Η σεμνή τελετή της εγκατάστασης και λειτουργίας του Video Assistant Referee (VAR) στο ελληνικό επαγγελματικό (;) ποδόσφαιρο έλαβε – και επισήμως- τέλος, πριν καλά-καλά ξεκινήσει.
Όσες ανακοινώσεις και αν εκδώσει ο ποδοσφαιρικός χαβαλές που (αυτό)αποκαλείται «Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία», στο όνομα μιας δήθεν αυτόνομης, ανεξάρτητης και ελεγχόμενης από τη FIFA Κεντρικής Επιτροπής Διαιτησίας (ΚΕΔ/ΕΠΟ), τίποτε, πλέον, δεν είναι ικανό να διασώσει ένα πανάκριβο σύστημα υποβοήθησης του ρόλου των διαιτητών από τη βέβαιη ξεφτίλα.
Στη λογική της FIFA το VAR υποστηρίζει απλώς τον δεδομένο και πάντα κυρίαρχο ρόλο του διαιτητή αγώνα στην εξέλιξη του ματς. Δεν αποφασίζει για το ματς.
Στη λογική της FIFA το VAR υπηρετεί, με την ηλεκτρονική εποπτεία του, ένα διαιτητή ανεξάρτητο, ακέραιο και αποτελεσματικό. Δεν τον δημιουργεί, αν δεν είναι ήδη.
Στη λογική της FIFA το VAR στηρίζεται στην τέλεια τεχνική υποστήριξη από την παραγωγό εταιρεία του τηλεοπτικού σήματος, η οποία, με τη σειρά της, προβάλλει πανταχόθεν την αντικειμενική και ισόνομη αντιμετώπιση όλων των φάσεων ευθύνης του VAR για ένα επιπλέον λόγο. Είναι η εταιρεία που χειρίζεται την κεντρική διαχείριση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων της διοργάνωσης.
Σε όλο τον πλανήτη το VAR προϋποθέτει, ως απολύτως ικανή και αναγκαία συνθήκη αξιόπιστης λειτουργίας, την κεντρική διαχείριση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων για δεκάδες λόγους, μεταξύ των οποίων η ενιαία κρίση των διαιτητών να προκύπτει (και) από την ενιαία διαβίβαση σε αυτούς της τηλεοπτικής εικόνας από την παραγωγό εταιρεία.
Στην Ελλάδα συμβαίνει, όπως με όλα σχεδόν τα νεοφερμένα, το εντελώς αντίθετο.
Η διασφαλισμένη σε όλο τον υπόλοιπο ποδοσφαιρικό πλανήτη «ενιαία κρίση των διαιτητών VAR» με βάση μια «ενιαία λογική διαβίβασης της εικόνας που προκύπτει από μια και μόνη παραγωγό εταιρεία που διαχειρίζεται κεντρικά τα τηλεοπτικά δικαιώματα» αναζητείται και όπως όλα δείχνουν δεν πρόκειται να βρεθεί.
Τρεις διαφορετικοί πάροχοι εικόνας στη Super League 1, τρεις διαφορετικές, προφανώς, λογικές, τρεις διαφορετικές πολιτικές. Ακόμη και αν δεχθεί κανείς πως την παραγωγή στην εικόνα της ΕΡΤ την κάνει εταιρεία κοινή με τη NOVA, η απόφαση της ΠΑΕ ΠΑΟΚ να εγκαθιδρύσει και να εξελίξει το δικό της σύστημα παραγωγής και διανομής εικόνας (pay per view) ανατινάζει και την πλέον καλοπροαίρετη διάθεση να συγχωρήσει κάποιος λάθη και παραλείψεις.
Κανείς δεν προεξοφλεί κακή χρήση από την ΠΑΕ ΠΑΟΚ της παραγόμενης εικόνας. Κανείς, όμως, δεν μπορεί να αφαιρέσει από κανέναν τρίτο, στο πλαίσιο ενός αυξανόμενου ανταγωνισμού, δεύτερες και τρίτες σκέψεις για το «ποιος, που, πως και γιατί» και με βάση αυτές να ανατινάξει τη λειτουργία του VAR με το καλημέρα. Αντιλαμβάνεστε τι σημαίνει το δικαίωμα αυτό σε συνθήκες κρίσης.
Η απόφαση του ΠΑΟΚ να επενδύσει στην τεχνολογία pay per view μπορεί να απαντάει σε ζητήματα οικονομικής πολιτικής, αλλά θέτει, έστω και άθελα, ευθέως εν αμφιβόλω την ζητούμενη (από όλους υποτίθεται) αντικειμενικότητα της κρίσης και την ενιαία βάση για την ορθή διαιτητική απόφαση.
Είναι απορίας άξιο πως η μαμά FIFA, που κόπτεται της αντικειμενικότητας και της ισονομίας, ως βάση για αξιόπιστες διοργανώσεις, επέτρεψε αυτόν τον κατακερματισμό της τηλεοπτικής βάσης του συστήματος. Πως και για ποιους λόγους δέχθηκε ότι διαφορετικές τηλεοπτικές παραγωγές με διαφορετικά στάνταρ και διαφορετική λογική μπορούν να παράξουν την ίδια τηλεοπτική εικόνα και να διασφαλίσουν την ενιαία διαιτητική κρίση.
Προσφέρει πολύ κακές υπηρεσίες σε ένα ήδη βεβαρυμένο πρωτάθλημα και ενισχύει τις φωνές που διαφημίζουν την αναξιοπιστία των διοργανώσεων.
Πλέον, είναι σαφές πως το πολυδιαφημισμένο σύστημα VAR στην ουσία δεν υφίσταται στο ελληνικό πρωτάθλημα και η ώρα που θα τεθεί η λειτουργία του υπό ευθεία αίρεση δεν είναι μακριά.
Εκτός εάν προκύψουν δεύτερες, ρεαλιστικότερες σκέψεις και καταστεί δυνατή η ενιαία παραγωγή και διάθεση της τηλεοπτικής εικόνας από μια παραγωγό εταιρεία που διαθέτει, υποτίθεται, την απαιτούμενη αντικειμενική προσέγγιση των δεδομένων.
