*Καταπέλτης το 11ο τριμελές διοικητικό εφετείο για τις ευθύνες της ΕΛ.ΑΣ., αύξησε την αποζημίωση και ανοίγει τον δρόμο σε ανάλογες περιπτώσεις
Απόφαση σταθμός εκδόθηκε από το 11ο τριμελές διοικητικό εφετείο Αθηνών για φίλαθλο που τραυματίστηκε σε αγώνα ποδοσφαίρου, καθώς επιδίκασε υπέρ του και σε βάρος του Ελληνικού δημοσίου ποσό 47.000 ευρώ.
Με την 2811/2018 απόφαση που αφορά αποζημίωση για βαριά σωματική βλάβη σε γήπεδο, το διοικητικό εφετείο Αθηνών, αποφάσισε την αποζημίωση φιλάθλου του Παναθηναϊκού που τραυματίσθηκε κατά τη διεξαγωγή του αγώνα πρωταθλήματος με τον ΠΑΟΚ στις 29.12.2004, στο γήπεδο «Απόστολος Νικολαΐδης».
Σύμφωνα με το διατακτικό ο νεαρός φίλαθλος τραυματίστηκε από την εκτόξευση σπασμένου νιπτήρα από άγνωστο φίλαθλο του ΠΑΟΚ, που του προκάλεσε βαριά σωματική βλάβη με εξόρυξη του αριστερού του ματιού.
Το Ελληνικό Δημόσιο κρίθηκε υπόχρεο σε αποζημίωση, γιατί η υπεύθυνη Αστυνομική Αρχή, δεν έλαβε τα κατάλληλα μέτρα αποτροπής των επεισοδίων και του αποτελέσματος. Στον παθόντα επιδικάσθηκε συνολική αποζημίωση 47.000 ευρώ, εκ των οποίων 7.000 για τις δαπάνες θεραπείας του, 30.000 ευρώ για χρηματική του ικανοποίηση λόγω της ηθικής του βλάβης που υπέστη λόγω της βαρύτητας του τραυματισμού του και 10.000 ευρώ εφ’ άπαξ αποζημίωση του, λόγω της αναπηρίας του που επιδρά στο ατομικό, κοινωνικό και επαγγελματικό του μέλλον. Πρωτόδικα στον φίλαθλο είχε επιδικασθεί για τις ίδιες ακριβώς αιτίες ποσό 22.000 ευρώ. Ωστόσο τόσο ο παθών, όσο και το Ελληνικό Δημόσιο έκαναν έφεση με την ετυμηγορία της δικαιοσύνης να είναι καταπέλτης για τις ευθύνες του κράτους, όταν η αστυνομία δεν κάνει σωστά τη δουλειά της.
Την ιστορική απόφαση έλαβαν η εφέτης διοικητικού δικαστηρίου Αικατερίνη Καρφάκη(πρόεδρος), με τους εφέτες Παύλο Ζαμπετίδη (εισηγητής) και Ελευθερία-Μαρία Λούστα.
Πλέον με βάση το δεδικασμένο ανοίγει ο δρόμος αποζημίωσης φιλάθλων που τραυματίζονται στα γήπεδα.
Ο τραυματισμένος φίλαθλος, ενώ παρακολουθούσε τον αγώνα από την θύρα 7 του γηπέδου εκσφενδονίστηκε ένα βαρύ, συμπαγές αντικείμενο που τον χτύπησε στην αριστερή πλευρά του προσώπου του και κυρίως στο αριστερό μάτι, μεταφέρθηκε δε αιμόφυρτος στο Νοσοκομείο «Άγιος Σάββας», όπου του παρασχέθηκαν οι πρώτες βοήθειες. Εν συνεχεία διακομίστηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Νίκαιας όπου νοσηλεύτηκε και ακολούθως εισήχθη στο Γενικό Νοσοκομείο «Κοργιαλένειο Μπενάκειο Ε.Ε.Σ.», ενώ εν τέλει έχασε λόγω του τραυματισμού την όραση από το αριστερό μάτι.
Το Ελληνικό Δημόσιο υποστήριξε ότι «ο τραυματισμός του φιλάθλου οφείλεται σε απρόσμενο γεγονός, το οποίο δεν θα μπορούσε να αποτραπεί, καθώς η Ελληνική Αστυνομία είχε λάβει όλα τα απαιτούμενα μέτρα για την προστασία των αθλητικών αποστολών, των φιλάθλων, των κτιρίων, την τήρηση της τάξης και την αποτροπή έκνομων ενεργειών κατόπιν σύσκεψης με τους εκπροσώπους όλων των εμπλεκόμενων φορέων και αρμοδίων υπηρεσιών. Για το σκοπό αυτό διατέθηκαν αυξημένες και ικανές αστυνομικές δυνάμεις, οι οποίες ενήργησαν με ετοιμότητα, επιχειρησιακή αρτιότητα, συντονισμό και αποτελεσματικότητα».
