Συγκίνηση και χαρά που ξαναζούμε σήμερα τα 50 χρόνια από τον ιστορικό τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών του 1971 ανάμεσα στον Άγιαξ και τον Παναθηναϊκό εξέφρασε ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας που συμμετείχε στη διαδικτυακή εκδήλωση «Φιλία και αθλητική ιστορία μεταξύ Ελλάδας και Ολλανδίας -50 χρόνια από τον τελικό του Γουέμπλεϊ ανάμεσα σε Άγιαξ και Παναθηναϊκό».
«Τον μεγάλο τελικό τον είχα δει ως παιδάκι στην ασπρόμαυρη τηλεόραση, ήμουν υπότροφος εσωτερικός στο Κολλέγιο Αθηνών και θυμάμαι αυτό το ματς. Θυμάμαι την ατέλειωτη περηφάνια μας, που ήμασταν πια μια ομάδα της Ευρώπης», ανέφερε ο κ. Δένδιας.
«Χάσαμε από μια φοβερή ομάδα, δεν είχαμε καμία πίκρα», πρόσθεσε ο κ. Δένδιας, καθώς όπως υπενθύμισε, ο ‘Αγιαξ κέρδισε και τα δύο επόμενα κύπελα πρωταθλητριών και “άλλαξε συνολικά το ποδόσφαιρο”.
Στο επίκεντρο της εκδήλωσης, την οποία διοργάνωσε η ολλανδική πρεσβεία, βρέθηκαν οι δεσμοί μεταξύ Ελλάδας και Ολλανδίας και η σημασία του αθλητισμού και της αθλητικής διπλωματίας ως γέφυρας φιλίας και συνεργασίας μεταξύ των λαών.
Ο κ. Δένδιας συνεχάρη την πρέσβη της Ολλανδίας Στέλλα Ρόννερ – Κρούμπασιτς (Stella Ronner-Grubacic) για την ανάληψη της θέσης της ειδικής εκπροσώπου της ΕΕ για τον ρόλο των γυναικών στην ειρήνη και την ασφάλεια, καθώς και για την προσφορά της στις σχέσεις Ελλάδας-Ολλανδίας.
Η κ. Κρούμπασιτς υπενθύμισε το απόφθευγμα του τότε προπονητή του Παναθηναϊκού, Φέρεντς Πούσκας, «11 εκείνοι 11 και εμείς», το οποίο “αποτυπώνει ότι όλα είναι πιθανά, όλα είναι εφικτά, παρά τις πιθανότητες, παρά τις αντιξοότητες και αυτό είναι πηγή εμπνευσης για όλους μας. Το ίδιο ισχύει και στη διπλωματία. Τα πάντα είναι δυνατά στη διπλωματία, παρά τις πιθανότητες”.
Όπως τόνισε, αυτή η σχέση Ελλάδας- Ολλανδίας, βρίσκει τον συμβολισμό της στο γεγονός ότι έχει σήμερα Ολλανδό προπονητή η ελληνική εθνική ομάδα ποδοσφαίρου.
«Μας δίνεται η δυνατότητα να ενισχύσουμε τις διμερείς σχέσεις και τους στενούς δεσμούς και με αυτό τον τρόπο και μέσα από το ποδόσφαιρο, βεβαίως και μέσα από πολλούς άλλους τρόπους», επεσήμανε.
«Δεν έχω ξεχάσει ούτε στιγμή αυτό όλο αυτό που ζήσαμε τότε», ανέφερε ο ποδοσφαιριστής του Παναθηναϊκού, Αριστείδης Καμάρας, που συμμετείχε στον τελικό του 1971, και σημείωσε πως πρέπει να το αναγάγουμε και σε μια πραγματικότητα της εποχής εκείνης.
«Είχαμε ένα ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, ήμασταν όλοι Έλληνες, ήταν μια αμιγώς ελληνική ομάδα», υπενθύμισε. «Η ψαλίδα ανάμεσα ανάμεσα στο ελληνικό ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο και το επαγγελματικό ποδόσφαιρο ήταν πολύ ανοιχτή. Ο Παναθηναϊκός δεν ήταν ένας ή δύο ποδοσφαιριστές, ήταν μια γροθιά σφιγμένη δυνατά».
