14.2 C
Athens

Ο Ολυμπιακός του Μπαρτζώκα, ένας πύργος Jenga που γίνεται δυνατότερος όσο ψηλώνει

Ο Γιώργος Χαλάς γράφει ΕΥΘΕΩΣ για τον Ολυμπιακό 2022/23 που πέρασε στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ ως «η καλύτερη ομάδα όλων των εποχών δίχως κούπα Euroleague»

Στην αρχή είπα να αφήσω να περάσουν μερικές ώρες μήπως το χωνέψω. Το βράδυ έφυγε, το ξημέρωμα ήρθε, ο χρονικός κύκλος συνεχίστηκε το ίδιο επώδυνα και κάπως έτσι φτάσαμε σχεδόν εννιά 24ώρα μετά το τρισκατάρατο καλάθι του Σέρχιο Γιουλ. Παρότι δεν σημειώθηκε κάποια σοβαρή συναισθηματική μεταβολή στη μια εβδομάδα που μεσολάβησε, το ΕΥΘΕΩΣ δεν σήκωνε άλλη αναβολή. Αν και το κείμενο έρχεται στα… εννιάμερα του χαμένου τελικού, μόνο πένθιμο δεν είναι το ύφος του.

Ο Ολυμπιακός της σεζόν 2022/23 μπήκε στο πάνθεον του ευρωπαϊκού μπάσκετ ως ενδεχομένως η καλύτερη ομάδα που δεν κατάφερε να πάρει στα χέρια της την κούπα της Euroleague. Για να συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος της αδικίας, φανταστείτε να έχανε το παγκόσμιο κύπελλο του 1990 η Γιουγκοσλαβία του Ντράζεν, του Κούκοτς, του Πάσπαλι και του Ντίβατς ή η ποδοσφαιρική Βραζιλία το μουντιάλ του 1970.

Ο τελευταίος παραλληλισμός δεν είναι δικής μου έμπνευσης: τον πρόλαβαν ο βοηθός του Τρινκιέρι στην Μπάγερν και στη συνέχεια ο ίδιος ο Ιταλός κόουτς, αναφερόμενοι στο μπασκετικό υπερθέαμα που παρουσίασε σε ολόκληρη τη χρονιά ο Ολυμπιακός του Μπαρτζώκα. Η διαφορά βεβαίως της ερυθρόλευκης ομάδας με τις προαναφερθείσες είναι πως σε καμία περίπτωση δεν διέθετε το ατομικό ταλέντο των παικτών τους.

«Δεν χρειάζεται να είσαι mastermind της προπονητικής για να ξέρεις ότι π.χ. ο Φαλ δεν μπορεί να σουτάρει ούτε από τα δυο μέτρα και ότι δυσκολεύεται πολύ να γυρίσει προς το καλάθι όταν είναι με πλάτη, ακόμα κι αν πίσω του βρίσκεται αντίπαλος που είναι 1,90. Ή ότι ο Γουόκαπ δεν είναι ο πιο αξιόπιστος σουτέρ στην Ευρώπη, ότι ο Βεζένκοφ δεν μπορεί να δημιουργήσει μετά από ντρίμπλα και ότι το καλάθι του Ολυμπιακού μένει συχνά απροστάτευτο όταν ο Φαλ ή ο Μπλακ βγαίνουν στις αλλαγές για να μαρκάρουν στο τρίποντο, κινδυνεύοντας είτε να φάνε σουτ στα μούτρα (και να μπει ή να χαθεί το ριμπάουντ), είτε να τους χτυπήσει ο γρηγορότερος αντίπαλος στα πόδια.

Οι κάμποσες επιμέρους αδυναμίες των παικτών του Μπαρτζώκα είναι και αυτές που προσδίδουν έξτρα γοητεία σε αυτό που παρουσίασε φέτος ο Ολυμπιακός. Αν έχεις τον Ταβάρες στο «5» ή την τριάδα Λάρκιν, Μίτσιτς, Κλάιμπερν στην πεντάδα σου ή την περιφέρεια της Φενέρ, χαίρω πολύ. Όταν όμως καλείσαι να δημιουργήσεις ένα ολόκληρο πλάνο που θα μεγεθύνει τις ικανότητες του καθενός και ταυτόχρονα θα κρύβει επιμελώς τις αδυναμίες του, τότε ναι, το έργο σου πρέπει να αποθεωθεί».

