Είναι από αυτές τις μέρες που δεν ξεθωριάζουν ποτέ από τη μνήμη σου. Από αυτές τις νίκες που ενεργοποιείς το «σαν σήμερα» κάθε χρόνο που το ημερολόγιο θα δείχνει 2 Μαΐου, γυρνώντας τον χρόνο πίσω στο 2024 κι εκείνη την ιστορική βραδιά στο Μπέρμιγχαμ.
Για τους φιλάθλους του Ολυμπιακού είναι μία στιγμή δικαίωσης για τα όσα έχουν περάσει στο παρελθόν. Για το Ριαθόρ, για τον Τζέραρντ, για τη Γιουβέντους, για τη Γουλβς, όπως σωστά είχε δηλώσει ο Γιώργος Μασούρας μετά την επική πρόκριση στην Πόλη επί της Φενέρ.
Η μισή δικαίωση, αν θέλετε, ήρθε στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Αγγλίας, σε ένα από τα πιο ιστορικά γήπεδα και κόντρα σε μία ομάδα που φέτος νίκησε δύο φορές την πρωτοπόρο της Premier League Άρσεναλ, από τουλάχιστον 1 κάθε μία από τις τρεις πρώτες της κατάταξης (Μάντσεστερ Σίτι, Λίβερπουλ) και βρίσκεται αγκαλιά με την 4η θέση στο πιο γρήγορο, ποιοτικό και δύσκολο πρωτάθλημα του κόσμου. Η άλλη μισή, ελπίζουμε όλοι, ότι θα έρθει την επόμενη Πέμπτη (9/5) στο κατάμεστο «Γ. Καραϊσκάκης». Έχουμε ακόμη ένα ημίχρονο με το σκορ στο 4-2.
Για να έρθει αυτή η τεράστια επιτυχία ο Ολυμπιακός έπρεπε να τα κάνει όλα τέλεια. Κι όμως, η «ορχήστρα» του μαέστρου Μεντιλίμπαρ κατέρριψε κι αυτό τον μύθο. Ο Ολυμπιακός έκανε λάθη, τα πλήρωσε, τα διόρθωσε κατά τη διάρκεια του αγώνα και από τη στιγμή που δεν φοβήθηκε να κοιτάξει στα μάτια το κακό του διάστημα στο χορτάρι, κατάφερε να φύγει με σκορ πρόκρισης από το «Βίλα Παρκ». Με άρτιο τακτικό πλάνο και μία συγκεκριμένη μεθόδευση με την υπογραφή του Βάσκου τεχνικού του, που δεν αλλάζει ποτέ. Όποιος κι αν είναι απέναντι.
Το παραπάνω είναι ένα από τα πολλά μυστικά, φανερά και μη, της μέχρι τώρα επιτυχίας του Μεντιλίμπαρ στον πάγκο του Ολυμπιακού, μίας νέας ομάδας από τον Φλεβάρη και μετά, που ζει και πεθαίνει με τις νέες ιδέες της. Θέλει θάρρος, ποδοσφαιρικό θράσος και τσαγανό για να τα καταφέρεις. Κι όχι σε ένα ματς, όπως το χθεσινό, αλλά με διάρκεια κι ένα στυλ ποδοσφαίρου που παίζεις μόνο όταν έχει μπολιάσει μέσα σου την αυτοπεποίθηση.
Αυτός είναι ο Ολυμπιακός του Μεντιλίμπαρ. Κι είτε προκριθεί είτε όχι την επόμενη Πέμπτη, αυτός θα συνεχίσει να είναι.
Πέραν των υψηλών επιπέδων πνευματικής ετοιμότητας και της σωστής αγωνιστικής νοοτροπίας, οι Ερυθρόλευκοι έχουν πλέον και τα κατάλληλα εργαλεία για να φτάσουν «μία ανάσα» από τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης για πρώτη φορά στην ιστορία τους.
Ήταν δεδομένο πως ο Μεντιλίμπαρ δεν θα «μασήσει» -για να το πούμε λαϊκά- να ξεκινήσει τον Ιμπόρα στη μεσαία γραμμή σε ματς υψηλού ρυθμού και απαιτήσεων απέναντι στην Άστον Βίλα και ο πολύπειρος 36χρονος χαφ τον δικαίωσε, όντας η ήρεμη δύναμη δίπλα στα «μηχανάκια» Έσε – Τσικίνιο, που έσπασαν ξανά τα κοντέρ χιλιομέτρων.