Ο κ. Καμάρας τόνισε ακόμη τη συγκίνησή του που βρίσκεται σ’ αυτή την εκδήλωση με την κ. πρέσβη και τον κ. Δένδια «που μας έκανε υπερήφανους τις τελευταίες εβδομάδες και θύμισε, όπως μου είπε και ένας Τούρκος φίλος μου δημοσιογράφος, ότι ο υπουργός θύμισε μέσα στην Τουρκία τις επιδόσεις παλιών αθλητών που κέρδιζαν την εθνική Τουρκίας εκεί μέσα».
Ο ποδοσφαιριστής του Άγιαξ Άρι Χάαν, που είχε σκοράρει στον αγώνα του 1971, σημείωσε πως αυτή «ήταν η αρχή του επαγγελματικού ποδοσφαίρου στις Κάτω Χώρες».
«Από εκείνη τη μέρα ξεκίνησα την καριέρα μου. Εκείνη τη φορά, τόσο νέος σκόραρα, και ξεκίνησε η σταδιοδρομία μου. Υπέροχα πράγματα ακολούθησαν, αλλά εκείνη η μέρα ήταν η εκκίνηση, το σημείο καμπής».
Ο προπονητής της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου Τζον φαν’τ Σχιπ, ο οποίος τότε ήταν επτά ετών, τόνισε πως εκείνος ο αγώνας τον ενέπνευσε και έτσι ονειρεύτηκε να γίνει ποδοσφαιριστής.
«Ακόμη και σήμερα, 50 χρόνια μετά, υπάρχει εκείνος ο δεσμός ο ισχυρός, με εκείνη την ημέρα», ανέφερε. Είναι ένα ιδιαίτερο παιχνίδι και για τον Άγιαξ και για τον Παναθηναϊκό, και θα μείνει για πάντα στη μνήμη μας. Για τον Άγιαξ ήταν η πρώτη νίκη και το πρώτο από μια σειρά τριών διαδοχικών κυπέλων. Εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να μην έχει φτάσει σε τελικό κυπέλου πρωταθλητριών του Champions League ελληνική ομάδα, άρα είναι μοναδική στιγμή και για την ιστορία του Παναθηναϊκού».
«Τώρα που προπονώ την εθνική ομάδα ποδοσφαίρου, είναι ακόμη πιο σημαντικός αυτός ο δεσμός και η επαφή ελληνικού και ολλανδικού ποδοσφαίρου. Είναι τιμή για μένα να συμμετέχω σ’ αυτό το ταξίδι, σ’ αυτή την πορεία», πρόσθεσε.
Ο Παναθηναϊκός «του Δομάζου, του Αντωνιάδη, του Καμάρα έγραψε ιστορία φτάνοντας – με έντεκα Έλληνες – στον τελικό του κυπέλλου πρωταθλητριών απέναντι στην καλύτερη ομάδα του κόσμου», ανέφερε ο συντονιστής της εκδήλωσης, δημοσιογράφος Μένιος Σακελλαρόπουλος.
«Έντεκα Έλληνες, οι οποίοι μονιασμένοι – δύσκολο για την Ελλάδα – κατάφεραν το αδύνατο, να φτάσουν στον τελικό”, σημείωσε και πρόσθεσε. «Ήταν η νύχτα που ο Παναθηναϊκός έγινε Panathinaikos, αλλάζοντας το DNA του. Κι επειδή «Μέτρον άριστον», που έλεγε ο Αριστοτέλης, η ταξιαρχία του Ρίνους Μίχελς ήταν αδύνατο να ηττηθεί”, ανέφερε. “Η έκβαση της μάχης Δαβίδ-Γολιάθ δεν μπορεί να έχει πάντα το ίδιο αποτέλεσμα”, τόνισε χαρακτηριστικά και υπενθύμισε πως ο ‘Αγιαξ του 1971 ήταν “η απόλυτη ποδοσφαιρική μηχανή».
Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης προβλήθηκε βίντεο από το ιστορικό αρχείο της ΕΡΤ, με αποσπάσματα από τον αγώνα.