Δεδομένη θεωρούν οι περισσότεροι την πρόκριση της Γερμανίας στους «16» του φετινού Μουντιάλ, ύστερα από την αγχωτική νίκη της Σουηδίας. «Με τους Νοτιοκορεάτες παίζει, σιγά μην δεν νικήσει», ακούς παντού, αλλά αν είσαι μεγαλύτερος μπορεί να θυμάσαι τι είχε συμβεί σε αντίστοιχη περίπτωση, πριν από 24 χρόνια και να είναι πιο επιφυλακτικός.
Διότι Γερμανία και Νότια Κορέα είχαν τεθεί ξανά αντιμέτωπες στην τελευταία αγωνιστική του ομίλου τους, στα πλαίσια του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1994 στις ΗΠΑ. Η Γερμανία ήταν και τότε παγκόσμια πρωταθλήτρια και ήθελε νίκη για να προκριθεί, αλλά και για να τερματίσει στην πρώτη θέση που θα της επιφύλασσε ευκολότερη πορεία για την υπεράσπιση του τίτλου της. Θέση στην οποία ήδη βρισκόταν, ύστερα από τη νίκη με 1-0 επί της Βολιβίας στην πρεμιέρα της διοργάνωσης και το 1-1 που με δυσκολία είχε αποσπάσει από την Ισπανία, στον αγώνα που ακολούθησε.
Οι Νοτιοκορεάτες πάλι, είχαν παρουσιάσει για πρώτη φορά στην ιστορία τους τόσο ανταγωνιστική ομάδα. Με τις ισοπαλίες που είχαν αποσπάσει από Ισπανούς (2-2, με εντυπωσιακό τελευταίο ημίωρο) και Βολιβία (0-0), μπορούσαν θεωρητικά να περάσουν ακόμα και με ισοπαλία, ως τρίτοι του ομίλου, μια και το Μουντιάλ διεξαγόταν τότε για τελευταία φορά με 24 ομάδες -το σύστημα διεξαγωγής ήταν αυτό που ακολουθήθηκε και στο περσινό Euro. Με νίκη, φυσικά, θα περνούσαν ως πρώτοι ή δεύτεροι και θα έβαζαν σε μπελάδες τους παγκόσμιους πρωταθλητές, οι οποίοι λογικά θα προκρίνονταν έστω ως τρίτοι (μια και η Ισπανία αναμενόταν να επικρατήσει της μέτριας και «ψαρωμένης» Βολιβίας), αλλά απεύχονταν αυτήν την εξέλιξη που θα τους έριχνε στη φάση των «16» στα «δόντια» του νικητή κάποιου ομίλου.
Θέλετε κι άλλη σύμπτωση; Το ματς διεξαγόταν σαν σήμερα, 27 Ιουνίου του 1994. Ουσιαστικά ήταν 28 για εμάς, μια και ο αγώνας άρχισε στις 2:30 τα ξημερώματα ώρα Ελλάδας και προφανώς αυτός ήταν ο λόγος που πολλοί δεν έκατσαν να το παρακολουθήσουν. Μάλλον γι’ αυτό είμαστε λίγοι κι αυτοί που θυμόμαστε το απίστευτο χουνέρι που σκάρωσαν οι Ασιάτες στους Γερμανούς, σε ένα από τα πιο συναρπαστικά ματς εκείνης της αδικημένης (άλλη κουβέντα αυτή, που ίσως μας δοθεί η ευκαιρία να την αναλύσουμε προσεχώς) διοργάνωσης.
Με τρομερή ταχύτητα
Με αστειάκια που βρίσκονται στα όρια του ρατσισμού, πολλοί χαρακτηρίζουν δύσκολο για έναν Ευρωπαίο να συγκρατήσει χαρακτηριστικά ποδοσφαιριστών που έχουν παρατάξει οι Νοτιοκορεάτες σε παλιά Παγκόσμια Κύπελλα. Όταν όμως βρίσκεσαι στην τρυφερή ηλικία των 17 ετών (όπως ο υπογράφων το 1994), που ο εγκέφαλος έχει ακόμα την ικανότητα να ρουφάει σαν «σφουγγάρι» πληροφορίες και ασήμαντες λεπτομέρειες, αυτό δεν είναι δύσκολο. Ο μακρυμάλλης χαφ, Κιμ Τζου-Σουνγκ, ο οποίος είχε διαφημιστεί πολύ από τα ΜΜΕ και πριν από το Μουντιάλ του 1990 -όπου όμως η Νότια Κορέα «πάτωσε»- ήταν ένας από αυτούς που ξεχώριζαν, μαζί με τον ταχύτατο σέντερ φορ, Χβανγκ Σέον-Χονγκ. Εντύπωση προκαλούσε επίσης και το αρχοντικό στιλ του κεντρικού αμυντικού, Χονγκ Μιουνγκ-Μπο, κάτι που μας φαινόταν περίεργο να το βλέπουμε σε Ασιάτη ποδοσφαιριστή.
