Όχι, ο Άρης δεν είναι ακόμα έτοιμος (αγωνιστικά και μη) να διεκδικήσει το πρωτάθλημα, ωστόσο με την εικόνα του εντός των τεσσάρων γραμμών, τη δεδομένη ποιότητα του φετινού του ρόστερ και το μέταλλο που εμφανίζει στα δύσκολα μπορεί δίκαια να αυτοαποκαλείται «κρυφός διεκδικητής» ανάμεσα στα… φαντάσματα της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ.
Οι Κίτρινοι δεν είχαν ποτέ έπαρση. Γνώριζαν ότι φέτος έχουν τις δυνατότητες για πολλά πράγματα, όμως προτίμησαν να κρατήσουν χαμηλά τη μπάλα. Όσο νωρίς κι αν είναι, μία πρώτη δικαίωση πρέπει να τη νιώθουν μετά τα ματς κόντρα σε ΑΕΚ και ΠΑΟΚ. Στο ΟΑΚΑ ήταν καλύτεροι για τουλάχιστον 75 λεπτά και έχασαν ελέω Διαμαντόπουλου και ατυχίας ενώ χθες το βράδυ στην Τούμπα έπαιξαν όσο χρειαζόταν απέναντι στο «πτώμα» του Δικεφάλου του Βορρά για να επιβεβαιώσουν ότι, πλέον, είναι το απόλυτο αφεντικό της Θεσσαλονίκης. Τουλάχιστον εντός των γηπέδων.
Ο Άκης Μάντζιος και οι παίκτες του δεν πέρασαν και λίγα. Μόλις 8 βράδια νωρίτερα είχαν να αντιμετωπίσουν την πιο βαριά ήττα στην ιστορία του Άρη (0-5 από τον ΠΑΣ) και πήγαν στην Τούμπα κυριολεκτικά με το μαχαίρι στα δόντια αναζητώντας αντίδραση. Και το πέτυχαν με τον πιο εμφατικό τρόπο. Το 0-1 δεν λέει πολλά, η εικόνα του πρώτου μέρους, όμως, αν έρθει να «κουμπώσει» με την εμφάνιση στο ΟΑΚΑ μας δίνει ένα τελικό αποτέλεσμα που φέρνει τον Άρη τρίτο (χωρίς το -6), όντας στο -9 από τον πρωτοπόρο Ολυμπιακό και στο –3 από την δεύτερη Ένωση.
Μείνετε στο τελευταίο. Ο Άρης, ούτως ή άλλως, δεν μπορεί να κοιτάει – ακόμη – προς την κορυφή. Ωστόσο, μπορεί να ισχυρίζεται με πλήρη βεβαιότητα και καθαρά αγωνιστικά κριτήρια ότι τη δεδομένη χρονική περίοδο είναι ένα κλικ πάνω από τον ΠΑΟΚ και τουλάχιστον ισοδύναμος με την ΑΕΚ, κάτι που αντικατοπτρίζεται πλήρως και στις ποιοτικές επιλογές – λύσεις ενός ρόστερ που δεν είναι και εύκολο να διαχειριστείς.
Ναι, ο Άκης Μάντζιος έκανε λάθη και θα συνεχίσει να κάνει. Όσο όμως έχει τους Εντιαγέ, Σάσα και Τζέγκο στη μεσαία γραμμή, μπορεί να κοιμάται ήσυχος, τουλάχιστον στα ντέρμπι. Αυτή η τριάδα πέρα από το γεγονός ότι καταπίνει τα περισσότερα χιλιόμετρα από κάθε άλλη μέχρι τώρα στην ελληνική Super League, έχει τον τρόπο να «υπνωτίζει» τα ατού των λοιπών μεγάλων αντιπάλων και παράλληλα να δίνει επιθετικές λύσεις όποτε χρειάζεται. Όπως για παράδειγμα έγινε στη φάση του 0-1 χθες, όταν ο Εντιαγέ πήρε τη μπάλα από το χώρο του κέντρου και πέρασε σαν σταματημένους 4 παίκτες του ΠΑΟΚ, μέχρι να την σπάσει στον κατάλληλο χρόνο στον Μαντσίνι που σίγησε την Τούμπα και υπέγραψε την πρόωρη καταδίκη του συμπολίτη.
Ο Άρης είναι ξεκάθαρο ότι υπερτερεί σε κάθε θέση από τον ΠΑΟΚ, που πέραν του Αντρίγια Ζίβκοβιτς δεν θυμίζει σε τίποτα την ομάδα με το mentality (όπως επέμενε να μας θυμίζει ο Λουτσέσκου) του 2019. Τα χρόνια πέρασαν, ο ένας βελτιώθηκε (Άρης), ο άλλος έμεινε στάσιμος (ΠΑΟΚ) και η άλλη ακόμα πειραματίζεται (ΑΕΚ) με τον Ολυμπιακό να βγαίνει ως απόλυτος κερδισμένος της υπόθεσης, κόντρα σε προγνωστικά και προκαταλήψεις.
https://athlosnews.gr/paok-aris-0-1-sok-kai-chaos-stin-touba/
Στο τακτικό κομμάτι, οι Κίτρινοι χρειάζονται δουλειά και σίγουρα ένα διαφορετικό πλάνο κάθε φορά που αγωνίζονται μπροστά στο κοινό τους. Στο κομμάτι της διαχείρισης των επιλογών αλλά και της αξιοποίησής του υλικού, όμως, ο Μάντζιος και οι συνεργάτες του έχουν βρει τον τρόπο να εκμεταλλεύονται τις αδυναμίες των αντιπάλων, μέσω των δικών τους ισχυρών μονάδων. Αυτός είναι και ο λόγος που ο Έλληνας τεχνικός παραμένει στην άκρη του πάγκου και ο Άρης σβήνει συνεχώς τις «ουλές» που ο ίδιος δημιουργεί στον εαυτό του, καθώς είναι γνωστόν πως τα τελευταία χρόνια έχει τάσεις αυτοχειρίας.
Αν κατορθώσει να τις ξεπεράσει, τότε είναι μαθηματικά και… ποδοσφαιρικά βέβαιο ότι θα αγγίξει το ταβάνι του, φέρνοντας μετά από μισό αιώνα έναν τίτλο στο Κλεάνθης Βικελίδης.