Το παραπάνω απόσπασμα προέρχεται από το ΕΥΘΕΩΣ που δημοσιεύτηκε λίγο πριν το Game 5 με τη Φενέρ. Σχεδόν τρεις εβδομάδες αργότερα, με τους Γουόκαπ και Φαλ να έχουν ολοκληρώσει άποντοι τον τελικό (ο Τόμας ολόκληρο το φάιναλ φορ μάλιστα), η συγκεκριμένη αναφορά φαντάζει ανατριχιαστικά προφητική. Και σας διαβεβαιώνω πως θα γιόρταζα με τρέλα ενδεχόμενη διάψευσή της. Ό,τι έγινε, έγινε όμως.

Απ’ τον Σκούνι Πεν στον Γουόκαπ: Το απίθανο αρνητικό ρεκόρ που καταδίκασε όλους τους φιναλίστ στην ιστορία της Euroleague

Το έργο του Μπαρτζώκα αποθεώθηκε από ολόκληρη την μπασκετική κοινότητα της Ευρώπης και αναγνωρίστηκε με τρόπο απόλυτο όσο και πρωτοφανή. Ειλικρινά, στα 37 χρόνια που βλέπω μπάσκετ (οι πρώτες μου έντονες εικόνες έρχονται από το Μουντομπάσκετ της Ισπανίας το 1986, με εκείνη την αξεπέραστη 53άρα του Γκάλη κόντρα στον Παναμά), δεν θυμάμαι ποτέ τόσο καθολική παραδοχή μιας ομάδας, πριν καν φτάσει στη διεκδίκηση του τίτλου.

Είθισται ο νικητής μιας διοργάνωσης να αναγνωρίζεται ιπποτικά από τους υπόλοιπους, αν και σε πολλές περιστάσεις έχουν προκύψει διαφωνίες. Να συμφωνούν όμως όλοι πως μια συγκεκριμένη ομάδα είναι η καλύτερη όλων ενόσω η διοργάνωση εξελίσσεται, κατά πάσα πιθανότητα πρόκειται για ένα φαινόμενο χωρίς προηγούμενο.

Ακόμα και μέσα στη μεγαλύτερη στιγμή της καριέρας του, ο προπονητής των πρωταθλητών Ευρώπης αναγνώρισε τον Ολυμπιακό όχι μόνο ως την καλύτερη ομάδα, αλλά και ως μια από τις κορυφαίες όλων των εποχών. Τα εγκώμια του Τσους Ματέο λίγα λεπτά μετά την κατάκτηση μιας επικής κούπας από τη Ρεάλ, δεν σας κρύβω ότι με έκαναν να ανατριχιάσω και να δω με λίγη συμπάθεια έναν οργανισμό που ειδικά το μπασκετικό σκέλος του σε προ(σ)καλεί να το αντιπαθήσεις χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια.


Μετά από τόση αναγνώριση ήταν μάλλον λογικό να γυαλίζει το μάτι μου με το που αντίκριζε κριτική γι’ αυτή την ομάδα. Αντιλαμβάνομαι πως αρκετοί δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν την πίκρα τους, ωστόσο αδυνατώ να δικαιολογήσω «παρεκτροπές» περί αποτυχίας. Πόσο μάλλον «υποδείξεις» προς τον προπονητή για το τι έπρεπε να κάνει και τι όχι, λες και απέναντί του είχε την Άλμπα Βερολίνου και όχι την 11 φορές πλέον πρωταθλήτρια Ευρώπης Ρεάλ.

Ασφαλώς και υπάρχει η λέξη «αποτυχία» στον αθλητισμό και δη στον ομαδικό. Δεν γίνεται να υπάρχει επιτυχία χωρίς αποτυχία. Είναι δυνατόν να μετράνε μόνο οι επιτυχίες και οι αποτυχίες είναι ως μη γενόμενες; Όποιες λέξεις κι αν προτιμάει να χρησιμοποιήσει ο καθένας, η πραγματικότητα δεν αλλάζει. Αν περάσεις κάτω από τον πήχη των προσδοκιών ή των στόχων που έχουν τεθεί, είναι σαφές πως απέτυχες. Όπως π.χ. αποτυγχάνει εδώ και μια τριετία η Μπαρτσελόνα του Γιασικεβίτσιους…

