Τελικά υπάρχει ποδοσφαιρικό manual για την επιτυχία; Υπάρχει προπονητής που πιάνει ακατέργαστη πέτρα και την μετατρέπει σε χρυσάφι; Υπάρχει τρόπος για την μετάβαση ενός ταλαντούχου πιτσιρικά σ’ έναν εξαιρετικό επαγγελματία. Και εν τέλει υπάρχει φόρμουλα αφύπνισης «τελειωμένων» ποδοσφαιριστών;
Όλα αυτά συμβαίνουν στον φετινό Παναθηναϊκό.
Μέχρι σήμερα ξέραμε ότι για να «χτίσεις» μια καλή ομάδα θα πρέπει να ξοδέψεις χρήματα.
Ο Γιώργος Βαρδινογιάννης, παρά τις ευρωπαϊκές πορείες του Παναθηναϊκού, άκουγε τα εξ’ αμάξης από την «πράσινη» εξέδρα, όταν είχε την λογική: «το μοναστήρι να είναι καλά».
Ο Σωκράτης Κόκκαλης (ακόμη και μετά από σερί Πρωταθλημάτων), βρέθηκε στη… σέντρα, ακούγοντας: «εεε, οοο, αλλιώς ονειρευόμαστε τον Ολυμπιακό».
Και τελευταία ο Δημήτρης Μελισσανίδης δέχεται πυρά (όχι ακόμη εν χορώ) για την σφιχτή μεταγραφική πολιτική της ΑΕΚ.
Ο φετινός Παναθηναϊκός «χτίστηκε» με το μικρότερο δυνατό μπάτζετ. Με όσους ξένους αποφάσισαν να μείνουν (!) και με πιτσιρίκια που είδαν το «τριφύλλι» ως μια χρυσή ευκαιρία διάκρισης. Αυτή σας φαίνεται για συνταγή επιτυχίας;
Και όμως δεν έτυχε, απλά πέτυχε.
(Σκίστε τα manual…)
Προπονητικά ο Παναθηναϊκός επέλεξε να πάει στην πιο safe (ασφαλής) επιλογή, μετά την απομάκρυνση του Μαρίνου Ουζουνίδη. Ο Γιώργος Δώνης μετά την περιπέτεια στην Σαουδική Αραβία και στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, αποφάσισε να κάνει ένα όνειρο ζωής πραγματικότητα. Να φορέσει την φόρμα του προπονητή του Παναθηναϊκού.
Τώρα εάν πιστέψουμε τα καλοκαιρινά ρεπορτάζ ο Δώνης (εδώ και ημέρες) θα είχε κουνήσει μαντήλι. Διότι μια από τις «προϋποθέσεις» ήταν η αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος! Έτσι δεν διαβάζαμε; Έτσι δεν μάς έλεγαν;
Η αλήθεια είναι ότι ο Δώνης στις προηγούμενες ομάδες που είχε επιτυχίες ήταν σε όσες είχε μικρό μπάτζετ! Τον Ηλυσιακό, τη Λάρισα και τον Ατρόμητο.
Σε όσες είχε μεγάλο μπάτζετ (ΑΕΚ, ΠΑΟΚ) δεν πρόλαβε να βγάλει τη σεζόν.
(Σκίστε τα manual…)
Ακόμη πιο παράδοξο από το… μπάτζετ και τον προπονητή, είναι η μετάβαση των «μικρών» στους «μεγάλους». Μέχρι το… καλοκαίρι, αυτό που συμβαίνει στον φετινό Παναθηναϊκό δεν είχε ξανασυμβεί. Ποτέ και σε τέτοιο μεγάλο αριθμό.
Θυμίζω ότι η πιο ταλαντούχα γενιά του Παναθηναϊκού, με Καραγκούνη, Γκούμα, Αλεξόπουλο, Κοτσόλη, Χαλκιά και Μπασινά πέρασε από σαράντα κύματα για να βρει τα πατήματά της. Ο Καραγκούνης έκανε δύο χρόνια αγροτικό στον Απόλλωνα. Ο Γκούμας, ο Αλεξόπουλος και ο Μπασινάς έπεσαν στα βαθιά τη σεζόν που ο Παναθηναϊκός δεν βγήκε Ευρώπη! Τέλος Κοτσόλης και Χαλκιάς ήταν επί σειρά ετών στην σκιά του Νικοπολίδη.
Στην πορεία ανδρώθηκαν, αλλά ουδείς με το «καλημέρα».
Ο μοναδικός που έκανε τόσο εντυπωσιακό ξεπέταγμα ήταν ο Νίνης, αλλά ήταν σαν την μύγα μέσα στο γάλα. Ανεξάρτητα τι έκανε στη συνέχεια…
Το ίδιο ισχύει και για τους άλλους «μεγάλους». Πυροτεχνήματα, προσπάθειες, ευκαιρίες, αλλά από… τηγανίτα τίποτα.
Η φετινή ευστοχία του Παναθηναϊκού ενδεχομένως να είναι παγκόσμια πρωτοτυπία και να συγκρίνεται μονάχα με την φουρνιά της Μπαρτσελόνα με Μέσι, Τσάβι, Ινιέστα, Πουγιόλ, Πικέ, Μπούσκετς, Πέδρο και Βίκτορ Βαλντέζ, αλλά και της Γιουνάιτεντ με Γκιγκς, Μπέκαμ, Μπατ, Σκόουλς, Γκάρι και Φιλ Νέβιλ!
Προσοχή δεν είμαι… ιερόσυλος, απλά γράφω ότι σε τόσο μεγάλο αριθμό πρώτη φορά βλέπουμε στα ελληνικά γήπεδα.
Ήδη μιλάμε για Μαυρομάτη, Στάικο, Καμπετσή, Εμμανουηλίδη, Χατζηγιοβάνη, Χατζηθεοδωρίδη και «έρχονται» Κότσαρης, Αποστολάκης και βλέπουμε!!!
(Σκίστε τα manual…)
Μετά από αυτά μόνο «παράξενη» δεν φαντάζει η αναγέννηση του Μακέντα! Ο Ιταλός ήρθε με την στάμπα του «τελειωμένου» και του πρώην ταλέντου και πλέον ζει το δικό του «όνειρο». Χωρίς σερ Άλεξ αλλά με σερ Γιώργο, που του δίνει την ευκαιρία να ξαναγίνει ο ποδοσφαιριστής που εγκωμίασε κάποτε ο Φέργκιουσον.
(Σκίστε τα manual…)
Ο Παναθηναϊκός λειτουργεί ως Μίδας. Ότι πιάνει γίνεται χρυσός. Και είναι πιθανό ακόμη να μην έχουμε δει τίποτα…