερους ποδοσφαιριστές σε όλες τις γραμμές. Αυτή με την καλύτερη επίθεση (14 γκολ σε 6 αγώνες), που πατάει συχνότερα και ευκολότερα στην αντίπαλη μεγάλη περιοχή από όλες τις υπόλοιπες ομάδες. Και ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα…