Στην περίπτωση του μπασκετικού Ολυμπιακού, θα μιλούσαμε για αποτυχία αν η ομάδα έμενε εκτός οκτάδας, προερχόμενη μάλιστα από μια επική πρόκριση στο περυσινό φάιναλ φορ. Ο βασικός στόχος επιτεύχθηκε γρήγορα – οι Πειραιώτες ήταν οι πρώτοι που κλείδωσαν μαθηματικά την πρόκριση στα πλέι οφ – και μετά την πρόκριση επί της Φενέρ το μόνο που απέμενε ήταν να μάθουμε την έκταση της επιτυχίας τους.

Δεν γίνεται κύριε Αποτέτοιε μου να βρίσκει χώρο η λέξη «αποτυχία» σε οποιαδήποτε αναφορά σε αυτό το έργο. Διότι περί έργου πρόκειται, τα είπαμε και πιο πάνω. Αποτυχία σε ποιο πράγμα; Που ένα σύνολο με ρεαλιστικό στόχο την 8άδα τερμάτισε πρώτο; Που απέκλεισε σε πέντε ματς μια ομάδα με πολλαπλάσιο μπάτζετ αφήνοντας για πρώτη φορά μετά από χρόνια το φάιναλ φορ χωρίς τουρκική εκπροσώπηση; Ή που έπαιξε μπάσκετ το οποίο ζήλεψε κάθε αντίπαλος οπαδός;

Με το ιστορικό 27-2 του τρίτου δεκαλέπτου κόντρα στη Μονακό, ο Θρύλος είχε ήδη βάλει την υπογραφή του στο φάιναλ φορ του Κάουνας. Και με τη συνολική του παρουσία εκεί εξασφάλισε πως δεν θα υπάρχει αναφορά στο συγκεκριμένο τουρνουά από την οποία θα απουσιάζει το όνομά του. Το κατόρθωμα της Ρεάλ θα μνημονεύεται ως κάτι ξεχωριστό ακριβώς επειδή απέναντί της βρισκόταν «μια από τις κορυφαίες ομάδες όλων των εποχών», όπως αναγνωρίστηκε από τον αντίπαλο προπονητή. Χτισμένη με τόνους ιδρώτα και όχι «αγορασμένη» με δεκάδες εκατομμύρια.

Στα μάτια μου, ο Ολυμπιακός του Μπαρτζώκα (εννοείται και των Αγγελόπουλων, θαρρώ πως από ένα σημείο κι έπειτα είναι τόσο αυτονόητη που γίνεται περιττή η συγκεκριμένη επισήμανση) είναι σαν ένας πύργος Jenga που ψηλώνει διαρκώς. Τα υλικά είναι συγκεκριμένα, απολύτως περιορισμένα σε αριθμό, ωστόσο κάθε φορά βρίσκεται ένας τρόπος να πάει το οικοδόμημα ακόμα πιο ψηλά.

 

Κάθε τουβλάκι που αφαιρείται από τα χαμηλά στρώματα για να τοποθετηθεί στην κορυφή σηματοδοτεί τις θυσίες καθενός μέσα στην ομάδα αλλά και την ικανότητα της ίδιας ομάδας εντέλει να προσαρμόζεται σχεδόν σε κάθε περίσταση, να κρύβει τις ατέλειές της και σε μόνιμη βάση να ξεπερνά τον εαυτό της. Κι αν ένας πύργος Jenga γίνεται όλο και πιο εύθραυστος όσο ψηλώνει, σε αυτόν τον Ολυμπιακό ισχύει το αντίθετο.

Αν ρωτήσεις σήμερα 100 οπαδούς του Θρύλου σχετικά με το τι πρέπει να γίνει ενόψει της επόμενης σεζόν, είμαι βέβαιος πως αρκετοί θα άλλαζαν έως και το μισό ρόστερ για χάρη κάποιων «καλύτερων». Σε αυτή την παγίδα μπορεί να πέσει οποιοσδήποτε αδυνατεί να αντιληφθεί ότι εδώ και πάρα πολύ καιρό οι Ερυθρόλευκοι δεν αναζητούν τους «καλύτερους» αλλά τους καταλληλότερους. Παίκτες που θα έχουν τη διάθεση να προσφέρουν όποτε και ό,τι τους ζητηθεί, χωρίς μουτράκια και χωρίς εγωισμούς. Για δέκα λεπτά, για ένα σουτ, για μια άμυνα.

