Όλα τα θετικά αλλά και όλες οι παθογένειες του ελληνικού μπάσκετ μέσα σε 40 λεπτά. Κάπως έτσι μπορεί να προσεγγίσει κάποιος τα όσα έγιναν στον χρονικά πρώτο προημιτελικό του τουρνουά του Παρισιού και που έφεραν τους Γερμανούς δικαιότατα στην ημιτελική φάση των Ολυμπιακών Αγώνων.
Για να φτάσεις στο σημείο να στεφθείς παγκόσμιος πρωταθλητής σημαίνει ότι κάτι έχεις κάνει πολύ καλά. Κυρίως όμως, ειδικά όταν μιλάμε για εθνικές ομάδες, σημαίνει ότι διαθέτεις κάποιους παίκτες με υψηλό δείκτη ατομικού ταλέντου και συνολικά ένα ρόστερ που δεν υπολείπεται σε αθλητικότητα. Αν λοιπόν με αυτά τα πρωτογενή υλικά βρεις τον τρόπο να μοιράσεις σωστά τους ρόλους σε κάθε παίκτη, το αποτέλεσμα είναι αυτό: το ταλέντο να νικά σχεδόν πάντα την ψυχή…
Είναι τεράστιο κρίμα να ξεκινάς τόσο καλά ένα τέτοιο ματς, να έχεις καθηλωμένα τα υπερατού των αντιπάλων για ένα ολόκληρο ημίχρονο (Φραντς και Σρέντερ είχαν μαζί 7 πόντους στο 18′) και παρ’ όλα αυτά να πηγαίνεις ισόπαλος στα αποδυτήρια έχοντας σπαταλήσει φτηνά προβάδισμα 12 πόντων.
Το παράδοξο είναι πως στο διάστημα της διψήφιας διαφοράς η ελληνική ομάδα αιμορραγούσε στα αμυντικά ριμπάουντ, όμως αυτό δεν είχε αντίκτυπο στο σκορ. Δυστυχώς, ο βασικός λόγος για τον οποίο σταμάτησε η αιμορραγία ήταν επειδή οι Γερμανοί έπαψαν να αστοχούν κατά συρροή όπως στο πρώτο δεκάλεπτο.
Για κάποιον που δεν είδε το ματς και θέλει να έχει μια σαφή εικόνα διακύμανσης και εξέλιξης, αρκεί να θυμηθεί εκείνο με την Ισπανία. Η διαφορά είναι πως σε εκείνη την περίσταση το εξαιρετικό ξεκίνημα της εθνικής έσβησε πολύ νωρίτερα. Το θέμα είναι πως για ακόμα μια φορά φάνηκε ένα πνευματικό έλλειμμα στη διαχείριση της στραβοτιμονιάς. Όπως και με τους Ισπανούς, έτσι και σήμερα μόλις οι Γερμανοί πήραν για δεύτερη φορά το προβάδισμα (μετά τη… δοκιμαστική στο ξεκίνημα της 3ης περιόδου), δεν ένιωσαν ξανά σοβαρή απειλή.
Όλα αυτά βέβαια με την απαραίτητη επισήμανση πως η αγωνιστική διαφορά της σημερινής Γερμανίας από τη σημερινή Ισπανία είναι χαοτική. Αν όχι σε μονάδες και ατομικό ταλέντο, σίγουρα σε χημεία, ομαδικότητα, αθλητικότητα και πλάνο. Υπό αυτό το πρίσμα λοιπόν, οφείλεις να είσαι περισσότερο επιεικής όταν μάλιστα ο ένας είναι παγκόσμιος πρωταθλητής.
Οι 22 του Γιάννη Αντετοκούνμπο φαίνονται πολύ λίγοι. Έστω κι αν οι 7 εξ αυτών ήρθαν στην 4η περίοδο. Εκεί όπου όλοι οι υπόλοιποι σκόραραν 4 πόντους και συνολικά η ελληνική ομάδα έκλεισε το τελευταίο δεκάλεπτο με επιμέρους σκορ 17-11 σε βάρος της. Το πόσο μόνος του ήταν ο σούπερ σταρ της εθνικής αποδεικνύεται περίτρανα από τα παραπάνω. Δίχως το παραμικρό αξιόπιστο στήριγμα στα κρίσιμα σημεία, θα ήταν αδύνατον η ομάδα του Σπανούλη να κρατήσει επαφή στο σκορ.
