Μάντσεστερ Σίτι και Λίβερπουλ αναμετρήθηκαν στο «Etihad Stadium» σ’ ένα ματς, το οποίο ήταν πολύ σημαντικό βαθμολογικά. Οι μεν «πολίτες» ήθελαν μόνο τη νίκη για πολλούς λόγους οι δε κόκκινοι πήγαν στο Μάντσεστερ κυνηγώντας δύο αποτελέσματα (νίκη ή ισοπαλία).
Βάση εικόνας του παιχνιδιού, η Σίτι άξιζε και στο τέλος πήρε τη νίκη, έστω κι αν χρειάστηκε να ενεργοποιηθεί ο τομέας τύχη σε ορισμένες φάσεις. Στο κάτω – κάτω έτσι είναι το ποδόσφαιρο, θέλει και τύχη. Πλέον η βαθμολογική διαφορά των δύο ομάδων είναι στους τέσσερις βαθμούς και στη διαφορά τερμάτων υπάρχει απόλυτη ισορροπία (+39).
Κέρδισε γιατί το ήθελε περισσότερο…
Η ομάδα του Πεπ Γκουαρντιόλα κατέβηκε στο συγκεκριμένο παιχνίδι έχοντας μόνο ένα αποτέλεσμα στο μυαλό της, τη νίκη. Οι «πολίτες» έψαχναν αγωνιστική ανάκαμψη μετά τα άσχημα αποτελέσματα (τρεις ήττες στα τελευταία πέντε ματς), ενώ παράλληλα ήθελαν να μειώσουν τη διαφορά από την κορυφή στους 4 πόντους αλλά και να σταματήσουν το αήττητο σερί της Λίβερπουλ.
Η Μάντσεστερ Σίτι είδε το παιχνίδι σαν έναν πρόωρο τελικό από τους πολλούς που θα δώσουν οι δύο ομάδες έως το φινάλε της σεζόν. Σε κάθε μονομαχία οι παίκτες της πήγαιναν πρώτοι και πολύ πιο αποφασιστικά πάνω στην μπάλα, ενώ παράλληλα η ομάδα του Πεπ έβγαζε την αίσθηση ότι ήταν πιο οργανωμένη και συγκροτημένη στο γήπεδο. Με λίγα λόγια έδειχνε πιο… ομάδα!
Ο Καταλανός coach κατέβασε μια ενδεκάδα που από τη μέση και μπροστά διέθετε απίστευτη ποιότητα, ενώ αμυντικά χώλαινε λόγω κυρίως των απουσιών της. Ωστόσο ο Γκουαρντιόλα έχει την τύχη να διαθέτει στο ρόστερ του έναν αφανή ήρωα. Τον άνθρωπο που ουσιαστικά αποτέλεσε τον συνδετικό κρίκο κέντρου και άμυνας, με αποτέλεσμα η Σίτι να μην βγάλει αμυντικά κενά παρά ελάχιστες φορές.
Ο Φερναντίνιο έκανε απίθανο παιχνίδι. Οι ανασταλτικές του παρεμβάσεις αλλά και η μετάβαση του παιχνιδιού της Σίτι από άμυνα σε επίθεση μέσω των μεταβιβάσεών του ήταν καταλυτικές. Ο Βραζιλιάνος χαφ βρισκόταν μπροστά από τους κεντρικούς αμυντικούς και καθάριζε όλες τις φάσεις. Έτσι, ο Γκουαρντιόλα έμεινε ήσυχος όσον αφορά την αμυντική συμπεριφορά της ομάδας του, βλέποντας τον Βραζιλιάνο να κόβει και να ράβει.
Επιθετικά ήταν δεδομένο ότι οι γηπεδούχοι θα έβρισκαν τις ευκαιρίες τους για να χτυπήσουν τους κόκκινους. Ο Γκουαρντιόλα διάβασε σωστά το παιχνίδι και αποφάσισε να χτυπήσει την πλευρά του Άρνολντ. Ο Σανέ ταλαιπώρησε απίστευτα τον Άγγλο μπακ που παρουσιάζει αμυντικές αδυναμίες γενικότερα, ενώ και ο Λόβρεν που έβγαινε σε βοήθειες, είχε πολλά προβλήματα, κυρίως γιατί ήταν σε ταχύτητα πολύ κατώτερος από τους αντιπάλους του.
Η Σίτι, λοιπόν, με στοχευμένες επιθέσεις και εκμεταλλευόμενη την κλάση των επιθετικών της, κατάφερε να βρει δύο γκολ, να δημιουργήσει ευκαιρίες και στο τέλος να πάρει τη νίκη. Πιθανότατα αν δεν υπήρχαν οι Άλισον και Φαν Ντάικ, το κοντέρ να είχε γράψει περισσότερο.
Τη σεβάστηκε περισσότερο απ’ ότι έπρεπε…
Από την άλλη πλευρά η Λίβερπουλ παγιδεύτηκε στο γεγονός ότι έπαιζε για δύο αποτελέσματα. Η αντιμετώπιση του παιχνιδιού δεν ήταν σωστή στη μεγαλύτερη διάρκειά του από τους κόκκινους, καθώς οι παίκτες του Κλοπ παρουσιάστηκαν νευρικοί, ασύνδετοι, φοβισμένοι και με έλλειψη συγκέντρωσης. Δεν έπαιξαν με το μαχαίρι στα δόντια, με αποτέλεσμα να ηττηθούν στο τέλος και να χάσουν μοναδική ευκαιρία να ξεφύγουν κι άλλο από τη βασική ανταγωνίστριά τους για τον τίτλο.
