Τι, ακριβώς, πέτυχε χθες το βράδυ ο Ολυμπιακός στο… εξωτικό (ποδοσφαιρικά) Λουξεμβούργο; Μια νίκη, χάρις στο «αγύριστο κεφάλι» του Τοροσίδη, τρεις βαθμούς στο σακούλι και – το σημαντικότερο όλων- την παραμονή του στο δρόμο για την πρόκριση στον επόμενο γύρο του Europa League.
Είναι σε πορεία πρόκρισης ο Ολυμπιακός; Θεωρητικά και βαθμολογικά, ναι είναι. Το σενάριο «τα παίζω όλα για όλα την τελευταία αγωνιστική στην έδρα μου με τη Μίλαν» δείχνει ότι μπορεί να επιβεβαιωθεί, καθώς η Μπέτις φρόντισε να το επαληθεύσει κατά το ήμισυ. Απομένει η επόμενη αγωνιστική για να φανεί αν θα προκύψει στο ακέραιο.
Το μεγάλο κέρδος του Ολυμπιακού από τον συνδυασμό των χθεσινών αποτελεσμάτων και την πιθανότητα να επαληθευθούν στο ακέραιο; Δεν θα έχει κανένα βαθμολογικό νόημα μια ήττα του στην Ισπανία. Στην ουσία δεν θα έχει κανένα νόημα ούτε η ισοπαλία. Και πάλι θα χρειάζεται μόνο νίκη για να προκριθεί, εξέλιξη απολύτως συμβατή με το χαρακτήρα της ομάδας, την ιστορία της και τις δυνατότητες της.
Είναι εύκολη υπόθεση μια νίκη «έστω και μισό μηδέν» απέναντι στη Μίλαν την τελευταία αγωνιστική; Όχι, κανείς δεν υποστηρίζει κάτι ανάλογο. Είναι δυνατή όμως και το κυριότερο έχει ξανασυμβεί στο Καραϊσκάκη με αντιπάλους απείρως σημαντικότερες ομάδες.
Έως να έρθει εκείνη η ώρα και να χρειαστεί ο Ολυμπιακός να λύσει την εξίσωση της βραδιάς μεσολαβούν σημαντικές εγχώριες υποχρεώσεις, για την ικανοποίηση των οποίων η ομάδα (και όλοι γύρω της) χρειάζεται «δουλειά, περισσότερη δουλειά».
Στην κρίση «της ποδοσφαιρικής νεότητας» (με το φετινό ρόστερ) που πέρασαν οι ερυθρόλευκοι έδειξαν, σε πρώτη φάση, αλλά όχι οριστικά, πως ξεπερνούν τις πολύ δύσκολες μέρες και είναι έτοιμοι να απαντήσουν στις δύσκολες. Έτσι πάει στη ζωή κι ο Ολυμπιακός δεν αποτελεί εξαίρεση.
Αν μάλιστα συνυπολογίσει κανείς ( στο μέτρο του πραγματικού) τις πολύ μεγάλες διαφορές που χαρακτηρίζουν τις εγχώριες διοργανώσεις σε σχέση με τις διεθνείς κυρίως σε ζητήματα απόδοσης των «κοντοβράκηδων» (που έλεγε και κάποιος παλιός σοφός περί το ελληνικό ποδόσφαιρο), τότε έχει μπροστά του προκλήσεις εξαιρετικά σύνθετες ακόμη και για τον οργανισμό του Ολυμπιακού. Σε μια πρώτη ανάγνωση μάλιστα δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση ο Απόλλωνας το βράδυ της Δευτέρας. Στην ουσία είναι πολύ δύσκολη και με τον Μαντζουράκη στον πάγκο.
Οι εγχώριες διοργανώσεις (και δη το πρωτάθλημα) έχουν ένα εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα από τις διεθνείς. Είναι σκληρότερες, κουβαλάνε άλλη ψυχολογία και ιστορία, η εξέλιξη τους διαμορφώνεται από περισσότερους του ενός (δηλαδή της απόδοσης στο γήπεδο) παράγοντες και, σε κάθε περίπτωση, διαμορφώνουν μια εντελώς διαφορετική δημόσια και αγωνιστική εικόνα, στην οποία υποκύπτουν, κατά περιόδους, όλες οι μεγάλες ομάδες.
Ο Ολυμπιακός δείχνει ότι βρήκε (και δια του εγκλεισμού στο Ρέντη) μια πρώτη απάντηση στην κρίση που γέννησε το αγωνιστικό δράμα στην Κρήτη. Δεν φτάνει αυτό που προέκυψε ως αρχική απάντηση για να πει κανείς ότι λύθηκαν τα θέματα.
Στην ιστορία (και στην ποδοσφαιρική) τις μεγάλες και «μόνιμες» απαντήσεις τις κρίνει (και τις χαρακτηρίζει) η διάρκεια. Κι ένας (τουλάχιστον) ασορτί με τον μύθο της ομάδας κεντρικός επιθετικός…