Η εθνική Ελλάδας δεν κρατάει πλέον την τύχη στα χέρια της για την πρωτιά στον β’ όμιλο της League B του Nations League αλλά έχει κερδίσει ήδη αρκετά με την πορεία της στη διοργάνωση, καθώς η 2η θέση μόνο αμελητέα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί.
Η εθνική το πάλεψε όσο μπορούσε και είχε τις στιγμές της με το σκορ στο 0-1 για να πάρει κάτι παραπάνω από το ματς, αλλά οι ελλιπέστατοι -ελέω σημαντικών απουσιών- Άγγλοι ήταν αποφασισμένοι και προσηλωμένοι στο πλάνο τους για να περάσουν με τριάρα (0-3) από το κατάμεστο ΟΑΚΑ και να γίνουν τα απόλυτα αφεντικά για την πρωτιά στον δεύτερο όμιλο της League B του Nations League.
Κάπως έτσι άρχισε να απομακρύνεται ο στόχος της πρωτιάς στον δεύτερο όμιλο, που ούτως ή άλλως φάνταζε ως άπιαστο όνειρο στο ξεκίνημα της διαδικασίας.
Οι εμφανίσεις, ο χαρακτήρας της ομάδας αλλά και το ιστορικό «διπλό» στο Γουέμπλεϊ διαφοροποίησε κάπως τις πιθανότητες, αλλά όπως αποδείχθηκε στο τέλος μάλλον θα υπερισχύσει η ποδοσφαιρική λογική.
Ωστόσο, ελάχιστη σημασία έχουν οι θέσεις στην κατάταξη μπροστά στη φλόγα που άναψε ξανά γι’ αυτή την εθνική ομάδα, με φαρδιά πλατιά την υπογραφή του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Θέλετε το sold out στο ΟΑΚΑ σε χρόνο-ρεκόρ (αν και αποδείχθηκε ξανά πως δεν πρέπει και δεν μπορεί να είναι έδρα της εθνικής για πολλούς λόγους) ή τον ζήλο που βγάζουν οι διεθνείς με φόντο μία επιτυχία, όλα οδηγούν στο παραπάνω συμπέρασμα: η φλόγα άναψε και πλέον οφείλουμε να την κρατήσουμε ανοιχτή.
Σαφώς για να γίνει αυτό θα πρέπει να έρθει και μία επιτυχία. Κι όχι μεμονωμένη αλλά αυτή που θα μας στείλει στα γήπεδα του Μουντιάλ το 2026. Αυτός είναι ο μεγάλος στόχος και κανείς δεν πρέπει να τον κρύβει κάτω από το γαλανόλευκο χαλί.
Αυτή η ομάδα έδειξε πως μπορεί να κοιτάξει στα μάτια την φιναλίστ των δύο τελευταίων Euro και έχει τον χαρακτήρα για να πετύχει τον σκοπό της. Θέλει και τύχη στην κλήρωση, αλλά το δύσκολο κομμάτι το έχει βγάλει ήδη εις πέρας. Κι ας ωριμάζει ακόμα ο αγωνιστικός της χαρακτήρας, αυτό είναι και το λογικό για μία ομάδα που τα συνεχόμενα τελευταία χρόνια αλλάζει προπονητή κάθε 6 μήνες κατά μέσο όρο…
Δουλειά Γιοβάνοβιτς ήταν να την κάνει ξανά «ομάδα» που πιστεύω στα «μπορώ» της, δουλειά του Σέρβου θα είναι κι αν την οδηγήσει στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου, 12 χρόνια μετά την τελευταία μας φορά.
Κι ένα υστερόγραφο για τον Κωνσταντίνο Κουλιεράκη και την top-class εμφάνισή του χθες βράδυ στο ΟΑΚΑ. Δεν είναι μόνο οι 9/11 κερδισμένες μονομαχίες όσο ο ποδοσφαιρικός εγωισμός αυτού του 20χρονου παιδιού που έπαιζε θαρρείς και κουβαλούσες εμπειρία χρόνων στις πλάτες του, έβγαζε μία σιγουριά και ηρεμία στα μετόπισθεν και γενικότερα ήταν αλάνθαστος απέναντι σε όλα τα αστέρια των Άγγλων που τα κοίταξε στα μάτια.
Μαζί με τον Μαυροπάνο συνθέτουν ένα αξιόπιστο δίδυμο στα στόπερ που δύσκολα θα «σπάσει» ενώ είναι δεδομένο πως μέσα στα επόμενα χρόνια θα μεταπηδήσει σε μεγάλη ομάδα του εξωτερικού, ειδικά αν συνεχίσει με τους ίδιους ρυθμούς και στην Βundesliga ως παίκτης της Βόλφσμπουργκ. Έξυπνη κίνηση του ΠΑΟΚ να διατηρήσει ποσοστό μεταπώλησης στο deal του με τη γερμανική ομάδα, καθώς τα 12+3 εκατομμύρια ευρώ με τα οποία τον πούλησε φαντάζουν και είναι λίγα μπροστά σε αυτά που μπορεί να αποφέρει μέσα στην επόμενη -βαριά- 3ετία…