Γενικότερα, όμως, το κύριο χαρακτηριστικό εκείνης της ομάδας ήταν η ταχύτητα, σε μία εποχή που το ποδόσφαιρο δεν ήταν ακόμα τόσο γρήγορο και η καλή φυσική κατάσταση των παικτών της, που τους έδινε τη δυνατότητα να τρέχουν και να πιέζουν ακόμα και στα τελευταία λεπτά, όταν οι αντίπαλοι είχαν αρχίσει να… κλατάρουν. Μην ξεχνάμε ότι για να εξυπηρετηθούν τα ευρωπαϊκά τηλεοπτικά δίκτυα, οι αγώνες του Μουντιάλ του 1994 διεξάγονταν το μεσημέρι ή νωρίς το απόγευμα και ακόμα και οι τοπ επαγγελματίες παίκτες των κορυφαίων εθνικών ομάδων, δεν είχαν την υποστήριξη της οποίας τυγχάνουν οι σημερινοί συνάδελφοί τους, για να τα βγάζουν πιο εύκολα πέρα. Έτσι την πάτησαν και οι Ισπανοί στο δικό τους παιχνίδι με τους Νοτιοκορεάτες, δεχόμενοι δύο γκολ στο τελευταίο πεντάλεπτο.
Η Γερμανία, εξάλλου, δεν βρισκόταν και στα καλύτερά της στην πρώτη της εμφάνιση σε Παγκόσμιο Κύπελλο μετά την επανένωση. Τα «αστέρια» της ομάδας που είχε κατακτήσει πανάξια το τρόπαιο το 1990, όπως ο Λόταρ Ματέους, ο Αντρέας Μπρέμε, και ο Γκουίντο Μπούχβαλντ, όδευαν προς τα 35, ενώ ακόμα κι οι Τόμας Χέσλερ και Γιούργκεν Κλίνσμαν κόντευαν τα 30 και είχαν χάσει τη σπιρτάδα του παρελθόντος. Τη διαφορά προσπαθούσαν να κάνουν ο Στέφαν Έφενμπεργκ μαζί με τον πρώην Ανατολικό, Ματίας Ζάμερ, όμως η προσπάθεια του Μπέρτι Φογκτς να τους χωρέσει στο κέντρο μαζί με τους «παλιούς» (Ματέους, Χέσλερ), δεν είχε αποδώσει τα αναμενόμενα.
«Τρύπιος» γκολκίπερ
Για καλή τύχη των Γερμανών, η Νότια Κορέα έπασχε στη θέση του τερματοφύλακα. Ο Τσόι Ιν-Γιουνγκ ήταν «όνομα» στην πατρίδα του, όμως δεν είχε κάνει τίποτα το ιδιαίτερο ούτε στο προηγούμενο Μουντιάλ, στο οποίο επίσης είχε παίξει βασικός. Το 1994 παρουσιάστηκε ακόμα πιο «βαρύς» και ουσιαστικά έκανε «δώρο» στους αντιπάλους τα δύο από τα τρία γκολ με τα οποία η ομάδα του βρέθηκε νωρίς πίσω στο σκορ με 3-0. Το πρώτο δεν πιανόταν, μια και ο Κλίνσμαν έπιασε ένα ωραίο γυριστό που έστειλε την μπάλα στη γωνία. Στο δεύτερο, όμως, ο Τσόι άργησε να καταλάβει την πορεία της μπάλας προς την εστία μετά το «τυφλό» γέμισμα του Μπούχβαλντ και ουσιαστικά την άφησε να χτυπήσει στο δοκάρι και να στρωθεί στον Καρλ Χάιντς Ρίντλε, ο οποίος «έγραψε» εύκολα το 2-0 με πλασέ. Και στο 37’, έχασε μέσα από τα χέρια του την μπάλα ύστερα από ένα «τζούφιο» σουτ του Κλίνσμαν, «καταδικάζοντας» την ομάδα του.