Βέβαια, αυτό δεν είναι κάτι νέο. Από τότε που ήρθαν στον Πειραιά και πήραν φανέλα βασικού, τόσο ο Πορτογάλος μέσος όσο και ο Αργεντινός τρέχουν κατά μέσο όρο περισσότερο από κάθε άλλον στο «ερυθρόλευκο» ρόστερ, όπως έκαναν και στο Μπέρμιγχαμ.
Ο μεν Τσικίνιο είχε δύο πάσες κλειδιά, μία εξ’ αυτών κατέληξε στα δίχτυα από τον Ελ Κααμπί για το 0-1, 19/22 πετυχημένες πάσες και 34 ενέργειες με την μπάλα, εξουδετερώνοντας πολλές απειλές από τον άξονα της Άστον Βίλα, αφού παρέα με τους Έσε – Ιμπόρα έκαναν τον ΜακΓκίν να φαίνεται ακίνδυνος.
Ο δε Αργεντινός χαφ, που πέτυχε το πρώτο του γκολ σε ευρωπαϊκή διοργάνωση με τη βοήθεια της τύχης αλλά και με πείσμα στις ικανότητες του, είχε 4/7 εύστοχες μακρινές μπαλιές, βοηθώντας αρκετά στο να «σπάει» ο Ολυμπιακός το zone press των Villains. Ήταν ξανά του 7. Από τους πιο σταθερούς στην απόδοσή του κι ένα από τα αγαπημένα παιδιά του Μεντιλίμπαρ.
Δίπλα τους, ο Ιμπόρα, ήταν το μυαλό. Μπορεί να έτρεξε λιγότερο απ’ όλους αλλά σε πολλές περιπτώσεις ήταν ο προπονητής εντός των τεσσάρων γραμμών και βοηθούσε αρκετά τους Κάρμο – Ρέτσο στις στημένες μπάλες, όσο και στη σύνδεσή τους με τη μεσαία γραμμή. Με λίγα λόγια, ο ιδανικός συνδετικός κρίκος των στόπερ με τους χαφ του Ολυμπιακού. Το μυαλό.
Last but not least, ο «φονιάς» με το νο. 9 στην πλάτη. Ο Αγιούμπ Ελ Κααμπί ήταν πραγματικός Μαροκινός πρίγκιπας, υπό το βλέμμα του Πρίγκιπα της Ουαλίας, Ουίλιαμ.
Τρία γκολ σε ισάριθμες τελικές του στην εστία, κρύο αίμα, ψυχρό βλέμμα, φλέβα στον λαιμό. Για τους ρομαντικούς, ο Μαροκινός ακολουθεί την «ερυθρόλευκη» παράδοση που έχτισε ο Ελ Αραμπί, αλλά με τον δικό του τρόπο. Κι αν δει κανείς το heat map του από τη χθεσινή του εμφάνιση, θα καταλάβει ότι σκοράρει ακόμα κι όταν δεν πατάει σχεδόν καθόλου στην αντίπαλη περιοχή.
Είναι φανερό στο παραπάνω γράφημα ότι ο Ελ Κααμπί στο «Βίλα Παρκ» πάτησε περιοχή μόνο για να σκοράρει κι αυτό δείχνει πρώτα πόσο σημαντικός είναι γενικώς στην επιθετική ανάπτυξη του Ολυμπιακού με τις συνεχείς κινήσεις του χωρίς την μπάλα και δευτερευόντως το πώς έχει στο τσεπάκι του το «εύκολο γκολ». Καθόλου εύκολα δεν ήταν τα γκολ που έβαλε στο Μπέρμιγχαμ, αλλά το έκανε να φαίνεται απλό. Ο Ολυμπιακός βρήκε νέο killer και δεν περιμέναμε την σπουδαία βραδιά στην Αγγλία για να το διαπιστώσουμε…
Οι ερυθρόλευκοι Peaky Blinders έκαναν το πρώτο βήμα. Μεγάλο, ιστορικό, ανεπανάληπτο, σίγουρα απρόσμενο, αλλά όπως ορθά επισήμανε και ο Ποντένσε, μένει άλλη μία μάχη και τα όνειρα για κούπα μπορούν να περιμένουν, ως τότε.