Πάνε οι ουμπεράλες, πάνε να φάνε κανένα λουκάνικο βουρστ και να χτυπήσουνε καμιά μπίρα να χωνέψουνε. Έτσι είναι, όμως. Άπαξ και τον έχεις πάρει ψηλά τον αμανέ ότι εγώ είμαι Γερμανός και θα σε βάλω από κάτω βρέξει – χιονίσει, θα σε εκδικηθεί το ίδιο το ποδόσφαιρο. Δίκαιο άθλημα είναι το ποδόσφαιρο. Παίζει καλά, κερδίζεις. Δεν παίζεις καλά, μπορεί και να χάσεις.
Οι Γερμανοί ήρθανε με φόρα από το προηγούμενο Μουντιάλ. Το κέρδισαν πανάξια τότε και νόμιζαν ότι η ιστορία τους χρωστάει ένα ακόμα. Έτσι, στο τσαμπουκά στυλ. Μέχρι και στο σπίτι ντελίβερι ήθελαν την κούπα. Δεν είναι μικρό πράγμα να είσαι Γερμανός. Μεγαλώνεις από το δημοτικό, έχοντας μία αίσθηση υπεροχής έναντι των άλλων λαών. Κι άμα παίζεις ποδόσφαιρο, ακόμα χειρότερα.
Τι κατάφεραν τόσα χρόνια οι Γερμανοί με την αλαζονεία τους; Να φτάσουν να τους κάνουν πλάκα οι Κορεάτες. Οι Κιμ. Πάτησαν το κουμπί οι Κιμ-άδες και πάρτους κάτω τους Γερμανούς. Για να είναι πιο φρόνιμοι στο επόμενο Γιούρο και το επόμενο Μουντιάλ. Σάμπως στην πολιτική, όμως, έτσι δεν συμπεριφέρονται; Αρχηγός η Ανγκέλα, αυτή παίρνει τις αποφάσεις. Και ποιος της έδωσε το δικαίωμα, όταν στην Ε.Ε. υπάρχει δημοκρατία κι αποφάσεις παίρνονται συλλογικά; Από μόνη της. Και τον έχει τον Τσίπρα να περιμένει στο χωλ, για να τον δεχτεί.
Τι άλλο κατάφεραν μ’ αυτή τη δουλειά οι Γερμανοί; Να γίνουν μισητοί σχεδόν σε όλο τον κόσμο. Και στη μπάλα και στην πολιτική. Κανονικά, έπρεπε να γίνει ένα γκάλοπ στην Ελλάδα, μόλις οι Κιμ πάτησαν το κουμπί. Είσαι ευχαριστημένοι ή όχι που αποκλείστηκε η Γερμανία; Αυτό να ρωτούσαν.
Τώρα θα πεις, δεν το ξέρουν αυτό οι Γερμανοί με την ανθηρή οικονομία; Το ξέρουν. Γι’ αυτό κι οι διεθνείς Γερμανοί πήγαιναν στο διαιτητής σαν το λοχία στο στρατό που βρίσκει το φαντάροι να κοιμάται στη σκοπιά. Δεν στήθηκαν ποτέ παρακαλετά δίπλα στο διαιτητή. Τσαμπουκά, του στυλ, θα μου δώσεις το φάουλ γιατί είμαστε Γερμανοί. Καθίστε τώρα απάνω στο παγωτό και άντε γεια και καλές μπίρες.
