Η ζωή όπως την ξέρουμε βασίζεται πάνω σε κάποιες σταθερές. Μια ποσότητα, ένα φυσικό μέγεθος, ακόμα και μια κατάσταση που δεν υπόκειται σε μεταβολές διατηρώντας αμετάβλητη τιμή. Σταθερές υπάρχουν παντού, επομένως είναι λογικό να τις συναντήσουμε και στον αθλητισμό. Επί παραδείγματι, μια από τις συνηθέστερες αθλητικές σταθερές δεν είναι άλλη από τις διαμαρτυρίες του Παναθηναϊκού για τη διαιτησία κάθε φορά που χάνει ντέρμπι από τον Ολυμπιακό.
Ειδικά στο μπάσκετ ακούγεται απίστευτα οξύμωρο κάτι τέτοιο, αφού δεν χρειάζεται να πάει κάποιος πολλά χρόνια πίσω για να συναντήσει σάπια καθεστώτα και ανθρώπους που ισοπέδωσαν κάθε έννοια ισονομίας και μαζί ολόκληρο το άθλημα. Δεν ακούγεται περίεργο ωστόσο όταν γίνει η αναδρομή σε μια διάσημη ατάκα του Δημήτρη Γιαννακόπουλου πως στο δικό του μυαλό ο Παναθηναϊκός έπρεπε να έχει πάντα διαιτησία 100-0 και ότι η ομάδα του είναι «θιγμένη». Όλα αυτά μάλιστα μόλις λίγους μήνες προτού ο Ολυμπιακός τινάξει το ελληνικό πρωτάθλημα στον αέρα, κάνοντας την επανάστασή του με την ιστορική απόφαση του «μέχρι τέλους».
Λίγο καιρό μετά το έγκλημα της 13/2/2019 και την ιστορική αποχώρηση από το ΟΑΚΑ, η ΚΑΕ Ολυμπιακός κατέθεσε ένα πλάνο βελτίωσης του ελληνικού πρωταθλήματος που προέβλεπε τη θέσπιση και λειτουργία επαγγελματικής διαιτησίας υπό την αιγίδα του ΕΣΑΚΕ. Σε περίπτωση που δεν θυμάστε, εκείνη η πρόταση είχε καταψηφιστεί με το διαβόητο 13-1, αφού η ΚΑΕ Παναθηναϊκός έδωσε τη γραμμή και όλοι ανεξαιρέτως οι υπόλοιποι ακολούθησαν. Αρκετές ομάδες εξ αυτών εξαφανίστηκαν από τον μπασκετικό χάρτη στα αμέσως επόμενα χρόνια, πέφτοντας θύματα της… προόδου του ελληνικού μπάσκετ που οι κακοί Αγγελόπουλοι προσπάθησαν να εμποδίσουν.
Το ημερολόγιο γράφει 30/9/2024. Σχεδόν πεντέμισι χρόνια από το ντροπιαστικό 13-1, η πρόταση της ΚΑΕ Ολυμπιακός για επαγγελματική διαιτησία επανήλθε στο προσκήνιο. Από τον πιο… απίθανο εισηγητή, αν σκεφτεί κανείς ότι ο Παναθηναϊκός ήταν ο πρωτεργάτης για την καταψήφιση της ερυθρόλευκης πρότασης το 2019. Προφανώς τότε όλα δούλευαν ρολόι και οι διαιτητές έδιναν ρεσιτάλ σε κάθε τους εμφάνιση. Δηλαδή δεν στενοχωρούσαν ποτέ τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο που άμα λάχει έκανε και ντου στα γραφεία της ΕΟΚ για να ρίξει… παραγγελιές σχετικά με τους ορισμούς. Τόσο για τους αγώνες της ομάδας του, όσο και για εκείνους του Ολυμπιακού.