Όταν ο πιο ταπεινός παίκτης του ρόστερ είναι ο αρχηγός, ουδείς νομιμοποιείται να το παίξει ντίβα ή να διανοηθεί να βάλει τον εαυτό του πάνω από την ομάδα. Αυτή είναι η απόλυτη αρχή του ερυθρόλευκου συνόλου: όποιος την ενστερνίζεται, προοδεύει χέρι – χέρι με τους υπόλοιπους. Σε αντίθετη περίπτωση μετατρέπεται σε ξένο σώμα και είναι θέμα χρόνου μέχρι να συνειδητοποιήσει πόσο μεγάλη ήταν η ευκαιρία που πέταξε στα σκουπίδια.

Αποτυχία και μάλιστα παταγώδης θα είναι αν χαθεί το πρωτάθλημα. Το ότι η κούπα της Euroleague πήγε από τον Πειραιά στη Μαδρίτη μέσα σε ένα σουτ δεν είναι αποτυχία. Ακόμα και με τις απουσίες της, η Ρεάλ εξακολουθούσε να έχει μια πολύ πιο ακριβή (αλλά και πιο μπαρουτοκαπνισμένη) 12άδα από αυτή του Ολυμπιακού. Ένα «ντιν» στο σουτ του Γιουλ θα επικύρωνε με… κατσαρολικό αυτό που αναγνώρισε ακόμα και το αμερικανικό Forbes ως «την καλύτερη ομάδα στον κόσμο εκτός NBA». Αλίμονο αν ισοπεδώσουμε τα πάντα και ξεχάσουμε ό,τι είδαμε για μια ολόκληρη σεζόν επειδή αντί για «ντιν» ακούστηκε «χλατς»…

ΥΓ. Αυτή τη στιγμή ολόκληρος ο οργανισμός της ΚΑΕ Ολυμπιακός είναι αφοσιωμένος στους τελικούς που έρχονται, έστω κι αν θα μάθει το βράδυ της Τρίτης τον αντίπαλο. Με απλά λόγια, δεν τρέχει καμία απολύτως διαπραγμάτευση. Αυτοί που είναι να μείνουν θα μείνουν, αυτοί που είναι να φύγουν θα φύγουν και αυτοί που είναι να έρθουν θα έρθουν στην ώρα τους. Υπομονή και όλα θα γίνουν όπως πρέπει, όταν πρέπει…

Περισσότερη ΑΠΟΨΗ από το Athlosnews

ΣΑΣ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ

Ολυμπιακός – Μίλων 3-1: Με 11 άσους και 11 μπλοκ απέκτησε προβάδισμα για τους τελικούς

Με τους Γκουσταβάο και Τζούριτς να δεσπόζουν στο φιλέ (9 μπλοκ) και συνολικά 11 άσους (5 του Ιντάλγκο), ο Ολυμπιακός έκανε καθοριστικό βήμα για να βρεθεί στους τελικούς της Volley League απέναντι σε έναν Μίλωνα που πάλεψε για ένα σετ

Μπαρτζώκας: Δεν έχει προπονηθεί κανονικά ο Γουόκαπ, χρειάζεται μια συντήρηση

Ο προπονητής του Ολυμπιακού υποστήριξε πως η ομάδα του πρέπει να πάει σε χαμηλό τέμπο το ματς με την Εφές και τόνισε πως η κατάσταση του Γουόκαπ χειροτέρεψε μετά το ντέρμπι και ακόμα δεν έχει προπονηθεί κανονικά

Ολυμπιακός: Ο Ράιτ, ο Φαλ και η σταθερότητα που φέρνει χημεία και… διαβατήρια

Ο Insider του ΑΘΛΟΥ τελειώνει την κουβέντα περί παραμονής ή όχι του δυναμίτη Μόουζες Ράιτ στον Ολυμπιακό και αποκαλύπτει το όνομα του παίκτη που θα έχει το δικαίωμα το καλοκαίρι να καταθέσει χαρτιά για ελληνικό διαβατήριο σύμφωνα με την εθνική νομοθεσία