Ο αμυντικός της Άρσεναλ Ολεκσάντρ Ζιντσένκο επέστρεψε στην Αγγλία μετά από ένα οδυνηρό ταξίδι στην Ουκρανία, εκεί όπου είδε όλη τη φρίκη του πολέμου και οι περιγραφές του είναι συγκλονιστικές.
«Το να ζήσω για μια εβδομάδα με όλους αυτούς, σε αυτές τις συνθήκες, στην κατάσταση που επικρατεί αυτή τη στιγμή στην Ουκρανία – ήταν τρομακτικό», διηγείται.
«Πρόκειται για πόλεμο, έναν πραγματικό πόλεμο. Αλλά κατάλαβα ένα πράγμα: το να συνηθίζουν οι άνθρωποι στην Ουκρανία αυτή τη ρουτίνα και να συνεχίζουν τη ζωή τους, είναι απίστευτο. Αυτό που κάνει ο ρωσικός στρατός αυτή τη στιγμή είναι να στέλνει πολλές βόμβες και ρουκέτες κατά τη διάρκεια της νύχτας. Από τη 1 π.μ. έως τις 5 π.μ. – ίσως νομίζουν ότι ο κόσμος θα κοιμάται και προσπαθούν να κρατήσουν το λαό μας σε φόβο.
Φανταστείτε να προσπαθείτε να κοιμηθείτε τη νύχτα με τα μωρά σας και ξαφνικά να ακούγεται μια σειρήνα. Πρέπει να ξυπνήσετε, να πάτε στο υπόγειο καταφύγιο και να κρυφτείτε. Διαφορετικά παίρνετε τεράστιο ρίσκο να χάσετε τη ζωή σας ή το σπίτι σας. Ποτέ δεν ξέρεις πού μπορεί να χτυπήσει η βόμβα ή ο πύραυλος. Πριν από λίγες μέρες, η Ρωσία κατέστρεψε ένα φράγμα. Οι ιστορίες που άκουσα, δεν μπορώ καν να το εξηγήσω. Κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν τη δυνατότητα να βγουν από τα σπίτια τους…Μια τρομακτική ιστορία που άκουσα ήταν για μια γυναίκα, που κρατούσε δύο μικρά μωρά, που είχαν γεννηθεί μόλις πριν από λίγους μήνες. Ήταν στη στέγη με τα δύο από αυτά, κρατώντας την τελευταία πέτρα και προσπαθώντας να επιβιώσει. Δυστυχώς, αυτή – και τα παιδιά – δεν τα κατάφεραν», περιγράφει.
«Είδα τις ζημιές στο σχολείο. Μίλησα με τα παιδιά που φοιτούν στο σχολείο και κάποια από αυτά είχαν δει τον ρωσικό στρατό στα σπίτια τους. Κάποιοι από αυτούς έκλεβαν, κάποιοι άλλοι έκαναν άλλα πράγματα για τα οποία δεν θέλω να μιλήσω. Αυτές ήταν πραγματικές αληθινές ιστορίες από τα παιδιά. Ήμουν σοκαρισμένος. Τα παιδιά δεν μπορούν να πουν ψέματα, απλά λένε την πραγματική αλήθεια», πρόσθεσε.
«Η πρόσφατη επίσκεψη στην Ουκρανία έδωσε στον διεθνή άσο την ευκαιρία να δει τη φρίκη που προκαλεί η συνεχιζόμενη σύγκρουση. Το ποδόσφαιρο παρείχε στον Ζιντσένκο μια στιγμιαία διαφυγής. «Το ποδόσφαιρο είναι η ζωή μου και όταν βρίσκομαι στο γήπεδο αρχίζω να ξεχνάω τα πάντα. Μετά την εισβολή το κεφάλι μου χάθηκε, αλλά παρόλα αυτά εγώ και η οικογένειά μου πρέπει να συνεχίσουμε να προχωράμε. Μπορώ να βοηθήσω από εδώ πολύ περισσότερο τη χώρα μου και τους ανθρώπους, παρά αν ήμουν εκεί αυτή τη στιγμή. Αλλά, το υπόσχομαι, ότι θέλω πραγματικά να είμαι εκεί – ακόμη και τώρα – γιατί την περασμένη εβδομάδα όταν έφτασα – απλά μπήκα μέσα και απλά ήθελα να είμαι εκεί. Και σίγουρα, μετά το ποδόσφαιρο, θα ζήσω στην Ουκρανία.
Δεν μπορώ να μιλήσω για τον καθένα από αυτούς – αλλά τουλάχιστον πρέπει να κάνετε κάτι για να σταματήσει αυτός ο εφιάλτης. Σας υπόσχομαι ότι αν αυτό συνέβαινε με τη χώρα μου και η χώρα μου εισέβαλε σε κάποιον άλλον, θα ήμουν από τους πρώτους που θα φώναζαν γι’ αυτό. Δεν θα επέστρεφα ποτέ στη χώρα μου, ποτέ. Φανταστείτε αν όλοι τους (οι Ρώσοι παίκτες) φώναζαν: ‘Παιδιά, σταματήστε το’. Πιστέψτε με, η κατάσταση θα αλλάξει σίγουρα λίγο. Δεν καταλαβαίνουν ένα πράγμα – η επόμενη γενιά, τα παιδιά τους, τα εγγόνια τους, θα πληρώσουν. Πώς θα πληρώσουν; Δεν είναι μόνο τα χρήματα. Θα πληρώσουν με τη φήμη τους. Παντού στον κόσμο, αν δείξεις το ρωσικό διαβατήριό σου, όλοι θα σε κοιτάξουν διαφορετικά. Δεν το καταλαβαίνουν αυτό. Έχω κάποια εμπειρία παίζοντας στη Ρωσία πριν την [Μάντσεστερ] Σίτι. Είχα έναν κύκλο φίλων εκεί, πολύ μικρό, αλλά εξακολουθούσα να τον έχω. Τώρα, αυτός ο κύκλος έγινε μηδενικός»