Μετά από λαίλαπα πολλών ετών, το ελληνικό μπάσκετ προσπαθεί να γυρίσει σελίδα. Οι διαιτητές παραμένουν σε μεγάλο βαθμό ανεπαρκείς, αλλά αυτή είναι μια πολύ καλή εξήγηση για τα συχνά απίθανα πράγματα που βλέπουμε στους αγώνες. Και σίγουρα είναι απείρως προτιμότερη η ανεπάρκεια από την πρόθεση. Χίλιες φορές ένας κακός διαιτητής που θα κάνει λάθη και για τις δυο πλευρές, παρά ένας «καλός» που θα έχει διατεταγμένη υπηρεσία να σφυρίζει με δικούς του κανονισμούς προκειμένου να έρθει το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Τα προβλήματα με τη διαιτησία παραμένουν, αλλά τουλάχιστον αυτή τη φορά είναι ξεκάθαρο πως το… επιθυμητό 100-0 έχει υποχωρήσει σε σαφώς πιο υποφερτές αναλογίες. Ακόμα και το 70-30 φαντάζει πολύ καλύτερο, για να μην πούμε ένα 60-40 που όταν επιτυγχάνεται μοιάζει ονειρεμένο. Στους περυσινούς τελικούς για παράδειγμα, μετά το 2-0 του Ολυμπιακού είδαμε τους διαιτητές να σφυρίζουν τρομοκρατημένοι στα δυο επόμενα ματς του ΟΑΚΑ, κρατώντας ισορροπίες μονάχα στο 4ο ματς του ΣΕΦ. Εκεί όπου ο ΠΑΟ πήρε πίσω το μπρέικ.
Για να φτάσουμε σε αυτή την εξόφθαλμη μεταστροφή χρειάστηκε να επιστρατευτούν κάποιες… παραδοσιακές μέθοδοι που δείχνουν πάντοτε αποτελεσματικές. Εξύβριση, στοχοποίηση διαιτητών από τον ιδιοκτήτη της ΚΑΕ Παναθηναϊκός και γνωστά και μη εξαιρετέα ΜΜΕ, ακόμα και live bullying στους διαιτητές στο ανακαινισμένο γήπεδο των Πρασίνων. Για όλα αυτά ο Δ. Γιαννακόπουλος τιμωρήθηκε με πολύμηνο αποκλεισμό από τους αγωνιστικούς χώρους, ενώ στις 27 Νοεμβρίου θα εκδικαστεί το ποινικό σκέλος της υπόθεσης με την κατηγορία της «υποκίνησης σε πράξη βίας».
Σε ένα πρωτάθλημα με την τοξικότητα που έχει αποκτήσει η Basket League ειδικά από την περασμένη σεζόν, το να παραμείνουν οι διαιτητές ανεπηρέαστοι παραπέμπει σε σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Διότι δεν είναι μόνο οι διαιτητές που στοχοποιούνται αλλά και οικεία τους πρόσωπα. Δεδομένου ότι θεωρείται βέβαιο πως οι πιέσεις και οι στοχοποιήσεις θα ενταθούν όσο η σεζόν φτάνει προς το τέλος της, θα χρειαστούν πολλά περισσότερα από «επαγγελματισμό» προκειμένου να έχουμε ισονομία στους τελικούς.
Δεν είναι κακή λύση η θέσπιση επαγγελματικής διαιτησίας, κάθε άλλο. Παραμένει το ίδιο καλή ιδέα με το 2019, όταν η ΚΑΕ Ολυμπιακός κατέθεσε την ολοκληρωμένη της πρόταση για την Basket League. Οι απορίες παρ’ όλα αυτά είναι εύλογες. Τι άλλαξε και η ομάδα που υποκίνησε το σκληρό μέτωπο του 13-1 ξαφνικά εισηγείται αυτό που τότε απέρριπτε μετά βδελυγμίας;
Αυτή είναι μόνο μια από τις ερωτήσεις που θα πρέπει να θέσουν οι καλοί συνάδελφοι που ασχολούνται με το μπασκετικό ρεπορτάζ και που έχουν επί σειρά ετών αποδείξει την αντικειμενική προσέγγισή τους στα πράγματα. Τόσο αντικειμενική ώστε να προσπαθούν να εξισώσουν τους πιο ανόμοιους ανταγωνιστές ιδιοκτήτες στην ιστορία του παγκόσμιου αθλητισμού…