Ο Άρης ηττήθηκε και στο «Γ. Καραϊσκάκης» από τον Ολυμπιακό με 2-1 και πλέον κινδυνεύει σοβαρά να μείνει στο -9 από την τετράδα μετά το πέρας της 18ης αγωνιστικής στη Super League. Αυτό είναι το βασικό ζητούμενο που πρέπει να απασχολεί τους ανθρώπους των Κιτρίνων και κυρίως τον Θόδωρο Καρυπίδη που κάνει κουμάντο παντού. Στα μεταγραφικά, στα διοικητικά, στην στελέχωση (που είναι από ανεπαρκής έως ανύπαρκτη). Σε όλα.
Οι Θεσσαλονικείς φωνάζουν για πέναλτι στη φάση του Νταρίντα με τον Ροντινέι στις αρχές του χθεσινού αγώνα, αλλά ακόμα και να τους το έδινε ο Νίμπεργκ (με τον Μπέμπεκ) στο VAR είναι βέβαιο ότι στη συνέχεια θα εμφάνιζαν ξανά την ίδια αφέλεια, αγωνιστικά και μη. Βέβαια, με υποθέσεις δεν μπορείς να κάνεις κουβέντα, γι’ αυτό ας καταπιαστούμε με τα γεγονότα, με όσα έγιναν στο Φάληρο και θα πρέπει να προβληματίζουν πραγματικά τους Θεσσαλονικείς σε όλα τα επίπεδα.
Η διαιτησία δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση τον πυρήνα του προβλήματος, όπως έχει επιλέξει να το παρουσιάζει η διοίκηση της ομάδας. Με λίγα λόγια, κρύβουμε τα αγωνιστικά προβλήματα πίσω από τον «μανδύα» και την εύκολη δικαιολογία του ότι «μας κυνηγάει η ΕΠΟ και η διαιτησία». Έτσι, όμως, δεν πας μπροστά.
Επαναλαμβανόμενη σύμπτωση παύει να αποτελεί συνήθεια και εξελίσσεται σε βασικό ζητούμενο προς επίλυση. Οι Κίτρινοι κάνουν συνεχώς τα ίδια λάθη, έχουμε βαρεθεί να γράφουμε για «αφέλεια και επανάληψη» και πλέον το πρόβλημα έχει μεγαλώσει, όπως το ανέδειξε ο ίδιος ο Μαρίνος Ουζουνίδης. Κι αυτό έχει να κάνει με την κατάσταση στα αποδυτήρια που δεν ήταν καλή με Μάντζιο κι εξακολουθεί να έχει θέματα που δεν βοηθούν μία ομάδα να κάνει το βήμα παραπάνω. Από τα αποδυτήρια φαίνεται η «υγεία» του συνόλου και το κατά πόσο μπορεί να ξεπερνά τις δύσκολες καταστάσεις όπως η χθεσινή. Εκεί είναι ο… καθρέπτης της κι όχι το τι παίζεται στην οθόνη του VAR. Όχι πάντα τουλάχιστον.
Η πολιτική της ΠΑΕ Άρης αρχίζει και γίνεται προβλέψιμη πέρα από αυτοκαταστροφική. Είναι ξεκάθαρο ότι οι Θεσσαλονικείς πρέπει να κοιτάξουν πρώτα τον εαυτό τους στον καθρέπτη και μετά να ασχοληθούν με τα υπόλοιπα. Ειδικά σε μία βραδιά που σκόραραν με τον Μορόν, ο οποίος πριν εκτελέσει κάνει φάουλ στον Μπιανκόν ψηλά και χαμηλά. Θέλω να καταλήξω στο ότι, Νίμπεργκ και Μπέμπεκ ήταν γενικώς ακατάλληλοι, δεν πήγαν στο Φάληρο για να «σφάξουν» τον Άρη. Και σε καμία περίπτωση δεν το έκαναν καθώς το 2-1 είναι κι άκρως κολακευτικό για την εικόνα των Κιτρίνων, που περισσότερο πήγαν να «κλέψουν» την ισοπαλία κλείνοντας τον αγώνα με μόλις δύο τελικές στην εστία (το ένα ήταν το γκολ) και στο δεύτερο ημίχρονο άλλαξαν συνολικά μόλις 32 πάσες! Απαγορευτική επίδοση για να φύγεις έστω με τον βαθμό από το Καραϊσκάκη κόντρα στον Ολυμπιακό του Μεντιλίμπαρ.
Αποκορύφωμα της αφέλειας, αμάθειας και απροσεξίας των Κιτρίνων η φάση του δεύτερου γκολ του Κωστούλα, φάση-καρμπόν με το ακυρωθέν του Ελ Κααμπί μόλις 5 λεπτά νωρίτερα. Ο… φευγάτος Ρόουζ ήταν ξανά θεατής, ο Μοντόγια «κρέμασε» ξανά την ομάδα του και ο Μπράμπετς εξακολουθεί να είναι αγνώριστος τη φετινή σεζόν.
Εν κατακλείδι, ο Άρης έμεινε εκτός των στόχων του από τον Γενάρη (εκτός κι αν «αυτοκτονήσει» ο ΠΑΟΚ και του… χαρίσει την 4η θέση μέχρι το φινάλε) και φαίνεται να μην αναγνωρίζει καν τα ίδια του τα λάθη.
Λάθη που τον κρατάνε δέσμιο σε μία κατάσταση στασιμότητας. Μία κατάσταση που έχει κουράσει τους οπαδούς του.