Η ενδεκάδα του Κλοπ έφερε διαφωνίες, καθώς για άλλους θεωρήθηκε σωστή, για άλλους όχι. Η πραγματικότητα είναι ότι ο Γερμανός έχει πάρει ρίσκα, τα οποία δεν του βγήκαν. Η χρησιμοποίηση του Μίλνερ, μετά από αποχή λόγω τραυματισμού, σ’ ένα τέτοιο ματς ήταν καταστροφική. Η Λίβερπουλ δεν μπορούσε να συνδέσει τις γραμμές της και η ανάπτυξή της ήταν προβληματική με τον Άγγλο που είχε το ρόλο του δημιουργού να μην μπορεί να βρει ρυθμό, διότι ήταν ανέτοιμος.
Ο Κλοπ φάνηκε πως διάβασε λάθος το παιχνίδι σε ορισμένα σημεία του, καθώς δεν εστίασε στο βασικό πρόβλημα του αντιπάλου και δεν το χτύπησε σωστά. Δύο φορές σε όλο το ματς οι κόκκινοι αναπτύχθηκαν σωστά και δημιούργησαν τρικυμία στη Σίτι. Η πρώτη φάση ήταν στο 17’ με την υποδειγματική κυκλοφορία των Φιρμίνο, Σαλάχ, Μανέ όπου στο τέλος η μπάλα για 1,1 εκατοστό δεν μπήκε γκολ και η δεύτερη ήταν στο 64’ όπου ο Φιρμίνο ισοφαρίζει μετά από την εκπληκτική πάσα του Άρνολντ στον Ρομπέρτσον και του Σκωτσέζου στον Βραζιλιάνο.
Η Λίβερπουλ έπρεπε να ελέγξει τη μάχη του κέντρου στο συγκεκριμένο παιχνίδι, να δείξει ότι δεν σαστίζει στο δικό της μισό όταν πιέζεται και σιγά – σιγά να μεταφέρει την πίεση στη Σίτι. Περισσότερο ήταν ένα ματς υπομονής και μυαλού. Στοιχεία που δεν είχε η Λίβερπουλ.
Ουσιαστικά ο Φαμπίνιο έπρεπε να ξεκινήσει βασικός, ο Φιρμίνο επιβαλλόταν από την αρχή να είχε ελεύθερο ρόλο στον άξονα (δεκάρι), καθώς μ’ αυτή την τακτική η Λίβερπουλ θα μπορούσε να χτυπήσει με τις εμπνεύσεις του Βραζιλιάνου και τις κινήσεις των Μανέ, Σαλάχ χωρίς την μπάλα, διότι είναι πιο γρήγοροι και ευέλικτοι από τους Στόουνς – Κομπανί. Τίποτα απ’ αυτά δεν έγινε όμως.
Το βράδυ ήταν κακό γενικότερα και η ήττα φέρνει τους «πολίτες» τέσσερις βαθμούς πίσω, ενώ μεταφέρει και πίεση στους κόκκινους, οι οποίοι καλούνται να δείξουν αν μπορούν να κάνουν πρωταθλητισμό. Μέχρι στιγμής είναι άψογοι, όμως όσο περνάει ο καιρός ο κλοιός θα στενεύει και η πίεση θα μεγαλώνει.
Η Μάντσεστερ Σίτι πήρε την πιο γλυκιά εκδίκηση…
Η συγκεκριμένη νίκη δε μειώνει μόνο τη διαφορά της Σίτι από την κορυφή αλλά παράλληλα κόβει και το αήττητο της Λίβερπουλ. Πρώτη ήττα μετά από 21 ματς για τους κόκκινους.
Πέρυσι περίπου τέτοια εποχή (14/01/18), οι «πολίτες» κατέβηκαν στο «Anfield» όντας πρώτοι και αήττητοι στο πρωτάθλημα. Η Λίβερπουλ ήταν καταιγιστική και οδήγησε τη Σίτι για 75 λεπτά σ’ ένα εφιαλτικό βράδυ.
Το σκορ έφτασε στο 4-1 και παρά την επαναφορά των «πολιτών», η ήττα με 4-3 ήταν γεγονός. Οι κόκκινοι με λίγα λόγια «έκοψαν» το αήττητο της Μάντσεστερ Σίτι και της «κατέστρεψαν» το όνειρο να πάρει ένα αήττητο πρωτάθλημα όπως η Άρσεναλ του Αρσέν Βενγκέρ τη σεζόν 2003-04.
Πλέον η ομάδα του Πεπ Γκουαρδιόλα σταματάει τη ξέφρενη πορεία της Λίβερπουλ και τη βάζει σε διαδικασία ανασυγκρότησης και αντίδρασης. Ο Γιούργκεν Κλοπ ξέρει ότι η ομάδα του πρέπει να δείξει χαρακτήρα αν δε θέλει να χάσει την πρωτιά και κατά συνέπεια και το πρωτάθλημα.
Πάντως η κούρσα είναι πολύ μεγάλη και φαβορί δεν υπάρχει. Οι δύο ομάδες μπορούν να παράξουν πανέμορφο ποδόσφαιρο στις καλές τους μέρες και να μας χαρίσουν μια σπουδαία μονομαχία έως το τέλος του Μαραθωνίου που λέγεται Premier League.