Ο Νοτιοκορεάτης προπονητής, Κιμ Χο, έκανε την πρώτη αλλαγή πριν τελειώσει το πρώτο ημίχρονο, ενώ την ίδια ώρα σήκωσε για ζέσταμα τον επιθετικό, Σέο Τζουνγκ-Βον, σκόρερ του γκολ της ισοφάρισης κόντρα στην Ισπανία, αλλά και τον αναπληρωματικό γκολκίπερ Λι Βον-Τζάε (ήρωας του 2002, με συγκινητική προσωπική ιστορία ενδιάμεσα, για όσους θυμούνται) για να αντικαταστήσει τον «τρυπιοχέρη» Τσόι στην ανάπαυλα. Θυμίζουμε ότι σε εκείνο το Μουντιάλ είχε επιτραπεί για πρώτη φορά η τρίτη αλλαγή στο ποδόσφαιρο, αρκεί η μία να ήταν του τερματοφύλακα και ο Κιμ αξιοποίησε την ευκαιρία, για να τα παίξει όλα για όλα. Κανείς δεν πίστευε ότι υπήρχε πιθανότητα επιστροφής στο ματς, εκτός από τους ίδιους τους Ασιάτες.
Οι Γερμανοί μπήκαν χαλαρά στο γήπεδο και προφανώς νόμιζαν ότι το «ό,τι πάει μέσα, γράφει» του πρώτου 45λέπτου θα συνεχιζόταν και στο δεύτερο. Όμως, ο Λι έκανε τα βασικά και τους έκοψε την όποια όρεξη για ένα τέταρτο γκολ, στα λίγα βιαστικά σουτ που επιχείρησαν στα πρώτα λεπτά. Κι όταν λίγο αργότερα (52’) ο Χβανγκ έφυγε στην πλάτη της γερμανικής άμυνας και μείωσε σε 3-1 με πλασέ, η ελπίδα των Νοτιοκορεατών να κυνηγήσουν κάτι από το ματς αναπτερώθηκε.
«Τρεχάτε ποδαράκια μου»
Στο 63’, πριν ακόμα περάσει από το μυαλό θεατών και τηλεθεατών το ενδεχόμενο επανάληψης του σκηνικού του αγώνα της Νότιας Κορέας με την Ισπανία, ο σέντερ μπακ Χονγκ έπιασε ένα δυνατό σουτ έξω από την περιοχή που αιφνιδίασε τον Μπόντο Ίλγκνερ και διαμόρφωσε το 3-2. Ξαφνικά, το ματς άρχιζε ξανά από την αρχή και οι Γερμανοί έμοιαζαν να τα χάνουν απέναντι στους Ασιάτες, οι οποίοι με αστείρευτες δυνάμεις εξακολουθούσαν να πιέζουν.
Το γήπεδο είχε… γείρει προς την πλευρά των «πάντσερ» πριν ακόμα μπει το δεύτερο γκολ των Ασιατών, οι Γερμανοί φίλαθλοι στις κερκίδες άρχισαν την γκρίνια και τον Φόγκτς τον έπιασε τέτοιος πανικός, ώστε έβγαλε τον δραστήριο Έφενμπεργκ και έβαλε στη θέση του τρίτο κεντρικό αμυντικό, τον Τόμας Χέλμερ. Η εικόνα του αγώνα ήταν πια σουρρεαλιστική, με τους Ασιάτες να τρέχουν ακατάπαυστα και να δημιουργούν ευκαιρίες και τους Γερμανούς να τρέχουν και να μην τους φτάνουν, γλιτώνοντας την ισοφάριση κυρίως λόγω βιαστικών επιλογών των αντιπάλων τους στην τελική προσπάθεια.