Τα επεισόδια που έλαβαν χώρα, λίγο πριν και κατά την έναρξη του αγώνα, ήταν σύμφωνα πάντα με τους ισχυρισμούς του Δημοσίου, μεμονωμένα και μικρής έκτασης, ενώ επιθετικότερες ενέργειες των οργάνων του, όπως για παράδειγμα το να προωθηθούν οι παραταχθείσες ειδικές δυνάμεις εντός των κερκίδων και να προβούν στη σύλληψη των τυχόν δραστών θα προκαλούσε πιθανώς γενικευμένες αντιδράσεις από τους φιλάθλους και εντονότερα επεισόδια.
Το Δημόσιο υποστήριξε ότι ο φίλαθλος ευθύνεται με βαρύτατη αμέλεια, καθώς δεν αποχώρησε από τον αγώνα, ούτε μερίμνησε να μετακινηθεί σε ασφαλές σημείο του γηπέδου, μολονότι βρισκόταν στην κερκίδα από την οποία ξεκίνησαν και προέρχονταν κατά κύριο λόγο τα επεισόδια. Δεδομένου δε ότι ήταν έμπειρος φίλαθλος, η άγνοια και ο εφησυχασμός του, σύμφωνα πάντα με τους ισχυρισμούς του Δημοσίου, είναι εξόχως αδικαιολόγητη, ενόψει μάλιστα “των γνωστών σε όλους και τακτικά επαναλαμβανόμενων φαινομένων βανδαλισμού και χουλιγκανικής συμπεριφοράς από οπαδούς σε πλείστες αθλητικές εκδηλώσεις”.
Την ευθύνη η Αστυνομία
Το δικαστήριο έκρινε ότι:
«Επειδή, ο ποδοσφαιρικός αγώνας μεταξύ Παναθηναϊκού-ΠΑΟΚ αξιολογήθηκε ως υψηλής επικινδυνότητας, ήταν αναγκαίος και επιβεβλημένος ο ενδελεχής σωματικός έλεγχος των φιλάθλων για την έγκαιρη αποτροπή εισαγωγής στο γήπεδο επικίνδυνων αντικειμένων, κατά τη διεξαγωγή δε του αγώνα, οι αστυνομικές δυνάμεις υποχρεούνταν, να είχαν λάβει τα αναγκαία μέτρα προκειμένου να διαφυλαχθεί η δημόσια τάξη και η σωματική ακεραιότητα όλων των παρευρισκομένων φιλάθλων.
Εν προκειμένω, τα όργανα του Δημοσίου κατά πλημμελή άσκηση των καθηκόντων τους, δεν έλαβαν τα κατάλληλα μέτρα για την αντιμετώπιση των επεισοδίων, καθώς δεν προέβησαν σε αποτελεσματική έρευνα των εισερχομένων φιλάθλων και στην φύλαξη των εγκαταστάσεων του γηπέδου, αφού εκσφενδονίστηκαν μεταξύ των οπαδών τα προαναφερόμενα αντικείμενα (πέτρες, κέρματα, κομμάτια από νεροχύτες κ.τ.λ.), τα οποία οι οπαδοί των αντιπάλων ομάδων είτε έφεραν μαζί τους κατά την είσοδό τους στο γήπεδο, είτε απέσπασαν από τις εγκαταστάσεις του γηπέδου. Εξάλλου, όπως αποδεικνύεται από το σύνολο των προσκομισθέντων εγγράφων, αν και τα επεισόδια είχαν ξεκινήσει πριν από την έναρξη του αγώνα, τα όργανα του Δημοσίου δεν απέτρεψαν με αποτελεσματικό τρόπο την κλιμάκωσή τους, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό δεκατεσσάρων φιλάθλων και του εκκαλούντος , ο οποίος υπέστη βαριά σωματική βλάβη στον αριστερό οφθαλμό του.
Τέλος, δεν προσκομίστηκαν στοιχεία από τα οποία να προκύπτει ότι ο εκκαλών μπορούσε να μετακινηθεί με ασφάλεια από τη θέση του και εν πάση περιπτώσει το σημείο της κερκίδας 7 που θα μπορούσε να θεωρηθεί ασφαλές από τη ρίψη των διαφόρων αντικειμένων. Συνεπώς, τα όργανα του Δημοσίου παρέλειψαν, κατά παράβαση της ανατεθειμένης σ’ αυτά αποστολής, να διασφαλίσουν τη δημόσια τάξη και τη σωματική ακεραιότητα των φιλάθλων, μεταξύ των οποίων και ο εκκαλών. Η πλημμελής δε αυτή άσκηση των καθηκόντων των αστυνομικών οργάνων, κατά την εκτέλεση της διατεταγμένης υπηρεσίας τους, τελεί σε αιτιώδη σύνδεσμο με το ζημιογόνο αποτέλεσμα, δηλαδή, τον τραυματισμό του εκκαλούντος και συνεπώς θεμελιώνεται, αποκλειστική ευθύνη του Ελληνικού Δημοσίου για αποζημίωση του τελευταίου».
