Όσο ακούω τον Λουτσέσκου να φωνάζει στον ίδιο τόνο για το πρωτάθλημα που του έκλεψαν και να γίνεται πλέον τόσο ανυπόφορος, σε σημείο να αγανακτούν ακόμη και οι πιο φανατικοί οπαδοί, αντιλαμβάνομαι ότι δεν υπάρχει μια ευθεία γραμμή. Δεν υπάρχει μια κοινή συνισταμένη ανάμεσα στη διοίκηση και τον προπονητή, αφού η ΠΑΕ, με τα στελέχη της, έχει ακολουθήσει οριστικά μια μετριοπαθή στάση και άφησε τα πράγματα να κυλήσουν μόνα τους.
Ούτε καν ο αδιάκριτος και δεικτικός Γιωργάκης, ούτε αυτός δεν ασχολείται εδώ και πολύ καιρό. Ο Λουτσέσκου επιμένει, χωρίς μάλιστα, από όσο μπορώ να γνωρίζω, να του έχουν επιβάλλει οι ιδιοκτήτες του ΠΑΟΚ, να γκρινιάζει για ο,τι συνέβη πέρσι.
Μάλιστα, ο Σαββίδης, ο Ιβάν, αν θυμάστε καλά, πράγμα το οποίο έχει σβήσει από τον εγκέφαλό του ο Λουτσέσκου, είχε ζητήσει συγγνώμη για την περιβόητη υπόθεση με το περίστροφο, γεγονός που καταδεικνύει και την πραγματική διάσταση μια άτυχης στιγμής, όπως, επίσης, είναι κι αυτό ένα στοιχείο ενοχής.
Αλλά, από κει και πέρα, υπάρχει τουλάχιστο μια φωνή που δεν έχει σκοπό να αποσύρει από το ρεπερτόριο το «κλεμμένο πρωτάθλημα», το αναφέρει σε κάθε ευκαιρία και δεν νομίζω ότι είναι πλέον όσο επίκαιρο χρειάζεται να πιέσει καταστάσεις.
Από την άλλη, δε, υπάρχει μια άλλη γραμμή, που φέτος δεν αφήνει σχεδόν τίποτε να πέσει κάτω και γιατί να το κρύψουμε άλλωστε, δίνεται πακέτο στους ρεπόρτερ και εκεί κάνουν απλά αυτό που γνωρίζουμε πολλά χρόνια, αναπαράγοντας (οι περισσότεροι) όσα τους δίνονται και μάλιστα ακατέργαστα.
Καμία λογική εξυγίανσης, απλά διαμαρτυρόμαστε όταν μας αδικούν ακόμη κι αν πρόκειται για παιχνίδι όπως αυτό στην Κρήτη.
Και εξηγούμαι:
Κακώς δεν δόθηκε το πέναλτι στον Ζαμπά, στο τρίτο λεπτό. Κακώς ο Δημητρόπουλος σφύριζε περίεργα σε συγκεκριμένα σημεία του αγώνα.
Αλλά, αν ο ΠΑΟΚ είναι (που έτσι ακριβώς συμβαίνει) μεγάλη ομάδα, πολύ μεγαλύτερη από τον ΟΦΗ που δεν μπορεί να περάσει το κέντρο, είναι δυνατόν να ασχολείται μετά από ολοκληρωτική επικράτηση και σκορ με το οποίο έδειξε… σεβασμό στον γηπεδούχο, με ένα πέναλτι, λες και εκεί κρίθηκαν όλα; Ή μήπως ήταν το πρώτο ή θα είναι το τελευταίο που δεν θα του δοθεί;
Νομίζω ότι είναι τουλάχιστο υπερβολικό αυτό που συνόδευσε τον αγώνα της Κρήτης και ενώ όλοι θα έπρεπε να γιορτάζουν ενόψει της ιστορικής αναμέτρησης με την Τσέλσι. Με αντίπαλο που ανήκει στην αφρόκρεμα του παγκοσμίου ποδοσφαίρου και ο ΠΑΟΚ μέσα από τέτοιου είδους παιχνίδια αποκτά πιστότητα, αποκτά ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις ως ομάδα και εισχωρεί σε ένα κλαμπ που δεν είναι για πολλούς. Αν μάλιστα καταφέρει ένα θετικό αποτέλεσμα, τότε είναι που θα κοιτάμε πίσω μας, εκείνο το πέναλτι στο Γεντί Κουλέ και θα γελάμε κρατώντας την κοιλιά μας.
Διότι δεν αξίζει να συμπεριφέρεται μίζερα, δεν αξίζει να στέκεσαι σε ένα πέναλτι που δεν θα οδηγούσε δα και σε κάτι σπουδαίο. Και στο κάτω κάτω της γραφής, ο ΠΑΟΚ να διεκδικήσει όσα του αναλογούν κι όσα του κλέβουν, όσα αξίζει, αλλά, δεν είναι γκρίνια ο τρόπος για να τα αποκτήσει. Ο ΠΑΟΚ με την ποιότητα που έχει πλέον ως σύνολο, έχει ξεπεράσει αυτές τις παλιομοδίτικες τακτικές.
Όπως επίσης, αντιλαμβάνομαι ότι δεν έχουν αποβάλλει τακτικές σαν αυτή του να ενθουσιαζόμαστε με έναν ποδοσφαιριστή, επειδή έπαιξε ένα καλό ημίχρονο με τον ΟΦΗ και πρέπει σώνει και καλά, να δώσουμε συμβόλαια ζωής. Ο Μπίσεσβαρ είναι μια αξιόπιστη μονάδα. Δεν τον κρίνεις όμως από ένα ημίχρονο στην Κρήτη για τα επόμενα τρία χρόνια. Δεν μπορεί να είναι αυτή η αφορμή πόσο μάλλον ο λόγος για να υπογράψει μεγαλύτερο συμβόλαιο.
