Μέσα σε επτά ημέρες, άλλαξαν όλα! Τρεις νίκες, έφεραν τον Πανιώνιο από τον πάτο, στον αφρό. Κι ακόμα κι αυτοί που έβλεπαν τον υποβιβασμό να έρχεται, αρχίζουν να σκέφτονται, έστω και απ’ έξω-απ’ έξω, «βρε μπας και πάει και φέτος για Ευρώπη;». Αφήστε για αυτούς που είχαν «τελειωμένο» τον Ζοζέ Ανιγκό… Τα ξέρουμε, όμως, αυτά. Οι ήττες φέρνουν γκρίνια και οι νίκες σε κάνουν μάγκα.
Άλλαξε, όμως, στ’ αλήθεια τόσο πολύ ο Πανιώνιος; Ήταν τόσο κακός όσο μαρτυρούσε ο ένας βαθμός στις τέσσερις πρώτες αγωνιστικές ή μήπως τον είχαμε αδικήσει, παρασυρμένοι από την (πράγματι τραγική) εικόνα που είχε παρουσιάσει σε ένα αντικειμενικά πολύ δύσκολο ματς όπως αυτό με την ΑΕΚ και παραβλέποντας τις αξιόμαχες εμφανίσεις κόντρα σε ΠΑΟΚ και (κυρίως) Ολυμπιακό; Από την άλλη, βέβαια, μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι οι «κυανέρυθροι» δεν πέτυχαν και τίποτα τρομερό νικώντας τον μισοπεθαμένο Απόλλωνα, την προβληματική ΑΕΛ, ακόμα και τον… φουριόζο Άρη, έχοντας μάλιστα την τύχη με το μέρος τους σε κρίσιμες στιγμές και των τριών αγώνων.
Αν κάτι αποδείχθηκε σίγουρα για τον Πανιώνιο με τις τρεις νίκες και ιδίως τη χθεσινή, είναι ότι είχαν λάθος όσοι βιάστηκαν να πουν ότι το ρόστερ του είναι της πλάκας, ο προπονητής άχρηστος και ότι θα είναι ένας από τους βασικούς υποψήφιους για υποβιβασμό. Αν κάτι κάνουν λάθος όσοι ενθουσιάζονται, είναι το ότι μπορεί να πίστεψαν ότι με τη νίκη επί του Άρη, η ομάδα του Ανιγκό βάζει πλώρη για την έξοδο στην Ευρώπη. Μπορεί και να είναι ικανή να βάλει, δεν λέμε, αλλά έχει ακόμα πολλά «ψωμιά» να φάει για να το αποδείξει.
Ήταν σίγουρα θετική η εμφάνιση του πρώτου μέρους, με το ποδόσφαιρο κυριαρχίας που κατάφερε για πρώτη φορά φέτος να παίξει ο Πανιώνιος στη Νέα Σμύρνη, έχοντας μπροστάρη τον εξαιρετικό Σέρτζαν Σπιριντόνοβιτς. Ήταν ασφαλώς ανησυχητική η οπισθοχώρηση του δευτέρου ημιχρόνου και η ευκολία με την οποία επέτρεψαν οι «κυανέρυθροι» τον Άρη να τους πιέσει –κάτι που οφείλεται κυρίως στην αδυναμία των χαφ και των εξτρέμ να κρατήσουν την μπάλα και να δώσουν ανάσες σε όλη την ομάδα, αλλά και στο άγχος που δικαιολογημένα υπήρχε μπρος στη θέα της πρώτης πραγματικά σπουδαίας φετινής νίκης. Τελικά, λίγο η ρέντα, λίγο οι κακές επιλογές των παικτών του Άρη (που ίσως να μην είναι τόσο ισχυρός όσο νομίζαμε) και περισσότερο η συνέπεια που για πρώτη φορά επέδειξαν φέτος ο Ντομίνγκες και ο Μπανανά, κράτησαν (με την πολύτιμη συνδρομή του πάντα σταθερού Κότνικ), το πολύτιμο 1-0.
Είδαμε πολλούς να λένε, με βάση προφανώς στην εικόνα του δεύτερου 45λέπτου, ότι το μόνο όφελος για τον Πανιώνιο από το ματς με τον Άρη είναι η νίκη. Θα διαφωνήσουμε! Οι τρεις βαθμοί είναι μάλλον το μικρότερο κέρδος. Πιο σημαντικό είναι το χαμόγελο που επανήλθε στα πρόσωπα των παικτών, η ασφάλεια που νιώθουν πλέον οι προπονητές για να συνεχίσουν να δουλεύουν όπως θέλουν και ξέρουν καλύτερα, ακόμα η ηρεμία που μπορούν να αισθάνονται ξανά οι φίλαθλοι, οι οποίοι λαχταράνε πλέον να έρθει το επόμενο παιχνίδι και στενοχωριούνται για τη διακοπή του πρωταθλήματος. Από κει που μέχρι πριν λίγες μέρες παρακαλούσαν να αργήσει η Κυριακή, μια και έτρεμαν στην ιδέα άλλης μίας κακής εμφάνισης κι άλλης μίας οδυνηρής ήττας…
Πάνω σ’ αυτά τα θετικά συναισθήματα που δημιουργήθηκαν το βράδυ του Σαββάτου, πρέπει να επενδύσουν όλοι όσοι βρίσκονται γύρω από τον Πανιώνιο, ώστε να κεφαλαιοποιηθεί η αξία της χθεσινής νίκης
