Δεν είναι το σκορ, ούτε ο αντίπαλος. Είναι ο τρόπος παιχνιδιού κι ανάπτυξης, η νοοτροπία και η θέληση. Ο πραγματικός Ολυμπιακός του Ντιέγκο Μαρτίνεθ τώρα ξεδιπλώνεται στο χορτάρι, με τα πρώτα δείγματα να είναι κάτι παραπάνω από θετικά και αισιόδοξα.
Τα επτά γκολ σε διάστημα τριών ημερών φυσικά κάτι δείχνει, ωστόσο η μεγάλη εικόνα εντοπίζεται στον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η ομάδα όταν έχει την μπάλα στα πόδια της, βγάζοντας μια αυτοπεποίθηση και σιγουριά σε κάθε πάσα και τελική ενέργεια.
Ολυμπιακός – Ατρόμητος 4-0: Ο Θρύλος επιστρέφει για τα καλά!
Γρήγορη κυκλοφορία μπάλας, παίκτες με ξεκάθαρο ρόλο και θέση στον αγωνιστικό χώρο, άμεση σκέψη και εκτέλεση, πολλές πάσες και ουσία. Αυτά είναι τα συστατικά της επιτυχίας που για την ώρα διακρίνουν το παιχνίδι των Ερυθρολεύκων. Ναι, είναι νωρίς για συμπεράσματα κι ακόμα η ομάδα δεν έχει δοκιμαστεί απέναντι σε έναν πιο έτοιμο αντίπαλο, αλλά η αρχή είναι το ήμισυ του παντός και στο ποδόσφαιρο. Κι αυτό ο σενιόρ Μαρτίνεθ το γνωρίζει καλά, από την περίοδο που βρισκόταν στον πάγκο της Γρανάδα.
Και τώρα που μεταφερθήκαμε για λίγο στην Ιβηρική, δεν είναι κρυφό μυστικό πλέον ότι ο Ολυμπιακός αγωνίζεται με στυλ ισπανικής ομάδας και το εξυπηρετεί ιδανικά λόγω του έντονου λάτιν στοιχείου στο ρόστερ αλλά και της δεδομένης επιθυμίας Μαρτίνεθ να φέρει κάτι από La Liga στη Super League.
Στα πρόσωπα, ο Κίνι απέδειξε από την πρώτη στιγμή ότι είναι αυτή τη στιγμή η πιο αξιόπιστη λύση για το αριστερό άκρο της άμυνας. Δείχνει στοιχεία πολεμιστή που παίζει πρώτα για το σήμα και μετά για την πάρτη του. Κάτι σαν τον Φουστέρ ένα πράγμα.
Κόντρα στον Ατρόμητο μάς έδειξε ότι μπορεί να πατήσει περιοχή και να βρει γκολ σε ανυποψίαστο χρόνο, ενώ και στα αμυντικά του καθήκοντα είναι συνεπέστατος. Να, γιατί τον ήθελε τόσο ο Μαρτίνεθ το καλοκαίρι.
Μεσοεπιθετικά, ο νεοφερμένος Σαντιάγο Έσε έδειξε επίσης πολύ καλά στοιχεία στο ολοκληρωμένο παιχνίδι του με τον Ατρόμητο, όπου μέτρησε συνολικά 94 ενέργειες με την μπάλα και 83% ευστοχία στις 26 μεταβιβάσεις του.
Παίκτης με ταυτότητα νικητή, πολύ πιο ώριμος από την ηλικία του κι έτοιμος για την ευθύνη του βασικού αμυντικού χαφ των Ερυθρολεύκων. Μαζί με τον Μαντί Καμαρά, πάντως χθες, έδεσε εξαιρετικά.
Για τον Γιώργο Μασούρα, το τοπίο είναι λίγο πιο ξεκάθαρο μετά την έλευση Μαρτίνεθ. Στο πλάνο παιχνιδιού που τού επιτρέπει να πατάει περισσότερο στην περιοχή και να μην περιορίζεται στα άκρα, ο ίδιος νιώθει μια παραπάνω σιγουριά και πιο απελευθερωμένος, κάτι που φαίνεται και στους αριθμούς του. Δεν είναι μόνο τα δύο γκολ με τον Ατρόμητο, αλλά η γενικότερη σταθερότητα που έχει βρει στην απόδοσή του και το χαμόγελο του σκόρερ που σχηματίστηκε ξανά στο πρόσωπό του. Είναι η χρονιά του και το δείχνει από το ξεκίνημα.
Ο Ολυμπιακός αρέσει. Κυρίως για το αγωνιστικό του θράσος, την (ισπανική) ταυτότητα που φαίνεται να αποκτά και την καλή δουλειά στις προπονήσεις. Μένει να δείξει και διάρκεια, που είναι το απόλυτο ζητούμενο από την περσινή σεζόν…