Οι αισιόδοξοι μπορούν να ισχυριστούν ότι φέτος έγινε ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, βλέποντας το ποτήρι μισογεμάτο. Οι υπόλοιποι πάλι, μάλλον δεν έχουν σοβαρό λόγο αισιοδοξίας. Τουλάχιστον όχι όσο δεν βλέπουν να εμφανίζονται νέοι παίκτες υψηλού επιπέδου στο προσκήνιο.
Εδώ και περίπου 15 χρόνια η παραγωγική διαδικασία φαίνεται να έχει σταματήσει και αυτό ασφαλώς δεν είναι ευθύνη της διοίκησης Λιόλιου που και σε αυτόν τον τομέα παρέλαβε χάος, όσο κι αν επιθυμούν οι νοσταλγοί του «φάρου» να κάνουν κι εδώ το άσπρο – μαύρο. Το θέμα είναι τι θα γίνει τα επόμενα χρόνια, ώστε να σπάσει πλέον αυτή η κακή παράδοση και να επιστρέψει το ελληνικό μπάσκετ εκεί όπου βρισκόταν για περίπου μια εικοσαετία, από το 1987 μέχρι και το 2009. Δηλαδή από την πρώτη τεράστια διάκριση και μέχρι την τελευταία φορά που παίξαμε σε ημιτελικό και κατακτήσαμε μετάλλιο. Γιατί από τότε κι έπειτα η εθνική μοιάζει με φτωχό συγγενή…
ΟΙ ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ: Βάζκεζ, Κοζλόφσκις, Μπατίστα
ΤΑ ΔΕΚΑΛΕΠΤΑ: 11-21, 36-36, 59-52, 76-63
ΓΕΡΜΑΝΙΑ (Χέρμπερτ): Μπόνγκα 9 (3/6 τρίποντα, 6 ριμπάουντ, 2 ασίστ), Γουάιλερ-Μπαμπ 5 (1/5 τρίποντα), Φόγκτμαν 7 (1), Φραντς Βάγκνερ 18 (7/11 δίποντα, 1/6 τρίποντα, 1/2 βολές, 3 ριμπάουντ, 2 ασίστ, 3 κλεψίματα), Τάις 6 (1/5 δίποντα, 4/4 βολές, 8 ριμπάουντ), Μόριτς Βάγκνερ 8 (3/3 δίποντα, 2/2 βολές, 5 ριμπάουντ, 3 ασίστ), Σρούντερ 13 (2/5 δίποντα, 3/7 τρίποντα, 8 ασίστ), Τίμαν 10 (4/5 δίποντα, 2/2 βολές, 6 ριμπάουντ), Ομπστ
ΕΛΛΑΔΑ (Σπανούλης): Γουόκαπ 12 (3/3 δίποντα, 2/5 τρίποντα), Λαρεντζάκης, Τολιόπουλος 7 (1/2 δίποντα, 1/3 τρίποντα), Καλάθης 5 (1/4 τρίποντα, 5 ριμπάουντ, 2 ασίστ, 2 κλεψίματα), Καλαϊτζάκης 1, Παπαγιάννης, Χαραλαμπόπουλος, Παπανικολάου 10 (2/4 δίποντα, 2/5 τρίποντα, 8 ριμπάουντ), Αντετοκούνμπο 22 (9/12 δίποντα, 4/6 βολές, 2 ριμπάουντ, 3 ασίστ), Μήτογλου 6 (3/4 δίποντα, 6 ριμπάουντ, 2 ασίστ, 2 κλεψίματα)
Τα ομαδικά στατιστικά της Γερμανίας: 20/32 δίποντα, 9/29 τρίποντα, 9/11 βολές, 32 ριμπάουντ (20 αμυντικά – 12 επιθετικά), 18 ασίστ, 9 κλεψίματα, 10 λάθη, 18 φάουλ
Τα ομαδικά στατιστικά της Ελλάδας: 19/28 δίποντα, 6/22 τρίποντα, 7/10 βολές, 28 ριμπάουντ (20 αμυντικά – 8 επιθετικά), 12 ασίστ, 4 κλεψίματα, 2 μπλοκ, 15 λάθη, 18 φάουλ