Πέρυσι, τέτοια ημέρα, στις 28 Φεβρουαρίου, ο χρόνος «πάγωσε» ξανά στα Τέμπη. Η ανατριχίλα του τραγικού αυτού δυστυχήματος – εγκλήματος σε διαπερνά ακόμα κι έναν χρόνο μετά. Τα «γιατί» παραμένουν αναπάντητα, οι ευθύνες ακόμη δεν έχουν αποδοθεί και 57 αδικοχαμένες ψυχές «φωνάζουν» για δικαίωση. Μαζί και οι οικογένειές τους που έμειναν πίσω, να θρηνούν, να ψάχνουν για απαντήσεις, να παλεύουν για δικαίωση. Αν και τίποτα, ποτέ, δεν πρόκειται να απαλύνει τον πόνο τους…
Το ημερολόγιο γράφει 28.02.2023, ώρα 23:21. Λίγα λεπτά αργότερα ο πλανήτης θα μιλάει για το πιο θανατηφόρο σιδηροδρομικό δυστύχημα που έχει καταγραφεί στην Ελλάδα και την τραγωδία των Τεμπών.
Ο επιβατικός συρμός Intercity 62, που μετέφερε περισσότερους από 350 επιβάτες και εκτελούσε τη διαδρομή Αθήνα-Θεσσαλονίκη, συγκρούστηκε μετωπικά με την εμπορική αμαξοστοιχία 63503 που εκτελούσε το δρομολόγιο Θεσσαλονίκη-Λάρισα.
Δύο τρένα, μία επιβατική αμαξοστοιχία και μία εμπορική, συγκρούονται στον Ευαγγελισμό γιατί τα δύο τρένα πορεύονταν για αρκετά χιλιόμετρα στην ίδια γραμμή!
Αποτέλεσμα; 57 άνθρωποι νεκροί, στην πλειοψηφία τους νέα παιδιά, φοιτητές, φοιτήτριες.
Όσες φορές και να ακούσεις ή πεις ή να γράψεις τι έγινε εκείνη την αποφράδα μέρα, ο ίδιος κόμπος θα ανεβαίνει στον λαιμό.
Η σφοδρή σύγκρουση, ο εκτροχιασμός και η ανάφλεξη των συρμών που ακολούθησε πήραν τη ζωή 57 ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένων των δύο μηχανοδηγών. Οι τραυματίες ήταν τουλάχιστον 85.
Η τραγωδία συγκλόνισε όχι μόνο την Ελλάδα αλλά και τον πλανήτη. Έγινε πρώτη είδηση στα μεγαλύτερα ειδησεογραφικά πρακτορεία του κόσμου.
Η σύγκρουση των δύο τρένων ήταν το αποτέλεσμα των κενών που υπήρχαν σε βασικούς τομείς ασφαλείας στον σιδηρόδρομο.
Το έγκλημα των Τεμπών κατέδειξε με τον πλέον τραγικό τρόπο τα προβλήματα και τους κινδύνους που ελλοχεύουν σε ένα μέσο το οποίο θεωρείται το πιο ασφαλές για μακρινές μετακινήσεις.
Οι δύο αμαξοστοιχίες συγκρούστηκαν λίγο μετά τις 23:20, με την πρώτη πληροφορία να κάνει λόγο για εκτροχιασμό τρένου, χωρίς να είναι σαφές το αν υπάρχουν νεκροί και τραυματίες.
Από την σύγκρουση, τα περισσότερα βαγόνια του επιβατικού τρένου εκτροχιάστηκαν, ενώ τη στιγμή της σύγκρουσης, προκλήθηκε ακαριαία έκρηξη και πυρκαγιά, που κατέκαψε τα δύο μπροστινά βαγόνια της επιβατικής αμαξοστοιχίας.
Ακολουθούν εκρήξεις, κραυγές και φωνές.
Τα πρώτα βαγόνια τυλίγονται στις φλόγες. Κάποιοι καταφέρνουν να βγουν από τους εκτροχιασμένους συρμούς, κάποιοι άλλοι όχι. Οι στιγμές είναι τραγικές και οι μαρτυρίες σοκάρουν.
«Σηκώθηκα γρήγορα γιατί καιγόμουν από τις λαμαρίνες. Η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική και τα τζάμια ραγισμένα. Μαζί με ένα άλλο παιδί βγήκαμε έξω και πήραμε ανάσες, και ξεκίνησα να βοηθήσω άλλους που ήταν μέσα στο τρένο. Ίσως 50 άτομα να ήταν μέσα», επισήμανε ο νεαρός φοιτητής που επέζησε από το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών.
«Μιλούσα στο κινητό για να έρθουν να με πάρουν. Μόλις είχα γυρίσει από το κυλικείο και είχα καθίσει, μετά έγινε η πρόσκρουση. Έκλεισαν όλα τα φώτα, το μόνο φως που υπήρχε ήταν από τους σπινθήρες και τις φωτιές. Κάποιοι χρησιμοποιούσαν τον φακό των κινητών τους για να έχουν φως. Συνειδητοποιήσαμε πώς ήμασταν αναποδογυρισμένοι».
Η πρώτη κλήση έγινε στο 112 όπου ανέφεραν ότι εξετράπη η αμαξοστοιχία. Μετά τα πρώτα λεπτά οι κλήσεις στο 112 και το ΕΚΑΒ ήταν συνεχείς και όλες μιλούσαν πλέον για εκτροχιασμό.
Τα δύο νοσοκομεία, το Γενικό Λάρισας και το Πανεπιστημιακό τίθενται σε επιφυλακή. Τα πρώτα ασθενοφόρα που φτάνουν είναι με τραυματίες με βαριές κακώσεις και άλλα με πιο ελαφριές.
Δεν αργεί να ανακοινωθεί ο πρώτος νεκρός. Και από εκείνη τη στιγμή τα ασθενοφόρα παραλάμβαναν νεκρούς, κι άλλους νεκρούς… Εθνική τραγωδία. Να γίνουν πράξεις για να εφαρμοστεί και να έχει νόημα το «Ποτέ Ξανά».
