Λογικά δεν θα μάθουμε ποτέ τι συνέβη με το περίφημο deal Αλαφούζου και Πιεμπονγκσάντ! Έτσι ωμά σάς το γράφω όπως το αισθάνομαι.
Όπως δεν μάθαμε ποτέ γιατί προέκυψε πολυμετοχικότητα το 2008, με ποια λογική δημιουργήθηκαν οι σχέσεις και οι ισορροπίες μεταξύ των μετόχων και φυσικά γιατί διαλύθηκε…
Όπως δεν μάθαμε ποτέ τον ρόλο του Γόντικα, τον ρόλο του Τσάκα και φυσικά τον ρόλο του Αλαφούζου.
Για όλα αυτά υπάρχουν απαντήσεις και προσεγγίσεις κατά το δοκούν. Ο καθένας έχει μία άποψη. Άλλοι την καταθέτουν, άλλοι την κρατούν για πάρτη τους.
Υπάρχουν φυσικά και αυτοί που δεν έχουν άποψη, απλά εκφράζουν την άποψη άλλων. Συνήθως με το αζημίωτο.
Για την δημιουργία της πολυμετοχικότητας άλλοι θεωρούν ότι έγινε λόγω της διαχρονικής πίεσης των Γιαννακόπουλων και της συσπείρωσης που δημιουργήθηκε γύρω από την ΠΕΚ και τον Ανδρέα Βγενόπουλο.
Άλλοι λένε ότι η οικογένεια Βαρδινογιάννη γνώριζε ότι έρχεται οικονομική καταιγίδα στην Ελλάδα και φρόντισε να βρει έναν τρόπο για να φύγει από την ΠΑΕ.
Ενδεχομένως το ένα να έφερε το άλλο. Ενδεχομένως να ισχύει κάτι άλλο…
Τα ίδια και επί πολυμετοχικότητας. Ο Πατέρας ήρθε ως φίλος του Βαρδινογιάννη και ο Γιαννακόπουλος στο πλευρό του Βγενόπουλου. Στην πορεία ο Πατέρας έγινε φίλος του Βγενόπουλου και ο Γιαννακόπουλος συντάχθηκε με τον Βαρδινογιάννη. Στο τέλος ο καθένας πήρε διαφορετική θέση στη σκακιέρα και το μεγάλο deal της πολυφωνίας έγινε σμπαράλια.
Άλλοι λένε ότι κεντρικό ρόλο στην διαφωνία ήταν το εξοδολόγιο, ο Αντωνίου, οι μάνατζερ και συνολικά η κατασπατάλιση του χρήματος. Άλλοι θεωρούν ότι το… μπουμ προέκυψε λόγω του Βοτανικού, αφού ο μεγαλομέτοχος δεν ήθελε να βάλει το ποσοστό του. Και άλλοι υποστηρίζουν ότι οι τέσσερις βασικοί πρωταγωνιστές δεν υπήρχε περίπτωση να τα βρουν τον αιώνα τον άπαντα.
Ούτε και αυτό θα το μάθουμε.
Στη συνέχεια εμφανίστηκε ο Δημήτρης Γόντικας, που ήταν άνθρωπος του Τζίγγερ, αλλά είχε εξαιρετική σχέση με τον Πατέρα, ο οποίος πλέον είχε απομακρυνθεί από τον Βγενόπουλο. Ο Γόντικας έκανε πολλά και διάφορα… Για άλλους είχε δεμένα τα χέρια του, δίχως την ενεργή συμμετοχή των μετόχων και για άλλους λειτουργούσε συνεχώς κατόπιν εντολών του μεγαλομετόχου με σκοπό να ρίξει το καράβι στα βράχια.
Ακολούθως εμφανίστηκε ο Τσάκας ο οποίος είχε άκρες με την Ασία. Με πρίγκιπες, πριγκίπισσες και… καμηλιέρηδες. Για τον Τσάκα άλλοι λένε ότι ήταν αυτόνομος, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι ήταν μέρος ενός σχεδίου διάλυσης και απαξίωσης της ομάδας. Τον έφερε ο Γόντικας, συζήταγε με τους δικηγόρους του Βαρδινογιάννη, κορόιδευε τα ΜΜΕ και τον ξεμπρόστιασε ο Βγενόπουλος. Τελικά εξαφανίστηκε δίχως να μάθουμε ποιος τον έβαλε ή εάν ήταν για το Δρομοκαΐτιο.
Μετά απ’ όλα αυτά είδαμε ως φάντη μπαστούνι τον Γιάννη Αλαφούζο. Για άλλους ήταν ο σωτήρας από τον υποβιβασμό της ομάδας στη Γ’ Εθνική. Για άλλους ήταν μπροστινός του πρώην μεγαλομετόχου με στόχο να οδηγήσει την ομάδα στα πατώματα. Άλλοι υποστηρίζουν ότι μπήκε στην ΠΑΕ γιατί δεν υπήρχε άλλος και λόγω του χαρακτήρα του η ΠΑΕ έφτασε στα βράχια.
Ε, μετά απ’ όλα αυτά μας κάνει εντύπωση ο Παϊρότζ; Ο επενδυτής που εμφανίστηκε μόλις τιμωρήθηκε η ομάδα και εκ τότε είναι συνεχώς με το ένα πόδι εντός και με το άλλο εκτός. Άλλοι θεωρούν ότι είναι ένας υπαρκτός επενδυτής και άλλοι ένα δημιούργημα για ν’ αντέξει ο Αλαφούζος την σφοδρή κριτική, λόγω της τιμωρίας.
Απλά του…έκατσε η σούπερ πορεία της ομάδας και στη συνέχεια δεν τον χρειαζόταν ως μαξιλαράκι.
Όταν η μπάλα «παίζεται» σε στρατηγεία οικονομικών παραγόντων, οι δημοσιογράφοι μπορούν να κάνουν έρευνα, να κάνουν σενάρια, να απευθύνουν ερωτήσεις, αλλά μην βάζετε και στοίχημα ότι μαθαίνουν την αλήθεια;
Ειδικά όταν ο στόχος είναι ακριβώς αυτός. Να χαθεί η μπάλα. Να μην μπορεί κανείς να έχει ξεκάθαρη άποψη και να δημιουργηθεί αυτό το επικοινωνιακό μπάχαλο που υπάρχει στον Παναθηναϊκό την τελευταία δεκαετία.
Τυχαίο ότι συμβαίνει συνεχώς; Δεν νομίζω…