Ο Άρης ήταν απόλυτος κυρίαρχος στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό δείχνοντας (και στο χορτάρι πλέον) κόντρα σε ένα από τα φαβορί για τον τίτλο πως έχει την ποιότητα όχι απλά για να βάλει δύσκολα και φέτος στους διεκδικητές αλλά για να παίξει στα ίσα την παρουσία του στην πρώτη τετράδα.
Οι Κίτρινοι έκαναν το καλύτερό τους ντέρμπι εδώ και πολλά χρόνια και θα μπορούσαν να πετύχουν κι άλλα τέρματα αν ο Μορόν έπαιρνε καλύτερες αποφάσεις στο δεύτερο ημίχρονο. Βέβαια, την δουλειά του ο Ισπανός την έκανε -ξανά- και με το παραπάνω, όταν μετά την έξοχη πάσα του αψεγάδιαστου Μανού Γκαρθία εκτέλεσε με μία επαφή τον Τζολάκη για το 2-0 πριν βγει το πρώτο ημίχρονο. Γκολ μεγάλης κλάσης από έναν φορ που ακόμα και στον Άρη απορούν για το πώς κατάφεραν να τον κρατήσουν στο ρόστερ για τουλάχιστον μία ακόμη σεζόν.
Τόσο ο Μορόν όσο και οι Μόντσου – Σιφουέντες στα χαφ είναι παίκτες επιπέδου La Liga. Κι όχι απαραίτητα ομάδων του «κάτω πατώματος» στο ισπανικό πρωτάθλημα, αλλά μονάδες που θα μπορούσαν να κάνουν τη διαφορά ακόμα και σε ομάδες όπως η Σεβίλλη, η Βαλένθια ή η Βιγιαρεάλ.
Ο Άρης έχει την ευτυχία και την πολυτέλεια να τους έχει φέτος στο δικό του ρόστερ, που μοιάζει και είναι το πιο ποιοτικό των τελευταίων τουλάχιστον 10 ετών.
Οι Θεσσαλονικείς τα έκαναν όλα σωστά απέναντι σε έναν Ολυμπιακό που δεν έκανε σχεδόν τίποτα. Ωστόσο η τραγική εικόνα των Πειραιωτών δεν μειώνει ούτε στο ελάχιστον την άρτια ανασταλτική λειτουργία της ομάδας του Άκη Μάντζιου, ο οποίος σε ένα ακόμη ντέρμπι ήταν καλά διαβασμένος κι έδειξε πως στα δύσκολα (δηλαδή στα μεγάλα παιχνίδια) ανταποκρίνεται πολύ καλύτερα.
Ο Μόντσου, που αναφέρθηκε και παραπάνω, είναι ένας πιο ποιοτικός Σάσα, τη στιγμή που οι Θεσσαλονικείς πίστευαν πως μετά τον Βραζιλιάνο υπήρχε το απόλυτος χάος στα χαφ. Έτσι ήταν, μέχρι να πατήσει το πόδι του στη Θεσσαλονίκη ο κορυφαίος χαφ της Segunda πέρυσι στην Ισπανία, που στο χθεσινοβραδινό ματς με τον Ολυμπιακό είχε 5/7 κερδισμένες μονομαχίες, 3 πετυχημένα τάκλιν και 69% στις εύστοχες μεταβιβάσεις.
Δίπλα του, το «τείχος» Σιφουέντες, ο οποίος έμοιαζε ανίκητος στον χώρο της μεσαίας γραμμής απέναντι στον Ντάνι Γκαρθία του πρώτου μέρος και τελείωσε το παιχνίδι με μόλις 1 φάουλ και 2/3 κερδισμένες μονομαχίες στον αέρα. Απροσπέλαστος.
Από εκεί και πέρα, ο Μορόν έκανε σωστά τη δουλειά του στην πρώτη του επαφή εντός περιοχής στο πρώτο μέρος, όταν και βρήκε δίχτυα, ενώ θα μπορούσε να πετύχει μέχρι και χατ-τρικ αν δεν ήταν το δοκάρι και ο Τζολάκης.
Για τον Μανού Γκαρθία τα έχουμε ξαναπεί. Στις καλές του περιόδους, μπορεί να ανεβάσει δύο επίπεδα πάνω τον Άρη και είναι ο παίκτης – κλειδί για τον Μάντζιο σε τέτοιου είδους παιχνίδια, που η ομάδα του χρειάζεται τη μία ενέργεια και την απόλυτη ευστοχία για να ξεκλειδώσει την αντίπαλη άμυνα. Στο ματς με τον Ολυμπιακό είχε 4 πάσες κλειδιά, με τη μία να γίνεται ασίστ στον Μορόν ενώ στη μοναδική του τελική στην εστία βρήκε τον στόχο με υπέροχο πλασέ. Key factor.
Ο Άρης είναι μία ομάδα με αρκετή ποιότητα φέτος κι αν καταφέρει να απαλλαχθεί από συγκεκριμένες παθογένειες του παρελθόντος -κυρίως στα ματς με ομάδες χαμηλότερης δυναμικής- τότε θα μπει δυνατά στην κουβέντα για την 4η θέση και το κάτι παραπάνω, σε μία σεζόν που οι απαιτήσεις έχουν ανέβει από τη στιγμή που στο γήπεδο η ομάδα του Μάντζιου δείχνει ικανή για μεγάλα πράγματα. Αρκεί να έχει και τη διάρκεια που απαιτείται…