Το σφύριγμα της λήξης από τον Ρώσο διαιτητή, Βαλεντίν Ιβάνοφ, ήρθε να λυτρώσει τους παγκόσμιους πρωταθλητές, που κατέκτησαν την 1η θέση του ομίλου με το 3-2. Η εικόνα τους, ωστόσο, είχε δεχθεί ένα ισχυρό πλήγμα, μια και κανείς δεν περίμενε τέτοια ζόρια σε ένα ματς που ήταν 3-0 στο πρώτο ημίχρονο, ενώ μία ημέρα αργότερα ήρθε και η απόφαση της γερμανικής ομοσπονδίας να διώξει από την αποστολή τον Έφενμπεργκ, λόγω των απρεπών χειρονομιών που έκανε προς τους Γερμανούς φιλάθλους που τον αποδοκίμαζαν, την ώρα της αντικατάστασης του. Τίποτα δεν πήγαινε καλά και ήταν φως-φανάρι ότι η «νασιοναλμάνσαφτ» θα το πλήρωνε, αργά ή γρήγορα.
Όσο για τους Νοτιοκορεάτες; Έμειναν με μόλις δύο κερδισμένους βαθμούς και φυσικά δεν είχαν ελπίδες να προκριθούν στους «16» ως τρίτοι. Όμως, είχαν κερδίσει τις εντυπώσεις και τη συμπάθεια του κοινού για πρώτη φορά στην ιστορία τους.. Η παρουσία τους στην Αμερική ήταν η καλύτερη που είχαν πραγματοποιήσει μέχρι τότε σε τελικά Παγκοσμίου Κυπέλλου, μια και το 1954 είχαν γίνει… σάκος του μποξ για Ουγγαρία και Τουρκία (με 16 γκολ παθητικό συνολικά), ενώ το 1986 και το 1990 είχαν άχρωμη παρουσία και με το ζόρι είχαν πάρει μία ισοπαλία από τη Βουλγαρία, στο Μεξικό.
Η σημερινή Νότια Κορέα του Σιν Τάε-Γιονγκ μάλλον μοιάζει περισσότερο με αυτές του 1986 και του 1990, παρά με εκείνη του 1994, με όσα έχει δείξει στα δύο πρώτα παιχνίδια της στη Ρωσία. Όμως, έχει θεωρητικές ελπίδες για την πρόκριση, αν νικήσει σήμερα το απόγευμα (17:00) με δύο γκολ διαφορά τους Γερμανούς και την ίδια ώρα η Σουηδία δεν πάρει βαθμό από το Μεξικό. Μπορεί να φαίνεται δύσκολο να ξεπληρωθεί το απλήρωτο γραμμάτιο του 1994 (όπως δεν ξεπληρώθηκε ούτε στον ημιτελικό του 2002, όταν όμως η κοινή γνώμη είχε αντιπαθήσει τους Νοτιοκορεάτες λόγω της ευνοϊκής μεταχείρισης που είχαν τύχει από τη διαιτησία), αλλά καλό θα είναι να το έχετε στην άκρη του μυαλού σας. Ποτέ δεν ξέρετε…
27 Ιουνίου 1994 – «Κότον Μπόουλ», Ντάλας
Γερμανία – Νότια Κορέα 3-2
Σκόρερ: 12’, 37’ Κλίνσμαν, 20’ Ρίντλε – 52’ Χβανγκ Σέον-Χονγκ, 63’ Χονγκ Μιουνγκ-Μπο
ΓΕΡΜΑΝΙΑ (Μπέρτι Φογκτς): Ίλγκνερ, Μπέρτολντ, Μπρέμε, Κόλερ, Μπούχβαλντ, Ζάμερ, Έφενμπεργκ (75’ Χέλμερ), Χέσλερ, Ματέους (64’ Μέλερ), Ρίντλε, Κλίνσμαν.
ΝΟΤΙΑ ΚΟΡΕΑ (Κιμ Χο): Τσόι Ιν-Γιουνγκ (46’ Λι Βον-Τζάε), Κιμ Παν-Κέουν, Παρκ Τζουν-Μπάε, Τσόι Γιουνγκ-Ιλ, Χονγκ Μιουνγκ-Μπο, Λι Γιουνγκ-Τζιν (40’ Τσουνγκ Τζονγκ-Σον), Σιν Χονγκ-Γκι, Κιμ Τζου-Σουνγκ, Κο Τζέονγκ-Βουν, Τσο Τζιν-Χο (46’ Σέο Τζουνγκ-Βον), Χβανγκ Σέον-Χονγκ.
